Het ego (was: Mini wijsheden)

Ja verdringen is ook zoiets als jezelf onbewust maken........

Ik denk dat jullie in wezen hetzelfde zeggen. Maar dat jij extra benadrukt Liesanne dat het niet ok is te vergeven vanuit een "moeten", op basis van een religieuze, spirituele of ethische opgelegde regel. Dat is dan ook geen werkelijke vergeving, het is geen wilsdaad. Het is een loslaten dat komt wanneer je werkelijk bewust wordt (niet met je hoofd!) nadat je de andere noodzakkelijke processen doorlopen hebt.

Moeten vergeven werkt voor geen meter!!!! Net als niet boos mogen zijn. Vergeven kun je slechts vanuit een ZELF ZIEN.

Mooi omschreven Inneke

Paul Ferrini schrijft kraakhelder over deze processen trouwens!

Ik lees nu pas je vraag, ik bedoel het inderdaad op de manier zoals Dilani het verwoordt.....

Mooi gezegd, dat is wat ik bedoelde. Als vergeving wordt opgelegd door maatschappij of religie blijven haat, boosheid en verdriet vastzitten. Je kunt dan niet anders dan proberen het te verdringen en je gevoelens ontkennen (want anders heb je immers niet vergeven...) Maar 'opgelegd' vergeven is een illusie. Pas als je al je al je schaduwkanten (haat, verdriet, boosheid) hebt geaccepteerd en doorleefd, is die verdringing niet meer nodig.

Als je jezelf vergeeft, (dus na gaat denken over gevoelens zonder die gevoelens te veroordelen), komt de werkelijke bevrijding en de werkelijke vergeving vanzelf!

Goed om te zien -dat wat we écht bedoelen,
verschilt uiteindelijk niet zoveel van elkaar, je elkaar kunt vinden in de kern.....en daar gaat het toch om!

Ik bedacht nog wel dat ik, door de visie tav. vergeving van Alice Miller aan te halen, het hier had over de diepzittende pijn die kinderen wordt aangedaan door daders van mishandeling en misbruik. Ik ben hier echt anders naar gaan kijken.
Echter, andere kwetsingen -van ons ego- die we zo in ons dagelijks leven meemaken, vind ik wel een ander verhaal, (hoewel sommige kwetsingen natuurlijk wel onze oude (ziele)pijn kunnen raken, waardoor het zo moeilijk kan zijn om tot vergeving te komen).
Steeds zal dan toch weer dat zelfonderzoek nodig zijn om los te komen van deze kwetsingen, en de vaste greep van ons ego.....en om te kunnen vergeven.

Sarina, dat van het jezelf vergeven, ik snap het nog niet helemaal.... en wat bedoel je met 'nadenken over gevoelens zonder die gevoelens te veroordelen'?
Ik reageer misschien vanuit mijn 'allergie', als ik het gevoel krijg dat het gaat om "schuld" van jezelf, want als je jezelf moet vergeven zou er dan iets van schuld kunnen zijn?
Hoewel ik mij vaak genoeg schuldig maak, mijn verantwoordelijkheid niet wil ontlopen, denk ik dat een kind niet verantwoordelijk is voor de pijn door zijn opvoeders aangedaan, dus daarom snap ik dat jezelf vergeven niet zo... Snap je?

Het allerbelangrijkste is juist dat jij als kind niet schuldig was wat jou is aangedaan.
Dus vergeving waarvan!!!

Het enige is dat je als later als volwassen mens er anders naar kunt kijken,door het verstand.
Veel belangrijker is als je de pijn en het verdriet,achter kunt laten en als mens genoeg vertrouwen kweekt,om het leven te leven.

Je draagt zoveel mee van je opvoeding, van de maatschappij, van wat er met je gebeurd is.... Het is helemaal begrijpelijk dat je daar niet zomaar overheen kunt stappen. Natuurlijk heb je geen verantwoordelijkheid voor de pijn die je is aangedaan, maar je hebt wel pijn.... en je hebt de vrijheid om keuzes te maken wat je doet met die pijn.... En als je er even niets mee kunt, dan is het ook goed, dan hoef je even niet. Je merkte bijvoorbeeld op dat je niet zo 'verlicht' was als Jezus. Je hoeft ook niet zo verlicht te zijn! Dus als je haatgevoelens hebt, veroordeel jezelf niet, vergeef jezelf die gevoelens want ze zijn terecht....

Ik denk bijvoorbeeld heel veel na over mezelf, en het is nooit goed genoeg. Wat anderen ook zeggen, ik denk altijd dat ik het beter had moeten doen. Ik ben dus erg streng voor mezelf. Ik moet me er toe zetten mezelf te vergeven dat ik niet alles kan.... Door dit te beseffen kan ik gelukkig nu wat makkelijker zijn dan vroeger, ik vergeef mezelf steeds vaker dat ik niet voldoe aan mijn eigen ideaalbeeld. In die zin bedoelde ik het, dat je niet te streng hoeft te zijn voor jezelf....

Heel herkenbaar dat laatste stukje Sarina, en het gekke is dat als een ander hetzelfde fout doet je veel minder streng bent...tenminste zo werkt dat bij mij vaak.
Maar ook mij lukt dat steeds beter, ik merkte dat dat stemmetje me regelrecht de put in praatte en ben toen veel minder gaan luisteren en mezelf meer over de bol gaan aaien.

Tja, als mensen eens echt zouden beseffen wat veroordelen van aspecten (pos./neg.) van zichzelf (of anderen) met henzelf zouden doen, dan hielden zij er onmiddelijk mee op. Anders gezegd, hoe creeer je je eigen psychische gevangenis............, door veroordelen.........

....en vooroordelen.....

Wat een vooroordeel Thomas over veroordelen uit je hier.

Er is niets mis met veroordelen, want het houdt je gewoon scherp op je eigen normen en waarden. En in mijn ogen zijn je eigen normen en waarden wel degelijk belangrijk.

Je eigen normen en waarden wel maar niet veroordelen daarin moet ik Thomas gelijk geven.

XXX Dinie

Pardon Nims?! Ik moet moeite doen om je niet te veroordelen om je mening ivm veroordelen

Er is een verschil tussen oordelen en veroordelen. Je hoeft het idd niet eens te zijn met iemand, maar als je veroordeelt zeg je "jij bent slecht" en dat kan jou een lekker gevoel geven, maar het plaatst wel een enorme muur tussen jouw menselijkheid en het mens-zijn van de ander.

;-)

Helaas ben ik het niet met je eens veroordelen wat is er mis mee!Ok oordeel niet omdat je niet veroordeeld wordt.Wie heeft er geen oordeel??Wie veroordeelt niet!!
Omdat het negatief is??Het niet zou mogen???Omdat je het niet erg vindt dat die muur er is?? omdat je de menselijkheid van een ander in twijfel trekt??Het hoeft mij helemaal geen lekker gevoel te geven, sterker nog een slecht mens is dan een gewoon een slecht mens.Een moordenaar die geniet van zijn moord??, de pedofiel die ziek is en het niet kan laten??Vergeving zij wisten niet wat zij deden??
Prachtig hoor als je dit wel kan.Alles is liefde en vergeving zou het antwoord zijn!
Maar wat dan als het jou kind is of welke geliefde dan ook,vergeven???

En wat met de enorme pijn die je jezelf en je omgeving extra opzadelt door in wrok of haat te blijven hangen?

Ik kan enkel voor mezelf spreken natuurlijk, maar ik heb echt wel mogen ervaren wat een schade ik mezelf en anderen ermee berokken door vast te houden aan destructieve gedachten, oordelen, scheidingen...Het loslaten ervan is een proces en ik zal er echt nog wel even mee bezig zijn.

En nee, een slecht mens is volgens mij niet gewoon een slecht mens, maar in de eerste plaats een mens. En als ik vreselijke dingen ga doen uit wraak omdat iemand mij iets vreselijks heeft aangedaan, ben ik dan 'beter'? Het is een vicieuze cirkel. Een verkrachter of moordenaar wordt niet zomaar een moordenaar. Hij verschilt misschien helemaal niet zoveel van jou of mij, heeft zelf waarschijnlijk ook veel onrecht ervaren (al is het maar emotionele verwaarlozing als kind) én een noodlottige keuze gemaakt.

Ik vind de woorden "zei wisten niet wat ze deden" prachtig. Ik weet ook vaak niet wat ik doe, maar als ik een glimp opvang van wat bewust zijn is, dan zijn die mooie woorden niet zomaar woorden, maar van een betekenis die ik niet kan bevatten alleen maar voelen.

Wie zegt dat het zo is in eigen pijn blijven hangen?of mijn omgeving er mee opzadelen??

Wie zegt dat ik wraak wil??

Mensen zijn onwetend maar is dat een vrijbrief??

ik zeg toch niet dat jij dat doet Lena. Ik heb 'je' gebruikt ipv 'men'. Het spijt me als je je aangevallen voelt. Ik heb met bovenstaande geenszins de bedoeling ook maar iemand aan te vallen.
Ik heb m'n bedenksels neergetypt nav jouw bedenksels, niet om je persoonlijk 'te pakken'.

Een vrijbrief waarvoor?