Nieuwetijdskinderen en Kristalkinderen

Veel meer info kan je ook vinden via:
http://www.merudi.net/cgi-bin/cl/index.p...20kinderen.htm
4.3 De nieuwetijdse kinderen
4.3.1 Wat zijn hun gaven?
4.3.2 Waarom zijn ze hier?
4.3.3 Wat is hun invloed?
4.3.4 Hoe ga je ermee om?
4.4 De indigo kinderen
4.4.1 Hoe herken je ze?
4.4.2 Wat zijn hun gaven?
4.4.3 Waarom zijn ze hier?
4.4.4 Wat is hun invloed?
4.4.5 Hoe ga je ermee om?
4.5 De kristal kinderen
4.5.1 Hoe herken je ze?
4.5.2 Waar zijn ze te vinden?
4.5.3 Wat zijn hun gaven?
4.5.4 Waarom zijn ze hier?
4.5.5 Hoe ga je ermee om?
4.6 De Sterrenkinderen
4.6.1 Waarom zijn ze hier?
4.6.2 Hoe herken je ze?
4.6.3 Hoe ga je ermee om?
4.7 De Blauwe Sterrenkinderen
4.7.1 Waarom zijn ze hier?
4.7.2 Wat zijn hun gaven?
4.7.3 Waar zijn ze te vinden?
4.7.4 Wat is hun invloed?
4.7.5 Hoe herken je ze?

Mijn scepticus is de laatste tijd nogal actief

Enkele maanden terug zei een "spiritueel therapeute" me dat ik zeker ook een nieuwetijdskind ben. Nu ja, kind ben ik al even niet meer, maar swat. Ikke dus toch eens een boek gehaald over indigo's en kristalkinderen. Ok ok, ik herken dingen en als ik het maar genoeg tegen mezelf herhaal dan ga ik mezelf zien als een "...". Zo ook met hsp. Ik vraag me af of al die labels wel ok zijn. Velen hier zijn tegen de hokjesmentaliteit van psychiaters, maar als het om new Age etiketten gaat, dan is het wel ok?! Ik wil niet ontkennen dat mensen enorm sensitief kunnen zijn, dat er heel wijze kinderen zijn met opmerkelijke kwaliteiten etc...Maar ik heb het er toch ook echt wel moeilijk mee om mee te gaan in de hypes die worden gecreëerd, ant zo ervaar ik het. Het neemt angst en onzekerheid weg om te weten dat je "ergens bijhoort", maar het is ook een zekere afscheiding van het leven lijkt me.

Ik wil niemand tegen de schenen schoppen en niet beweren dat mijn mening hier "de waarheid" is! Maar ik merk dat ik hierrond al lang vragen heb, mee worstel. Het zegt veel over mij waarschijnlijk, die weerstand

Jou waarheid of mijn waarheid,dat is nu juist zo leuk.Allemaal verschillende mensen met verschillend meningen.
Hou ook niet van die etiketjes.
Ik ga ook niet geloven in ik ben dat of dat, maar kan me er net als jij wel in vinden.
Dus die weerstand is ook helemaal niet erg, het is alleen maar bouwen aan jezelf met je eigen rol in dit bestaan.

Ik vind dat je een etiket ook kunt zien als een identificatie. Je hoeft je zelf niet zo te noemen, maar je kan je er wel mee identificeren. Waarom zou het erg zijn om bepaalde zaken te groeperen en verbanden te leggen om zo wat meer inzicht te krijgen in je omgeving? Waarom zou jij de enige zijn met bepaalde "klachten", en waarom is het dan geen goed idee om eens rond te kijken wie er nog meer last van hebben. Hoe ze zich ook noemen.

Dat is het nu net, moet je jezelf met iets identificeren? DAn kun je je idd vergelijken met anderen en alles vanuit dat referentiekader bekijken. Kun je al je "klachten" toeschrijven aan het "zijn" van dit of dat. Terwijl het er misschien niet mee te maken heeft. Tuurlijk mag je jezelf herkennen in anderen en ervaringen delen enzo. Maar ofwel lig je erin ofwel lig je eruit (in of uit de groep bedoel ik) en daar heb ik moeite mee.

Ik heb mezelf ook sufgelezen om me ergens mee te kunnen identificeren, maar steeds kwam er een punt waarop de beperking ervan me te veel werd. Ipv echt in jezelf af te dalen en te ervaren hoe jij de dingen beleeft en wat dit betekent voor jouw leven, kun je je erover praten en de confrontatie niet werkelijk aangaan.

Steun vinden is belangrijk op bepaalde momenten in je leven, maar er komt een moment dat je toch geconfronteerd wordt met je eigen mens-zijn, los van wie er nog samen met je een bepaald label draagt. Nogmaals, ik zet dit naast de waardevolle info en herkenning die mensen vinden in hsp, nieuwetijdskinderen etc.Ik denk dat het weer te maken heeft met verschillende lagen van de werkelijkheid van het mens-zijn, ik wil telkens weer een beetje dieper gaan denk ik.

Veel van hoe jij het omschrijft beleef ik nét zo, Inneke.

Ik heb er momenteel niet de tijd (en de woorden) voor om er wat aan toe te voegen ,maar dat komt nog wel.....

Nou Inneke mooier kun je het niet verwoorden,wat nou een etiketje op jezelf plakken!Laat staan door een ander.grrr.Maakt dat wat je bent???

Jij bent uniek net als die ander,herkenbare eigenschappen, gevoel en verstand ok, maar een etiketje op plakken??

Zouden kristalkinderen...later hsp mensen worden of al zijn??

En ik snap het verschil niet helemaal tussen nieuwetijds kinderen, kristalkinderen, indigo's....?

Nieuwe Tijdse kinderen is een verzamelnaam voor Indigo's, Kristalkinderen, Sterrenkinderen en Blauwe Sterrenkinderen.

Inneke ik ga met je mee

Maar al die soort kinderen lijken wel op elkaar..ze hebben veel gelijkenissen.

Als we er maar voor blijven waken dat niet het stempeltje maar degene waar het stempeltje op gestempeld is telt.

jah uiteraard, zowiezo is het niet goed om alleen je alleen maar achter dat ''etiket'' te verschuilen waartoe je bent ''bestempeld'' of jezelf hebt ''bestempeld...je moet altijd verder kijken dan dat je neus lang is.

Nee natuurlijk moet dat niet. Toch vind ik niet dat je anderen kunt kwalijk nemen dat ze dit wel doen. Een aantal mensen hebben dit gewoon nodig. Daar kunnen zijn niets aan doen, kunnen wij niets aan doen, maar ik veroordeel het niet. Dat je je zo afzet tegen etiketten snap ik dus ook niet. Wij plakken jou geen etiket op hoor Inneke.

Dan vooral niet doen. Je hebt mensen die ergens bij willen horen, en mensen die dat niet willen. En jij hoort bij de mensen die dat niet willen (zit je nu toch lekker in een groepje ).

Mooi gesproken en een goede les. Toch is het belangrijk geweest dat jij je geprobeert hebt te identificeren, want het heeft je belangrijke inzichten in jezelf gegeven.

Uiteindelijk zal jij toch altijd op de identificatie Inneke uitkomen, en dat is prachtig. Maar ja, zo zal ik ook een beetje inneke in me hebben, en jij ook een beetje Julien. Ik vind dat ook helemaal niet erg. Zo herken ik tenminste weer iets van mijn wereld om mij heen.

Ik zou toch niet willen dat echt alles om je heen steeds anders was, en er geen enkel referentiekader meer was?

Dat ben ik niet met je eens. Als je echt de eigenschappen, kenmerken en hoe je ermee om moet gaan leest (staat op deze site in de eerdere hoofdstukken) dan zie je dat ze vanuit hun essentie anders zijn. Ze zijn hier ook met een compleet ander doel, en andere achtergrond.

Ik zal me er eens meer in gaan verdiepen... Ik las af en toe wel wat stukken tekst over deze kinderen..maar kon me er niet op concentreren omdat het voor mij zo overkwam dat er veel gelijkenissen waren...en aan de andere kant omdat de kwestie met etikkette plakke een groote rol hier speelde.

Ik heb dit topic geplaatst omdat er veel over nieuwetijdskinderen wordt gezegd. Ze zijn wezenlijk anders dan oudetijdskinderen. Toen ik erachter kwam dat ik zelf een nieuwetijdskind was vielen er veel puzzelstukjes op zijn plaats. Bijvoorbeeld waarom ik altijd buikpijn had vroeger op school. Waarom andere kinderen 'gemeen' deden tegen mij, terwijl ik zelf nooit anderen pijn wilde doen. (Ik begreep het gewoon niet) Waarom mijn ouders nooit eerlijk waren naar de buitenwereld toe, terwijl ik juist altijd eerlijk wilde zijn. Ik paste me aan, daar ging het niet om, maar was verward van binnen. Mijn gevoel van echtheid was zo anders....

Pas toen ik naar een lezing van Hans Stolp was geweest over nieuwetijdskinderen begreep ik dat ik er zelf één was. Voor mij verklaarde dat mijn verwarring, en ik begreep dat ik gewoon wezenlijk anders was dan de meeste mensen om mij heen. Maar tegelijkertijd begreep ik dat oudetijdsmensen ook wezenlijk anders zijn. En juist dat begrip over oudetijdsemensen heeft me zo geholpen. Ik begreep waarom mijn ouders niet eerlijk konden zijn, waarom kinderen vroeger 'gemeen' deden, waarom ik altijd buikpijn had. Dat was voor mij de grote winst van het 'weten' dat ik nieuwetijdskind was. Ik heb nog steeds geen goede relatie met mijn ouders, in de zin van dat ze mij begrijpen. Maar omdat ik weet dat ze het gewoonweg niet kunnen, heb ik er minder verdriet van nu. Ik accepteer ze zoals ze zijn (oudetijds, met alles wat daar bij hoort) en bespreek de zaken die mij wezenlijk bezig houden met anderen.

Het grappige is dat de nieuwetijdskinderen van onze leeftijd elkaar ook steeds meer vinden. Zoals op dit forum bijvoorbeeld. De nieuwetijdskinderen van tegenwoordig zijn met zoveel, die komen bijna geen oudetijdskinderen meer tegen. Nog wel oudetijdsvolwassenen, en die hebben vaak moeite met deze kinderen. Maar wij, oudere nieuwetijdsen, zijn hun begeleiders. Wij begrijpen ze als geen ander (we zijn immers zelf nieuwetijds, en hebben hetzelfde meegemaakt). Wij zijn geboren met een groter vermogen tot aanpassen dan de kinderen van nu, dat is het verschil. Vandaar al die etiketjes, ADHD, PDD-Nos, jullie weten er alles van. Het niet kunnen aanpassen is een kracht, geen defect.

Als deze kinderen volwassen worden, met hun eerlijkheid en hooggevoeligheid, begint de maatschappij echt te veranderen. Er komen steeds minder oudetijdsen, en meer nieuwetijdsen. Dit proces is in volle gang. Nieuwetijdsen reageren en denken vanuit gevoel (hsp) dus in de toekomst ben je 'raar' als je niet hooggevoelig bent. Dus het is een kwestie van tijd...

Ergens ben ik toch blij een oude nieuwetijdse te zijn. Zonder al die etiketjes en medicijnen ben ik opgegroeid. Als ik nu de symptomen lees van al die etiketjes dan zijn er maar weinig dingen die ik over geslagen heb. En toch ben ik ondanks alles (of juist dankzij alles)ook op mijn pootjes terecht gekomen.
Ik weet zelf dus niet of al die aandacht die er nu voor is wel zo goed is. In iedergeval vaak niet de manier waarop het gaat. Het gaat vaak niet om acceptatie maar om beheersing en dat is iets van de oude energie die niet werkt bij nieuwetijdse kinderen.
Maar net zoals Sarina al zei; het is een kwestie van tijd......

Ik heb er moeite mee als er wordt gesteld dat de 'klachten' waarmee (nieuwetijds)kinderen of mensen van doen hebben, voortkomen uit het feit dat ze met ‘de energie van de nieuwe tijd’ geboren zijn en/of omdat ze in aanleg als nieuwetijdskind, HSP-er, of hoe je het ook kan noemen, geboren zijn.
Persoonlijk bekijk ik deze 'klachten' vanuit een andere richting: vanuit ons lijden in de kindertijd, vanuit familiekarma, individueel karma of vanuit karma uit een vorig leven.

Ik snap niet zo goed dat het stellen van een diagnose vaak als 'etiketjesplakken' wordt gezien. (dat 'men' soms een stempel zet op iemand met een bepaalde diagnose zal ik niet ontkennen, maar dat is misschien te zien als onwetendheid)
Ik heb er vaak moeite mee als er tegen iemand die lijdt aan een psychisch ziektebeeld wordt gezegd, ‘je bent niet ziek, of, jóu mankeert niets, maar de maatschappij is ziek’.
Ik denk dat iemand veel kan hebben aan het stellen van een (juiste) diagnose. Als je tegen iemand met een gebroken been zegt: ‘onzin die diagnose gebroken been’ en je behandelt hem niet vanuit die diagnose, zal zijn gebroken been toch niet echt of goed genezen?
Een ziektebeeld (psychisch of lichamelijk) of stoornis ontstaat mi. vooral vanuit het psychisch ‘lijden’ (van jezelf en/of de generaties voor jou) en kan denk ik (alleen) genezen worden als wij dat ziektebeeld van binnenuit gaan behandelen.
Het is denk ik de ontkenning die ons méér doet lijden: door het weglopen van onze 'werkelijkheid' blijven we in de 'klauwen' van onze ziektebeelden gevangen.

Het grote goed van het leven in deze (of noem het Nieuwe) Tijd, is volgens mij het feit dat we meer bewustzijn hebben kunnen ontwikkelen, waardoor we aan 'gevoeligheid' en echtheid meer de ruimte kunnen geven en verandering teweeg kunnen brengen.
Ik geloof niet in een (afgescheiden)groep nieuwetijdsmensen die de maatschappij zal veranderen.
De maatschappij (=wij) verandert misschien als wij onze 'oude mens' afleggen en de nieuwe mens aanDOEN.....