Nieuwetijdskinderen en Kristalkinderen

Ps. Het is niet het geld dat het doet (machthebben) maar de mens die het als middel gebruikt.
Geld wordt gebruikt door het ego, de geest heeft dit niet nodig om te scheppen.

Beste allemaal,

Een vraagje over kristal kinderen.
Ik had begrepen dat deze kinderen geen vorige levens hadden en daardoor erg gevoelig zijn op aarde omdat ze er niet zo mee uit de voeten kunnen. Zeg maar geen vergelijkinsmateriaal hebben.
Maar ik kan het verkeerd hebben ik ben net op onderzoek uit of dat ons zieltje een kristalkind is en hoe ik mezelf beter kan opstellen (positiever) en wat ik kan doen om te laten zien dat ik/wij er klaar voor zijn.
Ik wil graag alles weten wat mogelijk is. Maar wellicht heb ik het aan het verkeerde eind dat het een kristalkind wordt.
Maar we krijgen via kanalen dat het zieltje/kind voor de eerste keer op aarde komt en de symptonen van een kristalkind komt (wat ik tot nu toe weet) erg overeen.
Ik vind het vreemd dat kristal kinderen samen met nieuwetijdskinderen worden genoemd. Is er geen verschil of is er daadwerkelijk een verschil.
Als er dan een duidelijk verschil is, is het dan niet duidelijker om een apart onderwerp voor beide kinderen te maken?
Alle informatie is welkom. Wellicht heb ik nog niet in detail de opmerkingen gelezen maar ik kon 1,2, 3 niet vinden wat ik zoek.

Mijn dank is groot met veel licht en liefde,

Ingrid

Als jouw kindje de symptomen van een Kristalkind heeft, is het een kindje dat geboren wordt met een hele hoge trilling. Kristalkinderen zijn daardoor bijzonder gevoelig. Je kunt je voorstellen dat hier op aarde de trilling veel lager is. Ze moeten om te beginnen incarneren in een lichaam (materie). Dat moeten alle kinderen, oudetijds, nieuwetijds en kristal. Maar hoe hoger je trilling is, hoe meer je natuurlijk de beperkingen ervaart van een lage trilling zoals materie. Kristalkinderen hebben als kenmerk soms (niet altijd) dat ze moeilijk eten, allergieën hebben, exceem ontwikkelen, slecht slapen, kortom, ze hebben moeite met indalen in hun aardse omhulsel. Daarbij komt nog dat ze door die hoge trilling een hele grote aura hebben, ze voelen de mug die op het raam zit of de buurvrouw die uit de auto stapt.... Ze weten wat mensen denken....

Op dit moment zijn ook veel mensen om ons heen nog oudetijds, met een lagere trilling. Voor kristalkinderen is dat een erg vermoeiende situatie, want ze zijn zo wezenlijk anders dan deze soort mensen. Door hun liefdestrilling zijn mensen met een lage trilling graag in hun buurt, ze stralen immers liefde en warmte uit. Je voelt je prettig als je bij ze bent. Als je als kristalkind geboren wordt, moet je dus leren, net als ieder kind, om te gaan met jouw bijzonderheid. Kristalkinderen hebben dus bescherming nodig van een groepje liefdevolle mensen, om hun te helpen op te groeien. Ze moeten stapje voor stapje leren hoe de 'grote boze buitenwereld' in elkaar steekt, en hoe ze daarmee om kunnen gaan. Kinderen met kristalenergie hebben een grote wijsheid, en reageren nooit uit angst, altijd uit liefde. Ruzie maken of haten zijn emoties die ze niet kennen vanuit hun innerlijke wezen. Ze 'leren' het wel een beetje om 'erbij' te kunnen horen, maar het zit niet van nature in ze.

Je kunt als ziel heel veel keer incarneren op aarde, om je lessen hier te leren. Kristalkinderen kunnen 'oude' zielen zijn die ervoor kiezen om met kristalenergie geboren te gaan worden. Maar 'nieuwe' zielen kunnen er ook voor kiezen om op aarde geboren te woren met kristalenergie. Die missen dan inderdaad de 'herinnering' van vorige levens, en kunnen het wellicht daardoor nog iets moeilijker hebben.

Kristal, nieuwetijds, oudetijds, het zijn allemaal termen om aan te duiden met welke energie we op aarde zijn gekomen. Het is handig om begrippen te hebben om de energie te duiden, maar waar het om gaat is dat kinderen gewoon kinderen zijn, ongeacht hun energie. Voor ons is het belangrijk dat we er zijn voor ze, en te weten met welke energie je te maken hebt. Dat maakt het begeleiden en het begrip voor deze kinderen gewoon gemakkelijker. Vandaar dat ik ze samen in een topic heb gebracht.

Sarina, geldt dit niet voor álle kinderen die worden geboren?

Maar is ook het hebben (of ontstaan) van een 'schaduwkant',(haten,angsten) niet inherent aan het leven hier op deze aardbol....

JA, ik heb het hier ook moeilijk mee.
Ik herken mezelf ook in dat liefdevolle suppergevoelige...dat beschadigd is geraakt door onbewuste volwassenen, door loyaliteiten etc...

Ik zal waarschijnlijk nooit weten of het 'waar' is tenzij mijn derde oog ver genoeg geopend is om deze energieën te zien bij mensen en niet enkel aan te voelen vanuit mijn menszijn. En dan nog, kan het niet interpretatie zijn? Ik ben heel voorzichtig hiermee. Iemand vertellen dat er een kristalkind bij je geboren zal worden, vind ik een gewaagde uitspraak. Welk gewicht, welke lading krijgt dat kind, dat er nog niet is, mee? Welke verwachtingen, welke druk, hoop, projectie...?

De kristalkinderen die ik ken zijn echt wezenlijk anders. Ik werk al heel lang met kinderen. Oudetijdse en nieuwetijdse kinderen kunnen echt heel erg ruzie maken met elkaar, en doen elkaar soms lichamelijk en geestelijk pijn. Ze kunnen pesten en kleineren, en ook hebben kinderen soms haatgevoelens. Dit komt natuurlijk vaak voort uit situaties waarin ze verkeren, zoals je terecht zegt, het heeft te maken met het leven hier op de aardbol.

Maar ook een kind dat opgroeit in een liefdevolle situatie is in staat ruzie te maken, bijv. als zijn speelgoed wordt afgepakt, of als hij wordt geslagen. Die boosheid komt van binnenuit. Kristalkinderen reageren anders. Ze begrijpen als het ware dat die ander dat speelgoedje pakt omdat hij daar graag mee wil spelen, of slaat omdat hij onmachtig is om anders te reageren.

Dat neemt niet weg dat ze om zichzelf staande te houden wel moeten leren om hier mee om te gaan, want dat maakt kristalkinderen zo kwetsbaar. Als je bedenkt dat Jezus, (die ook geboren is met kristalenergie), aan het kruis nog zegt: 'vergeef het hun, want ze weten niet wat ze doen', dan snap je hoe kristalkinderen in de wereld staan. Met begrip en liefde. Dat is echt anders dan bij andere kinderen.

ja geldt ook voor mij inneke,maar stel dat er mensen die meer weten dan wij,dus zijn wij dan niet onwetend??

maar om het even op een rijtje te zetten ipv van dat je geniet van dat wat komen gaat wordt het allemaal al ingevuld nml het is een kristalkind volgens mij doen goede mediums dit niet zo
of is dit tekort door de bocht?

Ik heb er ook een beetje moeite mee van het in hokjes plaatsen van mensen. Ik weet nog op de MBO werd ons dagelijks geleerd om mensen in hokjes te plaatsen maar op het moment dat ik dit "uit mezelf deed" werd ik een soort van beschuldigd door mijn lerares maatschappijleer dat ik mensen in hokjes plaatste. En zo zijn er meer dingen die je aangeleerd worden maar op het moment dat je het uitvoerd wordt je veroordeeld door dees en gene. Net als met dat ruzie maken wat jij zegt Sarina, dat kristalkinderen (of liever gezegt kinderen die dit niet uit zichzelf doen) het moeten leren om zich staande te kunnen houden in deze wereld. Maar wat gebeurd er op het moment dat ze het ten uitvoer brengen; dan worden ze daarop veroordeeld! Of niet soms. Want de geldende maatschappelijke regel is weer dat je geen ruzie met elkaar maakt. Vind je het gek dat deze kinderen niet meer weten wat er van ze verlangd wordt en ontsporen als het een beetje tegen zit.
Weet je, als het niet in hun zit komen ze het ook niet als zodanig tegen. Daar geloof ik in. Dus waarom ze anders aanleren dan ze zijn?

Daarom probeer ik te benadrukken dat kinderen vóór alles gewoon kinderen zijn! Maar het kan helpen als je weet als ouder of opvoeder welke energie je kind heeft. Op mijn intuïtie wist is al vanaf de geboorte dat mijn oudste dochter 'wijs' was. Bij haar moest ik altijd alles eerlijk uitleggen. Mijn tweede dochter was heel anders, die moest ik juist niet alles uitleggen. Je kunt kinderen niet in hokjes plaatsen, maar wel duiden met energieën. Ik bedoel daarmee dat je bijv. ook mensen kunt indelen in 'optimistisch' of 'pessimistisch'. Daar is niets mis mee. We delen al eeuwenlang mensen in in types (sterrebeelden, eneagrammen, nummerologie, enz...) Vaak kloppen die indelingen in grote lijnen voor grote groepen mensen. Maar geen enkel mens is hetzelfde. Omdat ik een ram ben begrijp ik wel nu van mezelf waarom ik soms ongeduldig ben, of de leiding neem. En ik begrijp van mijn dochter (vissen) dat die juist afwachtend is...

Dat indelen heeft dus een functie. Het helpt je de ander en jezelf beter te begrijpen... en als je elkaar begrijpt waardeer je elkaars energieën ook beter. We zijn niet voor niets allemaal anders. Daarom is het ook handig te weten of iemand oudetijdse, nieuwetijdse of kristalenergie heeft. Niet om bepaalde verwachtingen te scheppen, maar om te begrijpen waarom iemand in grote lijnen reageert zoals hij reageert....

Ik weet dat ik veel hooggevoelige kinderen in mijn groep heb. Soms adviseer ik een kind om even ergens apart te gaan zitten, omdat ik merk dat er teveel binnenkomt. Of ze vragen het zelf, en dan mag dat van mij... Het helpt dus echt kinderen en volwassenen in te schatten op hun energie. Daar hoef je geen geopend derde oog voor te hebben hoor, het is gewoon verbinden met kinderen en volwassenen, en als je weet welke energie bij welke mensen horen (boogschutter, optimist, nieuwetijds, enz...) kun je er beter op inspelen. Tenminste, zo ervaar ik het....

Weet je Sarina respect voor jou beroep,oog hebben voor de kinderen van nu :)en welke inzichten jou daarbij helpen om een goede juf te zijn daar gaat het toch om?

Alleen stel dat ik hsp zou hebben,dan werd er vroeger op een andere manier mee omgegaan,het krijgt nu allemaal een naam.
Persoonlijk hou ik niet zo van dat benadrukken,en kinderen appart behandelen,omdat ze ook moeten leren respect te hebben over en weer voor elkaar als medemens,immers alleen in het leven staan is niet zo eenvoudig.(wat belangrijker is juist door dat ze zich soms anders voelen of uiten is niet alleen begrip van de ouder nodig maar ook van hun leeftijdsgenootjes)
daar ligt dus een belangrijke opdracht in het begeleiden

Zoals Deboriah hier het forum heeft geopend alle informatie wordt nu beschikbaar en kun je als ouder alle informatie vinden die je nodig hebt,en dat is hardstikke goed.
Maar goed dat is mijn mening ik zie een mens als een mens,met alles er op en eraan. Geloof niet dat ik het zo bijzonder vindt wat voor naam er aan gegeven wordt ,maar goed soms moet iets te tijd krijgen om te groeien,
Dit is volgens mij ook de gedachte achter deze site.(of zie ik dat verkeerd Nims)

vandaar ook onze verschillende kijk op dingen,want een mens is maar een mens toch?

maar dit is in kern toch een 'gezonde' reactie?



Maar Jezus werd ook wel boos (tav onrecht), kende verdriet en had ook zijn doodsangsten voordat hij ging sterven...volgens mij was niets menselijks hem vreemd....

Dat is inderdaad waar het om gaat. Dat is wat ik bedoel met: het zijn vóór alles gewoon kinderen. De kunst is om ze te accepteren zoals ze zijn, en ze juist niet anders dan anderen te laten voelen. Ik probeer altijd zoveel mogelijk te kijken naar ieder kind in zijn eigenheid. Ik bespreek ook veel met de klas. Ik probeer ze te leren naar elkaar te kijken. Als het ene kind de ander pijn doet, op welke manier dan ook, benader ik het zoveel mogelijk vanuit de interactie. Ik zie aan het gezicht van (slachtoffer) dat hij/ zij deze actie niet leuk vind. Klopt dat (slachtoffer)? Bij bevestiging, vraag ik aan de dader: Zie je ook dat (slachtoffer) dit niet leuk vind? Hoe kun je het weer goedmaken denk je? Kinderen zijn heel wijs hierin. Het bespreken van processen is ongelofelijk belangrijk. Ook het benoemen van gedrag. We weten allemaal dat (....) best druk is. Lastig soms voor ons, maar hoe denken jullie dat hij/ zij zich voelt? Ook zeggen ze het tegen mij als ik niet goed reageer in hun ogen. Dat lijkt brutaal, maar ik vind het eerlijk. Ik leg dan ook weer uit hoe het komt dat ik zo reageer, wat mijn gevoel is bij bepaalde acties.

Ik benoem het nooit als ADHD of HSP. Dat is ook niet nodig. Ik let alleen goed op hoe ze in hun velletje zitten... Als ze erg extreem reageren maak ik na schooltijd soms een babbeltje. Vaak is er wel een reden voor...

Het begeleiden van kinderen is eigenlijk gewoon jezelf durven zijn, en de kinderen in hun eigenheid accepteren. Dan behandel je niet één kind apart, maar elk kind zoveel mogelijk op zijn eigen niveau. Zonder dit te benadrukken als bijzonder!

ja liesanne hij was een mens onder de mensen

Jezus was erg boos als het ging om onrecht. Hij begreep als geen ander wat er 'mis' was, en dat heeft hem veel frustratie gegeven. Zijn liefde voor de medemens was bijzonder. Hij zag de allochtoon, de soldaat, de melaatse, de hoer, enz.. als mens, daar waar de hele toenmalige samenleving het gewoon vond deze mensen te verafschuwen. Hij was heel bang om te sterven, bang voor de pijn, en als het had gekund had hij het liever ook anders gehad. Maar hij onderging zijn lot, ook weer uit liefde voor de mensheid. Hij had er ook voor kunnen kiezen om weg te vluchten op het moment dat het verkeerd zou aflopen. Toch deed hij dat niet. Dat maakt hem bijzonder.

Kristalmensen zijn mensen, maar met een energie van liefde, daar waar mensen met oudetijdse en nieuwetijdse energie nog reageren vanuit angst of liefde.

Heel mooi hoe beschrijft op wat voor manier jij te werk gaat in jouw klas Sarina.....

Nog een vraag: is een engelmens volgens jou ook een kristalkind of heeft hij die energie?

Kristalkinderen zijn vanuit hun energie heel liefdevol. Ze hebben ervoor gekozen met deze energie geboren te worden. Volgens mij hoeven ze niet eerst een engel geweest te zijn.

Een engelmens heeft er als engel voor gekozen weer te incarneren. Als engel heb je vanuit je aardse ontwikkeling geleerd 'lief' te hebben. Je hebt je lessen geleerd en het was niet meer nodig te incarneren om te 'leren'. Toch zijn ze weer geïncarneerd op aarde, ditmaal om mensen te kunnen helpen op aards niveau.

Ik kon mezelf erg goed vinden in de omschrijving van engelmens, en ook ben ik een nieuwetijdskind. Ik weet dat ik absoluut geen kristalkind ben.

Maar misschien zijn er ook mensen die zich kunnen vinden in de omschrijving van kristalkind en engelmens. Het één sluit het ander volgens mij niet uit....

Sarina, is het voor een nieuwetijdse als jij niet vreselijk moeilijk om als juf zijnde oude wijn in nieuwe zakken te moeten gieten? Want ik neem aan dat je toch nog steeds aan het voorgeschreven lesmateriaal vast zit.
Het lijkt mij in iedergeval heel erg moeilijk.

[quote=gast Net als met dat ruzie maken wat jij zegt Sarina, dat kristalkinderen (of liever gezegt kinderen die dit niet uit zichzelf doen) het moeten leren om zich staande te kunnen houden in deze wereld. Maar wat gebeurd er op het moment dat ze het ten uitvoer brengen; dan worden ze daarop veroordeeld! Of niet soms. Want de geldende maatschappelijke regel is weer dat je geen ruzie met elkaar maakt. Vind je het gek dat deze kinderen niet meer weten wat er van ze verlangd wordt en ontsporen als het een beetje tegen zit.
Weet je, als het niet in hun zit komen ze het ook niet als zodanig tegen. Daar geloof ik in. Dus waarom ze anders aanleren dan ze zijn? [/quote]

ja net zo als je je kind bv leert je mag niet schoppen of slaan,nou hier ben ik echt de mist mee in gegaan,heb zo snel bakzeil moeten halen,en de kinderen uitgelegd dat ze zich niet in een hoek moesten laten drukken.natuurlijk liever niet terugslaan maar soms moet het gewoon,net zoals volwassenen die proberen ook over elkaar heen te walsen.nee geen mooie eigenschap, maar moet je wel assertief worden in deze maatschappij want te begripvol te lief en te aardig dan ga je er volgens mij aan onder door.

Grenzen kunnen trekken, 'nee' kunnen zeggen is even belangrijk als 'ja' kunnen zeggen.

Dat is het ook. Het voorgeschreven lesmateriaal is vaak niet interessant genoeg. Maar dat is niet zo erg. Ik probeer er mee te spelen, en als je creatief bent zijn er best veel leermomenten te verzinnen om het aantrekkelijk te maken. Bijv. aan het begin van het jaar moesten de kinderen een brief schrijven aan de burgemeester. Ik heb ze laten nadenken over de speelruimte in de buurt. Er is geen leuke speeltuin voor oudere kinderen. Ze hebben van alles bedacht, zelfs zijn ze een handtekeningenactie begonnen. Ze hebben tekeningen gemaakt van speeltoestellen en nagedacht over veiligheid. De brieven, tekeningen en handtekeningen heb ik natuurlijk echt naar de burgemeester gestuurd. We kregen heel officieel antwoord, en er ontstond een briefwisseling. Binnenkort komt er zelfs iemand van de gemeente in de klas om erover te praten. Ik probeer altijd zoveel mogelijk aan te sluiten bij waar de kinderen zelf mee bezig zijn.

Ze hebben ook een loterij georganiseerd, zo grappig. Ineens ontstond dat in de klas. Je kon lootjes kopen door met potloodpunten te betalen. De prijzen waren getekende doolhoven (er is een jongen die dat heel goed kan) en nog wat spulletjes die ze van huis hadden meegenomen. Toen het moment van de trekking was (alle lootjes in een pot en grabbelen maar) had degene die maar twee lootjes had gekocht de hoofdprijs! Iedereen verontwaardigd... Hoe kon dat nou??? Dat was een mooi leerproces.... Dus uitgelegd dat je bij een loterij een kans koopt om te winnen, en ja, zelfs met weinig lootjes heb je kans de hoofdprijs te winnen....

Maar natuurlijk moet ik ook heel veel leerstof gewoon behandelen en zie ik dat ze zich soms vervelen. Maar dat is nu eenmaal het systeem waarin ik zit, het kan niet van de ene op de andere dag anders worden. Op de school waar ik werk willen ze ervaringsgericht gaan werken, en dat is een proces waar ik wel achter sta. Het duurt alleen erg lang voor je zoiets helemaal in je school hebt ingevoerd.

Maar het is geweldig om met kinderen te mogen werken. Ze kosten me veel energie, maar geven me ook weer veel energie terug. Nog belangrijker dan de leerstof is het omgaan met elkaar. Daar ben ik geloof ik het meest mee bezig. Ze te leren positieve dingen over elkaar te zeggen, elkaar te begrijpen en te accepteren in ieders eigenheid. En daar is niet zoveel lesmateriaal voor te vinden. Je moet gewoon jezelf zijn, en de kinderen serieus nemen. En dan is het wel handig net zo nieuwetijds te zijn als de kids, we begrijpen elkaar.