Mijn verhaal....

Ja Anne een moeilijke taak,maar hoop dat je antwoord krijgt hoe hier mee om te gaan.

@ Anne

Als we er vanuitgaan dat we als universum allen één zijn in hoevere zijn de gevoelens en emoties van anderen dan ook werkelijk van anderen? Is het je wel eens opgevallen dat als je ergens mee bezig bent in je hoofd (al dan niet bewust)dat je dat dan meer dan anders om je heen tegenkomt. Dus zou je kunnen zeggen dat daar waar je in jezelf aandacht aan geeft, of onbewust mee bezig bent, je dit om je heen tegen komt. Dit kan op verschillende manieren gebeuren. Je leest "toevallig" een boek die gaat over dit onderwerp, je ziet een programma op de tv die daar over gaat, je komt mensen tegen die het er ineens over hebben, en zoals bij jou kom je mensen tegen waarbij je het aanvoelt.
Dit aanvoelen zou je kunnen zien als jou hulpmiddel (weg) om je bewustzijn te vergroten. Dat wat in ons leeft zien we terug in de "buitenwereld". Zolang we afgescheiding ervaren van de rest van het universum zal de buitenwereld een chaotische ervaring zijn. Dan zien we niet dat die buitenwereld in werkelijkheid ons innerlijk weerspiegeld. Als je er eenmaal bewust van bent dat wat je in de buitenwereld tegen komt, ervaart, een afspiegeling van je innerlijk is, dan kun je hier bewust op reageren. Maar voor je zover bent is het belangrijk om alles wat je in je wereld tegen komt serieus in je zelf te zoeken en er naar te kijken (je licht erop schijnen)
Het is dus niet zo zeer de bedoeling dat je er anderen mee kan helpen, maar vooral jezelf. Als de wereld om je heen geen chaos meer is en weet waar Abraham de mosterd haalt dan kun je je eigen zaadjes bewust planten.
(zaadjes zijn de wensen die je met de eenheid in je hart stelt en dan weer loslaat zodat het universum zijn werk kan doen die wens te verwezenlijken)

@ Lena

Dankje, het komt wel goed
Liefs aNNe

@ Gast,

Ik ben me er bewust van en het valt me zeker op, dat als ik ergens mee bezig ben dat ik overal om me heen mensen over dit onderwerp hoor praten, op tv dingen erover zie, het in boeken terug vind enzo.
Ik had dit nog een paar dagen geleden. Ik was bezig over het onderwerp introverte en extraverte personen. Ik had hier een stuk van gelezen in een boek en het zetten mij aan het denken. Ik heb er veel over nagedacht. Toen zette ik het even van me af en ging wat tv kijken...toen hadden de mensen op tv het ook over introverte en extraverte personen.
En zo zijn er nog tal van zulke voorbeelde te noemen Het is waar als je ergens mee bezig bent je het op verschillende manieren weer tegen komt.
Waarom zou dat zijn?? Zou het zo kunnen zijn als een ''hulpmiddel'' om jezelf verder te ontwikkelen op een dergelijk onderwerp waar je mee bezig bent? Of zou het iets anders zijn.

Het aanvoelen van mensen..en weten hoe ze zijn, wat ze moeten doen om zich beter te voelen enzo.
Of dit altijd een weerspiegeling is naar jezelf toe om te kijken wat bij jou moet worden ''veranderd'' als het ware om jezelf beterder te voelen ik weet niet in hoevere dit op gaat.

Mijn gevoel zegt dat het wel klopt.. dat je in andere tegen kan komen wat bij jou niet lekker zit als het ware..
En hier dan ook wat aan hebt, en hier wat mee kan doen. Meer inzicht te krijgen en jezelf hierdoor sterker te maken dit klopt wel.

Maar mijn gevoel zegt ook dat het niet altijd opgaat. Dat het ook een vorm is van helderziend/heldervoelend en dat ik daar iets mee kan, dat ik daarmee die persoon kan helpen.

Maar verder weet ik vooral dat ik hier niks mee kan doen voor anderen, als ik mezelf nog niet helemaal ''ken''. Nog niet sterk genoeg ben. Om het zo te zegen.

Groetjes aNNe

Anne je schrijft`Zou ik het me niet zo op mezelf moeten betrekken van waarom ik zoveel mensen tegenkom waar ik zoveel pijn en verdriet bij voel...of zou het toch iets van me zelf weerspiegelen??
Ik weet nog niet zo goed wat ik hier over moeten denken... Wat denk Jij erover thomas?

Hoe dan ook weerspiegelt het iets van jezelf! De vraag is dan wat natuurlijk. Vooropgesteld dat er wel erg veel mensen zijn die niet erg gelukkig zijn, om welke reden dan ook, het is jouw gerichtheid dat je veel pijn en verdriet waarneemt.
Wil je hier iets mee?
Iets be/grijpen?
Of zoals je hierboven beschrijft, er anderen mee helpen?

Als je zelf een periode hebt gekend waarin zich veel afgespeeld heeft zoals dat ook in jouw geval het geval was, dan is het niet vreemd dat er veel aandacht (gerichtheid) is voor mensen die in gelijkende posities verkeren. Ook is het niet vreemd dat je vanuit gevoelens van empatie er voor die anderen zou willen zijn, c.q. hen zou willen verlossen van hun pijn. Bijna alle therapeuten hebben zelf een achtergrond waarin zich menselijke heftigheden hebben afgespeeld. Toch moet alle aandacht gericht zijn op het eigen helingsproces wil je ooit een goede therapeut kunnen zijn.

Mahatma Gandhi zei, `wees zelf de verandering die je in de wereld wilt zien`.

Jouw gevoelens en kijk op het leven be/grijp ik maar al te goed. Lastiger vind ik het jou een passend antwoord te geven op jouw vraag. Ik probeerde dit eerder ook al in dit topic. Ik voor mij heb het in dit leven met name kunnen oplossen door in ultieme liefde te gaan staan. Het bracht mij stilte in mijn hart........

Anne, hoe denk jij er zelf over als mensen jou zeggen te weten hoe jij je voelt en wat je eraan kunt doen om het te verbeteren?

Anne volgens wat ik zo al heb meegemaakt,komt er een tijd dat je vanzelf antwoord gaat krijgen.Soms komt er iemand voorbij in je leven die je weer een stukje verder brengt, vaak moet je een heleboel geduld hebben. Het aanvoelen van anderen is al een onderdeel van je bestaan, nu is het verder uitbouwen en inzichten verkrijgen hoe hier mee om te gaan.Uiteindelijk ga je op jezelf vertrouwen,met vallen en opstaan weliswaar, maar er komt een tijd dat je ook aanvoelt wat wel en wat niet te zeggen.

@ Anne

Mooi je verhaal en zeker mooi om te zien hoeveel er meer duidelijk voor je is geworden en hoe je met dingen om hebt leren gaan .

In aansluiting op wat oa gast en Thomas zeggen , wil ik je proberen te vertellen hoe ik het zie en er mee omga.

Als je zo gevoelig bent en van alles oppikt van je omgeving is dat lastig. Het enige wat je daar jezelf voor aan kan leren is je wat meer af te sluiten en 'keuzes' te maken van wie je wel wilt voelen ( voor zover mogelijk ) en bij wie je er eventueel wat mee wil doen ( je hoeft niet de hele wereld te helpen )

Maar nog veel belangrijker volgens mij zegt het juist iets over onszelf.
Op het moment dat ik iets waarneem van gevoel van een ander, is dat iets dat ik herken. Is het iets wat ik mooi vind of een plek heb gegeven hoef ik er niet zo echt meer wat mee, behalve dat ik de ander er ook in zou willen helpen er de rust in te vinden.

Maar door daar een voorbeeld in te zijn en open te communiceren over MIJN gevoel in zo;n situatie , kan je de ander ook helpen .
En ik denk dat dat de bedoeling is, door ervaring en het delen van je ervaring een licht op eventueel iets bij een ander schijnen . Maar wel vanuit je eigen gevoel en aan de ander de keuze of zij / hij daar iets mee doet of kan doen.

Ook ervaar ik wel dat iemand een gevoel bij mij oproept dat een 'negatief ' gevoel geeft. In plaats van dan te reageren naar die ander van ja zeg...., vindt ik het veel belangrijker om te kijken van ok waarom reageer ik nou , waarom maakt dit me nu boos , verdrietig, machteloos etc. Waar zit het stukje van mij hierin.
En daar zit volgens mij weer een stukje naar jezelf wat je kan leren , maar waar evt de ander ook weer wat aan kan hebben .

Ik ben het wel eens met gast en Thomas dat elk gevoel , in principe van jezelf is. Ooit nu ..of vorig leven ...heb je het gekend, anders zou er nu de herkenning niet zijn.

En ik denk door bewust naar die gevoelens te kijken , en vanuit JOUW ervaring te delen je zonder dat bewust te zijn andere mensen kan helpen. Ik geloof niet dat het aan ons is , mensen op hun gevoel te wijzen ( al weet ik uit ervaring hoe verdomde lastig dat kan zijn ) , maar dat ieder zijn eigen les te leren heeft.
En door onszelf te zijn, onze ervaring, ons lichtje te laten schijnen we veel meer bereiken . En degenen die er aan toe zijn dat op zullen pikken.

Tot hier mijn gedachten

Ps ik heb nog een heel mooi gedicht over helpen ...maar eh speurneus is heb even zoek
GEVONDEN !! Sluit niet 100% aan , maar ik zet hem bij de gedichten.

@ thomas,

''''''Hoe dan ook weerspiegelt het iets van jezelf! De vraag is dan wat natuurlijk. Vooropgesteld dat er wel erg veel mensen zijn die niet erg gelukkig zijn, om welke reden dan ook, het is jouw gerichtheid dat je veel pijn en verdriet waarneemt.
Wil je hier iets mee?
Iets be/grijpen?
Of zoals je hierboven beschrijft, er anderen mee helpen?'''''''

Het weerspiegelt ook wel iets van mezelf. Ik zie heel goed situaties van nu die nu gebeuren, en het verband met het ''verleden'' wat er toen is gebeurd. Ik zie beter dan eerst het verband tussen nu en toen. Er zijn zeker wel raak vlakken. Het heeft me ook wel veel aan het denken gezet. Ik kan nu beter de nieuwe situaties ''onder controle houden'' door mijn nieuwe kijk en kennis ,van het verbanden zien uit het verleden. Hierdoor kom een stap dichterbij mezelf en dat voelt goed

Maar toch voelt het ook of dat ik er iets mee kan. Iets goeds mee kan doen voor anderen. Anderen kunnen helpen om hun zelf te kunnen bergijpen. Maar het voelt nu of het nog niet de tijd ervoor is om dit te doen. Dus doe ik dat ook niet

''''''Ik voor mij heb het in dit leven met name kunnen oplossen door in ultieme liefde te gaan staan. Het bracht mij stilte in mijn hart........ '''''

Dat is waar thomas er is nu ook wel meer stilte en liefde in me hart, ik voel me ook sterker dan eerst, maar ik kan nog sterker worden dus ga ik daar voor

@ gast

Als deze mensen dichtbij me staan en ik ze vertrouw, zal ik luisteren wat ze te zegen hebben, en misschien hebben ze wel iets wat ze weten van mij, wat ik over het hoofd heb gezien. Misschien krijg ik dan een andere kijk erop en kan ik er iets mee doen.

Dankje Lena,
Klinkt mooi hoe je het hebt geschreven.
Dat denk ik ook wel dat er ook wel een tijd komt dat ik weet tegen wie ik wat wel en wat niet kan zegen. Dat ik dat dan kan aanvoelen.
Geduld is een schone zaak...

@ Dilani

Ik ben er ook achter gekomen dat het heel belangrijk voor jezelf is om grenzen te stellen. Jezelf af te vragen wat je vind van iets en wat je wilt. Hierdoor kan je betere keuzes maken.
Voorheen deed ik dit nooit in me leven..het leek of ik geen grenzen had. Daardoor ging ik dikwijls over mijn grenzen heen en voelde ik of dat er een chaos was in mezelf, moe, verdrietig enzo.

'''''''Maar door daar een voorbeeld in te zijn en open te communiceren over MIJN gevoel in zo;n situatie , kan je de ander ook helpen .
En ik denk dat dat de bedoeling is, door ervaring en het delen van je ervaring een licht op eventueel iets bij een ander schijnen . Maar wel vanuit je eigen gevoel en aan de ander de keuze of zij / hij daar iets mee doet of kan doen.'''''''''

Ja dilani mooi gezegd, zo voel en zie ik het ook. Het is ook niet zo dat ik naar een ander toestap en zeg Hej ik voel dit en dat bij je en je moet dit en dat doen. Dan neemt die gene het toch niet van je aan. Door de manier die jij beschrijft kom je dichterbij die persoon en zal die gene het eerder aan nemen, maar toch blijft het moeilijk. Want sommige staan er niet open voor.


'''''''''Ook ervaar ik wel dat iemand een gevoel bij mij oproept dat een 'negatief ' gevoel geeft. In plaats van dan te reageren naar die ander van ja zeg...., vindt ik het veel belangrijker om te kijken van ok waarom reageer ik nou , waarom maakt dit me nu boos , verdrietig, machteloos etc. Waar zit het stukje van mij hierin.
En daar zit volgens mij weer een stukje naar jezelf wat je kan leren , maar waar evt de ander ook weer wat aan kan hebben .''''

Ja dat doe ik ook, ik vraag mezelf dan altijd af waarom ik zo negatief gevoel over iets hebt wat die gene zegt. Ik kom dan ook meestal tot een antwoord die verband heeft met iets uit mezelf/ uit het verleden. Zo kan ik het weer omzetten in iets positiefs.

''''''Ik ben het wel eens met gast en Thomas dat elk gevoel , in principe van jezelf is. Ooit nu ..of vorig leven ...heb je het gekend, anders zou er nu de herkenning niet zijn.''''''''''''''

Ja daar zit wel een waarheid in.
Ik weet en denk ook zeker dat je veel kan leren van je eigen gevoelens, je moet ze nooit wegstoppen, maar onderzoeken waar ze vandaan komen, en ze observeren. Hierdoor kan je ze in een ander licht zetten en dat is beter voor jezelf, hierdoor word je sterker en voel je je beterder.

Groetjes aNNe

Zou dit ook niet gelden voor de mensen die jij wil helpen?
Echt, zoveel verschillen mensen niet van elkaar en is het antwoord meestal in jezelf te vinden.

Ja dat denk ik ook gast...maar toch wil en kan niet iedereen het begrijpen..

We hebben het hier over 2 verschillende vormen van gevoelens die worden gemixed waardoor sprake is van miscommunicatie.

Je hebt gevoelens VOOR iemand welke inderdaad een weerspiegeling is van eigen gevoelens die voortkomen uit overeenkomsten met die andere persoon.

Je hebt ook gevoelens VAN iemand welke letterlijk getrasporteerd worden van de ene op de andere persoon. Dit is een van de kenmerken van HSP. Een HSPer voelt de gevoelens van andere mensen alsof het de hunne zijn, maar kan deze niet thuisbrengen omdat dit nooit eerder is voorgekomen. Er kunnen wel raakvlakken zijn met eigen ervaringen maar die geven alleen begrip voor deze gevoelens, en niet de oorzaak.

Een voorbeeld:

Liefde - Liefde wordt gevormd wanneer je veel eigenschappen herkent in een andere persoon die je zelf ook hebt waardoor zoveel waardering ontstaat dat het de waardering zelf overstijgt en je verliefd wordt. Deze verliefdheid vormt een weerspiegeling van eigenschappen van de ander in jezelf. Je wordt dus in feite verliefd op jezelf en straalt dat uit naar de ander.

Angst - Angst van een ander voelen (HSP) komt op een heel onverwachts moment waarin je aan jezelf begint te twijfelen of je daadwerkelijk angstig bent, want dat ben je nooit geweest. Ik heb dit zelf mogen ervaren en zal als referentie mijn ervaring delen. Ik reed samen met mijn moeder in de auto. Zij reed. Ze is bang voor spoorwegovergangen vanwege het alarm dat erop zit. Toen we vlak voor de overweg waren ging het alarm af. Ikzelf absoluut niet bang voor een overweg, en nog nooit geweest ook. Op dat moment kreeg ik bijna een hartverlamming. Ik voelde echt een soort van kramp in mijn hart. M'n moeder ging op de rem en stond normaal stil voor de overweg. Ik vroeg haar: ben je bang? Ze zei: ik ben doodsbang. De trein kwam langs, bomen gingen weer open, ze gaf gas over het spoor en het gevoel verdween weer. In dit geval werdt dus de emotie angst naar mij toe getransporteerd zodat ik deze kon ervaren. Ik heb dan ook nog nooit zo'n heftig HSP moment gehad.

EDIT: Anne, jij hebt last van gevoelens VAN iemand (HSP), geen gevoelens VOOR iemand (Weerspiegeling).

Dit is denk ik het meest belangrijke stukje aangaande het hele bewustwordingsproces waar de mens nu in zit.
Door naar je eigen reactie (emotie/gevoelens) te kijken die anderen opwekken bij jou kun je de sluiers doorbreken die tussen jou en de rest van het universum zijn opgeworpen door ons eigen denken. Uiteindelijk zul je zien en ervaren dat we één zijn en dat de emoties de afscheidingen vormen tussen ik en jij.

LPChip je wist voor dit voorval al wel dat je moeder daar angst voor had. Ik denk dat het onderbewuste van jou de reactie van je moeder al wist en het door gaf aan jou. En dan nog; HPS'ers zijn in staat om gevoelens van anderen op te vangen omdat een deel van de afscheiding tussen jou en de rest van de wereld al wat vager is. We zijn allemaal vebonden met elkaar en er is geen mens op de wereld die iets niet in zich heeft wat een ander wel heeft. Want het zijn niet de situaties waar het om gaat maar om de soort energie (met name de frequentie) die vrijkomt. Bij HSP is de antenne gewoon wat fijner afgesteld. Maar dan nog; we zijn allen één en is het eerder opmerkelijk dat anderen het niet aan voelen. Wie of wat is er nu (para)normaal.
Onze hersenen zijn tot veel meer dingen in staat als wij nu voor mogelijk houden.

Gast, als je het allemaal zo goed weet, wat doe je nog hier dan?

'''''''''Maar dan nog; we zijn allen één en is het eerder opmerkelijk dat anderen het niet aan voelen.'''''''''''''

Gast...ga Jij ervan uit dat iedereen hetzelfde is?? want zoals ik dit lees komt het zo bij me over...

LPChip, waar zou ik heen moeten dan volgens jou?