Waarom niet willen aanpassen?

kath; ik ben blij dat ik in een tijd geboren ben dat niet ieder kind met een "probleem" geholpen werd om in het hokje van de maatschappij te kunnen passen.

*Kijk naar mij ik kreeg te horen dat mijn kinderen weg gehaald zouden worden net toen ik een IQ test kreeg, met als gevolg ik zou een verstandelijke beperking hebben omdat ik niet snel genoeg alle antwoorden wist. Dus ik werd in een hokje geplaatst en dat haat ik dus. Omdat ik slecht in mijn vel zat en ik er niet bij was met mijn gedachte of gewoon niet snel genoeg de antwoorden wist omdat ik iets meer tijd nodig had (gewoon omdat ik zo ben) moet ik me maar in een hokje laten plaatsen no way. Ik ben zoals ik ben en zeker niet iemand met een verstandelijke beperking. Mijn zoon heeft adhd maar ik denk zelf dat ie lichtelijk autistisch is mss in combinatie van adhd dat zou kunnen. Ach mijn zoon kan nu eenmaal langzamer leren als een ander kind maar hij is zeker niet minder. Mensen moeten idd Qonsequent zijn ik was dat niet en daar heb ik bij mijn oudste wel heel erg veel spijt van maar ik ben zelf ook voorstander van veel praten waarom iets niet mag enzo. Ik ben beslist geen strenge moeder maar er zijn wel grenzen. En nee ik ga mijn kinderen idd niet in hokjes stoppen ik geef mijn kinderen ieder op zijn niveau de aandacht die hij nodig heeft. En dat is per kind verschillend. Gisteren vroeg mijn dochter aan mij mama als ik zou blowen wat zou je dan doen tja moeilijke vraag want ik blow ook weleens, ik zei ik zou het niet verbieden maar je kunt er beter niet aan beginnen omdat je er na lange tijd depresief van kan worden maar als ik merk dat je hard-drugs gebruikt schop ik je poten onder je reet vandaan. Ze zei mama ik begrijp het. Ik zal het natuurlijk wel in de gaten houden mocht ze ooit willen blowen. En daar ligt dus mijn grens jointje mag hard-drugs niet (nooit meer). Zo heeft ze ook weer contact gezocht met Rat ik heb gezegd praat het uit maar neem nooit geen relatie meer met hem en dat wil ze niet meer. (gelukkig want daarvoor is teveel gebeurd) ik ben zo aan ruzie heb je niks praat het uit en doe normaal tegen elkaar of ga ieder je eigen weg. Tja mijn dochter wordt groot ik moet haar langzaam gaan loslaten pfff moet er niet aan denken straks komt ze met een vriendje thuis en gaat ze op haar eigen wonen. Gelukkig heb ik nog één van 3 jaar pfff dat scheeld weer.

XXX

Eerlijk gezegd vind ik dat de grens tussen blowen en harddrugs nemen zodanig dun is dat het me ten zeerste zou verbazen dat een tiener/jong kind/jong volwassene er niet overheen zou gaan. Neen, een joint is zogenaamd niet verslavend en zou de stap volgens blowers niet kleiner maken, toch beweren tal van hulpverleners in afkickcentra dat het overgroottedeel van de harddrugsgebruikers ooit begonnen zijn met een jointje. Maar goed, dat is een andere discussie eigenlijk.

Grunie Opvoeden is altijd moeilijk...Dat heeft niets te maken met de maatschappij. In de tijd van de romeinen was opvoeden waarschijnlijk ook al moeilijk, en toen was onze huidige maatschappij er niet eens. Het is wat je er als mens zelf van maakt.

Kath

Je hebt helemaal gelijk een joint is wel degelijk verslavend. Maar opvoeden is echt niet makkelijk dat ben ik ook met je eens gelukkig heb ik een wijze les van mijn oudste gekregen. Kijk strafen is nooit leuk voor een ouder maar consequent is wel degelijk heel belangrijk.

Als opvoeden altijd moeilijk is (en is geweest)....waarom doen we het dan nog steeds?

omdat de makkelijkste weg kiezen je niets leert en omdat enkel het verschil in opvoeding ons onderscheidt van de dieren.

Omdat evolutionair gezien, ons dat heeft doen overleven. Kennisdeling is de drijfveer achter de mensheid, en opvoeden is toch vooral kennisdeling over het leven.

???

Bij dieren verloopt het 'opvoeden' in de meeste gevallen heel soepel. Is dat echt wat ons onderscheidt van dieren? Ik dacht dat het het bewuste ego was, dat dieren niet hebben en mensen wel.

De mens is gewoon een stumper in de ogen van de natuur. En een angsthaas pur sang. Maar zonder dit had hij het niet overleeft dus is het een deel waar de mens niet zonder kan.

Ik denk dat het goed zou zijn als we eens wat minder gingen opvoeden......ik denk niet dat het een basisbehoefte van een kind is om opgevoed te worden. Kinderen zouden niet hun best moeten doen om te worden als volwassenen, maar we zouden er beter aan doen als wij als volwassene meer ons best zouden doen het leven te benaderen zoals een kind dat kan.
Zoals de visie van Janus Korczak(ik ben al heel lang een aanhanger van zijn gedachtegoed) het zo mooi omschrijft:'Het kind is in elke fase een volwaardig menselijk wezen en niet slechts een onaf mens, die nog van alles niet kan. We hebben in het algemeen te weinig respect voor de ervaringen waarover het kind reeds beschikt'.
Veel meer zou m.i. de nadruk moeten liggen op de 'rechten' en behoeften van een kind: zoals bv. aan nabijheid, veiligheid, respect en de ruimte om zich emotioneel te uiten.
Een kind 'volgen' in zijn ontwikkeling, naar hem luisteren heeft m.i. niets met toegeeflijkheid te maken. Ik vind het jammer dat dat vaak door elkaar wordt gehaald. Rekening houden met de behoeften je kind wil niet zeggen dat je hem in alles zijn zin kan geven. In de omgang met elkaar loop je vroeg of laat altijd tegen elkaars grenzen aan en het is goed als je je kinderen voorleeft die grenzen te respecteren.

Als je bezig bent met opvoeden denk ik dat je heel vaak bezig bent met willen be-heersen. Wanneer we onszelf eens gaan observeren hoe we hierin communiceren naar kinderen toe, zullen we ons misschien meer bewust worden hiervan…. "trek je schoenen aan… kom mee…… pas op… denk eraan… schiet op… ga maar even dit of dat doen…… je moet… doe niet zo… hou eens op………" en ga zo maar door. Denk je maar eens in hoe het zou zijn als iemand de hele dag door zo tegen jou zou communiceren………zou je je dan misschien vroeg of laat je ook niet krijsend op de grond laten zakken…???
Hoewel we er vaak veel moeite voor moeten doen om onze eigen conditioneringen los te laten, schieten we naar onze kinderen toch vaak in 'oude' rollen en geven de ons geleerden patronen door.... Ouders leggen vaak de nadruk op het belang van het stellen van grenzen, maar misschien is dit ook vooral vanuit hun eigen behoefte aan duidelijkheid en niet omdat het kind die zo nodig heeft. Ik ben ervan overtuigd dat een kind dat met respect wordt benaderd, heel goed vanuit zijn eigen ‘innerlijk weten’ de grenzen zal kennen en ontdekken.
Een goede zelfkennis is voor een opvoeder een 'must', lijkt me. De kinderen die als 'etterbak' benoemd worden kunnen als een goede spiegel voor de ouder, maar ook voor degene die zich daaraan zo ergeren, fungeren. Want wat maakt dat je je zo ergert?? Wat zegt dat over jou?
Persoonlijk denk ik dat 'etterbakken', eerder autoritaire ouders zullen hebben dan toegeeflijke ouders. Waarmee ik niet wil zeggen dat toegeeflijkheid altijd goed is. Wanneer we ons meer zullen richten op een win-win-situatie in ons gezin hoeven we noch autoritair, noch toegeeflijk te zijn en zullen we elkaar niet langer hoeven beheersen.....

“Korczak wil volwassenen gevoelig maken voor het feit dat storend gedrag van een kind ook kan voortkomen uit eisen die teveel het wezenlijke van het kind vernietigen. (...) ‘Het kind heeft het recht te groeien, te manen, te eisen; het heeft het recht te groeien, te rijpen en eenmaal gerijpt, vruchten af te werpen. De hele moderne pedagogiek is erop gericht gemakkelijke kinderen te vormen, consequent en stap voor stap streeft zij ernaar al datgene te breken, te onderdrukken en uit te bannen, wat de wil en de vrijheid van het kind betreft, de kracht van zijn innerlijk leven, zijn verlangens en zijn voornemens’."

meer over Korczak: http://www.korczak.nl/2004/index.html

Ja Liesanne, ik denk dat die meneer Korczak het wel begrepen heeft.

Mooi stukje liessanne. Het is ook gewoon leuk en heerlijk om nog een kind te mogen zijn.

Zo is het! Doe je mee tikkertje?

Jij bent hem!

Uhm, aangezien het de gehele discussie een kant op stuurt dat eigenlijk in het "minder serieus forum" thuis hoort - doe ik niet mee.