Het nu is. Het is energie in beweging.
Het verleden kan dan meer vaste energie zijn. Energie die zo zwaar is/traag dat wij deze kunnen vatten (gematerialiseerd).
wo2 is nog kort geleden. Men blijft deze herinneren, men blijft er aan denken. En de oorlogen van 1000'en jaren geleden. Al wat hen nog laat herinneren zijn een paar kastelen en teksten of vertellingen.
Ze zijn verdwenen of aan het verdwijnen. Dit verleden - die gematerialiseerde energie word terug beweegelijk - gaat terug stromen. Het scherm waar ik nu naar kijk is uit het verleden. Het is een idee geweest van iemand in het nu. Energie die vaste vorm gekregen heeft in dit scherm.
Na een tijd zal dit scherm terug een idee worden, de vaste vorm is dan al weer lang vergeten/verdwenen. het idee van dit scherm komt niet uit het verleden of de toekomst. Het is altijd geweest en zal altijd blijven/zijn. Uiteindelijk zal alles wat wij verleden noemen ook terug een idee worden.
- Het leven als spelen met klei en na het spelen gaat de klei terug in de doos voor de volgende keer.
Het is volgens mij de bedoeling om met die klei via bepaalde regels zoveel mogelijk harmonioe te creeren in het fysieke niveau.
En naarmate wij vorderen kunnen wij omdat we meer harmonisch worden de ruwere vormen gaan vervangen door zachtere. - kastelen door huizen; houten stoelen door zetels, ...
Het verleden is enkel verleden omdat wij dit via een rechtlijnig perspectief zien.
Sorry, ik kan mezelf niet echt supergoed uitdrukken

En het is natuurlijk enkel mijn mening.