Kahlil Gibran

Rottende appels eindigen toch als appelcider, als je maar lang genoeg wacht?

Ja, dat is ook weer zo

Soms zal een rottingsproces 'nodig' zijn.... Maar ik bedoelde het even anders....

Het is niet omdat een 'rottingsproces' voor ons negatief is dat dat ook zo is he.
Het is eigenlijk gewoon het veranderen van de voor ons eetbare vrucht naar iets 'eetbaars' voor de aarde.
Het is niet negatief. Het is gewoon zo.
Wij rotten toch ook.
Zo keren wij terug naar waaruit wij opgebouwd zijn.
Het word als negatief gezien omdat dit proces ons niet direct dient.
Maar is het daarom wel negatief?

Of een rottingsproces nu wel of niet positief is, dat is waar het voor mij hier niet over gaat.

Het ging mij om de vergelijking van de rotte appel, 'die iedereen laat liggen'. Dat wat 'rot' is in ons, onze donkere kant, kunnen we beter onze (liefdevolle) aandacht geven, denk ik......
Negeren we deze kant (het laten liggen van de rotte appel) dan heeft dat uiteindelijk destructieve gevolgen, denk ik.

Ik ging er aan ten onder...........
Ik......als mezelf.......was ook niet volmaakt, hihihi
Maar na die traumatische ervaringen kwamen de slechte dingen overheersen.........
DAT gaan we nu weer tot een normaal niveau brengen met de regressietherapie!
Zal me een zorg zijn of het wel of niet positief is,......het voelt NIET goed, dus..........weg ermee!!

Pijn

En een vrouw zei: Vertel ons over pijn.
En hij zei:
Pijn breekt de bolster open die je inzicht omsluit.
Zoals de kern van een vrucht moet breken opdat haar hart in
de zon kan ontluiken, zo moeten jullie pijn meemaken.
Als je hart zich maar blijvend kon verbazen over de wonderen
die zich dagelijks in je leven voltrekken, zou je pijn je even
wonderbaarlijk voorkomen als je vreugde.
Dan zou je de seizoenen van je hart aanvaarden, zoals je
steeds de seizoenen hebt aanvaard die over je velden gaan,
En gelijkmoedig en oplettend de winters van je verdriet gadeslaan.
Je hebt je pijn grotendeels zelf gekozen.
Het is de bittere drank waarmee de heelmeester vanbinnen je
zieke zelf geneest.
Verlaat je dus op de heelmeester en drink zijn medicijn in
stilte en kalme rust,
Want al is zijn hand zwaar en hard, zij wordt geleid door de
tedere hand van de ongeziene,
En al brandt de beker die hij brengt aan je lippen, deze is
vervaardigd uit de klei die de Pottenbakker heeft bevochtigd met
zijn eigen heilige tranen.

Kahlil Gibran uit "de profeet"

verschil tussen pijn en vreugde, vreugde en pijn. Het is net als lachen en huilen het ligt zo dicht bij elkaar. Voor vreugde willen we gaan. Pijn is een verlengde van vreugde. Wie heeft ooit bedacht dat we pijn niet zouden willen zien? Pijn laat je de zoete vruchten van het leven plukken en groeien.

Dat is mijn eerste gevoel nog wat onwennig in het schrijven op dit forum.

Wellicht komt daar de uitdrukking zoete pijn vandaan

je weet maar nooit

De wijze hond

Op zekere dag kwam een wijze hond vooorbij een gezelschap
katten.
Toen hij dichterbij kwam en zag dat zij zeer aandachtig met
iets bezig waren, en hem niet zagen, bleef hij staan.
Daarop verhief zich uit het gezelschap een grote, ernstige kat
die hen toesprak: 'Broeders, bid; en als je telkens opnieuw bidt,
zonder te twijfelen, waarlijk dan zal het muizen regenen.'
Toen de hond dat hoorde, lachte hij in zichzelf en ging zijns
weegs, zeggende: 'O blinde en dwaze katten, staat er niet
geschreven en hebben mijn vaderen voor mij niet geweten,
dat het, als antwoord op smeekbeden en geloof, nooit muizen
regent, maar kluiven?'

~~~~~~

De zeven zelven

In het stilste uur van de nacht, toen ik half slapend terneer
lag, zaten mijn zelven bij elkaar en voerden fluisterend dit
gesprek:
Het eerste zelf:"Hier, in deze dwaas, heb ik al deze jaren
geleefd, met geen andere taak dan overdag pijn te hernieuwen
en 's nachts opnieuw zijn zorg wakker te roepen. Ik kan
mijn lot niet langer verdragen, en nu verzet ik mij.'
Het tweede zelf:'Jou lot is beter dan het mijne, broeder,
want mij is opgedragen het vreugdige zelf van deze dwaas te
zijn. Ik lach zijn lach en zing zijn gelukkige uren en met
drievoudig gevleugelde voeten dans ik zijn klaardere gedachten.
Ik ben het, die mij verzetten wil tegen mijn treurige lot.'
Het derde zelf:'En ik dan, het door liefde gedreven zelf, het
vlammende hout van wilde hartstochten en fantastische verlangens?
Ik, het liefhebbende zelf, zou tegen deze dwaas willen opstaan.'
Het vierde zelf:'Onder jullie allen ben ik de ellendigste, want
mij werd niets geschonken dan verfoeilijke haat en vernietig-
ende vervloeking. Ik, het stormachtige zelf, geboren in de
duistere krochten van de hel, wil deze dienstbaarheid afschudden.'
Het vijfde zelf:'Nee, niet jij, mar ik, het denkende, het
verbeeldingrijke zelf, dat honger kent en dorst, dat geboemd is
om te zwerven zonder rust, zoekende naar het ongekende en
naar nog niet geschapen dingen, ik zou me willen verzetten.'
Het zesde zelf:'En ik, het werkende zelf, de beklagenswaardige
arbeider, die met geduldige handen en verlangende ogen
de dagenvormt tot beelden en de vormloze elementen nieuwe
en eeuwige vormen schenkt - ik, de eenzame, zou op willen
staan tegen deze rusteloze dwaas.'
Het zevende zelf:'Hoe vreemd, dat jullie allen je tegen deze
mens zouden willen verzetten, omdat ieder van jullie een
bepaalde plicht vervullen moet. Was ik maar als een van jullie,
een zelf met een bepaalde taak! Maar ik heb er geen, ik ben het
zelf, dat niets verricht, dat werkeloos neerzit, zonder
bezigheid, terwijl jullie het leven herscheppen. Wie van ons
moet zich verzetten?'
Toen het zevende zelf zo sprak keken de andere zes het met
medelijden aan, maar zeiden niets meer; naarmate de nacht
dieper neerdaalde sliep het ene na het andere in, vol nieuwe
en gebrekkige onderworpenheid.
Maar het zevende zelf bleef waken en staarde naar het niets
dat achter alle dingen is.


Kahlil Gibran uit "de dwaas"

Ik weet het niet, maar ik wil graag van mijn pijn af hoor!!!
Slik dagelijks pijnstillers en niet zo'n gewoon paracetamolletje
Ik voor mij dacht dat mijn pijn kwam omdat ik na het geweldsmisdrijf gewoon dacht door te kunnen gaan........mijn lijf (en geest) hadden al zoveel te verduren gehad dat het HO zei, en ik letterlijk niks meer kon.........

Gelukkig gaat het nu al stukken beter hoor..........

Ja Angela, als we niet naar de signalen van ons lichaam luisteren worden we op den duur wel gedwongen te luisteren. Ook ik heb dat aan den lijve ondervonden. Gelukkig gaat het nu een heel stuk beter. Mede doordat ik nu niets hoef te doen en alles in mijn eigen tempo kan doen.

Hihihi, dat zeg ik net ook tegen mijn contactpersoon bij de Gemeente.............

Als ik alles op mijn eigen tempo kan en mag doen gaat het redelijk goed met mij............

Maar als er dan zo'n klotegevalletje tussendoor komt, zoals dat nu met de buurvrouw, is ook gelijk mijn lichaam weer van slag..........

Ik moet vandaag mijn huisje poetsen omdat het dochtertje van mijn vriend hier morgen komt logeren, en daarvoor wil ik het goed schoon hebben........maar ik heb nu al last van mijn schouder en knie...........
Dus..........

PAUZE!!!

Zelfkennis

En een man zei: VErtel ons over zelfkennis.
En hij antwoordde als volgt.
Stilzwijgend kent je hart de geheimen der dagen en nachten,
Maar je oren dorsten ernaar de kennis die in je hart besloten
ligt te horen.
Je wilt verwoord zien wat je in gedachten steeds hebt geweten.
Je wilt met je vingers het naakte lichaam van je dromen beroeren.
En daar doe je goed aan.
De verborgen bron van je ziel moet opwellen en murmelend
naar zee vlieten.
En de schat van je eindeloze diepten moet zich aan je blik
openbaren.
Maar laat er geen weegschaal aan te pas komen om je ongekende
schat te wegen
En zoek de diepten van je kennis niet af met wichelroede en
peillood,
Want het zelf is een zee, grenzeloos en onmetelijk.
Zeg niet: 'ik heb de waarheid gevonden', zeg liever: 'ik heb
een waarheid gevonden'.
Zeg niet: 'ik heb het pad van de ziel gevonden', zeg liever: 'ik
heb op mijn pad de ziel ontmoet'.
Want de ziel bewandelt alle paden.
Zij beweegt zich niet langs een rechte lijn en ook groeit zij
niet als een riet,
Zij ontplooit zich als een lotus met talloze bloembladeren.

Kahlil Gibran uit "de profeet"

Het oog

Op een keer zei het oog: 'Over deze vallein heen zie ik een
berg gehuld in blauwe nevel. Is hij niet prachtig?'
Het oor luisterde; en na enige tijd aandachtig geluisterd te
hebben, zei het: 'Maar waar is die berg dan toch? Ik hoor
hem niet.'
Daarop sprak de hand en zei: 'Vergeefs poog ik hem te voelen
of te tasten, ik kan geen berg vinden.'
En de neus zei: 'Er is geen berg, want ik kan hem niet ruiken.'
Daarop keek het oog een andere kant op, en zij begonnen
samen te praten over de vreemde waan van het oog. En zij
zeiden: 'Er moet iet niet in orde zijn met het oog.'

Kahlil Gibran uit "De dwaas"

ontroerd gast,
als het mag gebeuren laat het dan zijn zoals het is

Je hebt recht op handelen, maar nooit op de vruchten ervan.
Laat nimmer het verkrijgen van de vruchten van handelen je beweegreden zijn.
En wees evenmin gehecht aan niet-handelen.

Bhagavad Gita II:47

Uit Kahlil Gibran, De Profeet, p. 63

Een jongeling zei:
Spreek tot ons over vriendschap.

En hij antwoordde, zeggende: Je vriend is een antwoord op je verlangen.
Hij is je akker die je met liefde bezaait en vol dankzegging oogst.
En hij is je tafel en haardvuur.
Want je komt tot hem met je honger en bij hem zoek je rust.

Wanneer je vriend je zijn eigen geest ontsluit, ben je niet bang voor het 'neen' in je eigen geest, noch onthoud je hem je 'ja'.
En wanneer hij zwijgt, blijft je hart luisteren naar zijn hart;
want zonder woorden worden in vriendschap alle gedachten, alle verlangens, alle verwachtingen geboren en gedeeld, vol ongevraagde vreugde.
Wanneer je afscheid neemt van je vriend, treur je niet;
want wat je het diepst in hem bemint, kan klaarder voor je zijn bij zijn afwezigheid, zoals een bergbeklimmer de berg duidelijker ziet vanuit de vlakte.

En laat je vriendschap geen andere bedoeling hebben dan een verdieping van de geest.
Want de liefde die iets anders zoekt dan de openbaring van haar eigen mysterie is geen liefde, maar een net dat uitgeworpen wordt; en alleen het waardeloze wordt gevangen.

En laat het beste voor je vriend zijn.
Zo hij de eb van je getij moet ervaren, doe hem ook de vloed kennen.
Want wat is je vriend dat je hem enkel zoeken zou om de tijd te doden.
Zoek hem steeds om de tijd te leven.
Want hij moet je tekort vullen, maar niet je ledigheid.
En laat er een lach zijn in de zoetheid der vriendschap en een samen beleven van genoegens.
Want in de dauw der kleine dingen vindt het hart zijn morgen en wordt verfrist.

fijn (en goed) om weer even te lezen Lena.....

lazarus

Derde God
Broeders, mijn verheven broeders,
in het mirtenbosje daarbeneden
danst een meisje voor de maan
met in haar haar wel duizend bedauwde sterren
en rond haar voeten wel duizend vleugels.

De liefde zegeviert.
Het wit en groen van de liefde
langs de oevers van een meer,
de trotse majesteit van de liefde
in toren ofop balkon,
de liefde in een tuin of de onbetreden woestijn,
de liefde is onze heer en meester.
Ze is niet de brooddronken aftakeling van het vlees
noch het verkruimelen van begeerte
wanneer begeerte en zlf met elkaar worstelen
en ook is ze niet het vlees
dat de strijd aanbindt met de geest.
De liefde gaat zich niet te buiten.
Ze verlaat enkel de veelbetreden weg
van de oeroude lotsbestemmingen
om zich naar het heilige woud te begeven,
om haar geheim te zingen en te dansen
voor de eeuwigheid.
Liefde is jeugd die de boeien heeft geslaakt,
man-zijn van de klei bevrijd,
en vrouw-zijn, door de vlam verwarmd
en stralend met het licht van een hemel,
dieper dan die van ons.
Liefde is een ververwijderd lachen in de geest,
een woeste aanval die je in slaap sust
totdat je ontwaakt,
een nieuwe dageraad op aarde,
een dag die in jouw ogen of de mijne
nog niet is gekomen,
maar al wel bereikt is in ons eigen grotere hart.

Broeders, mijn broeders,
de bruid stamt uit het hart van de dageraad
en de bruidegom uit de zonsondergang.
In het dal vindt een huwelijk plaats,
een dag te groots om te kunnen boekstaven.

Kahlil Gibran