Zware tijd

Heel veel sterkte hoor en toch nog fijne Paasdagen...voor iedereen op het forum.

En in de wereld!!

Heel veel sterkte, fijn dat er nu eindelijk duidelijkheid is gekomen... Ik hoop dat je vader nog kan herstellen en dat jullie er in alle rust weer voor elkaar kunnen zijn!

dankje, maar of het een vrolijk pasen zal worden is maar afwachten, we zijn gebeld door het ziekenhuis of we eerste paasdag alstublieft om 11 uur in het ziekenhuis wilde zijn (het klonk behoorlijk ernstig) dus ik heb geen positieve verwachtingen van.

Ik hou jullie op de hoogte

Mijn kaarsje brand voor jullie!
Sterkte!

Ik denk aan jullie, sterkte!

Sterkte!!

Hallo allemaal, hierbij even kort een mededeling: we zijn vanochtend bij de longarts langsgeweest en zijn mededeling was alles behalve positief, kort gezegd het geen ik vreesde is uitgekomen: mijn vader heeft kanker, hij heeft een hersen tumor, longkanker en leverkanker met uitzaaiingen
Hij heeft niet lang meer te leven de artsen geven hem hooguit nog een paar weken

Met dit akelige nieuws zijn we puur uit verdriet naar huis gelopen in plaats van met de bus te gaan, geloof me ik heb de sterren van de hemel gejankt vandaag, m'n moeder ook.

Woorden schieten te kort, ik denk aan jullie.... Heel veel sterkte.....

Veel sterkte voor jou voor de tijd die komen gaat... ik heb het zelf net precies eender zo meegemaakt met mijn vader. Ik ben blij voor wat we nog voor hem konden doen in de periode dat we hem verzorgden tot hij thuis stierf, het waren maar kleinigheden (een bakje gele vla voeren bijvoorbeeld) maar ieder moment dat we samen nog hadden was zo waardevol... En direct daarna doorliepen we hetzelfde proces met mijn schoonvader (ik weet het, het is bizar). Hij zei op een dag dat hij wel zo een trek in patatjes had, en die brachten we 's avonds meteen. Hij at niet veel , maar genoot. We wisten toen nog niet dat het zn laatste patatjes waren, alles ging zo snel. Juist in die tijd dat alle vanzelfsprekendheden wegvielen en alle franje verdween ben ik dichter dan ooit tot de kern van deze twee geweldige mannen mogen komen, mocht ik voelen hoe diep ik hen liefhad, en hoe raar het ook klinkt: dat was een zegen in deze mensonterende ellende. Ook veel sterkte voor je naaste familie....
Liefs, Kamizja

inderdaad sarina, woorden schieten tekort....ik weet ook niet goed wat ik moet zeggen

Valt er regen op je licht,
hij kan het niet doven.
Blaast er wind op je glans,
dan wordt hij alleen maar zuiverder.
En zou je omhoog vliegen naar hemelse verten,
dan zou je vlak bij de maan
één met de sterren zijn....

(onbekende Chinese auteur)

heel veel kracht gewenst,
Liesanne

Vroeg of laat verliest iedereen wel iets of iemand.
We verliezen een dierbare, we verliezen ons geld,
onze herinneringen, onze gezondheid ..
en we verliezen het leven zelf .
Verlies is onontkoombaar.
Alles wat we verwerven
raken we uiteindelijk weer kwijt ..

De jaargetijden komen en gaan .. en allen die bijeen
zijn worden uiteindelijk van elkaar gescheiden en
uiteengedreven . Zelfs grote beschavingen en
keizerrijken storten in en vergaan tot stof.
We zullen vroeg of laat, allemaal met verlies te
maken krijgen.

Waar het erom gaat is HOE we met die verliezen omgaan.
Ons karakter en onze groei worden niet gevormd door wat ons overkomt,
maar door HOE we omgaan met wat ons overkomt.
Het leven kent twee kanten. Naast blijdschap en vreugde
bestaat nu eenmaal ook verdriet en pijn.
Dat is nu eenmaal zo.
Als je beide kanten van het
bestaan accepteert - zowel vreugde als verdriet-
brengt dat vrede en rust in je hart.

Uit: De troost van Boeddha

Deze tekst heb ik mogen ontvangen in zware tijden, nu geef ik hem door, in de hoop dat het jou troost zal bieden zoals het mij heeft gedaan.

Heel veel iefde en kracht aan jullie!

dit gedicht geeft misschien wat troost.

Vader


Ooit wanneer jij er niet meer bent,
wanneer jij mijn stem niet meer herkent,
wanneer de tijd voor jou voor altijd stil zal staan,
bedenk dat ik mijn herinneringen aan jou nooit zal laten gaan.

Ooit wanneer de zon niet meer schijnt,
en jouw glimlach als sneeuw voor de zon verdwijnt,
zoals jouw woorden niet meer van jouw tong zullen komen,
bedenk dat ik nog altijd naast je kan staan in mijn dromen.

Ooit wanneer jouw stoel leeg blijft,
wanneer jij geen verdere geschiedenis meer schrijft,
wanneer jij alleen nog maar herinneringen achter laat,
bedenk dat mijn liefde voor jou als dochter nooit vergaat.

geschreven door Cherish

Ik wens je heel veel sterkte RanNutai

wat een prachtige gedichten. (woorden schieten weer tekort)
Bedankt allemaal

Al een tijd lees ik mee in dit topic Rannutai en be-wonder het dat je het indringende proces met ons deelt. Ademloos lees ik hoe je telkens weer in contact wordt gebracht met jouw diepste gevoelens. Dit omtrent het leven van jouw vader en wat dat met jou doet. Het sterkst wordt je met het leven in contact gebracht als het leven van een dierbare in gedrang is. Het laat ons de essentie van het bestaan in alle volheid aan ons zien.
Een stukje schoonheid dat uiteindelijk onze werkelijkheid vormt, juist als het soms even moeilijk is..............

Thomas

Dit voelt voor mij als een stukje wat bij het verwerkings proces hoort, juist door dit met jullie te delen kon ik m'n koppie bovenwater houden, veel praten en delen met elkaar helpt wel degelijk om dingen een plekje te kunnen geven, en om zelfs dingen als de dood te kunnen accepteren.

Toch is het op sommige momenten nog wel moeilijk hoor, ik zat vaak tranen met tuiten te janken als ik m'n verhaal aan het doen was op dit forum.

Nu weet ik dat mijn vader niet lang meer zal leven, maar ik heb me er bij neer gelegd en heb het geaccepteerd dat het zo is.
Het is moeilijk maar samen met m'n moeder kom ik er wel, we blijven elkaar goed steunen.

Maar ondanks alles en dat mag ik met volle trots zeggen: M'n vader is er vanaf m'n geboorte voor me geweest, hij heeft me samen met m'n moeder opgevangen in zeer moeilijke tijden ze hebben me allebij altijd geholpen als dat kon en mogelijk was.
En daar ben ik ze allebij eeuwig dankbaar voor, maar naast dat ben ik ook bere trots op m'n ouders
(dat wilde ik even kwijt)

Waar het uiteindelijk op neer komt is: Geniet van het leven zolang het nog kan, want voor je het weet is het afgelopen.

RanNutai
Kan alleen maar veel respect voelen,hoe jij hier mee om gaat!
Fijn dat je zulke lieve ouders hebt.
En je weet het nu,je bent niet alleen.
Heb ooit zelf een boekje gelezen over de laatste fase van het leven.
Daarin stond zo mooi omgeschreven, dat we een eindje meelopen met degene die overgaat.
Niet gemakkelijk,maar ook jij hebt veel kracht om dit samen met je moeder te volbrengen.

Dit gedicht vond de beste vriendin van mijn moeder zo mooi toen ze terminaal was en in het hospice lag, dat ze het ook hebben voorgedragen op de afscheidsbijeenkomst. Ze accepteerde dan ook helemaal wat er met haar gebeurde. Mijn vader is nog wel een poosje boos geweest voor de fase van acceptatie kwam, en mijn schoonvader ook. Dit gebeurde allemaal op 5 maanden tijd, en was heel intensief. Maar ook zo waardevol om de diepte van de liefde te leren kennen op de rand van het scheiden. Ik leef met jullie mee. Hartegroet, Kamizja


De brug ~ Toine Lancet ~

Breng mij op weg tot aan de brug.
Ik ben zo bang, om daar alleen te staan.
Als we daar zijn, ga dan niet direct terug,
maar wacht tot ik overga en zwaai me na,
dan voel ik me heel veilig en vertrouwd.

Breng mij weg tot aan de brug.
Ik heb geen idee hoe diep het water is.
De overkant lijkt me zo ver.
Je kunt de oever hier niet zien.
Zo ver het oog reikt, zie ik mist.
Ik twijfel aan het verder gaan.

Breng mij weg, tot aan de brug
en ga dan niet te vlug, terug.
Zwaai je mij na als ik er over ga.
Een heel klein duwtje in mijn rug,
is alles wat ik nog verlang van jou.

Dank je voor je liefde en je trouw.
Ik ga nu gauw,
want het begin is reeds in zicht:
ik voel de warmte van een licht.

wat een prachtige gedichten zijn het toch, ik wordt er stil van als ik het lees en pink heel stiekem een traantje weg. (Zo mooi!)