Vrouwen die kampen met relatieverslaving komen telkens in situaties en relaties terecht waarin zij ongelukkig zijn, maar blijken deze vicieuze cirkel maar niet te kunnen doorbreken.
Ze voelen zich aangetrokken tot behoeftige of onbereikbare mannen en starten telkens een nieuwe relatie met dezelfde type ‘foute’ man.
Wat zijn de symptomen?
Bijna al het gedrag en emoties van de vrouw wordt beheerd door de relatie, er is sprake van psychische afhankelijkheid. Een vrouw met een relatieverslaving is zo met haar partner bezig, dat het contact met de rest van haar omgeving verwatert.
Het enige waar ze aan denkt is hoe mooi alles kan zijn en wat ze moet doen om dit te bereiken. Haar partners gebreken praat ze goed met excuses en ze ziet de realiteit van de slechte relatie niet onder ogen.
Wat zijn de gevolgen?
Wanneer een relatieverslaving niet wordt aangepakt kunnen gevoelens van leegte, zelfhaat, schuld en schaamte de overhand nemen. De verslaving brengt continue stress met zich mee wat uiteindelijk kan ontaarden in veel ernstiger ziektebeelden zoals depressies, slaap- en eetstoornissen, concentratieproblemen, stemmingswisselingen, paniekaanvallen, gewichtsverlies etcetera.
Net als elke verslaving moet ook een relatieverslaving worden aangepakt om te voorkomen dat het uit de hand loopt. Sinds kort zijn er twee zelfhulpgroepen opgericht.
De groepen zijn vernoemd naar Robin Norwood, een Amerikaanse psychotherapeute die het boek 'Als hij maar gelukkig is. Vrouwen die téveel in liefde investeren' schreef. In haar boek legt ze uit waarom het voor vrouwen zo moeilijk is het mechanisme in je eentje te doorbreken.
De Norwoodgroepen zijn anonieme zelfhulpgroepen, waar alle vrouwen terechtkunnen die op zoek zijn naar een gelukkige relatie.
Relatie verslaving
Delen:
gast
mrt 20 '08
Ja hallo, dat is je eigen site! Maar waar komt het artikel vandaan, of geef je zelf die therapiën?
JulienMoorrees
mrt 20 '08
Ik geef zelf niet deze therapieen hoor. En goedzo is inderdaad van mij, maar de artikelen erop komen van diverse persburo's. In dit geval is er dus ook geen bron, aangezien het een persbericht is. (In dit geval een persbericht van de Norwoodgroep om naamsbekendheid op te bouwen).
Thomas A
mrt 20 '08
Ik heb wat moeite met de term “relatieverslaving”. In de kern wil toch vrijwel iedereen zich verweven met een ander, welk motief daaraan dan ook ten grondslag ligt. Vaak zijn het voor sommigen onder ons negatieve ervaringen die mensen doen besluiten solitair verder te gaan. De basis daarvoor is doorgaans al in onze vroegste jeugd gelegd. Negatieve (disharmonische) omstandigheden tijdens onze kindertijd kunnen een verwrongen distantie naar de andere sekse veroorzaken en in een 1 op 1 relatie grote probleem veroorzakers worden. Zo kan verlating door ouders, verlatingsangst/bindingsangst veroorzaken en kan een kind dat opgegroeid is tussen 2 altijd ruziënde ouders, een zeer polemieke houding gaan aannemen in geschillen in de eigen relatie met een partner (anderen).
Niet alles is terug te voeren op wat er ooit in een kindertijd als voorbeeld gold. Daarnaast is het ene individu veel meer zelfsupporting (kan en beroep doen op het eigen weten) dan een ander. De psychiatrie heeft het hier maar moeilijk mee (net als met het gegeven dat de een meer ‘traumabestendig’ is dan een ander).
Is iemand die na een heftige periode met een partner op zoek gaat naar een ander in de hoop op meer begrip en harmonie en dat swichen jaren volhoud, relatie verslaafd? Ik geloof het niet. Vrouwen zijn hier overigens niet anders in dan mannen. En waarom situaties zich blijven her-halen is vooral – in mijn optiek – een gevolg van het blind zijn voor hetzelf. Altijd maar de claim leggen bij een ander en heel lastig – tot helemaal niet - het Zelfdeel zien.
Om zich telkens maar her-haalde processen te kunnen doorbreken kun je opzoek gaan en wordt er een beroep gedaan op het durven kijken naar jezelf. Dat is heel heftig weet ik uit eigen ervaring. Dat is ook heel erg bevrijdend.
Ik geloof dus niet dat mannen of vrouwen relatie verslaafd zijn. Bijna iedereen wil een relatie en daar is niks ongewoons aan. Maar ik geloof wel dat mensen een relatie willen hebben en maar niet leren zien wat het eigen aandeel in het telkens weer mislopen is Dus dat de aangegane relatie iedere keer weer fout loopt en zelfs na 15 relaties zeggen dat het aan de ander ligt, of dat er alleen maar foute vrouwen of mannen bestaan. Onzin natuurlijk, deze zoek je zelf uit; vanuit herkenning of vanuit een ander verdrongen of onduidelijk blijvend motief!!!!
Boektips;
“Tussen nemen en geven” B. Nagy
“De onverbrekelijke band tussen ouders en kinderen” A. Onderwater (Nagy)
“Het drama van het begaafde kind” A. Miller
“De loernoot” B. P. de Roeck
Niet alles is terug te voeren op wat er ooit in een kindertijd als voorbeeld gold. Daarnaast is het ene individu veel meer zelfsupporting (kan en beroep doen op het eigen weten) dan een ander. De psychiatrie heeft het hier maar moeilijk mee (net als met het gegeven dat de een meer ‘traumabestendig’ is dan een ander).
Is iemand die na een heftige periode met een partner op zoek gaat naar een ander in de hoop op meer begrip en harmonie en dat swichen jaren volhoud, relatie verslaafd? Ik geloof het niet. Vrouwen zijn hier overigens niet anders in dan mannen. En waarom situaties zich blijven her-halen is vooral – in mijn optiek – een gevolg van het blind zijn voor hetzelf. Altijd maar de claim leggen bij een ander en heel lastig – tot helemaal niet - het Zelfdeel zien.
Om zich telkens maar her-haalde processen te kunnen doorbreken kun je opzoek gaan en wordt er een beroep gedaan op het durven kijken naar jezelf. Dat is heel heftig weet ik uit eigen ervaring. Dat is ook heel erg bevrijdend.
Ik geloof dus niet dat mannen of vrouwen relatie verslaafd zijn. Bijna iedereen wil een relatie en daar is niks ongewoons aan. Maar ik geloof wel dat mensen een relatie willen hebben en maar niet leren zien wat het eigen aandeel in het telkens weer mislopen is Dus dat de aangegane relatie iedere keer weer fout loopt en zelfs na 15 relaties zeggen dat het aan de ander ligt, of dat er alleen maar foute vrouwen of mannen bestaan. Onzin natuurlijk, deze zoek je zelf uit; vanuit herkenning of vanuit een ander verdrongen of onduidelijk blijvend motief!!!!
Boektips;
“Tussen nemen en geven” B. Nagy
“De onverbrekelijke band tussen ouders en kinderen” A. Onderwater (Nagy)
“Het drama van het begaafde kind” A. Miller
“De loernoot” B. P. de Roeck
inneke
mrt 20 '08
Thomas, goed gezegd! 
Een heel waardevolle aanvullig-verdieping, die de populaire psychologie zo mist!
En de feministe in mij komt naar boven als ik het artikel lees: is 'relatieverslaving' het 'voorrecht' van vrouwen??
Een heel waardevolle aanvullig-verdieping, die de populaire psychologie zo mist!En de feministe in mij komt naar boven als ik het artikel lees: is 'relatieverslaving' het 'voorrecht' van vrouwen??
Thomas A
mrt 20 '08
Tja ik ben zo een man die binnen het geschets beeld past en ben net als Dragon op pad gegaan..........
Ik ben er nog steeds heel dankbaar voor dat ik het heb gedaan in elk geval en kan iedereen adviseren de reis naar het eigen hart aan te gaan...........
De spreuk, "Mensen zijn niet slecht, mensen zijn onwetend" (Dalai Lama) heeft mij er erg bij geholpen!
Anyway bedankt Inneke
Ik ben er nog steeds heel dankbaar voor dat ik het heb gedaan in elk geval en kan iedereen adviseren de reis naar het eigen hart aan te gaan...........
De spreuk, "Mensen zijn niet slecht, mensen zijn onwetend" (Dalai Lama) heeft mij er erg bij geholpen!
Anyway bedankt Inneke
dragon
mrt 20 '08
Hoi Thomas,
goh wat een opkikker!
Soms lees of hoor ik iets waarvan ik ergens het idee heb dat het niet volledig of niet geheel waar is, maar kan ik het niet preceis beetpakken. Jij in dit geval dus wel.
Bedankt!
goh wat een opkikker!
Soms lees of hoor ik iets waarvan ik ergens het idee heb dat het niet volledig of niet geheel waar is, maar kan ik het niet preceis beetpakken. Jij in dit geval dus wel.
Bedankt!
Dilani
mrt 20 '08
Volgens mij is dat niet helemaal wat de Norwood groep bedoelt met relatie verslaving. Het gaat meer om het feit dat de relatie zelf verslavend is en de persoon er niet bij machte is mee te stoppen ondanks dat het slecht voor hem of haar is.
Een stuk van de website van Norwood ....
WAT IS RELATIEVERSLAVING
Relatieverslaving betekent niet verslaafd zijn aan relaties en steeds weer een andere relatie willen of steeds weer verliefd worden, maar het betekent dat je op mannen valt die emotioneel beschadigd zijn en niet in staat tot het aangaan van oprechte intimiteit en bij wie je de onbedwingbare behoefte voelt om voor hem te zorgen en hem liefde te geven zodanig dat hij zal veranderen en jou uit dankbaarheid daarvoor al die liefdevolle aandacht en begrip en erkenning zal geven die je in het verleden zo gemist hebt. En als dat niet gebeurt, maar je in plaats daarvan liefdeloos, respectloos en onverschillig of zelfs gewelddadig behandeld wordt, ben je niet in staat deze relatie los te laten, maar heb je des te meer behoefte aan (het contact met) hem. Je kunt niet meer stoppen bezig te zijn met hem en met je gedachten hoe je de problemen in de relatie zou kunnen oplossen en hoe je de situatie onder controle zou kunnen krijgen. Je relatie is een obsessie geworden. Je hele leven, je gedrag en je emoties en gevoelswereld worden beheerst door de relatie en ook je gezondheid lijdt eronder. Je praat zijn fouten goed (‘hij bedoelt het niet zo’) en je neemt een onredelijk groot deel van de verantwoordelijkheid van de problemen op je. Je denkt dat het beter zou gaan als je meer je best had gedaan, of zou doen. Je neemt zijn geïrriteerde, humeurige buien, zijn onverschillige, denigrerende en ontmoedigende opmerkingen voor lief, die schrijf je toe aan zijn ongelukkige jeugd. En je probeert hem te helpen en hem zover te krijgen dat hij aan zichzelf en zijn problemen gaat werken, in de hoop dat hij zal veranderen en dat het dan allemaal toch nog goed kan komen. Maar ondertussen worden de pijn en de problemen alleen maar erger.
Je bent opgegroeid in een gezin waarin misschien sprake was van drankmisbruik, emotioneel-, verbaal-, of fysiek geweld, sexueel misbruik, of andere problemen, in elk geval problemen die wel veel emotionele pijn veroorzaakten maar waar niet op een eerlijke, openhartige en doeltreffende manier over gepraat werd. De situatie en jouw gevoelens werden ontkend, gebagatelliseerd, weggepraat, belachelijk gemaakt of veroordeeld en zo leerde je al vroeg situaties en je eigen gevoelens te ontkennen, weg te stoppen, net te doen alsof ze er niet zijn. En daardoor mis je in je volwassen leven het vermogen om in contact met je gevoel, je innerlijke stem te zijn en die gevoelens te gebruiken als leidraad om keuzes te maken in je leven en jezelf te beschermen tegen nieuwe problemen. Je voelt je aangetrokken tot mensen die op dezelfde (destructieve) manier met gevoelens omgaan als jij hebt geleerd (de manier waar je het meest vertrouwd mee bent) en je wordt weer op dezelfde manier beschadigd.
Je loopt rond met een enorme hoeveelheid onverwerkte pijn, verdriet, eenzaamheid, frustratie, machteloosheid, woede en een even grote, bijna onbevredigbare behoefte aan liefde, bevestiging, erkenning, waardering en aandacht, waardoor je snel ten prooi valt aan, en afhankelijk wordt van mensen die ook maar een beetje lief voor je zijn en aandacht aan je besteden ook al zijn hun motieven om dat te doen misschien helemaal niet oprecht. Tegelijk ben je zelf heel bang om echte liefde te ervaren en een situatie van oprechte intimiteit aan te gaan met een andere persoon. Je hebt nooit geleerd wat dat is en hoe je daarmee om moet gaan. Liefde krijgen is een regelrechte bedreiging voor de manier van leven die je je hebt eigen gemaakt en het brengt alle pijn en woede naar boven die je al die tijd zo zorgvuldig had opgeborgen in je ‘vrieskist’ (je onderbewustzijn).
Om van je relatieverslaving te kunnen genezen moet je een heel nieuwe manier van leven aanleren. Je moet al die wonden helen die in je jeugd (en daarna!) zijn ontstaan en je moet leren op een liefdevolle, respectvolle manier met jezelf en je eigen gevoelens en behoeften om te gaan (ook die van anderen!). Je moet leren van jezelf te houden (je eigen liefdevolle moeder worden!) en contact te maken met je innerlijke stem en daarop te vertrouwen, om verantwoordelijkheid te kunnen dragen voor je eigen leven en welzijn en (emotioneel) op eigen benen te kunnen staan, zodat je geen speelbal meer hoeft te worden van allerlei (al dan niet oprecht) goedbedoelende mensen om je heen.
Bron : http://www.norwoodgroep.nl
Een stuk van de website van Norwood ....
WAT IS RELATIEVERSLAVING
Relatieverslaving betekent niet verslaafd zijn aan relaties en steeds weer een andere relatie willen of steeds weer verliefd worden, maar het betekent dat je op mannen valt die emotioneel beschadigd zijn en niet in staat tot het aangaan van oprechte intimiteit en bij wie je de onbedwingbare behoefte voelt om voor hem te zorgen en hem liefde te geven zodanig dat hij zal veranderen en jou uit dankbaarheid daarvoor al die liefdevolle aandacht en begrip en erkenning zal geven die je in het verleden zo gemist hebt. En als dat niet gebeurt, maar je in plaats daarvan liefdeloos, respectloos en onverschillig of zelfs gewelddadig behandeld wordt, ben je niet in staat deze relatie los te laten, maar heb je des te meer behoefte aan (het contact met) hem. Je kunt niet meer stoppen bezig te zijn met hem en met je gedachten hoe je de problemen in de relatie zou kunnen oplossen en hoe je de situatie onder controle zou kunnen krijgen. Je relatie is een obsessie geworden. Je hele leven, je gedrag en je emoties en gevoelswereld worden beheerst door de relatie en ook je gezondheid lijdt eronder. Je praat zijn fouten goed (‘hij bedoelt het niet zo’) en je neemt een onredelijk groot deel van de verantwoordelijkheid van de problemen op je. Je denkt dat het beter zou gaan als je meer je best had gedaan, of zou doen. Je neemt zijn geïrriteerde, humeurige buien, zijn onverschillige, denigrerende en ontmoedigende opmerkingen voor lief, die schrijf je toe aan zijn ongelukkige jeugd. En je probeert hem te helpen en hem zover te krijgen dat hij aan zichzelf en zijn problemen gaat werken, in de hoop dat hij zal veranderen en dat het dan allemaal toch nog goed kan komen. Maar ondertussen worden de pijn en de problemen alleen maar erger.
Je bent opgegroeid in een gezin waarin misschien sprake was van drankmisbruik, emotioneel-, verbaal-, of fysiek geweld, sexueel misbruik, of andere problemen, in elk geval problemen die wel veel emotionele pijn veroorzaakten maar waar niet op een eerlijke, openhartige en doeltreffende manier over gepraat werd. De situatie en jouw gevoelens werden ontkend, gebagatelliseerd, weggepraat, belachelijk gemaakt of veroordeeld en zo leerde je al vroeg situaties en je eigen gevoelens te ontkennen, weg te stoppen, net te doen alsof ze er niet zijn. En daardoor mis je in je volwassen leven het vermogen om in contact met je gevoel, je innerlijke stem te zijn en die gevoelens te gebruiken als leidraad om keuzes te maken in je leven en jezelf te beschermen tegen nieuwe problemen. Je voelt je aangetrokken tot mensen die op dezelfde (destructieve) manier met gevoelens omgaan als jij hebt geleerd (de manier waar je het meest vertrouwd mee bent) en je wordt weer op dezelfde manier beschadigd.
Je loopt rond met een enorme hoeveelheid onverwerkte pijn, verdriet, eenzaamheid, frustratie, machteloosheid, woede en een even grote, bijna onbevredigbare behoefte aan liefde, bevestiging, erkenning, waardering en aandacht, waardoor je snel ten prooi valt aan, en afhankelijk wordt van mensen die ook maar een beetje lief voor je zijn en aandacht aan je besteden ook al zijn hun motieven om dat te doen misschien helemaal niet oprecht. Tegelijk ben je zelf heel bang om echte liefde te ervaren en een situatie van oprechte intimiteit aan te gaan met een andere persoon. Je hebt nooit geleerd wat dat is en hoe je daarmee om moet gaan. Liefde krijgen is een regelrechte bedreiging voor de manier van leven die je je hebt eigen gemaakt en het brengt alle pijn en woede naar boven die je al die tijd zo zorgvuldig had opgeborgen in je ‘vrieskist’ (je onderbewustzijn).
Om van je relatieverslaving te kunnen genezen moet je een heel nieuwe manier van leven aanleren. Je moet al die wonden helen die in je jeugd (en daarna!) zijn ontstaan en je moet leren op een liefdevolle, respectvolle manier met jezelf en je eigen gevoelens en behoeften om te gaan (ook die van anderen!). Je moet leren van jezelf te houden (je eigen liefdevolle moeder worden!) en contact te maken met je innerlijke stem en daarop te vertrouwen, om verantwoordelijkheid te kunnen dragen voor je eigen leven en welzijn en (emotioneel) op eigen benen te kunnen staan, zodat je geen speelbal meer hoeft te worden van allerlei (al dan niet oprecht) goedbedoelende mensen om je heen.
Bron : http://www.norwoodgroep.nl
inneke
mrt 20 '08
Bedankt Dilani voor de waardevolle en verhelderende aanvulling.
Ik vind die Norwood direct een stuk sympathieker
Ik vind die Norwood direct een stuk sympathieker
Laura91
feb 18 '13
Hoi,
mijn naam is Laura, ik ben 22 jaar en studeer psychologie. Twee jaar geleden heb ik het boek 'Als hij maar gelukkig is' ontdekt. Hierdoor is mijn interesse voor relatieverslavingen ontstaan. Ik zou dan ook graag voor mijn thesis hier onderzoek naar willen doen, en vraag me af of er iemand bereid is om met mij hierover te spreken.
Dit zou me heel goed verder helpen!
Met vriendelijke groeten,
Laura
mijn naam is Laura, ik ben 22 jaar en studeer psychologie. Twee jaar geleden heb ik het boek 'Als hij maar gelukkig is' ontdekt. Hierdoor is mijn interesse voor relatieverslavingen ontstaan. Ik zou dan ook graag voor mijn thesis hier onderzoek naar willen doen, en vraag me af of er iemand bereid is om met mij hierover te spreken.
Dit zou me heel goed verder helpen!
Met vriendelijke groeten,
Laura
Netwerk
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
