Hij zei dat hij een klein paard had staan, 1.52, hoogstens. Maar niet de gemakkelijkste en beslist groen. 5 jaar stilgestaan nadat ze haar vorige ruiter er had afgebokt en sinds was er nog weinig mee aan te vangen. Hij zette zijn waarschuwing kracht bij door me te vertellen dat de kleine meid in kwestie een aantal van zijn ribben had gebroken zonder aanduidbare reden..Ze had hem gewoon tussen zichzelf en de wand geplet! Ribben houden geen 500kg…Onhandelbaar, klein en kennelijk een geheel eigen kijk op de wereld…Precies wat ik zocht! Dus ik ging mee kijken. Degene die me over haar vertelde was de schoonvader van mijn stiefzusje (volgen jullie nog?)
Ze stond op een weide samen met nog 3 andere, 2 kleine pony’s waarvan eentje te oud en de andere nooit wat mee gedaan, en nog een arabiertje dat naar het schijnt ook geen gemakkelijk dier was…Maar ik kwam niet voor dat hittepitje! Ik kwam voor Pretty Woman… (ja ook de naam sprak me aan) en god…Haar naam was nog zacht uitgedrukt…Wat een schoonheid stond daar! Oke, ze leed aan ernstig overgewicht maar wat wil je als je vijf jaar niets anders doet dan de hele dag vreten? Maar dat hoofdje…Die eigenzinnigheid, dat temperament! Jep, ik was verkocht! Toch zag ik in haar ogen ook een zekere onzekerheid…Ze kwam snuffelen en vrijwel meteen daarna stonden we lekker te knuffelen…Voelde me goed bij haar en zij kennelijk ook bij mij! Love on first sight! Zo moet het zijn! Dus Pret werd meegenomen! Naja, na een half uurtje klungelen…No way dat Pretty op de trailer wilde… *grijns* had ik toen geweten dat dat gedrag nog maar het minste van mijn problemen zou worden……Dan had ik haar waarschijnlijk alsnog meegenomen!
Drie dagen nadat ze aangekomen was, besloot ik haar te testen…Sjeeeee wat een tank ten opzichte van mijn kleine smalle Explo’tje zeg!
waar gaat dat paard met dat meisje naar toe?
[img]http://www.mijnalbum.nl/Foto=XPQRYFFH[/img]
Verbazingwekkend hoe moeilijk gewoon rechtdoor lopen kan zijn voor een paard…
De tweede keer dat ik haar reed, was ik zo in haar opgegaan…Dat ik vergat om mijn eindrapport op te halen! OEPS! Mijn klasleraar kon er gelukkig wel om lachen! Pretje had zowaar mijn gedachten weg gekregen van de angst of ik al dan niet over zou zijn naar het volgende jaar!
Maar het ging ook fout…In augustus kende Pret en ik een hele zware maand…Pret wilde niet, en Pret deed het niet! Ze besloot dat ze sterker was als mij en liet me letterlijk elk grassprietje, elke paal en elke hoek van de weide zien. We knalden tegen palen en muren op (samen wel te verstaan) ze lag boven op me omdat ze haar evenwicht verloor in een van haar kuren. Bezorgde me talrijke blaren op mijn vingers omdat ik haar weer eens niet wilde laten winnen als ze niet de trailer op wilde en dus 3 passen op de ramp zette en dan ineens steigerend weg draaide waardoor er een dwerg van op dat moment 42kg door de lucht vloog om ergens tegen een paal aan te knallen…Nog steeds het touw wanhopig vasthoudend tot die verrekte 500kg luisterde…Boos worden, janken…Alles! Maar Pret ging op de trailer! En dan begon het gevecht pas! Opzadelen en haar in de piste krijgen….Naja, er in krijgen was niet zo’n ramp! Haar er in hóuden was het probleem! Ik heb ontzettend vaak gehoord dat ze levensgevaarlijk was voor me…Maar god wat was die merrie inmiddels mooi geworden!
1 maand bij mij
[img]http://www.mijnalbum.nl/Foto=ADJGF3VC[/img]
[img]http://www.mijnalbum.nl/Foto=JACZC76U[/img]
2 maanden bij mij
[img]http://www.mijnalbum.nl/Foto=F687JY6Y[/img]
[img]http://www.mijnalbum.nl/Foto=T8TFKVEG[/img]
geleidelijk aan werden een aantal problemen opgelost. Pret werd rustiger op stal en leerde dat mensen helemaal niet zo verkeerd waren. Ze leerde galopperen, draven en stappen zonder bang te zijn dat iemand haar rug zou pijn doen omdat hij of zij haar ritme niet kon volgen. Ze leerde die rug dan ook ontspannen waardoor ze een aangenamer paard werd. Ook werd ze simpelweg fijner te rijden omdat ze meer vertrouwen had in mij! Maar ze schrok nog steeds heel erg vaak, enop de trailer zetten was nog steeds verschrikkelijk moeilijk!
Hier ongeveer 4 maanden bij mij
[img]http://www.mijnalbum.nl/Foto=FPGYAZKT[/img]
[img]http://www.mijnalbum.nl/Foto=4KFLT4TC[/img]
Tijd verstrijkt en gezien de eigenaar vertelde dat mijn jongedame ook bijzonder goed kon springen…Willen we dat natuuuuurlijk ook een keer proberen! Ik had haar inmiddels leren galopperen, leren draven en leren stappen…Welliswaar nog niet volledig correct, maar ze kon het in ieder geval al zonder haast te vallen omdat ze niet om kon met het ruitergewicht!
Die merrie heeft echt vleugels…Jammer dat mijn rug het me niet meer toe laat nog vaak te springen…
Inmiddels waren we ook voor het eerst op wedstrijd gegaan en gut wat een ramp! Pret was bang, Pret wìlde helemaal niet! En Pret steigerde..Bokte, rende…Alles om me er af te krijgen. De jury heeft me de eerste proef uitgesloten omdat hij mijn dood niet in zijn proef wilde…Ik mocht haar er wel even doorheen rijden. De tweede proef heb ik uitgereden…Vraag me niet hoe, maar we deden het!
Maar de wedstrijden gingen geleidelijk aan beter en ook Pretje begon zich meer te geven! Jossy, de persoon die me ontzettend geholpen heeft, leerde me hoe ik Pret op de trailer kon laten gaan…Pret wilde dat het haar keuze was en hij leerde me hoe ik Pret die keuze kon laten maken. Voor we hem lieten komen was er ook al het e.e.a gebeurt hoor, oa dat ik talrijke keren door de lucht vloog en tegen een paal aan gegooit werd, ze heeft me tegen de voorwand van de trailer gegooit waardoor ik twee leuke blauwe streepjes van de twee oogjes die daar hangen vlak naast mijn schouderbladen had staan, ze is haast bovenop me gesprongen omdat ze uit de trailer wilde én heeft me ruim 3 uur in de koude laten staan terwijl madam voor de trailer zát! (ja letterlijk zitten! Niemand van onze helpers had het ooit een paard zien doen, maar Pret deed het!)
Vanaf dat moment was op wedstrijd gaan natuurlijk wel een stukje makkelijker!
Foto’s van rond die periode zowel thuis als op wedstrijd;
Er kwam beterschap, Pret en ik leren van elkaar. Pret leert dat ik ondanks dat ik vrij hard kan zijn eigenlijk maar een softy ben. Ze leert dat ik ontzettend veel van haar houd en vastbesloten ben om haar vriendin te worden. Ik leer dat Pret ondanks haar boosheid en angst een ontzettend lief paard is. Het enige wat ze wil is een beetje begrip...Begrip dat ze al bijna 9 jaar lang miste...
Jossy komt in tussentijd nog een keer (ofja, wij gaan naar daar) omdat Pret niet aan haar edele hoefjes laat komen…Ze trapt onze smidt bijna totall-loss…Gelukkig miste ze…Na dat jossy klaar was met haar was het echt een lammetje…Weer was het enige wat ze nodig had die keuze!
Ik los het angst probleem op door net datgene te doen dat niemand zou doen. Ik geef haar de vrijheid om weg te rennen! De eerste keren stormt ze er inderdaad vandoor…En weet je, al rijd je nog zo lang, als je altijd pony’s hebt gereden is 500kg spieren dat onder je weg stormt zonder rem nog best een beangstigend gevoel…Maar iets zegt me dat het beter zal gaan! En inderdaad, die vrijheid leert Pret dat ik haar niet wil opsluiten maar haar wil leren dat niet alles eng is. Ik geef haar vertrouwen, door haar los te laten geef ik haar de boodschap dat ik haar vertrouw, dat ik weet dat ze ondanks haar angst me niet zal laten zitten…En als ik haar vertrouw, wat houd haar dan tegen om mij te vertrouwen?
Onze eerste buitenwedstrijden worden gereden…En het gaat enkel beter!
Vergis je niet…We zijn inmiddels nog maar mei, dus nog geen jaar verder, en nog lant niet alle problemen waren opgelost! In mei groeien we naar elkaar toe…We nemen ook even een wedstrijdpauze!
[img]http://www.mijnalbum.nl/Foto-L4CCWAAH.jpg [/img]
In juni, begin juni, dus nog steeds geen jaar geleden. Bereiden we ons voor op onze eerste kür proef! En die kleine merrie? Die houd er nog altijd zo haar eigen mening op na!
zie dat kopje dan ook…Ik leer die mening inmiddels een beetje te respecteren….Hoewel het af en toe nog steeds moeilijk is om toe te geven aan haar kuren…Maar ik wéét dat het beter zal gaan! Nog steeds rijd ik soms op haar terwijl de tranen over mijn wangen stromen…Zo herinner ik me dat mijn moeder zei dat we haar gingen terugbrengen. Ik had pijn, ik was gefrustreert, had geen ide meer van wat ik wel of net niet moest doen, ik jankte als een klein kind…Maar het enige wat ik kon zeggen was: “NEE! EERST gaat ze luisteren! DAN kan ze terug!” Mijn moeder lacht er nu soms nog om…
We schaffen een nieuwe camera aan dus de foto’s zullen nu wat duidelijker worden…Stilletjes aan ontpopt de rups zich tot een prachtige vlinder…Stilletjes aan begin ik te beseffen, dat Pretty nooit een paard zal worden waar iedereen zomaar mee weg rijd. Ik realiseer me, dat ze gewoon is zoals ze is…Maar ook zie ik hoe mooi ze wordt, hoe mooi ze zich ontwikkelt, hoeveel talent ze heeft, hoe goed haar gangen en haar karakter zijn…Het doorzettingsvermogen van dat paard heb ik in nog geen enkel paard gezien! Nog steeds niet! En wat ik ook zie…Is de rust die in haar ogen gekomen is…
Er komt een klik…De trainingen gaan alleen maar beter en we trekken naar Zoutleeuw! Pretje zou pretje niet zijn als ze niet toch nog eens wat uit haalt! We leggen het zadel op haar rug (laat ik er bij vertellen dat ik Pret al lang niet meer zó ongedurig gezien had) en als we haar hoofdstel aan hebben en ik een van de belangrijkste riempjes wil vast maken springt Pret omhoog en krijgt ze het klaar om haar hoofdstel af te schudden! Ze draafd als een jong paard over de weide waar gelukkig nog niet veel trailers geparkeerd stonden! Die ogen…Dat genot! Pretty geniet van al die mensen die achter haar aan rennen! Het is een spel! Het hele leven is voor Pretje een spel! Ik sta stom voor me uit te glimlachen en houd haar prachtige vloeiende bewegingen in het oog…Pret krijgt interesse voor een hengst die met ruiter aan het losrijden is. (nouja, de ruiter met de hengst dan). De vriendelijke man houd halt zodat wij Pret snel het hoofdstel kunnen aan doen en het riempje vast doen voor dat ze er erg in heeft! “die is alvast opgewarmt!” grijnst de vriendelijke meneer nog! Ondanks dat ik door haar spelletje nog maar tien minuten had om haar los te rijden (waar ik normaal 40 min tot een uur nodig heb) gaan mijn proeven in 1 woord super!
we rijden een 2de plaats met maar liefst 68.69% Een ontzettend hoge score in de laagste proeven van de dressuur…
We trainen en gaan naar wedstrijden…En het gaat alleen maar beter! Pret en ik hebben inmiddels zo’n goede band dat ik een hele lange zijde op voorhand (zo’n 40meter) kan aanvoelen waar ze eventueel zou kunnen schrikken…
En vertel me nu eens…Wat is er mooier dan op deze manier tegemoet gestormt te worden door je vriendinnetje als je aan komt en ze je stem hoort?
In september is het onze beurt! We bemachtigen na een paar keer heel close geweest te zijn eindelijk die tweede plek!!! OOOOh wat ben ik trots!!!! En dat terwijl haar enigszins sceptische vorige eigenaar er op staat te kijken!
het zomerseizoen wordt stilaan afgesloten…Onze laatste wedstrijd van de zomer;
Het kampioenschap gaat goed. Maar we werden volgens mij, en velen andere ondergewaardeerd…Maar wie geeft er om? Pret was bij me! We hadden het gedaan! We hadden op dat moment al meer gewonnen dan eender welke andere combinatie!
Dat brengt ons stilletjes aan naar hoe het er nu voor staat…We hebben voor hete vuren gestaan, getwijfeld maar ook veel gelachen en plezier gehad met elkaar…Pretty nu;
Pret en ik zijn inmiddels onafscheidbaar, en ondanks dat we nog geregeld meningsverschillen hebben…Zijn we stiekem hele goede vriendjes
Maar shhht…Dat mogen we niet weten van elkaar! Mijn lesgever had helemaal gelijk dat Pretty dezelfde bitch was als ik.
ik wil haar er af en toe wel eens een kwartiertje a twintig minuten even doorheen nemen 
