Wat..

Lieve Karin, ik reageerde voornamelijk op het verhaal van NiMS, ik weet dat Jessy bij jou altijd terecht kan. Wat knap dat ze het zo goed kan aangeven. Afsluiten is voor veel kinderen erg moeilijk, zeker omdat nieuwetijdskinderen juist erg gevoelig zijn. Heb je weleens gehoord van kristalkinderen? Die zijn helemaal gevoelig op negatieve energie, gewoonweg omdat ze het zelf helemaal niet hebben. Kristalkinderen dragen pure liefde in zich en zullen nooit een ander kwaad doen. Maar ze zijn ook heel kwetsbaar daardoor. Als je er meer over wilt weten hoor ik het wel.

Fijn dat Jessy in elk geval nu weer lekker in haar vel zit, daar gaat het om! Voor haar is dit kennelijk erg goed. Soms moet je gewoon zoeken naar de goede remedie. Ieder persoon heeft een eigen gevoeligheid denk ik en een unieke wisselwerking op trillingen. De één reageert goed op edelstenen, de ander op kleurtherapie, bachdruppels of glaskralen.... (ik noem maar wat). Geef Jessy maar een dikke knuf van de juf, xxx

Toch vraag ik me af of je niet in de gaten moet houden dat je kind er volledig afhankelijk van wordt, en (denkt) niet meer te kunnen functioneren zonder. Is het dan nog wel gezond?

Hoe gaan jullie hier mee om? Hoe houden jullie dit in de gaten?

Het wijst zich vanzelf. Je kunt alleen afhankelijk worden van medicijnen en drugs e.d.. Een kind kan bijv. als het klein is een knuffel hebben om alles mee te delen. Maar er komt een moment dat de knuffel afgedankt wordt.... Zo is het met edelstenen, bachbloesems, glaskralen ook. Ze geven een energie die je op dat moment nodig hebt. Maar de beïnvloeding is niet eenzijdig (zoals bij medicijnen, alcohol, drugs) maar tweezijdig. Je bent er zelf bij als het ware. En als je die energie niet meer nodig hebt verdwijnen de hulpmiddelen vanzelf...

Er komt een moment dat de knuffel afgedankt wordt? Dit geldt niet voor iedereen. Ik ken volwassen mensen die nog steeds niet zonder hun knuffel kunnen. Eigenlijk zijn ze verslaafd geraakt aan deze knuffel. Dus hoe ongevaarlijk is een knuffel zodra je er niet meer zonder kunt?

Zolang het om een knuffel gaat zou ik zeggen: ongevaarlijk... Immers, het is een steuntje in de rug. Als de knuffel kwijtraakt is het hooguit een poosje vervelend, maar je komt er overheen. Maar voor medicijnen, drugs en alcohol is het een ander verhaal. Die werken verslavend en op een gegeven moment kun je niet meer zonder (lichamelijk). Bij knuffels ligt het meer op geestelijk niveau. Ik geloof niet dat mensen afkickverschijnselen krijgen van het verliezen van hun knuffel... Toch?

Verslaving is verslaving, geestelijk of lichamelijk maakt in mijn ogen wijnig uit.

Volgens van dale:
ver·slaafd:
1 lichamelijk of geestelijk afhankelijk van een bepaald middel door gewenning

Het zit hem dus in de afhankelijkheid. Ik geloof wel dat er in bijzondere gevallen afkick verschijnselen van het verlies van een knuffel kan ontstaan (ik zal geen namen noemen ). Daarom lijkt het me ook erg belangrijk dat je altijd erg goed het in de gaten houdt.

Ik vind persoonlijk "ja het kind voelt zich er nu prettig bij", niet de stelling waarmee het ophoudt. Want (en ja, daar ga ik weer), geef het kind heroine en het voelt zich er ook prettig bij. Het is een makkelijk middel om de problemen niet onder ogen te hoeven zien. Daar is op zich niets mis mee hoor, maar kijk gewoon uit dat het geen gewoonte (verslaving / afhankelijkheid) wordt.

Heb altijd een doel voor ogen, en laat niet het middel, het doel worden.

Ik ben zo iemand die van kleins af aan een knuffel heeft en nog heeft, en dat ding ligt in mijn bed en ik schaam mij er niet voor, ha!
Ik begrijp jouw probleem met die verslaving niet zo Nims, het gaat hier om twee kralen iedereen weet dat drank en drugs slecht zijn, maar daar gaat het hier echt niet over

En ik vond ook een site waar je voor 25 euro een inwijding kan krijgen en waar je leert zelf tachyonantennes te maken. Goedkoper dan die kralen!
Als je googlet op tachyon is het een van de eerste, tachyon-inwijding of zoiets.

Ik had ook mijn Bruno-beer (en ik zeg altijd, die gaat met mij de kist in), maar ik zie en snap Julien z'n punt ook wel.....

Aletha Solter (in 'baby's weten wat ze willen') opende echt mijn ogen met de uitleg dat knuffels, spenen, duimzuigen, het geven van extra voeding en zelfs wiegen e.d. als 'controlepatroon' gebruikt kan worden. Een controlepatroon is een (star, dwangmatig) gedragspatroon dat het ontladingsproces onderdrukt. Deze cotrolepatronen van kinderen kunnen veranderen in verslavingen als zij volwassen zijn. De afhankelijkheid van contolepatonen verdwijnt als iemand zich begint te ontladen.
(voorbeelden die ze noemt: verslaving aan vruchtesap kan op volwassen leeftijd overgaan in verslaving aan alcohol, verslaving aan moedermelk of flesvoeding kan verslaving aan suiker worden en duimzuigen kan als iemand volwassen is, zich ontwikkelen tot rookverslaving)

Niet alles wat helpt of werkt is per definitie 'goed', denk ik.
Met de beste bedoelingen geven wij onze kinderen deze 'controlepatronen', we zien onze kinderen nou eenmaal liever niet in verdriet of pijn. Als kinderen hun toevlucht nemen tot een controlepatroon, voelen ze zich naar; ze ontladen zich echter niet omdat ze zich er niet toe aangemoedigd voelen. In plaats daarvan houden ze hun gevoelens binnen en in de loop van de tijd lopen de spanningen op.... Wat goed bedoelde hulp lijkt, is het dus in kern eigenlijk niet als het een controlepatroon wordt.....

Ik geloof hier heel erg in, maar toch zie ik ook wel dat je een hulpmiddel, zoals een knuffel of een steen mag gebruiken, maar ik houd altijd bovenstaand verhaal in gedachte. (ik vind het af en toe ook wel lekker om eens door te zakken )
Ik heb er nu wel spijt van dat ik mijn zoon vroeger een speen heb gegeven, maar ik was 'onwetend', de informatie die ik wist, was dat kinderen een zuigbehoefte hebben.... En ik heb kilometers met hem door het huis gelopen om hem maar niet te laten huilen (wat hij veel deed). Ik ben benieuwd hoe het gegaan zou zijn als ik hem kon láten huilen... (wel altijd in nabijheid van de ouder).

Karin, het was waarschijnlijk ook niet zomaar dat je een knuffel had vroeger....

Nims, verwar jij niet gehechtheid met verslaving?
Ga eens na waar je zelf allemaal aan gehecht bent en of je zonder kan...
Dan trek ik het wel door naar een groter perspectief, het onthecht / verlicht raken.

Nee ik verwar gehechtheid zeker niet met verslaving. En ik ben zelf nergens aan gehecht, en er is niets waar ik niet zonder zou kunnen.

Zoals vandale definieert:
verslaving = lichamelijk of geestelijk afhankelijk van een bepaald middel door gewenning

Gehechtheid valt dus niet onder verslaving omdat daar het stukje gewenning in ontbreekt. Gehechtheid zegt meer iets over het niet willen nemen van afscheid. Verslaving gaat verder zodra de persoon afhankelijk wordt van deze Alcohol,Knuffel,Speen, Kraaltjes,.....

En Karin, je zegt dat je mijn probleem met deze kraaltjes niet begrijpt, en op zich heb ik daar ook helemaal geen probleem mee. Ik hoop eigenlijk alleen maar dat je je beseft, dat je met deze kraaltjes wel degelijk een vorm van beinvloeding uitoefend. Verder wil ik er geen waarde oordeel aan hangen, of het goed of slecht is, daar gaat het mij niet om. Waar het mij wel om gaat is het bewust worden van wat je precies doet. Zoals Liesanne heel mooi omschrijft kan zo'n kraaltje dus een controlepatroon worden. En ik vind het de taak van de ouder om hiervoor te waken. Maar goed, dat is maar mijn mening .

Nims, en dat doe jij niet met het afstemmen van vleugelchakra´s?
Daar beinvloed je niemand mee?
En oefenen ouders niet praktisch altijd een taak van beinvloeding uit?
Het is mooi dat ieder een eigen mening op nahoud en ik respecteer dat zeker, maar ik realiseer me ook Nims dat jij (nog) geen ouder bent en het misschien daardoor iets minder makkelijk is om je in een ouder in te leven.
Alleen al door je gedachten of energie op iemand af te stemmen oefen je al invloed uit, in principe doen wij mensen niets anders, of je nu een voorwerp gebruikt of niet. Het is de kunst om uit te vinden wat schadelijk is of niet.
Daar ging mijn vraag in eerste instantie ook over,maar invloed is er altijd en overal.
Zo´n kraal kan een controlepatroon worden, het ligt er maar aan hoe je er zelf mee omgaat.

Opvoeden zonder beinvloeding is niet mogelijk in mijn ogen.
Maar die beinvloeding is niet altijd negatief.
Ik moet steeds denken aan die drie potjes rijst van dat bekende experiment. Ook de genegeerde pot ging rotten. Dus als een kind verdriet heeft, en je doet er niets aan lijkt me dat geen goed idee, omdat dan het kind zich aan zijn lot overgelaten voelt, en dat is in mijn ogen slechter dan de invloed van die kralen!
Je ontkomt er echt niet aan, zodra je kind gearriveerd is in de wereld beinvloed jij je kind en je kind beinvloedt jou! En volgens mij is dat ook precies de bedoeling.

Esther

Ik gaf ook niet voor niets aan dat ik niet oordeelde of beinvloeding goed of slecht is. Dus ik begrijp ook niet precies waar je de conclusie trekt dat ik je een slechte ouder zou vinden Karin, of dat ik het niet weet omdat ik geen kinderen zou hebben.

Ergens krijg ik een beetje het gevoel dat je je direct aangevallen voelt zodra iemand begint over jouw opvoedingsmethodes omdat je er zo enorm hard je best voor doet. Ik ben ben erg benieuwd waar dit toch vandaan komt.

P.s. Esther, iets dat rot is niet direct beter of slechter dan hetgeen nog mooi en glanzend straalt. Hier projecteer je toch echt je eigen beeld op dit potje rijst. Als je het namelijk eens onafhankelijk bekijkt kan je een hele andere conclusie trekken.
Namelijk het lieve potje is weinig veranderd, en het negatieve potje is enorm getransformeerd. Als ik dan zou kijken, welke van deze twee is tijdens zijn leven het meeste getransformeerd? Dan zou ik toch voor het rotte potje gaan. De vraag die dus telt, is altijd maar weer. Mel welke ogen kijk je naar iets?

Daarom vind ik de conclusie dat negeren,slechter zou zijn, een erg voorbarige conclusie. Want niemand weet toch eigenlijk echt het effect dat die heeft op iemand anders?

Weet je Nims dit is nu precies mijn opvatting over die potjes rijst. Je zou hier kunnen zeggen dat er meer leven is in het genegeerde potje en het negatieve potje maar het geliefde potje staat stil in zijn ontwikkeling.
Want is al het leven op aarde niet ooit eens begonnen met schimmels en andere ééncellige wezens! Er is dus nieuw leven in twee potjes terwijl het geliefde potje dood is.
Het is maar net hoe je het ziet.

Nou, uit eigen ervaring kan ik toch wel vertellen dat genegeerd worden een heel naar effect op je heeft!

Ik gaf ook niet voor niets aan dat ik niet oordeelde of beinvloeding goed of slecht is. Dus ik begrijp ook niet precies waar je de conclusie trekt dat ik je een slechte ouder zou vinden Karin, of dat ik het niet weet omdat ik geen kinderen zou hebben.

Waar heb ik dat dan gezegd Nims? Ik kan me niet indenken dat gezegd te hebben en kan het ook niet terugvinden als ik teruglees.

Ergens krijg ik een beetje het gevoel dat je je direct aangevallen voelt zodra iemand begint over jouw opvoedingsmethodes omdat je er zo enorm hard je best voor doet. Ik ben ben erg benieuwd waar dit toch vandaan komt.

Je zegt het goed Nims, het is jouw gevoel, niet het mijne, misschien kun je beter even gaan uitdiepen waarom jij vaak denkt dat mensen slecht over jou denken. Het is niet iets van mij.[/spoiler]

P.s. Esther, iets dat rot is niet direct beter of slechter dan hetgeen nog mooi en glanzend straalt. Hier projecteer je toch echt je eigen beeld op dit potje rijst. Als je het namelijk eens onafhankelijk bekijkt kan je een hele andere conclusie trekken.
Namelijk het lieve potje is weinig veranderd, en het negatieve potje is enorm getransformeerd. Als ik dan zou kijken, welke van deze twee is tijdens zijn leven het meeste getransformeerd? Dan zou ik toch voor het rotte potje gaan. De vraag die dus telt, is altijd maar weer. Mel welke ogen kijk je naar iets?

Je zegt het goed Nims, het is jouw gevoel, niet het mijne, misschien kun je beter even gaan uitdiepen waarom jij vaak denkt dat mensen slecht over jou denken. Het is niet iets van mij.

Daarom vind ik de conclusie dat negeren,slechter zou zijn, een erg voorbarige conclusie. Want niemand weet toch eigenlijk echt het effect dat die heeft op iemand anders?

Is dat dan zo enorm moeilijk te raden? moet daar een wetenschappelijk onderzoek op los gelaten worden voordat je het geloofd? Van negeren gaan mensen kapot, dat kan ik je wel vertellen. Vind dit een beetje raar worden, snap jij echt niet dat negeren helemaal niet goed is?

Jammer dat je niet reageert op mijn opmerking dat wat jij doet met vleugelchakra´s op elkaar afstemmen ook invloed uitoefent, en dus eigenlijk hetzelfde doet als ik.

Es, het is maar net hoe je alles wilt/kunt zien. De mens is altijd op zoek naar bevrediging van een altijd aanwezig verlangen. Maar de ultime bevrediging (lees; vrede in je hart voelen) kan alleen van binnenuit komen en niet door anderen gegeven worden. De "liefde" die anderen geven kan juist leiden tot het niet verder zoeken van de vrede in jezelf. Maar uiteindelijk kom je ook door deze "liefde" aan de andere kant van de balans terecht. Bijvoorbeeld als die "liefde" ineens weg valt. Dat wat in je is kan je niet meer afgenomen worden, dat is er altijd. Zelfs als je je daar niet bewust van bent, het behoeft slecht ont-dekt te worden. En dat kun je alleen zelf, niemand anders!

soms kan het zo zijn dat je dan ander wel nodig hebt om het te ontdekken.Want een aanraking van een ander medemens heeft iedereen nodig in dit leven
Maar goed vindt het mooi gesproken gast,de liefde voor jezelf hebben en daarna weer verder geven. Je moet het wel zien en voelen in jezelf inderdaad.

Klopt helemaal Gast, wat je zegt.
Maar als je van kleins af aan door je eigen ouders genegeerd wordt en in je opvoeding meekrijgt dat men spijt heeft van je aanwezigheid gaat er veel kapot, inclusief de liefde voor jezelf.
En dan ben je lang bezig om het weer terug te vinden, als je dat al lukt, en dan heb je daar echt anderen bij nodig!