Mijn verhaal....

Ik vergelijk het altijd met het menselijk lichaam. Die is opgebouwd uit vele miljarden cellen. Iedere cel is een op zich zelf staand individu met een eigen taak en een eigen functie maar in de kern, daar waar het dna zich bevind, zijn alle cellen gelijk. Het lichaam waar ze deel van uit maken is één geheel ondanks het opgebouwd is uit al die unieke cellen.
Dus ja, aan de ene kant zijn we allemaal hetzelfde en aan de andere kant zijn we uniek. Nu alleen nog te ontdekken of je een hersencel bent of een spiercel. Je kern kennen betekend dat je weet wat het grote geheel is en dat alles in jou kern aanwezig is alleen op dit moment ervaar jij je leven als Anne en niet als LPChip.

(kijk eens naar de topic die ik geopend heb met dat filmpje. http://nlforum.merudi.net/ubbthreads.php/ubb/showflat/Number/27007/Main/27007/#Post27007 )

Hmm, ja... goed punt. Dit was ooit een spiritueel forum. Ik vergeet nog weleens dat er een wending heeft plaatsgevonden.

Hoezo? Is het nu niet meer spiritueel? Wat versta jij onder spiritueel?

Maar toch voelt het ook of dat ik er iets mee kan. Iets goeds mee kan doen voor anderen. Anderen kunnen helpen om hun zelf te kunnen bergijpen. Maar het voelt nu of het nog niet de tijd ervoor is om dit te doen.

Ja dat denk ik ook gast...maar toch wil en kan niet iedereen het begrijpen..

Ja Anne dat is nu op dit moment jouw dilemma,vindt het zelf heel bijzonder als mensen in je kunnen kijken en meer van je weten dan ikzelf opdat moment.Als mens kan ik alleen maar dankbaar zijn als ik mensen ontmoet, die mij verder kunnen helpen mocht dat nodig zijn.
Mensen die het goede doen zullen daarom ook alleen datgene vertellen wat die ander kan dragen.Dat is mijn optiek de kracht van een goed medium of hoe je het ook wil noemen.(jammer is dat niet iedereen hier zo zuiver meeomgaat en alleen inspelen in de angsten of verdriet van anderen).

Kortom jij bent uniek,en als je op jezelf vertrouwt komt het antwoord vanzelf,dat is iets waar ik in geloof.

Lena,

klinkt mooi hoe je het zegt
Zo zie ik het ook het antwoord komt vanzelf zolang je maar op jezelf vertrouwt.
Als het de tijd ervoor is dan weet je dat het de tijd ervoor is om een stapje verder te kunnen gaan

''''Je kern kennen betekend dat je weet wat het grote geheel is en dat alles in jou kern aanwezig is alleen op dit moment ervaar jij je leven als Anne en niet als LPChip.'''''

Deze zin snap ik niet wat je daar precies mee bedoelt.

Het leven dat wij leven is een ervaring. De ervaring die jij nu hebt is in het deeltje van het geheel dat Anne heet(en dus niet iemand anders). Net als dat de spiercel maar een klein deeltje van het dna uitvoerd (ervaart) maar wel het hele dna in zich heeft. Die spiercel vraagt zich alleen niet af wie hij/zij is maar weet dat het een spiercel is. De mens heeft dit vermogen niet van nature en moet eerst erachter zien te komen wat zijn/haar unieke plaats is in het geheel. Als dit ont-dekt is kan die mens zijn/haar unieke plaats in het geheel volledig ervaren. Dan wordt je weer onderdeel van het geheel van Al en kan de eenheid weer in harmomie functioneren zoals het bedoeld is. (dit geld overigens voor de gehele mensheid)

Sommige mensen komen er denk ik niet in dit leven achter wat zijn/haar plaats is in dit ''geheel'' wat jij zo noemt.

Ik zie het meer als dat sommige mensen er niet achter komen wie zij werkelijk zijn. Wat hun gevoelens zijn en wat ze eigenlijk vinden...ze komen niet zo dichtbij hun waren ik. Omdat ze hun zelf contineu voorbij rennen om zo niet naar hun zelf te hoeven luisteren...en zo niet zien wie ze zelf zijn..

Maar ook zij krijgen de levenslessen Anne hoe dan ook!

ja tuurlijk krijgen ze die ook

Dat is zo Anne. Het vergt nogal wat voor mensen om werkelijk naar zichzelf te kijken. Maar komt dit ook niet door de manier hoe wij met alles omgaan, hoe we zijn opgevoed? Wil niet bijna iedereen alleen maar de "goede" kant zien? En er ook alleen maar het goede uithalen in dit leven? En willen mensen het liefst niet alleen maar meer, beter, gezonder, ruimer, noem maar op! Op zich niet verwonderlijk maar door de keerzijde te negeren komt die vanzelf op de voorgrond (en dat is dan vooral in die ander zichtbaar). Alles in deze wereld heeft twee kanten waarvan de waarheid in het midden te vinden is.

Ja het heeft natuurlijk wel met opvoeding te maken. Maar niet geheel. Mensen hebben van nature een karakter dit kan enigzins worden ''bijgeschoolt'' maar niet helemaal. Je karakter blijft in grote lijne het gene waar het voor staat. Opvoeding kan gedeeltelijk invloed hebben op je karakter. Je jeugd is erg belangrijk het ligt er vooral aan wat je in je jeugd heb geleerd en wat dit met je karakter samen iets vormt.

Over het algemeen is het wel zo dat mensen uit zijn op iets beters iets mooiers enzo. Zo lopen ze zichzelf hard voorbij en zien ze niet wie ze werkelijk zijn. Door jezelf altijd te negeren kom je jezelf vroeg of laat ooit een keer tegen...alleen erg hard. En dan is het de vraag of ze dit wel aankunnen.

Ik weet niet of je karakter kan bijscholen. Dat zou het zelfde zijn als wanneer men van een spiercel een zenuwcel wil maken. Dat werkt niet! Daarom zijn er misschien ook wel zoveel gedragsproblemen bij veel nieuwetijds kinderen. Die laten zich al helemaal niet makkelijk omturnen naar iets wat meer "gewenst" is door de grote meerderheid.
Hoe meer mensen tegengewerkt worden in het zijn wie ze zijn (en dus niet wat ze denken te zijn) hoe meer problemen er ontstaan.

De rups is niet slechter/minder dan de vlinder.

ik zeg ook enigzins...