Mijn verhaal....

Anne, niet dat ik je verhaal onderuit wil schoffelen, maar heb je er wel eens aan gedacht dat je 'gewoon' paranormaal begaafd bent?
Niet dat het verder wat uitmaakt, zolang de tips in die boeken je helpen is het prima. Maar wie weet is dat aan de hand en heb je er ook wat aan als je ook in die richting gaat zoeken voor tips en bescherming?

Dat je mensen heel goed aanvoelt is wel duidelijk. Dat dit niet altijd hoeft te betekenen dat je ze dit moet vertellen, is voor mij in de loop van mijn leven ook duidelijk geworden. Want je hebt een mogelijkheid gekregen om via de gevoelens die je van anderen voelt je eigen gevoel te leren kennen. En ondanks het zo is dat je de ander voelt, dus is de emotie van die ander, heeft het wel degelijk iets met je eigen gevoel/emotie te maken. Een belangrijk deel van het bewustwordings proces is nou net die emotie/gevoelens bij jezelf herkennen en daardoor erkennen dat ze in jou zelf ook leven. Het leven heeft jou de mogelijkheid gegeven om ze via anderen te leren kennen bij jezelf. Andere mensen krjigen weer een andere manier aangerijkt, maar dit is de jouwe.
Kijk vooral naar je eigen gevoel/emotie die door anderen wordt opgewekt en probeer te achterhalen waarom dit er is.

Ben je ook wel eens mensen tegen gekomen met teveel positieve energie? En hoe reageer jij daar zelf op?
Probeer zelf niet te veel na te denken over wat je tegen anderen wilt zeggen, vul het niet teveel zelf in maar kijk eens (als was je uitgetreden uit je eigen lichaam) naar je eigen reactie op anderen.

ha Anne
een antwoord;

Mijn verhaal...
Gaat over dat ik erachter ben gekomen dat ik een hoogsensitiviteitspersoon ben.

Mijn leven vanaf mijn jeugd af tot nu toe was een wanorde van gevoelens en dingen weten van te voren, dromen die ik nooit kon plaatsen, kon verwoorden wat het allemaal betekende.

Sinds 3 maanden geleden vielen de puzzelstukjes werkelijk steeds meer op zijn plaats. Ik heb oa een boek gelezen Hoogsensitiviteit als kracht van Carolina bont..en een wereld ging voor mij open. Ik herkende zoveel in het boek.. de verhalen de eigenschappen, dingen waar ik ook net zo over denk maar het nooit kon verwoorden.

Thomas; Bijzonder Anne dat je dit tegengekomen bent. Dat je een hooggevoelig mens bent blijkt uit erg veel wat je plaatst hier op het forum. Ook heb je veel oog wat er onder de deelnemers hier leeft. Jouw verhaal zul je ook tegenkomen als je “Waakhondkinderen”van Pieter Wieringa of “Het drama van het begaafde kind”van Alice Miller zou gaan lezen. Een en al herkenning voor de weg die je tot nog toe hebt afgelegd en dan met name het accent op de jongste jaren in je leven, echter ook op jouw pubertijd. Er is veel van jou gevraagd in die tijd en er is vaak een beroep gedaan op jouw eigen veiligheid gevoel. En zo leerde je al jong een soort “Waakbewustzijn”creëren.
Met het ontwikkelen van een waakbewustzijn leer je al heel vroeg allerlei ‘gevoeligheden’ ontwikkelen en ALLES komt neer op veiligheid in dat verband. De eigen veiligheid eerst, maar dan ook de veiligheid van anderen. Zo wordt o.a. intuïtie - door extra oplettendheid - in deze situaties ontwikkeld.
E.e.a. is geen maatstaf voor alle kinderen, maar wel een zeer veel voorkomend iets. Niet iedereen ontwikkeld de zelfde ver-mogens dus.

Gevoelens overnemen van mensen..precies weten hoe ze zich voelen, wat ze moeten doen om zich beter te voelen, voelen of er iets slechts of iets goeds bij hun is.
Dit was al heel mijn leven aan de gang, maar ik wist het niet, ik kon het niet verwoorden.

Thomas; Ja, dat heb je dus behoorlijk leren ont-wikkelen.

Als klein kind tot mijn 4de herinner ik me als een blij, gezellig vrolijk meisje die dingen snel leerde, snel kon praten, moeilijke woorden.. en snel kon lopen. Mensen waren dol op me omdat ik zo ''vrolijk'' was.
Ik verheugde me zo erop om naar school te gaan.
De dag dat ik naar de basisschool ging was werkelijk een dag die heel mijn leven omdraaide.
De eerste 3 jaar heb ik elke dag gehuild toen ik naar school ging en me moeder me wegbracht. Me moeder werd boos op me en de leraren ook..de kinderen vonden mij raar.
Er werd aan me gevraagd waarom ik altijd zo moest huilen...ik kon werkelijk geen antwoord geven hierop..en voelde me weer zo anders en dan andere..of dat ik wat verkeerd deed.
Ik was heel vaak ziek..om zo niet naar school te hoeven..
Ik had geen veel vriendjes en vriendinnetjes..
Ik wist heel snel hoe iemand was en of ik die gene mocht of niet.
Mensen vonden mij ''verlegen''...maar in werkelijkheid wist ik veel beter hoe hun waren dan dat ze zelf wisten..

Dit is zo heel mijn jeugd door gegaan. Er was nooit iemand die mij begreep, omdat ik mijzelf niet ''begreep''.

Thomas; Helder hoor en ook voor mij o zo herkenbaar. Sterker nog het zou ook mijn geschreven ver-haal kunnen zijn.

Tot 3 maanden geleden een wereld voor mij open ging..en ik alles kon plaatsen en kon begrijpen/ kon verwoorden waarom ik zo was.
Dat ik nooit naar school wilde en er een hekel aan had om tussen zoveel kinderen te zijn die zoveel lawaai maakte..en dan ook nog eens precies kon voelen hoe ze zich voelde, hoe ze waren en wat ze moesten doen om zich beter te voelen... Hierdoor was ik zo vaak ziek omdat ik alles een soort van ''overnam'' de gevoelens van hun.

Thomas; Ja lastig he Anne en je leren afschermen is ook iets wat de meeste onder ons niet van huis uit meekrijgen, gelukkig ging je zelf op pad en heb je de wijsheid van het hart!!!

Nu kan ik pas begrijpen waarom dit alles zo is gegaan en nog veel meer dingen maar dat wil ik hier allemaal niet opschrijven
Het voelt goed om dit alles nu te weten, want nu kan ik er meer mee. Alleen het blijft soms moeilijk in sommige situaties.
Want wat zal jij doen als je precies weet hoe iemand zich voelt..wat zijn problemen zijn waar hij mee zit...wat hij moet doen om zich beter te voelen..?? Negatieve..of positieve energie voelen..
Je zou het die gene kunnen vertellen..maar word het geaccepteerd?
Staat die gene ervoor open??
En buiten dat ''kan'' je het wel vertelen..is het wel de tijd voor die gene om dit allemaal al te weten..
Want soms voelt het zo alsof ik nog beter dan die gene weet..hoe die gene in elkaar steekt en hoe die gene is en wat die gene moet doen...terwijl hij hetzelf nog niet eens weet.

Thomas; Tja daar benoem je wat Anne! Er zitten immers geen oren aan mensen die geen vraag hebben. Dan kan jij wel iets voorzien maar hoe zeg jij dit dan als de ander blind is voor het fenomeen wat jij bespeurt. Het is zoiets als iemand waarschuwen voor een ravijn, terwijl deze nog nooit van een ravijn gehoord heeft.
Mensen zijn meestal pas “open” voor een antwoord als deze zelf met een vraag naar je toekomen. Je zult leren dat alle andere gevallen niet werken en jij met je wijsheid aan de kant moet blijven staan.

In persoonlijke relaties..vind ik dit erg moeilijk. Ik kan met die gene gewoon iets leuks doen..of praten maar tegelijkertijd voel ik van alles..over die gene..allemaal gevoelens. En dan is het moeilijk om ze gescheiden te houden om er niet in mee te gaan. Soms word het teveel...en dwaal ik af met mijn gedachten naar de gevoelens van die andere..en raak ik overspoeld door van alles.. ik raak een soort van geblokkeerd ''overprikkeld'' en kan geen woord meer zeggen.
Er wordt dan gevraagd wat is er? Ik zeg dan maar dat er niks is...want kan ik dit allemaal wel vertellen aan die gene...zou die gene het wel accepteren en begrijpen.
Kan ik sommige dingen wel zegen die ik voel..of zouden ze ''te hard'' zijn.
Deze gevoelens zijn zo heftig bij mij...dat ik soms gewoon moet huilen...omdat ik voel wat die gene voelt en dat niet goed is.................

Thomas; Ja dit was ook voor mij een van de moeilijkste lessen die ik te leren had Anne, en nog struikel ik hier wel eens over.
Je zult merken dat naar mate je kritischer in jouw vriendschappen wordt (gelijkgestemden toelaat), je hier minder frictie in zult ondervinden. Toch blijft een deel lastig deelbaar met anderen en zul je genoegen moeten - en/of mogen nemen - dat je een eigenheid hebt die minder gemakkelijk deelbaar is.
Toch kun je dingen die je graag wilt delen met intimi, doorspreken door dit meer op een ‘schetsmatige”manier met die ander aan te gaan. Dit zou je kunnen doen door bijvoorbeeld een onderwerp voor te bereiden door te zeggen: “Ik zou het zo graag eens met jou over…………….hebben”. Je bent er dan vlot genoeg achter of hier (psychische) ruimte voor is of niet.

Verder kan ik er nu wel wat beter mee omgaan, omdat ik het kan begrijpen en accepteren...hoe het zit allemaal.
En dat voelt heel goed maar ik ben nog niet uitgeleerd en wil nog veel meer over dit onderwerp leren om mezelf nog beter te accepteren en te begrijpen..en er mee om te kunnen gaan

Thomas; Fantastisch Anne en je bent nog zo jong. Ik heb er veel respect voor hoe jij je ontwikkelt. Je bent erg wijs voor jouw leeftijd en al was jouw leven niet eenvoudig meisje; je haalt er wel de goede dingen uit. Wees geduldig met jezelf en geef jezelf de ruimte. Als je het soms echt niet meer weet, sla dan op wat je bezigt en laat het los. Later kun je het zo weer van de “plank”afhalen en er mee verder gaan. Ja jezelf accepteren is een hoog goed en dat doe je volgens mij ook best wel. Weet dat niet alles met anderen deelbaar is en je (soms) kritisch zult moeten zijn wat je wel en wat je niet met anderen deelt. Hier zul je jezelf regelmatig voor moeten beschermen om te voorkomen dat je voor een tribunaal van onwetenden komt te staan.
Ik heb er respect voor hoe jij het in dit leven aangaat en heb be-wondering voor jouw enorme kracht……………………….

Thomas

@ es

Je haalt mijn verhaal niet onderuit hoor
Ik heb in mijn verhaal geen woord verteld over paranormale gebeurtenissen die ik ook heb meegemaakt.
Maar ik weet niet precies hoe ik het moet zien.. ik vind bij mij dan dat hoogsensitviteit ook te maken heeft met paranormale begaafdheid... die komen als het waren eruit voort
Zowiezo heb ik ook hier al veel dingen van mee gemaakt..en veel dingen over gelezen.

Dankje Liefs aNNe

@ gast

Ik vind het moeilijk, om het zo te zien dat de gevoelens die je in andere voelt en ziet zich spiegelen met die van jou..het kan komen omdat ik me hier nog niet echt mee bezig heb gehouden denk ik. Maar ik vind het wel weer een uitdaging om dit te doen en te kijken wat het nou eigenlijk zegt.
Hoe doe jij dit precies? Je komt iemand tegen bijv en je voelt veel pijn verdriet..iemand die niet lekker in zijn vel zit..hoe weerspiegel je dit op jezelf? weet je dan ook precies de redenen van jezelf die hier ook mee te maken hebben?

Wel heb ik me afgevraagd waarom ik zoveel mensen tegenkom waarbij ik zoveel verdriet..pijn voel enzo. Het weerspiegelt inderdaad hoe ik me heb gevoelt jaren lang.
Maar ik voel me nu niet meer zo. Maar ik weet wel dat je verleden altijd een stukje achterlaat in het ''zijn'' hoe je nu bent..ookal heb je alles een plaats gegeven sommige dingetjes blijven er..maar ontwikkelen zich niet verder tot iets negatiefs.

Ik ben ook mensen tegen gekomen die teveel positieve energie bij zich hadden. Wel weinig in ieder geval. Hoe ik hier op reageerde... ik voelde me verkrampt..opgesloten door teveel positieve energie..ik wilde wegvluchten van die personen..omdat het net even te veel was van het goede..

Groetjes aNNe

@ Thomas,

Toen ik dit verhaal ging typen wist ik door mijn intuitie dat jij zeker weten erop zou reageren haha

'''Thomas; Bijzonder Anne dat je dit tegengekomen bent. Dat je een hooggevoelig mens bent blijkt uit erg veel wat je plaatst hier op het forum. Ook heb je veel oog wat er onder de deelnemers hier leeft. Jouw verhaal zul je ook tegenkomen als je “Waakhondkinderen”van Pieter Wieringa of “Het drama van het begaafde kind”van Alice Miller zou gaan lezen. Een en al herkenning voor de weg die je tot nog toe hebt afgelegd en dan met name het accent op de jongste jaren in je leven, echter ook op jouw pubertijd. Er is veel van jou gevraagd in die tijd en er is vaak een beroep gedaan op jouw eigen veiligheid gevoel. En zo leerde je al jong een soort “Waakbewustzijn”creëren.
Met het ontwikkelen van een waakbewustzijn leer je al heel vroeg allerlei ‘gevoeligheden’ ontwikkelen en ALLES komt neer op veiligheid in dat verband. De eigen veiligheid eerst, maar dan ook de veiligheid van anderen. Zo wordt o.a. intuïtie - door extra oplettendheid - in deze situaties ontwikkeld.
E.e.a. is geen maatstaf voor alle kinderen, maar wel een zeer veel voorkomend iets. Niet iedereen ontwikkeld de zelfde ver-mogens dus. '''

Die boeken kan ik wel eens gaan lezen ;). Het klopt, ik denk dat het zeker te maken heeft met watvoor jeugd je hebt gehad. Hieruit kan je al op vroege leeftijd je intuitie ontwikkelen andere, die dezelfde eigenschap hebben komen dit pas later in hun leven tegen.

Dat van gevoelens overnemen...voelen wat iemand voelt weten wat die moet doen om zich beter te voelen enzo ..negativiteit voelen ..positiviteit..dat ik zeker erg ontwikkeld..ik had eerst niet in de gaten hoe ver dat eigenlijk ontwikkeld was. Maar nu ik het wel weet kan ik er beter mee omgaan..om niet ''alles'' door te laten wat ik voel en op mezelf loslaat.
Maar het is inderdaad soms erg heftig...ook hier op het forum met fotolezen.

''Thomas; Helder hoor en ook voor mij o zo herkenbaar. Sterker nog het zou ook mijn geschreven ver-haal kunnen zijn.''

Hahah vind ik mooi dat je dat zegt

'''Thomas; Ja lastig he Anne en je leren afschermen is ook iets wat de meeste onder ons niet van huis uit meekrijgen, gelukkig ging je zelf op pad en heb je de wijsheid van het hart!!!'''

Ja ik vind het mooi dat ik het nu kan begrijpen.

''''Thomas; Tja daar benoem je wat Anne! Er zitten immers geen oren aan mensen die geen vraag hebben. Dan kan jij wel iets voorzien maar hoe zeg jij dit dan als de ander blind is voor het fenomeen wat jij bespeurt. Het is zoiets als iemand waarschuwen voor een ravijn, terwijl deze nog nooit van een ravijn gehoord heeft.
Mensen zijn meestal pas “open” voor een antwoord als deze zelf met een vraag naar je toekomen. Je zult leren dat alle andere gevallen niet werken en jij met je wijsheid aan de kant moet blijven staan.'''

Ja dat begin ik ook steeds beter te begrijpen, ik heb mensen ''gewaarschuwd'' voor dingen die ik voelde bij hun als ze zo door zouden gaan met hun leven enzo omdat ik het zo voelde en de waarheid achteraf ook bleek te zijn. Ik heb tegen mensen gezegd dat ze profesionele hulp moeten zoeken..omdat ze zichzelf kapot aan het maken waren..maar het zelf niet ''wisten''. Het werd niet geaccepteerd..er werd om gelachen en niet gedaan uiteindelijk, terwijl ik op het einde wel gelijk had. Maar daar gaat het mij niet om om mijn gelij..het gaat me er om dat ze ook een ''goed leven'' kunnen hebben. Maar ik moet hiermee meer realistiseren zijn en begrijpen dat het soms nog niet ''hun tijd'' is om te begrijpen wat ik al voel en weet..dus zullen ze het ook niet accepteren. Zodra ze zelf komen met vragen zal ik ze altijd helpen.

'''''''''Thomas; Ja dit was ook voor mij een van de moeilijkste lessen die ik te leren had Anne, en nog struikel ik hier wel eens over.
Je zult merken dat naar mate je kritischer in jouw vriendschappen wordt (gelijkgestemden toelaat), je hier minder frictie in zult ondervinden. Toch blijft een deel lastig deelbaar met anderen en zul je genoegen moeten - en/of mogen nemen - dat je een eigenheid hebt die minder gemakkelijk deelbaar is.
Toch kun je dingen die je graag wilt delen met intimi, doorspreken door dit meer op een ‘schetsmatige”manier met die ander aan te gaan. Dit zou je kunnen doen door bijvoorbeeld een onderwerp voor te bereiden door te zeggen: “Ik zou het zo graag eens met jou over…………….hebben”. Je bent er dan vlot genoeg achter of hier (psychische) ruimte voor is of niet.''''''''

Ja daar ben ik me ook wel van bewust. Dat ik steeds meer ga letten op beter afgestemde ''vrienden'' dit deed ik ook wel erg bij ''gewoon'' vrienden..maar met liefdesrelaties was dit anders. Daar was duidelijk een verschil in. Nu word dit verschil ook minder omdat ik daar ook kritischer in word. Ik hoopte altijd een persoon tegen te komen die mij zou ''begrijpen'' en dan eentje waar ik een relatie mee hebt. Maar het is heel moeilijk en ik weet niet of ik zo persoon kan vinden die mij helemaal zou kunnen ''bergrijpen'' ik denk niet dat ik daar vanuit kan gaan. Gedeeltelijk bergip wel.
Ik teste deze personen wel uit hoor..door over een onderwerp te praten zoals paranormale gebeurtenissen en dan de reactie te bekijken van die gene en dan kwam ik er wel snel achter hoe die gene er tegen over stond.

'''''''Thomas; Fantastisch Anne en je bent nog zo jong. Ik heb er veel respect voor hoe jij je ontwikkelt. Je bent erg wijs voor jouw leeftijd en al was jouw leven niet eenvoudig meisje; je haalt er wel de goede dingen uit. Wees geduldig met jezelf en geef jezelf de ruimte. Als je het soms echt niet meer weet, sla dan op wat je bezigt en laat het los. Later kun je het zo weer van de “plank”afhalen en er mee verder gaan. Ja jezelf accepteren is een hoog goed en dat doe je volgens mij ook best wel. Weet dat niet alles met anderen deelbaar is en je (soms) kritisch zult moeten zijn wat je wel en wat je niet met anderen deelt. Hier zul je jezelf regelmatig voor moeten beschermen om te voorkomen dat je voor een tribunaal van onwetenden komt te staan.
Ik heb er respect voor hoe jij het in dit leven aangaat en heb be-wondering voor jouw enorme kracht……………………….''''

Thomas dankje wel dat je respect voor me hebt. Dat doet me goed om dat te horen.
Dat mijn leven niet eenvoudig is geweest, dat heb ik een plaats gegeven en heb er de goede dingen uitgehaalt om het in een goed licht te zien. Ik zeg en denk altijd maar zo..als ik mijn leven niet zo had meegemaakt zoals is gebeurd..zou ik nu niet zijn wie ik nu ben en dat zou ik erg jammer vinden. Want ik heb erg veel respect voor mezelf

Wel zal ik mijn zicht moeten herzien...dat alles wat ik denk en weet niet met iedereen deelbaar zal zijn. En dat ik niet ''helemaal'' kan worden begrepen door iemand maar wel gedeeltelijk of het meeste deel wel. Maar eigenlijk is dit logisch..niemand kan iemand zo goed kennen zoals dat hij zichzelf kent...

Bedankt voor je reactie thomas.
Groetjes aNNe

Mooi om te lezen Anne,
ben blij voor je dat de puzzel is opgelost!

Dankje lena

Quote Anne; Wel heb ik me afgevraagd waarom ik zoveel mensen tegenkom waarbij ik zoveel verdriet..pijn voel enzo. Het weerspiegelt inderdaad hoe ik me heb gevoelt jaren lang.
Maar ik voel me nu niet meer zo. Maar ik weet wel dat je verleden altijd een stukje achterlaat in het ''zijn'' hoe je nu bent..ookal heb je alles een plaats gegeven sommige dingetjes blijven er..maar ontwikkelen zich niet verder tot iets negatiefs.

Een gerichtheid en een her-kenning. Het lijden is bij een ieder onderons. Niemand uitgezonderd! Voor iedereen is dit weer anders, maar echt 'vrije' zielen tref je zelden. Vermaskerde zielen heel vaak. Hoe groter we ons eigen ego maken des te groter ons lijden.

"Zalig is hij die zijn lijden omzet in liefde", zegt Christus.

Wij worden in deze maatschappij niet voorgegaan in de wetenschap dat het lijden ompoolbaar is tot liefde en genegenheid, naar onze naaste maar net zo goed naar onszelf. Het kan echter wel degelijk, al is voor sommigen de louteringsberg hoog, al dan niet veroorzaakt door de eigen weerstand (met zijn wortels in boosheid en verdriet). Ook in de moderne psychologie voorziet men er amper in transformatie en bevestigd men gemakkelijker het slachtoffer wat hierdoor hulpeloos achter blijft.........
In het land der blinden is eenoog koning en is er angst of liefde en verder niks, de keus is aan ons............

Het maakt niet uit wat je allemaal hebt meegemaakt, wel wat je eruit haalt wanneer je verder trekt op je pad............

Soms is het heel moeilijk om boven gevoelens van verdriet en pijn uit te kijken en kun je je hopeloos verloren voelen. Liefde lijkt soms zo gigantisch onbereikbaar. En toch kan het, dat je door het aardstrauma heen leert zien en leert beseffen dat mensen onwetend zijn in plaats van slecht. Dat wij gaan beseffen dat onwetendheid ons tot grenzelozen maakt.............

Tot je liefde!

Thomas

Ja thomas...zou het dan echt zo zijn dat er maar weinig ''vrije zielen'' zijn...

Ik heb hier ook wel over nagedacht. Er zijn inderdaad veel mensen met veel problemen aan hun hoofd...en dit voel ik maar al te vaak waar ik ook ben.. Maar er zijn ook inderdaad veel mensen met ''maskers'' op. Die zelf niet weten wie ze eigenlijk zelf zijn..en maar achter de kudde anrennen, zonder ooit in hun zelf te kijken, hun zelf te begrijpen...omdat ze bang zijn voor wat ze tegen komen..of het niet kunnen begrijpen..

Zou iedereen tot dit punt kunnen komen? Tot het zelf inzicht van wie ben ik?
Ik denk niet dat iedreen tot dit punt kan komen. Ik zie en merk wel dat mensen van rond de 40/50 (niet allemaal) wel iets van dit ''zelfinzicht'' tonen. Dit zou kunnen omdat ze dan het leven anders zien natuurlijk en het ''rennen'' niet meer zo hoeft.

Maar zou het een ilussie zijn om te denken dat de meeste mensen helemaal ''vrij zijn van pijn en verdriet''...

Zou ik het me niet zo op mezelf moeten betrekken van waarom ik zoveel mensen tegenkom waar ik zoveel pijn en verdriet bij voel...of zou het toch iets van me zelf weerspiegelen??
Ik weet nog niet zo goed wat ik hier over moeten denken... Wat denk Jij erover thomas?

Wel denk ik dat ik niet zomaar dit allemaal zo goed voelt bij die mensen..en ook de ''oplossingen'' weet wat ze moeten doen om zich beter te voelen...
Maar dan kom je weer bij de vraag die ik al stelde van...Kan je het allemaal wel zegen tegen die genen wat je voelt en weet? Zou het wel worden geaccepteerd...en is het wel de tijd voor die gene om dit te weten...

Anne je krijgt binnen kort nog antwoord van me, kan op dit moment niet duidelijk uitleggen.

Is goed gast..ik hoor je wel

lieve Anne,

je schreef:Zou iedereen tot dit punt kunnen komen? Tot het zelf inzicht van wie ben ik?
ja uiteindelijk zal iedereen erachter komen.maar iedereen moet eerst bepaalde ontwikkelingen doormaken,bepaalde kosmische wetten verstaan enz.
dus kun je aannemen dat niet iedereen t in 1 leven zal redden.
jij behoort tot 1 van de oude zielen...waarover een dezer dagen in de weten rubriek wel wat schrijven wil.

lg soullove

Prachtig dat je dit verhaal gedeelt hebt Anne! Ik weet zeker dat er veel mensen het als een voorbeeld kunnen gebruiken .

Anne,
Veel mensen zijn geen meester over hun gevoelens en gedachten. Het komt maar in stromen in ze op zonder dat ze er iets voor hoeven doen... En dan zijn ze ook het loslaten nog niet altijd meester. Dat geeft dat ieder van ons met een grote wolk "onuitgevoerde plannen" om zich heen loopt. De meeste van die plannen zijn ook totaal onbruikbaar. De gevoelens en gedachten niet relevant of niet constructief. Wie aandachtig leeft, kan zich wel bewust worden van de stromingen die komen en actief er aan meewerken dat ze ook weer gaan zonder er iets mee te hoeven doen (loslaten). Dat wat wel nuttig wordt geacht kan worden ingezet en gebruikt, bewust dan wel (vrije keuze). Deze mensen die dat beheersen zijn vrije neutrale mensen in wiens gezelschap jij je prettig zal voelen. Ook deze mensen hebben hun betere en mindere momenten, zijn niet altijd scherp, het blijft hard werken om je aandacht naar de juiste plaats te brengen. Oefening baart kunst. Als je dingen van mensen om je heen opvangt is het zaak te onderkennen / onderscheiden dat die gedachten en gevoelens een verschillende oorsprong kunnen hebben: een angst, een wens, een behoefte, een afkeer, een reactie op een eerdere gebeurtenis. Dat zijn allemaal processen in die mens zelf. Je kan een boze gedachte opvangen, maar de mens waarin die gedachte ontstaat kan er bewust voor gekozen hebben er geen gehoor aan te geven. Desondanks vang jij die energie op. Die energie mag je niet voeden door deze bestaansrecht te geven, het is namelijk al bestemd voor de prullebak maar energetisch "reinigen" gaat niet altijd automatisch helaas. Behalve je afsluiten is het ook een optie de energievelden om je heen schoon te vegen en gelijk de "wolk" van de ander even lekker af te stoffen. Dan loop je ook niet met de zooi van de hele wereld in je systeem. Dat doe je door in je eigen kracht en energie te blijven staan en je met je volle aandacht bewust te zijn van je verbinding met de aarde en de kosmos. Ben je je daar de hele dag door van bewust, kom je weliswaar nauwelijks meer tot andere actie, haha (niet echt praktisch), maar je wordt wel een vol-automatisch energetisch reinigingssysteem.
Dat is in het dagelijks leven natuurlijk niet 123 huuphuup grote truuk haalbaar, maar het is wel goed om je gedachten eens over de diverse mogelijkheden te laten gaan....
Als je je overvallen voelt door enrgetisch vuil, trek je even terug uit de drukte op het toilet (bijna altijd overal aanwezig en geaccepteerd dat je m pleit) en maak jezelf schoon en verbindt jezelf weer met je eigen kern, breng je aandacht terug naar jou. Dan wordt je leven draaglijker, ik doe het heel vaak op mijn werk en het helpt mij enorm.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt, liefs, Kamizja

Hej soullove,

ik schreef:Zou iedereen tot dit punt kunnen komen? Tot het zelf inzicht van wie ben ik?
ja uiteindelijk zal iedereen erachter komen.maar iedereen moet eerst bepaalde ontwikkelingen doormaken,bepaalde kosmische wetten verstaan enz.
dus kun je aannemen dat niet iedereen t in 1 leven zal redden.'''

Ja dat denk ik ook zo. Maar soms is het dan moeilijk omdat ik dan zoveel voel en weet bij die persoon, ookal voelt hij zich niet lekker in zijn vel..ik weet dan wat die gene moet doen om zich beterder te voelen...Maar soms word het niet begrepen of geaccepteerd en ik denk dat dat mee te maken heeft van dat het nog niet de tijd voor die gene is om dit te weten...

Ik ben benieuwd wat je een dezer dagen gaat schrijven over ''oude zielen'' dat lijkt me erg interessant Ik lees het wel als je het hebt geplaatst.
Groetjes aNNe

Ja dankje nims Ik hoop ook dat mensen er iets aan hebben om hun zelf verder te kunnen ontwikkelen

@ Kamizja

Ik kan nu ook veel beter voelen wat wel mijn gevoelens zijn en die van anderen. Ik kan het onderscheiden en hierdoor raak ik niet heel de tijd ''overprikkeld''. Dus eet het niet al mijn energie op. Ik weet beter mijn grenzen van wanneer het ''teveel'' word en dan zal ik rust nemen en mij even terug trekken om alles van mij af te zetten zoals je ook beschrijft wat jij doet.

Het is inderdaad zo dat om iedereen een ''wolk'' van energie hangt over die persoon zelf. Daardoor weet ik ook heel goed hoe mensen zijn enzo..omdat ik het zo goed kan voelen.
Bij sommige mensen is dit erg heftig en bij deze mensen word ik ook eerder ''moe'' Omdat er zoveel is wat ze zelf nog niet hebben geaccepteerd en een plek hebben geven. Deze mensen vreten letterlijk energie van je. Hierdoor is het belangrijk om dit goed in de gaten te houden en op tijd afstand te nemen enzo.

Maar in ieder geval bedankt voor je tips..en vond het leuk om te lezen dat je hier ook mee om kan gaan
Het is erg belangrijk om je aandacht bij jezelf te houden van wat voel ik?? wat wil ik?? in plaats van constant gefocuusd die zijn op de ander. En oefening baart zker kunst

Groetjes aNNe

@ Thomas

Was en ben nog steeds benieuwd wat of je nog wilde reageren op mijn laatste bercicht naar jou toe..