Ik ben dit dus anders gaan zien, ik geloof niet dat verknochtheid aan een speen 'hoort' bij een fase. Ik zie een speen als een voorwerp waarmee je een kind 'de mond kan snoeren'. Want wanneer krijgen kinderen spenen: als ze jengelen, huilen of moeten slapen. Veelal zit daar de behoefte om te huilen achter, dus om je te uiten.
Als je een kind kan laten uithuilen, heeft hij denk ik geen speen nodig. Is het niet gek dat we eerst iets aanbieden om het vervolgens (zoals jij zegt met toeters en bellen) weer af te nemen omdat het te gek wordt......
Als een kind een speen krijgt om"het de mond te snoeren" ben je verkeerd bezig, ben ik met je eens, toch zijn er echt kinderen die een grotere zuigbehoefte hebben als een ander en dan helpt uithuilen dus niet.
Er is ook nog zoiets als de gulden middenweg.
Dat het opvoeden van een kind zoveel moeite kost zegt toch iets over het onnatuurlijke dat er aangeleerd wordt. Want omgaan met het leven zit van nature in iedereen.
Sorry Syl ik vind je een schat, maar dit vind ik klinklare onzin, kinderen opvoeden is een pittige taak.
Lief dat je ernaar vraagt Kamizja, j
Jessy heeft géén huilbuien meer gehad het onverklaarbare verdriet dat ze heel vaak voelde is wg zegt ze, ze voelt nu alleen maar verdriet als het van haar zelf is. De nachtmerries en het gegil ´s nachts zijn wel wat minder, maar nog niet weg helaas.