Loading...
nl

Wat..

gast
gast apr 16 '08
Dat het opvoeden van een kind zoveel moeite kost zegt toch iets over het onnatuurlijke dat er aangeleerd wordt. Want omgaan met het leven zit van nature in iedereen.
liesanne
liesanne apr 16 '08
Kamizja, mag ik vragen: vanwaar geen discussie? Het was echt niet mijn bedoeling om jou persoonlijk op een 'zwakte' aan te spreken, of 'schuldgevoelens' op te roepen.... ik probeer het algemeen te houden. Ik twijfel ook niet aan een liefdevolle benadering van ouders. Toch kunnen we ook onwetend zijn. We groeien op en krijgen voorgeschoteld wat 'goed' zou zijn. Een baby wordt bv. als in een roze wolk ontvangen en krijgt een prachtige kamer, een mooie kinderwagen, knuffels en speentjes liggen klaar.... dit was ook bij mij het geval. Maar is dit alles werkelijk wat een baby nodig heeft?

Wat ik heel graag wil duidelijk maken is het belang van het kunnen uiten van een kind. En alles wat ons natuurlijk mechanisme af lijkt te remmen, daar zet ik een kritische kanttekening bij.
Ik geloof echt dat heel veel ellende, geweld en stress op deze wereld voorkomt uit het feit dat wij niet geleerd hebben om onze gevoelens en emoties te uiten, omdat we niet de kans hebben gekregen om emoties te ontladen die het gevolg zijn van kwetsingen, ons 'innerlijk trauma', onze pijn die onlosmakelijk verbonden is met opgroeien.....

Wij zijn de 'potjes rijst', die volgens mij het meeste transformeren als we ons richten op het verwérken van alle negativiteit die zich aandient in ons leven. Het enige wat we hoeven doen is het toelaten .
En misschien is het zo dat het onze tweede natuur is geworden om ‘onnatuurlijke middelen’ te gebruiken. Opvoeden zou inderdaad wel eens minder belangrijk of moeilijk kunnen zijn dan we denken als we kinderen in hun ‘natuurlijke’ gang kunnen volgen…
inneke
inneke apr 16 '08
Die Afrikaanse uitspraak vind ik heel mooi. Tegenwoordig is er ontzettend veel druk op het 'kern'gezin omdat mama (en papa) perfecte opvoeders moeten zijn.Wanneer grootouders, tantes en nonkels, buren...meehelpen wordt de 'last' verdeeld en verloopt het opvoedingsproces natuurlijker volgens mij.
admin
admin apr 16 '08
 Quote:
Ik ben dit dus anders gaan zien, ik geloof niet dat verknochtheid aan een speen 'hoort' bij een fase. Ik zie een speen als een voorwerp waarmee je een kind 'de mond kan snoeren'. Want wanneer krijgen kinderen spenen: als ze jengelen, huilen of moeten slapen. Veelal zit daar de behoefte om te huilen achter, dus om je te uiten.
Als je een kind kan laten uithuilen, heeft hij denk ik geen speen nodig. Is het niet gek dat we eerst iets aanbieden om het vervolgens (zoals jij zegt met toeters en bellen) weer af te nemen omdat het te gek wordt......


Als een kind een speen krijgt om"het de mond te snoeren" ben je verkeerd bezig, ben ik met je eens, toch zijn er echt kinderen die een grotere zuigbehoefte hebben als een ander en dan helpt uithuilen dus niet.
Er is ook nog zoiets als de gulden middenweg.

 Quote:
Dat het opvoeden van een kind zoveel moeite kost zegt toch iets over het onnatuurlijke dat er aangeleerd wordt. Want omgaan met het leven zit van nature in iedereen.


Sorry Syl ik vind je een schat, maar dit vind ik klinklare onzin, kinderen opvoeden is een pittige taak.


Lief dat je ernaar vraagt Kamizja, j
Jessy heeft géén huilbuien meer gehad het onverklaarbare verdriet dat ze heel vaak voelde is wg zegt ze, ze voelt nu alleen maar verdriet als het van haar zelf is. De nachtmerries en het gegil ´s nachts zijn wel wat minder, maar nog niet weg helaas.
Lena
Lena apr 16 '08
 Origineel bericht van: gast
Dat het opvoeden van een kind zoveel moeite kost zegt toch iets over het onnatuurlijke dat er aangeleerd wordt. Want omgaan met het leven zit van nature in iedereen.



gast bedoel je hiermee de drang om te leven zit in iedereen?
alleen gaan volwassenen hier te verkrampt mee om soms?
gast
gast apr 16 '08
Ja zoiets ja Lena. We denken teveel te "moeten" doen aan de opvoeding van onze kinderen. Maar kinderen leren vooral van het voorbeeld dat ze krijgen in deze wereld. Goed voorbeeld doet goed volgen zou ik maar zeggen. Het is heel moeilijk voor ons om dat echt te begrijpen omdat we zelf in een systeem zijn groot gebracht die ons gemaakt hebben tot iets dat we niet werkelijk zijn. Want als dat wel zo was; waarom zijn er dan zoveel mensen op zoek naar wie ze werkelijk zijn!
Kinderen zijn nog puur in hun reactie op de wereld, misschien "moeten" wij meer van hun leren dan zij van ons.
liesanne
liesanne apr 16 '08
 Quote:
Als een kind een speen krijgt om"het de mond te snoeren" ben je verkeerd bezig, ben ik met je eens, toch zijn er echt kinderen die een grotere zuigbehoefte hebben als een ander en dan helpt uithuilen dus niet.
Er is ook nog zoiets als de gulden middenweg.


Ja, kinderen hebben inderdaad ook een zuigbehoefte en dat heeft ook belangrijke functies.(oa. Freud, Piaget hebben dat beschreven las ik) Toch wordt (volgens Solter) de zuigbehoefte vaak overschat. Baby's hoeven niet zoveel te zuigen als ouders denken, borstvoeding vervult de behoefte aan zuigen voldoende. Daarnaast zoekt een zuigeling naar voorwerpen om die met de mond te onderzoeken en om op te zuigen, zo leert hij iets over (andere) materiële eigenschappen. Zuigen op spenen, duimzuigen en andere vormen van langdurig, herhaald zuigen zijn onnodig en zijn geen uiting van een basisbehoefte. Ik kan mij hier wel in vinden.....

Mijn zoon had een speen tot zijn vierde jaar. Ik geloof dat op de verpakking staat dat ze elke 6 weken vervangen moeten worden en dat deden we dus ook. Dus heel wat speentjes gekocht voor een beetje zuigbehoefte.....

Bijzonder dat Jessy veranderingen bemerkt...
Ik ben heel erg benieuwd, hoe zal dat nu werken met die kralen.....
liesanne
liesanne apr 16 '08
 Quote:
We denken teveel te "moeten" doen aan de opvoeding van onze kinderen. Maar kinderen leren vooral van het voorbeeld dat ze krijgen in deze wereld.
Kinderen zijn nog puur in hun reactie op de wereld, misschien "moeten" wij meer van hun leren dan zij van ons.


ja, en zo zie ik het ook.....
Kamizja
Kamizja apr 16 '08
Liesanne, je reply was erg "direct" dus voor mij voelde het wel een beetje als "pareren", maar je uitleg hierboven is een stuk genuanceerder, dank je wel voor de verduidelijking, nu komt het op mij algemener over als gewoon jouw mening en ervaring.
Enne... ik lust soms wel een disscussie hoor, maar nu ff niet, ligt gewoon aan mij. Teveel potjes in de oven op het moment.

Karin, ben blij dat het rustiger is nu. Mijn jongste dochter heeft ook lang nachtmerries gehad. Of was het een goeie smoes om lekker tussen ons in te komen liggen in het grote bed, die krokodil die iedere nacht weer onder haar bed lag.... haha.... daar zal ik wel nooit achter komen. Evenwel zijn nachtmerries moeilijk te sturen, ze zijn dr gewoon en wat de oorzaak is? Kan zoveel zijn... prikkels van overdag, onbenoemde angsten, nare ervaringen uit een ver verleden, onverwerkte gevoelens...
Mijn dochter is op een moment begonnen met "monsters" verzamelen op haar kamer. Dino's en draken en reuzen, van die poppetjes. Die joegen dan die enge krokodil weg. Ze heeft het zelf verzonnen en het werkte!

groetjes
liesanne
liesanne apr 16 '08
Oké en sterkte met de potjes.... ;)
Paradijs
Paradijs jul 18 '08
Het is een goede site..

Het werkt echt dit soort dingen.

Geloof er maar in.
Je kind zal nog meer op gaan knappen.

Gebruik veel de kleur oranje voor haar, het ontspant..en maakt
haar vrolijk en open.

Succes.

Paradijs.
Pagina's: Vorige 1 2 3 4

Social Services

Delen:

Netwerk

carina
Helderziende magda
Angela
Ies
Annemarie
Roy
Patske
xXBertDeZienerOpenaarDesDerdeOogXx69x420
Nouki