Kahlil Gibran

De dwaas

Je vraagt me hoe ik een dwaas werd. Het gebeurde aldus: Op
zekere dag, lang voor de goden geboren waren, ontwaakte ik
uit een diepe slaap en zag dat al mijn maskers gestolen waren
-de zeven maskers die ik in zeven levens gevormd en gedragen
had. Ik snelde ongemaskerd door de volle straten en
schreeuwde:'Dieven, dieven, de vervloekte dieven.'
Mannen en vrouwen lachten me uit en sommigen liepen uit
angst vlug naar hun huizen.
En toen ik op de markt kwam, riep een jongen die op het
dak van een huis stond:'Het is een dwaas.'Ik keek naar hem
op; de zon kuste voor de eerste maal mijn naakte gelaat en in
mijn ziel ontbrandde de liefde voor de zon, en ik verlangde
niet meer naar mijn maskers. En als in een droom riep ik:
'Gezegend, gezegend zijn de dieven die mijn maskers stalen.'

Zo werd ik een dwaas.

Kahlil Gibran