Zingeving en relatie
Misschien is de meest elementaire vraag van zingeving wel: Heb ik er zin in?
Bijna iedereen heeft momenten waarop hij zich bezig houdt met zingeving. Zingeving heeft alles te maken met vragen omtrent de zin van het leven. Wat in je leven geeft jou zin en hoe geef zin jij aan het leven? Waar doe je het allemaal voor en waar leidt het toe? Wat is jouw persoonlijke doel in dit leven, waar liggen je kwaliteiten en leerpunten? De zin van het leven is niet altijd te begrijpen of even duidelijk onder woorden te brengen. Toch hebben we het er vaak over met anderen, soms naar aanleiding van alledaagse dingen. Zingeving komt op elk moment en in elk facet van het leven voor. Zingeving heeft niet alleen met onszelf te maken, maar ook met de relaties met anderen om ons heen. Het leven is geen solotrip. Zingeving vertaalt zich in communicatie en uitwisseling met anderen.
Wat heeft het voor zin?
Je staat op en stapt gewoontegetrouw onder de douche. En meteen schiet er al vanalles door je heen over wat je die dag gaat doen. Je bedenkt wat er voor die dag allemaal op de agenda staat. Je vraagt je af of je dat allemaal af gaat krijgen en hoe je dat dan gaat aanpakken. En zo herhaalt zich dat elke dag. Op sommige van dit soort momenten kun je je plotseling bezig houden met zingeving. Je vraagt je op zo'n moment opeens af waarom je eigenlijk leeft voor je agenda. Je overpeinst wat het nut is van al die drukte en van de stress die dat oplevert. Het kan toch niet de bedoeling zijn van het leven om alleen maar te rennen van A naar B en dan doodmoe weer in bed te kruipen? We willen toch allemaal wel eens even rust en genieten van het leven? Maar ja, dat levert weer niets op aan de wereld en is dat dan wel zo zinnig?
Vertrouwen in een zinvol leven
Wij kunnen (en willen) ons niet voorstellen dat het leven zinloos is. Er moet toch een zeker doel zijn? Veel mensen zoeken hun zingeving in filosofie of spiritualiteit. Het geloof dat iemand heeft kan zijn leven zin geven. Zo iemand kan ook steun vinden bij het feit dat er een God is en een hiernamaals. Het feit dat het leven doorgaat en niet opeens stopt, lijkt de zingeving van het leven te ondersteunen. Maar ja, anderzijds, als we alleen leven omwille van het hiernamaals, wat is dan de zin van het leven hier op aarde? Er zijn genoeg mensen die in hun leven zodanig bezig zijn met angst voor de dood en/of vooruitzicht op een hiernamaals, dat ze vergeten te leven. Dit doet mij denken aan een film van Alfred Hitchcock over een man die bang was levend begraven te worden. Hij maakte voor zichzelf een grafkelder die voorzien was van allerlei luxe snufjes en bouwde ook verschillende ontsnappingsmogelijkheden in. Elke dag verbleef hij in zijn grafkelder om allles uit te proberen. Natuurlijk was het plot dat hij zichzelf insloot en dat zijn voorzieningen niet werkten. Hij was nu echt levend begraven, maar feitelijk was hij dat al die tijd al. Zijn leven stond in het teken van angst en eenzaamheid. Bij vragen over zingeving stellen we ons eigen bestaan ter discussie, maar ook dat van de anderen in onze nabijheid. We kunnen ons er ook niets bij voorstellen hoe het voelt om alleen op de wereld te zijn (op een enkele kluizenaar na dan...).
De essentie van dit leven
Veel zingevingsvragen hebben te maken met het feit dat we geboren worden en weer sterven. We kunnen ons niet voorstellen er ooit niet meer te zijn. We kunnen ons trouwens ook maar moeilijk voorstellen - noch herinneren - dat we er ooit nog niet waren. Vanuit dit idee gaan velen er vanuit dat we zullen voorleven in een hiernamaals. Sommigen menen zelfs dat we er voor onze geboorte ook al waren. Zij geloven in een hiervoormaals zo je wilt of in reïncarnatie. En toch ligt de essentie van dit leven vooral in dit leven zelf. Niet in verleden of toekomst, maar in het hier en nu. Een leven dat we trouwens niet alleen leven, maar met anderen. Anderen waar we in dit leven rekening mee houden en met wie we dingen uitwisselen. We leren van anderen en geven onze kennis weer door. We zijn aardig, of juist niet zo vriendelijk voor anderen. We zijn verliefd, we krijgen kinderen en we worden oud. Door goed te communiceren op het betrekkingsniveau kunnen we zin geven aan deze relaties. We ontdekken dat het in het leven niet altijd gaat om de inhoud, maar meer om de manier waarop we met elkaar omgaan. Iets voor elkaar kunnen betekenen geeft het leven zin. Al is het maar het idee dat we anderen iets kunnen meegeven of nalaten wat hun leven meer waarde geeft. Niet iets materieels, maar iets van onszelf, zoals de levenslessen die we zelf ontvangen hebben. In die zin zijn we in ieder geval onsterfelijk. We dragen iets van onszelf over aan anderen. Communicatie maakt deel uit van deze zingeving.
communicatie en zingeving
Het leven krijgt zin door de relaties met de mensen om ons heen. De kwaliteit van die relaties wordt bepaald door de manier waarop we met anderen communiceren. Bij communiceren denken we vaak het eerst aan hoe we met anderen praten en waarover dat dan gaat. Dat kan gaan over uiterlijkheden: je baan, het avondje uit, de laatste soap, je nieuwe i-pod. Woorden zijn daarvoor het handigste communicatiemedium. Daarbij gaat het om de inhoud. Maar als het gaat om aspecten over de relatie zelf, schieten woorden vaak te kort. Word je gewaardeerd? Krijg je aandacht? Wie neemt de leiding? Vind je de ander aardig? Hoe voel je je op dit moment? Hoe kom ik over? Dit zijn dingen waar het bij de contacten met anderen vaak om gaat. Dit wordt vooral weergegeven door lichaamstaal. Het gaat er dan niet meer om wat we zeggen, maar hoe we het zeggen.
Bron: zingeving en relaties