Om over na te denken?

Wat voor een 'moeite' bedoel je en wat is voor jou de buitenwereld?

lijkt me toch niet zo moeilijk alles wat buiten jou valt

Moeite met de buitenwereld heb ik ook wanneer ik niet eerlijk en authentiek mezelf durf tonen. Moeite met de buitenwereld en moeite met de binnenwereld gaan vaak samen

het lijkt me toch een breed begrip....vandaar de vraag, wat verta jíj eronder...

Ja dat kan Inneke,maar volgens mij ben ik wel iemand die laat zien wie ze is,want met je mooier voordoen dat je bent,prikt iemand al gauw doorheen denk ik.Maar inderdaad soms kun je niet altijd alles laten zien,omdat bv in je werk een proffesionele werkhouding wordt verwacht.

Ja dat laatste kan kloppen want als je niet goed in je vel steekt,kan dat zijn weerslag op die buitenwereld hebben.

De buiten wereld is voor mij ook een breed begrip(maar zo ervaar ik die ook)
De buitenwereld kan alles zijn: het journaal,de politiek, de toestanden in de wereld, mijn eigen kinderen,lawaai in je omgeving, verdriet van anderen.enz enz.
Maar mijn buitenwereld kan totaal verschillen van die van jou of mijn kinderen of mijn buren.Het is nml wat jij waarneemt en hoe jij er naar kijkt.

Afsluiten zonder onverschillig te worden,is iets waar in nog wel eens mee worstel.Maar wel een besef dat ik hier zelf een keuze in heb ,wat laat ik toe en wat niet.Ja en soms is je pad dat je er wel dwars door heen moet!

Ja, dat bedoelde ik dus vandaar de vraag wat is de buitenwereld waar jij moeite mee hebt en wat is die moeite....ik begrijp het nog niet helemaal....

echt niet???

Lena, mijn vragen waren bedoeld om het meer persoonlijk te maken, het is nog wat algemeen voor mij....
Jij maakte deze opmerking - 'soms zooo ...moeite met de buiten wereld' nadat het erover ging dat wij mensen- jij!-, 'stralend' en 'lichtgevend' zijn. Het riep bij mij nieuwsgierigheid op -wat is jouw moeite precies....

Je zegt , ik worstel met afsluiten...
afsluiten waarvoor?

je ergens voor afsluiten in mijn geval,is dat er zoveel prikkels iedere dag voorbij komen,dat ik een keuze maak , wat wel en wat niet toe te laten.(keuzes maken)immers zou ik dit niet doen, loop ik in dit geval,de kans dat ik geen rust punt krijgt in een dag.rustpunten kunnen nodig zijn om op te laden,zodat je voor jezelf het gevoel hebt er te kunnen zijn voor die ander.(medemens )mooi woord trouwens!

persoonlijk toch??

loop jij ook wel eens ergens tegen aan ??

Ja, deuren...



(ik kon het niet laten....)

ik snap het! AU!

iemand zei laatst tegen mij hoe komt het dat de ene mens nooit over dingen nadenkt waar ik wel overnadenk , en hoe komt het dat ik zoveel nadenk over alles en nog wat, en dat een ander er nooit bij stil staat om er al over te hoeven denken

kortom is de mens die minder stilstaat bij alles gelukkiger en leeft die makkelijker dan de denker?
kon ook geen antwoord geven om dat ik zelf ook veel over van alles en nog wat nadenk en dit niet altijd als prettig ervaar.maar weet niet beter.

Nadenken opzich is niet erg als je er maar niet in blijft hangen en zeker niet dat je het wil verbeteren/veranderen waar je over nadacht want dat gaat nu eenmaal niet en levert alleen frustratie en lijden.

Dat anderen niet zouden nadenken weet ik niet. Ik denk zelf dat ieder mens dit doet of hij het nu wil of niet. Het is een manier van ons brein om het meegemaakte een plaats te geven. Een gevaar die er in zit is dat we er meer van maken (door onze eigen interpretatie) dan het is door er vanalles aan toe te voegen (gevoelens en emoties) die er op dat moment zelf niet bij waren.

ook een mooi stuk

Spirituele kennis: (kosteloos) delen of verkopen?
Liefde omzetten in de praktijk is hard werken. Of je nu thuis lief wilt zijn of als spiritueel leraar, ontwikkelingswerker, monnik, zakenman... Lief zijn is simpelweg hard werken. Hoe zou het voor jou zijn om ‘het goede’ te doen (ongeacht hoe dat er uitziet) en er niets voor te krijgen. Ik vind het een mooi principe om geld van ‘hard werken’ te scheiden in deze wereld waarin geld zo’n grote waarde vertegenwoordigt. Natuurlijk is er geld nodig voor de eerste levensbehoeften en misschien voor wat opleiding en wat luxe in deze maatschappij, maar de meeste Nederlanders hebben echt heel veel zonder het te beseffen. Enkele beelden die wellicht tot de verbeelding spreken; de politieke SP politici die een deel van hun loon terugstorten in de partijkas of een afspraak met jezelf om tien procent van je inkomen te delen met de armen. Een ander mooi beeld vind ik Jezus die de marktkramen op het kerkplein omver schopt en schreeuwt; 'geen handel in het huis van god'. In hoeverre ben jij bereidt je rijkdom, kennis en energie te delen?

Wie ben jij als je alles geeft en niets terug hoeft?
Voor geluk hoef je niets te doen. Dat is het mysterie van het universum. Alle methodes die worden aangeboden om meer geluk in je leven te krijgen komen op hetzelfde neer; ‘geef je over aan het leven en het komt vanzelf’. Waarom zou je daar nu voor betalen of geld voor vragen? De menselijke geest zit vast in het 'egoïstische geld en succes denken'. Deze manier van denken komt voort uit een Darwinistische conditionering die nog steeds werkt op basis van ‘de sterkste zal overleven’. We zijn daar niet los van, terwijl iedereen inmiddels weet dat een belangenloze samenwerking veel zinvoller is. Met zijn allen weten en kunnen we zo veel dat elk probleem op aarde moeiteloos op te lossen is. Laten we uitbundig delen en doen alsof we ontzettend rijk zijn. Rijk en gelukkig zijn, zijn uiteindelijk ook maar gevoelens die je makkelijk kunt opwekken. Hoewel ik weinig geld heb voel ik me heel rijk.

Een mooi beeld om naar te leven is de zon. Die schijnt overdadig en zonder stoppen. Een deel van de stralen komen aan op de aarde en het merendeel gaat verloren in het universum. Veel straling gaat in die zin verloren. De zon vindt dat geen enkel probleem. De zon is niet effectief, maar heeft wel enorm veel effect op de aarde. Alles leeft er van. Alles wat we kennen komt van de zon. Als mens kunnen we ook de hele dag stralen ongeacht het resultaat. Stralen om het stralen. De hele dag stralen ongeacht het een effect heeft. Hoe is dat?

Ik nodig iedereen uit om zijn of haar bewustzijn, kennis en energie kosteloos te delen en een ander omgangs/economisch kader te creëren. Maak iemand blij, maak iemand sterk en vraag er niets voor terug.

Bijgaand twee artikelen:

Genieten van eenvoud
Luisteren als een kind
Artikel 1
Genieten van eenvoud

Mijn leven is perfect, omdat ik het aanvaard zoals het is.

Perceptie, gezondheid en verlichting.
Het lichaam en geest mechanisme (de persoon) reageert met behulp van het zenuwstelsel op de omgeving. Wanneer de persoon weerstand biedt tegen een ervaring ontstaat er stress. Bij stress gaat alle energie in het lichaam naar de benen en de armen. Vitale energie wordt hierbij ontrokken aan andere lichaamsactiviteiten waardoor het immuunsysteem, het spijsverteringssysteem en de dagelijkse regeneratie van de cellen minder goed werken of zelfs stil komen te liggen.

Een recente ontdekking in de biologie (epigenese) toont aan dat de perceptie (manier van kijken naar de ervaring) de werking van de genen en daarmee de reactie van het zenuwstelsel beïnvloed. Op een cellulair niveau blijkt dat ‘hoe opener de houding hoe gezonder het lichaam en geest mechanisme’. Kijk voor meer informatie op www.brucelipton.com.

Het is van belang om een open houding te ontwikkelen ten aan zien van het leven, zodat de groei, bescherming en het herstel van het lichaam en de geest gewaarborgd blijven.
Het aanleren van een open houding is net als het leren fietsen een fysiek leerproces met vallen en opstaan. Het grootste gedeelte van dit leerproces is het herkennen van ruimte (ontspanning) en weerstand (verkramping) in het lichaam en geest mechanisme. De kern van deze methode is ‘niets doen en alles laten zijn zoals het is’. Is dat nog een methode?

Wat is het leven?
Het leven is hier en nu en als je er nu niet van ‘proeft’ is dit moment voorbij.
Dit moment is een ‘ervaren’ in jouw lichaam. Een seconde van ervaren bestaat uit biljoenen sensaties. De aandacht (gefocust bewustzijn) richt zich op een deel van deze sensaties en geeft hier middels concepten een betekenis aan. Dit is de wereld zoals die aan jou verschijnt.

Aanwijzing

zie dat de buitenwereld een ervaring in jouw lichaam is.
zie dat het leven altijd Nu is.
Hoe kan ik een open houding aanleren?
Een open houding aanleren is eenvoudig. Er zijn namelijk slechts twee houdingen die jij kan aannemen ten aanzien van dit moment en dat zijn; ruimte en weerstand. Wanneer je beide houdingen fysiek en mentaal gaat herkennen zal het zenuwstelsel zichzelf steeds weer naar de ruimte bewegen. Ruimte is namelijk je natuurlijke staat.

Ruimte
Je kunt alles wat je buiten je lichaam ziet, hoort en ruikt naar 'binnen halen’ en voelen dat het sensaties in jouw lichaam zijn. Door al deze sensaties te ontvangen in zachtheid en openheid creëer je ruimte voor elke ervaring. Dit kun je doen door met je aandacht je hele lichaam (al je cellen) open te stellen/te ontspannen. Er ontstaat een Ja-houding ten aanzien van het moment.

Wanneer je alle gedachtes, emoties en andere lichaamsgevoelens er laat zijn, laat je de buitenwereld er ook totaal zijn. De buitenwereld is namelijk niets anders dan een ervaring in jouw lichaam.

In deze Ja-houding reageer jij vanzelf op de omgeving en ontstaat er een gevoel van ontspanning en genieten. In dit genieten stopt het denken met zoeken en is er alleen ‘aanwezigheid’. In deze ‘aanwezigheid’ is er rust en tegelijkertijd een volledige participatie in het moment. De paradox is dat je voor een dergelijke houding niets hoeft te doen. Je hoeft alleen maar ‘aanwezig’ te zijn.

Door een open houding aan te nemen krijgt het bewustzijn alle ruimte om zich (in jou) te ontvouwen in samenhang met alles. De buitenwereld en de binnenwereld zijn sensaties in jouw lichaam. Als de tijd rijp is zul je zien dat er een bewustzijn zonder binnen en/of buitenwereld is. Er is alleen ‘ervaren’.

Weerstand
Weerstand is een afwerende beweging in het bewustzijn en uit zich in een lichamelijke verkramping en een gevoel van pijn. Wanneer je een ervaring niet wilt hebben is er weerstand. De neiging bij weerstand is om een ervaring te veranderen, te repareren, kwijt te raken of te begrijpen.

Voorbeeld
Je geliefde verlaat je en er ontstaat een gevoel van verkramping en pijn in je lichaam. Je wil dat niet (weerstand) en je doet er alles aan om hem/haar te overtuigen dat hij/zij het verkeerd ziet en moet blijven Dan slaat ineens de twijfel toe en neem je jezelf onder handen; "'Ik zal het wel verkeerd hebben gedaan, ik moet veranderen'".

Dit is een extreem voorbeeld, maar meestal werkt weerstand een van deze twee kanten op; de ander moet veranderen of jij moet veranderen. Weerstand probeert op deze manier te helpen om een ervaring niet te voelen. Dit is onmogelijk, want de ervaring is er al.

De basis van weerstand is een concept. Dit kan een overtuiging, een standpunt, een mening of een voorkeur zijn. Onderzoek altijd de oorsprong van je emotionele pijn (zie genot en pijn principe).

Weerstand komt op zonder oorzaak. Het is niet iets wat jij kunt voorkomen of veranderen. Je hoeft weerstand alleen te zien en te voelen, waardoor er vanzelf weer ruimte ontstaat voor een volgende ervaring.

Je partner verlaat je. Dat is pijnlijk. Wanneer je deze pijn niet wilt is er nog meer pijn.

Het ‘geloven van’ of het ‘vasthouden aan’ een concept of een idee over ‘hoe iets zou moeten zijn’ sluit de ervaring zoals die is uit. Door het zetten van mentale grenzen in wat je wil ervaren (controle) stopt de vloeiende beweging van het ervaren. Vloeiendheid wordt verkramping. In weerstand fixeer je de aandacht op de ongewenste ervaring om deze kwijt te raken. Dit lukt niet (want de ervaring is er al) waardoor er extra pijn ontstaat. Weerstand is pijnlijker dan het voelen van de ongewilde ervaring zelf. Zodra je dit mechanisme begint te herkennen, kun je gemakkelijker je aandacht vestigen op pijn of een andere ongewenste ervaring en er met een JA houding naar kijken. Door het toelaten van weerstand lost het op.

Voorbeeld
Ik ben alleen op een congres en iemand kijkt me aan. Mijn blik verstart en ik voel hoe de spieren in mijn buik, armen en de voorkant van mijn schouder zich licht aanspannen. Het voelt als intimiteit. Hoewel het mij een aardig persoon lijkt voel ik de neiging opkomen om het contact te verbreken en weg te lopen. Nadat ik deze lichamelijke reacties herken als weerstand (tegen deze intimiteit) kan ik ontspannen en een gesprekje aangaan.

De verkramping komt voort uit onze dierlijke instinct om bij gevaar het kwetsbare buikgebied te beschermen door de buikspieren aan te spannen en in elkaar te krimpen. Handelen vanuit verkramping is per definitie minder effectief dan handelen vanuit ontspanning.

In het vorige voorbeeld lijkt de verstarring van de blik en de aanspanning van spieren een goede manier om de situatie te beheersen. In werkelijkheid klopt dit niet, omdat er eerder sprake is van een soort verlamming (freeze reactie). Pas nadat de verkramping als weerstand wordt herkend, volgt er een passende handeling.

Weerstand is een stressreactie en uit zich in een contractie van het lichaam. Deze stressreactie treedt al op in uiteenlopende situaties zoals; overdreven rekening houden met je omgeving, kou, lichamelijke inspanning, onthouding van slaap, angst, woede of een hoge concentratie. De stressreactie bestaat uit een vechten (boosheid) of vluchten/freeze (angst) reactie. Bij de vecht en vlucht reactie gaat de energie voornamelijk naar de benen (vluchten) of naar de armen (vechten). In stress is het bewustzijn is vernauwd en gericht op het veranderen van de ervaring. Dit gevoel van stress kan zo subtiel zijn, dat het nauwelijks opvalt. De stressreactie kan al beginnen net na het wakker worden; je doet je ogen open, er is een gevoel van aanwezigheid en ineens ontvouwt zich een heel leven met doelstellingen, keuzemogelijkheden en bijkomende problemen. De meeste mensen leven voortdurend in deze subtiele verkramping/stress zonder dat ze het merken. Dit is een uitputtende manier van leven. Wanneer iemand het verschil heeft gevoeld tussen ruimte en weerstand zal er een alertheid ontstaan waarin het bewustzijn automatisch naar ruimte beweegt. Weerstand houdt in alle gevallen het ongewenste gevoel in stand. Het niet zien of het niet willen voelen van weerstand ontaardt vaak in weerstand tegen de weerstand. Veel mensen lopen vast in deze vicieuze cirkel.

Voorbeeld
Je bent bang om iemand aan te spreken. Het lichaam verkrampt (1e weerstand). Deze verkramping is onprettig en je wil dit niet voelen. Ergens weet je dat de weerstand om de persoon aan te spreken een ongegronde angst is. Je probeert het te begrijpen, een aanleiding te vinden, maar het lukt je niet (2e weerstand tegen de 1e weerstand). De angst en verkramping houden echter aan. Je realiseert je dat je geen controle hebt over deze ervaringen en het denken slaat op hol. Het zoekt een oplossing om deze pijnlijke ervaring niet te hoeven voelen. Het lichaam begint te hyperventileren (3e weerstand tegen de 2e weerstand). Er is sprake van een proces, waarin weerstand op weerstand volgt. Het denken wordt paniek. Paniek maakt elke controle onmogelijk; het lichaam neemt de regie van het denken over en je valt flauw. Het lichaam ontspant zich. Er is geen bewustzijn of weerstand meer.

Wanneer je bevriend raakt met weerstand, brengt weerstand je naar het gevoel. Wanneer je, in het vorige voorbeeld, om kan gaan met de weerstand (angst) om iemand aan te spreken kun je in het voelen van de weerstand toch de nodige actie ondernemen. Dit vereist bewustzijn, want de neiging in het voelen van weerstand is juist om je af te keren van iemand, omdat je de verkramping niet wil laten zien. Weerstand is altijd gebaseerd op een idee. In dit geval zou het een idee kunnen zijn ‘ik ben het niet waard om gehoord te worden’.

De paradox in weerstand is: zodra je iets niet wil ervaren, hou je het juist vast. De enige remedie is stoppen met het vermijden van pijnlijke/ongewenste ervaringen. In andere woorden alles aanvaarden wat komt. Dit betekent niet dat je geen grenzen meer hebt. Aanvaarding van alles betekent ook dat je nee zegt wanneer je dit voelt.

Zoals eerder gezegd is weerstand een stressreactie. Deze stressreactie is verbonden aan een overprikkeling van het sympathische zenuwstelsel. Er komt hierbij een hormoon (adrenaline) vrij. Onderzoek bij traumaverwerking heeft aangetoond dat wanneer de aandacht bij stress op iets ‘prettigs’ in de omgeving wordt gericht, het parasympathische zenuwstelsel onmiddellijk actief wordt en het lichaam ontspant. Het duurt ongeveer acht minuten voordat het adrenaline hormoon uit het bloed is verdwenen en je tot rust komt. Deze shift in het bewustzijn kun je zelf teweeg brengen. Als je dit vaak genoeg doet, komen beide aspecten van het autonome zenuwstelsel in balans.

De mate van weerstand staat gelijk aan de hoeveelheid concepten, overtuigingen, voorkeuren, meningen en standpunten waarin jij gelooft. De persoonlijkheid is opgebouwd uit deze concepten en is dus weerstand. Het onderzoeken van weerstand geeft inzicht in wie jij bent. Wanneer er geen weerstand is, is er ruimte. In deze ruimte is geen enkel houvast. Er is een voortdurend niet weten. Het onbekende. Wanneer de persoonlijkheid wordt geconfronteerd met het onbekende ontstaat er meestal weerstand die zich kan uiten in twee mogelijke bewegingen; 1. frustratie en het onbekende willen begrijpen of 2. een dramatisch verlangen naar eenwording met het onbekende. Wanneer je kunt omgaan met een leven in het onbekende zal weerstand voortdurend oplossen.

Wie ben ik?
De mate van weerstand staat gelijk aan de hoeveelheid concepten, overtuigingen, voorkeuren, meningen en standpunten waarin jij gelooft. De persoonlijkheid is opgebouwd uit deze concepten en is dus weerstand. Wanneer er geen weerstand is, is er ruimte. Uiteindelijk ben jij deze open en liefdevolle ruimte waarin alles is zoals het is. In deze ruimte is geen enkel houvast. Er is een voortdurend niet weten. Elk moment is een stap in het onbekende.

Wanneer er alleen ruimte is en er niemand meer is om een ervaring te beoordelen is elke ervaring perfect.

Stel je voor dat je geen enkele voorkeur, standpunt of overtuiging meer hebt. Elke ervaring is dan perfect. Daar ben je niet in getraind. Je bent getraind om een mening te hebben, iemand te zijn en ruimte voor jezelf te claimen. Geef alle weerstand op en alles zal vanzelf gaan.

Geef al het streven op en geniet van het eenvoudige aanwezig zijn.



Artikel 2
Luisteren als een kind

Wat zou het mooi zijn als we naar elkaar konden luisteren vanuit het totale niets. Als woorden, beelden, gevoelens bij ons konden binnenkomen zonder dat ze onderweg worden vervormd of voorzien van een extra lading die er even daarvoor nog niet was. Dat gebeurt maar zelden omdat wij vrijwel alles waarnemen door filters. Zodra je je daar bewust van bent, onderzoekt waar ze vandaan komen en ze doorziet, zullen ze je leven minder bepalen en kan alles zijn zoals het ís.’

Ik hoor het toetsenbord terwijl mijn vingers op de letters drukken, ik zie mijn vriendin binnenkomen en ik voel haar enthousiasme ergens rond mijn hartstreek. Ik stop met typen, hoor een auto langsrijden en voel mijn ellebogen op de tafel rusten. Er is een gevoel van ongeduld bij mijn buik wat voortkomt uit het feit dat mijn gedachten over wat ik aan het schrijven ben doorgaan terwijl ik luister naar mijn vriendin. Er is iets in mij dat al deze dingen waarneemt en luistert naar alle sensaties in mijn lichaam die het gevolg zijn van de interactie tussen mij en de buitenwereld. Ik noem het ‘de waarnemer’.

Filters
Het zenuwstelsel produceert in een actieve staat biljoenen impulsen per seconde. Deze informatie wordt door het bewustzijn gefilterd, omgezet in beelden en concepten en het resultaat is de wereld zoals die aan jou verschijnt. Een mens is kortom een [ervaringsproces], een proces waarbij de aandacht zich voortdurend verplaatst. Waar die aandacht heen gaat heeft onder andere te maken met thema’s en overtuigingen die op dat moment overheersen in jouw lichaam. Deze overheersende focus noem ik [een filter]. Deze denkbeeldige filters zijn niet een resultaat van iets wat jij doet of gedaan hebt, maar komen spontaan op in de geest. Een filter is gefocust bewustzijn en bestaat bijvoorbeeld uit een opkomende voorkeur, een mening, verlangen, verwachting of een andere sensatie in het lichaam. En het waarnemen door een filter heeft invloed op jouw handelen en gevoel van identiteit, omdat je maar een beperkt gedeelte ziet van wat er zich in werkelijkheid afspeelt.

Hoe werken filters?
Een voorbeeld: een goed gehumeurde man loopt op straat. Zijn aandacht beweegt zich naar een passerende vrouw (eerste waarneming). De waarneming geeft een impuls van lichamelijke opwinding en wordt uitgedrukt in de gedachte ‘wat een mooie vrouw’. Deze voorkeur werkt als een filter waardoor de verdere waarneming gaat plaatsvinden. Het denken gaat associëren en er ontstaat een patroon. Het blijven kijken naar de vrouw door het filter ‘wat een mooie vrouw’ geeft een associatie ‘ik wil dat ze me ziet’ (een tweede filter). De aandacht richt zich actief de kant van de vrouw op en probeert haar aandacht te vangen. De vrouw ziet de man niet en hij voelt zich afgewezen (een derde filter). Door de pijn van de afwijzing gaat zijn aandacht naar een herinnering met zijn ex vriendin die hem gedumpt heeft en hij voelt zich ‘ongeliefd’ (vierde filter). De wereld belevend door het filter ‘ik ben ongeliefd' begint hij zich somber te voelen. Vanuit dit sombere (vijfde) filter ziet de dag er ineens grijs uit. De net nog goed gestemde man loopt nu lusteloos door de straat.

In het voorgaande voorbeeld zou er een basispatroon ‘ik wil vrouwelijke erkenning’ ten grondslag kunnen liggen aan de ontstane situatie. Dit soort patronen creëren een eigen werkelijkheid. Toen hij naar de vrouw keek door het filter ‘mooie vrouw’, zag hij niet meer wie ze werkelijk was. Hij projecteerde een mentaal beeld op haar en het denken ging daarmee op de loop. Wanneer de man begrijpt dat hij in een emotionele commotie of in een verhaal terecht is gekomen, en dat dit met het filtersysteem te maken heeft, kan hij direct terugkeren naar een eerste waarneming. Het resultaat is dat hij weer in alle openheid, zonder belang en/of spanning contact kan maken. Dit voorbeeld heeft nog een andere kant: de waarneming van de vrouw. Zij loopt op straat en merkt dat er een man passeert die haar aandacht vraagt. Gezien haar ervaring met een claimende vader heeft zij het ‘ik wil met rust gelaten worden door mannen’-filter ontwikkeld. Vanuit dit filter ziet zij een lastige man en ontwijkt hem.

Oude patronen
Een filter werkt dus als een vernauwende beweging in het bewustzijn. Dit gebeurt vanzelf en is niet iets wat je bewust doet. Het waarnemen door een filter heeft invloed op wat jij hoort, ziet, denkt en voelt. Daarmee heeft een filter ook invloed op jouw handelen; ze geven je een bepaalde eigenheid en er vormen zich patronen die de basis zijn van alle interactie tussen mensen. Al deze patronen sluiten haarfijn op elkaar aan en houden meestal om twee redenen stand: je verzet je ertegen waardoor je niet doordringt tot de kern en je het dus ook niet kunt loslaten (loslaten = het doorzien van een patroon) of je denkt dat het patroon nuttig is in je leven en je wilt het niet loslaten.

Zolang een filter niet doorzien is kijkt het altijd mee op de achtergrond en als de situatie geschikt is zal een oud patroon zich weer openbaren. Maar zodra je een filter hebt doorzien zal het niet langer je leven bepalen. En het mooie is dat filters zichzelf aandienen om gezien te worden - je hoeft alleen beschikbaar te zijn en waar te nemen. Laat je aandacht vrij bewegen en je zult al je thema’s en overtuigingen doorzien en loslaten.

Laat alles zijn zoals het is
Zelfs je ‘gevoel van ik’ ontstaat in de wisseling van aandacht/focus/filters. Als je de werking van dit filtersysteem doorziet is een ervaring telkens nieuw en fris. Dan is je kind of je partner elk moment weer een nieuwe ervaring en ontstaan er geen vastgeroeste persoonsbeschrijvingen meer. Jij verandert elk moment. Anderen ook. Want alle prikkels die je opvangt in een gesprek - de toon van een stem, de woorden, hoe iemand kijkt, er uit ziet, beweegt - komen via de zintuigen het lichaam binnen en worden daar vertaald in beelden en concepten. De ander is ‘een ervaring’ in je lichaam en deze innerlijke ervaring verandert voortdurend in wisselwerking met de ander. Het ene moment voelt iemand prettig, het volgende kun je hem wel achter het behang plakken. Ook de wereld is een ervaring in jouw lichaam en deze ervaring verandert voortdurend in wisselwerking met de buitenwereld. Door elke ervaring in zachtheid en openheid te ontvangen creëer je ruimte. Wanneer je al deze innerlijke ervaringen er laat zijn, laat je de ander, de buitenwereld, er ook totaal zijn.

Alles is zoals het is
Wanneer je je er eenmaal van bewust bent dat de buitenwereld niets anders is dan een ervaring in jou kun jij volledig bepalen hoe je met die ervaring wilt omgaan. Je zou je bijvoorbeeld tijdelijk bewust kunnen vestigen in het filter ‘ik laat alles zijn zoals het is’. Je luistert dan naar je lichaam (en daarmee naar de ander, de wereld) zonder oordeel. Je ziet de dingen zoals ze zijn en je laat de dingen gaan zoals ze gaan. Je hoeft niets te controleren. Het lichaam is ontspannen en de ervaring verruimt zich. De kwaliteit van het leven neemt toe, omdat gevoelens en gedachten die binnenkomen, niet meer als persoonlijk beschouwd worden. Het zijn ervaringen. Er is geen reden meer om pijn te vermijden of plezier na te streven. Je weet niet wat er komt, hoe het moet, hoe het hoort of hoe het zit. Alles is zoals het is. Vanuit deze toestand handel je vanzelf spontaan en belangeloos.

Stop met het veranderen, begrijpen, verbeteren of onderdrukken van je impulsen. Dit zijn vormen van weerstand en kosten enorm veel energie. Hoe meer controle je wilt uitoefenen op de ervaring, hoe meer energie je verliest. Wist je dat negenennegentig procent van jouw gedrag voortkomt uit onbewuste impulsen? Alles gaat vanzelf. Neem slechts waar en laat jezelf bewegen. Vertrouw erop dat jij spontaan een passende vorm aanneemt in elke situatie. Doe wat je doet zonder afwijzing en zonder oordeel. Ga indien nodig voorbij aan wetten, regels, normen en waarden.

Wanneer er louter waarnemen is, is er niemand aanwezig. Er is alleen het luisteren zelf. Het leven is een spontane reactie op wat er zich afspeelt in het moment en dit kost geen enkele inspanning. Het lijkt op het leven van een kind tussen de een en twee jaar. Op deze leeftijd is er nog geen ik-besef. Kinderen op deze leeftijd lopen rond met een enorme intensiteit waarbij de aandacht voortdurend wisselt. Het reageert direct en spontaan in elke situatie. Het lijkt daarin op een wijze, maar er is een verschil: bij het kind is de persoonlijkheid in potentie aanwezig is en bij de wijze totaal afwezig.

Geef al het streven op en word weer eenvoudig.

http://www.spiritualiteit.com/?sid=home

Jee wat een lap tekst Lena. Ik heb tot het artikel 2 gelezen en moet zeggen: heel interresant. Bedankt voor de tekst.

als ik er in ga knippen raak ik zelf de draad kwijt