Vandaag kreeg ik het een beetje te kwaad. We zijn nu een maand bezig met de onderzoeken van Menno, gesprekken en speelobservaties.
Ergens maak ik me geen zorgen, Menno blijft Menno natuurlijk. Maar ik zie ook wel dingen die gewoon niet kloppen, die gewoon niet goed zijn. Vanochtend de hele tijd rond gelopen met een brok in mijn keel en tranen achter mijn ogen. Toen ik Menno uit school ging halen vanmiddag kwam de juf naar me toe, dat hij vandaag wel heel erg afwezig was, ze had moeite hem te bereiken, hij zat de hele tijd te spelen... Op de fiets hield hij mompelend hele verhalen, als ik vroeg wat hij zei, zei hij dat hij met zichzelf zat te praten. Bij de slager rende hij langs de toonbank heen en weer, heen en weer, en kon geen antwoord geven op de vraag wat hij wilde eten. Toen ik de keuze dan maar voor hem maakte, was het niet wat hij wilde.
Toen ik thuis kwam was ik op, toen de kinderen boven aan het spelen waren heb ik een tijd zitten huilen. Ik wil dit gewoon niet!! Ik wil dat het goed gaat!!! Dat hij gewoon onthoudt dat hij niet de hele tijd zo moet smakken met eten, dat hij zijn veters kan strikken, dat hij op school functioneert, dat hij 4-op-een-rij snapt en niet steeds verliest.
Af en toe is het gewoon heel moeilijk, verlies ik alle hoop.
Maar, aan de andere kant, Menno is gewoon Menno en dat is een lekker ventje. En we gaan vast alle hulp krijgen die hij nodig heeft!!