Goed en kwaad

Een emotie is altijd gebaseerd op een interpretatie, tenslotte ben JIJ namelijk degene die bepaald wat je voelt.
Waar de één verdrietig om kan zijn, kan de andere om lachen. Hoe interpreteerbaar wil je ze hebben?

Er is een wisselwerking tussen denken en voelen. Maar ik ben het eens met Gast dat de emoties veelal voor de interpretatie gaan.
Je neemt iets zintuiglijk waar, ervaart, voelt en daar koppel je gedachten aan.
Emoties 'gebeuren' aan je, hoe je ermee omgaat- welke gedachten je eraan koppelt, daar heb je zelf invloed op.

Inderdaad Inneke, je zegt het precies zoals het is: er gebeurd iets, je neemt iets waar, en daarna ontstaat de emotie. Elke emotie is dus gebaseerd op waarneming en de interpretatie ervan.

Ja, maar niet interpretatie in de zin van 'denken over'. Het interpreteren gebeurt veelal op onbewust niveau.

Waar het gebeurd maakt niet zoveel uit inneke, het blijft interpreteren. Waarmee ook een emotie geen absolute waarheid is. Daarom kan het ook per persoon verschillen omdat het afhankelijk is van de perceptie van een ander.

Dat is dus precies de reden dat de waarheid echter zijn dan emoties zoals haat / liefde. De waarheid is niet geintepreteerd. Het is zoals het is.

Trek nu zelf de conclusie:

De waarheid = zijn (to be).

Idd het is zoals het is.

Emotie komt van het latijnse woord emotio, hetgeen betekent: uit beweging. Er is veel onderzoek gedaan maar er is nooit helemaal ontdekt hoe het precies werkt. Enkele interessante dingen zijn wel uit de onderzoeken naar voren gekomen:
- Een emotie kan ontstaan doordat je iets ziet (iemand valt en je schrikt..)
- Een emotie kan ontstaan doordat je emotie bij iemand anders ziet (Je ziet iemand huilen en wordt zelf verdrietig)
- Een emotie kan ontstaan door je eigen gedachten (je denkt eraan dat je hondje dood kan gaan en wordt verdrietig)

Je kunt aan iemand zien hoe hij zich voelt door zijn gezichtsuitdrukkingen (die zijn overal ter wereld min of meer hetzelfde), maar ook cultuurbepaald (in sommige culturen betekent een lach dat je blij bent, in andere culturen dat je je schaamt)

Wikipedia zegt (Ik citeer een paar teksten die denk ik passen in deze discusie):

In een meer algemene of biologische zin kan men een emotie definiëren als een reactie van onze hersenen op een positieve of negatieve gebeurtenis. Dit komt zowel bij mensen als dieren tot uiting in een bepaald patroon van gedrag (bijvoorbeeld vluchten of toenadering) en fysiologische reacties. Het gevoel kan dan gezien worden als een speciale uiting of vorm van emoties die typisch is voor mensen, namelijk de bewuste beleving van een emotie.

Soms kan er sprake zijn van emoties zonder (bewuste) gevoelsmatige reflectie. Een voorbeeld hiervan is de schrikreactie. Een hard geluid lokt binnen een fractie van een seconde automatisch en onbewust een fysiologische reactie uit, zoals het samentrekken van de spieren en hartslagversnelling. Pas enige tijd later treedt een gewaarwording van deze gebeurtenis en de daaraan gekoppelde lichamelijke reactie op, die door onze hersenen vertaald wordt in een schrikgevoel.

Het is lastig een scheidslijn aan te brengen tussen emoties en drijfveren, ook motivatie genoemd, die ons gedrag bepalen. Emoties zijn namelijk niet alleen passieve belevingen, maar kunnen ook worden opgevat als actie-tendenties: een drijfveer om een bepaald doel te bereiken.

Er is erg veel gezegd en geschreven over dit onderwerp, en de geleerden zijn er nog lang niet uit, er zijn vele theorieën over. (Als je er meer van wil weten moet je naar Wikipedia). Het hangt er maar van af welke definitie van emotie je wilt gebruiken.

Mijn punt is: bewustwording van het feit dat je keuzes maakt vanuit een emotie, gedachte, gevoel zorgt ervoor dat je meer grip krijgt op de situatie.... Bijv. Mijn dochter vraagt of ze naar Rotterdam mag om te winkelen. Ik zeg 'nee', omdat ik bang ben dat er iets met haar gebeurt... ( angst). Ze is erg verantwoordelijk en ik weet dat ze het kan,dus ik zeg 'ja'. (liefde). Als je alle keuzes herleid tot angst en liefde, hou je het werkbaar en simpel. Voor mij is dit een tweede natuur geworden, ik heb ontdekt dat ik vaak keuzes maakte vanuit angst en dat werkte beperkend voor mezelf en de mensen om mij heen. Nu ik dat weet kies ik altijd vanuit liefde. Dat betekent niet dat mijn kinderen alles mogen, maar wel dat ik ze niet opzadel met mijn 'angst'. De bewustwording van dit proces was de sleutel.

Omdat ieder zijn 'eigen' waarheid heeft. Dé waarheid bestaat gewoon niet.

Die redenatie klopt niet Sarina. Omdat iedereen zijn eigen waarheid heeft, zegt dat niet meteen dat dé waarheid niet bestaat. Als je alle waarheden van iedereen bij elkaar zou nemen, en daarin het grootste gemiddelde zou nemen, zou je dan niet akelig dicht bij dé waarheid komen?

Zijn is geen illusie, en daarom is "zijn", in ieder geval een belangrijk onderdeel van dé waarheid.

Volgens mij ben je er dan nog verder bij vandaan. Wellicht is het dan voor sommigen de halve waarheid.... Waarheid is een abstract begrip, wat voor de één waarheid is is voor de ander wellicht niet waar... Iedereen vult het zelf in. Zoals de kleur oranjerood voor de één pertinent oranje is en voor de ander zeker weten rood...



Ik maak het nog ingewikkelder; ook 'zijn' is niet dé waarheid. Het is een aanname van ons allemaal om te kunnen functioneren binnen onze dimensie. Net zoals tijd en ruimte. (kwantumfysica) Ken je het boek 'What the bleep do we know?' Als je dat gaat lezen wordt je echt helemaal gek....

het grootste gemiddelde van 'waarheden' als het dichtst dé waarheid? Sorry Nimsie, dat is heel simplistisch.

Hoezo gek, Sarina! Voor mij was het een en al herkenning!
Heb je "what the bleep do we now, down the rabbit hole gezien?

Maar vergeet niet dat dit grotendeels ook weer interpretaties zijn van "de waarheid".

Nee, ik heb de film niet gezien, maar ben wel het boek aan het lezen! Gaaf hé! Iedereen zou dit moeten lezen eigenlijk (of de film moeten zien)!

En je hebt gelijk: Dit zijn ook weer interpretaties van 'de waarheid' en dat is ook weer 'een waarheid' die geïnterpreteerd wordt.... enz....

Zijn is wel degelijk een waarheid. Alles kan zijn. Rood kan zijn, wit kan zijn, het kan allemaal zijn. Rood en wit zijn eigenschappen, maar hetgeen dat rood of wit is, dat is.

De waarheid is dat wat kan zijn. En zijn, is geen illusie.

Rood heeft een eigen frequentie in het spectrum, Nims. Wit is het hele lichtspectrum bijelkaar (het totaal van alle frequenties). Het ene is dus maar een deeltje van de waarheid wat wij licht noemen de ander is alles bijelkaar dus de hele waarheid (als het om het licht gaat).

en als er nou gewoon geen waarheid is, maar alleen een essentie?

Volgens mij ontstaat een groot deel van de discussie door interpretatie van woorden, en is er inhoudelijk niet zoveel discussie.

Ja dragon, daar heb je helemaal gelijk in.
Ik las net op iemands hyves; "Je moet de waarheid niet verwarren met de mening van de meerderheid."
Dat vond ik wel een hele goede!

dat is wel een mooie ja!

Nee sorry gast, dat klopt niet helemaal.

Iets dat rood eruitziet, stuurt fotonen rond met een bepaalde golflengte. Deze golflengte bepaald de kleur. Wit licht is een combinatie van alle kleuren (golflengtes) door elkaar. Dat is dus geen hele waarheid.

De waarheid is datgene dat deze fotonen uitzend. Ook zonder licht, is dit object nog steeds aan het zijn. Iets is rood of niet rood. Maar alles IS.

Alles is essentie (=bestaan = zijn) = de waarheid.