Ik was even afwezig, maar las nog wel steeds mee.
Dit is iets van vandaag wat ik graag met jullie wilde delen.
en Deboriah je wil niet weten hoe mooi je liedje op jouw weblog Someday hier zo intens bij aansloot....
http://nl.youtube.com/watch?v=xNWgTmkbgtw&feature=related
Moeilijk in woorden te vangen omdat ik alleen maar een grote dankbaarheid kan voelen . En dat zo haaks staat op zoveel andere gevoelens van de afgelopen tijd. Het onbegrip , de strijd, het samen geen weg kunnen vinden . Jouw veroordelende woorden uit onmacht, uit iets wat jou in zijn greep had.
En ik die door alles mijn weg niet meer kon vinden , omdat ik niet meer kon geloven , net of iets in mezelf me verlaten had.
Iets wat juist zo pril en teder aan het groeien was. Zoals iemand ooit aangaf, uit zoiets moois met zoveel pijnlijke achtergronden had een liefde geboren moeten worden gekoesterd als een couveuse kindje , omdat het zo kwetsbaar is en tegelijkertijd zoveel potentieel heeft.
Juist door alles waaruit het ontstaan is.
We slaagden daar niet in , samen en apart niet.
Omdat we elkaar en onszelf niet konden bereiken.
Ik heb alles gegeven en verloor daarmee mijn geloof in liefde.
In iets wat ik dacht dat altijd overeind zou blijven staan en zou overwinnen.
Liefde
Maar dat geloof verloor ik en daarmee mezelf.
Vandaag kreeg ik een waardevol geschenk. Bijna woordeloos.
De realiteit is er , De onmogelijkheden zijn er. De brug die bijna onbegaanbaar is . Pijn verdriet , onvermogen , machteloosheid van afgelopen tijd.
In een woordeloos gebaar weggevaagd.
Omdat ik besefte dat de liefde nooit is en was weggeweest.
Het was er zonder woorden , zonder überhaupt uitgesproken te worden. Een zo intens gevoel bijna niet te verwoorden of uit te drukken.
Tussen ons, in jou …in mij …..
Alles viel stil en op zijn plek. Liefde overwon en nam bezit.
Het maakt niet meer uit welke weg we zullen volgen, het maakt niet meer uit of we samen of gescheiden zullen zijn. Het is goed zo.
Vandaag voelde ik de liefde, en voelde dat die niet gebonden was.
Ik heb mijn geloof in liefde terug en daarmee mijn toekomst. Mijn bestaan.
Niet gebonden aan een persoon , maar gebonden aan de liefde zelf.
Dat liefde bestaat, dat het soms geen vorm geen uiting kan hebben , maar dat dat niets afdoet aan de liefde zelf.
En het mooiste geschenk , ik kan liefhebben , ik kan het mijn hele wezen laten binnen gaan , ik kan en mag en wil het ervaren .
Ik bezit de kracht om liefde overeind te houden en liefde mij .
Ondanks.
En ik kan niet in woorden uitdrukken wat dat voor mij betekend.
Ik kan liefhebben , ik besta……
© mb 21 mei 2008