Goed en kwaad

Het is feitelijk heel simpel Kath. Het is van heel klein denken, of wel individualiteit (ego), de omslag maken naar het universele denken.

En voor dat iedereen over me heen valt aangaande dit ego; die is er voor om het universele te dienen dus hoeft dit niet te betekenen dat het moet verdwijnen. Dit is je "persoonlijkheid" die het uitvoerende kanaal is. Je bent niet je ego, je bent je universele zelf. Onderdeel van het grote geheel.

Jij woont veel te ver weg om overheen te vallen..

Je kan het altijd proberen natuurlijk

Nee hoor, jij krijgt van mij wel iets vallends want ik vind jouw manier van discussieren heel fijn, ik wilde dat ik dat zo kon..
Maar ben nog steeds een bommetje af en toe.

Voor jou, een vallende ster, make a wish!

Haha, doe je nu zelf iets wat verboden is

Ik zag toevallig gisteren een vallende ster. Even latwer schoot me te binnen dat je dan een wens mag doen; ik kon niets verzinnen, had niets te wensen op dat mament, dus heb ik dat niet gedaan Misschien wel een gemiste kans

Het is liefde als je begrijpt waarom iemand jouw brood afpakt...., het is angst als je bang bent zelf daardoor te kort te komen....

Ja, maar hoeveel mensen zullen dat inzien, Sarina?
Veel mensen zullen in eerste instantie reageren uit kwaadheid over het feit dat hun iets wordt afgenomen. Iets wat hun eigendom is moet een ander hoe dan ook van af blijven is hen geleerd. Dit is een reactie uit het overlevingsinstinct dat de mens in de loop der eeuwen heeft opgebouwd en waar een heel rechtssysteem om heen is verrezen. Met allerlei wetten en regels om ons en onze bezittingen te beschermen.

Maar je vergeet nu wel, dat jij degene bent die er een probleem van maakt en hem wilt genezen. Die man vind zichzelf niet ziek, en zou ook niet weten waarom hij genezen zou moeten worden.

Wie geeft jou dan het recht om jouw beeld van goed en kwaad bij hem te leggen, en "het probleem bij de wortel aan te pakken" terwijl het eigenlijk alleen maar jouw interpretatie en mening over het probleem is.

Niet dat jullie nu denken dat ik zoiets goedkeur hoor, maar ik wil alleen maar de discussie hebben naar de vraag:
"Wat geeft iemand het recht, om zijn / haar beeld van goed en kwaad op iemand op te dringen".

"Wat geeft iemand het recht, om zijn / haar beeld van goed en kwaad op iemand op te dringen".

Goede stelling voor een discussie, Nims. Want inderdaad wat zou mij als persoon het recht geven om iemand anders mijn beeld op te leggen over goed en kwaad.

Zou ik persoonlijk willen dat mijn naaste buurman mij voorschrijft wat goed en wat kwaad is? Zal ik luisteren naar de buurman of andersom wil de buurman luisteren naar mij? Ik heb mijn vraagtekens daarbij.

Is het ook niet juist omdat meningen, moreel besef e.d. onderling zo sterk kunnen verschillen dat er op een gegeven moment voor gekozen is om door wet- en regelgeving, een zeker collectief gedachtegoed vast te leggen?

Ergens in een grijs verleden hebben we als mensheid al eens een aantal regels opgelegd gekregen, om de Tien Geboden maar eens als voorbeeld te nemen. Dat waren de Geboden om maar niet te spreken van alle Verboden. In ieder geval zijn de Tien Geboden al een heel mooi begin en als iedereen zich daar aan hield dan waren we vandaag de dag met zijn allen al een heel stuk verder. Maar helaas zit het nu een keer niet in een mens, ook toen al niet, want het Gouden Kalf stond er inmiddels al.

Het is en blijft een hele moeilijke materie. Goed en kwaad zijn er ook in zoveel denkbare vormen. Er is onder andere gesproken over stelen van een brood en aanranding, die dan volgens de hedendaagse normen vallen onder de noemer van criminaliteit. Wat dat betreft hebben wij het ons in zekere zin makkelijk gemaakt. Onze huidige wet- en regelgeving, onze rechtspraak, advocaten, rechters en andere deskundigen die erbij worden betrokken vellen het oordeel. Niet ik, niet jij, niet de buurman.

Maar buiten dat, en dat is mijn overtuiging, bestaat niet ons hele leven uit goed en kwaad? Een afweging maken voor je zelf tussen goed en kwaad? Goed en kwaad ontmoeten?

En dan misschien nog het noodzakelijke kwaad, iets wat je niet mee had willen maken maar dat je later tot het besef komt dat het je als mens heeft laten groeien?

Ik laat het hier maar even bij.

Heel mooi Tikwah.
de 10 geboden zijn ooit nuttig geweest als leefregels. Als je je daar aan hield dan was je 'goed'. Ze werden van buitenaf opgelegd en dus had je als individu geen eigen verantwoordelijkheid buiten het naleven ervan.

Ik denk dat we in deze tijd worden opgeroepen om de verantwoording binnen onszélf te vinden. we zijn ons er bewust van aan het worden dat alles relatief is (daar gaat deze discussie over), maar als je dat helemaal doortrekt dan kun je dus doen wat je wil omdat toch niet vaststaat wat goed is en wat fout. (postmodernisme ten top) We moeten dus de maatstaf in onszelf vinden. Waar kies ik voor? Vanwaaruit handel ik? En dat is een hele uitdaging!

Dat is eigenlijk wat Jezus ons kwam vertellen: leef de wet niet na omdat het de wet is, maar ga naar binnen en handel volgens de overtuigingen die je in je hart vindt. Wanneer ik zeg dat een man geen kind mag verkrachten, zeg ik dat niet omdat dat volgens de Belgische wet niet mag, maar omdat ik in mijn wezen voél dat dit enorm schadelijk is voor het kind én ook voor de dader. Dan kan ik dus de pijn zien van de hele situaltie: dader en slachtoffer.

Mag ik het nog even verder de trap af gooien Inneke.

Wanneer ik zeg dat een man geen kind mag verkrachten, zeg ik dat niet omdat dat volgens de Belgische wet niet mag, maar omdat ik in mijn wezen voél dat dit enorm schadelijk is voor het kind én ook voor de dader. Dan kan ik dus de pijn zien van de hele situaltie: dader en slachtoffer.

Waarom betrek je het nu toch weer buiten jezelf. Waarom zeg je niet; Ik doe een ander geen kwaad omdat ik vind dat je dat niet kan maken tegenover een ander. "wat gij niet wil dat u geschied, doe dat ook een ander niet"
Dan is het van jou, wat je hier boven zegt is weer een oordeel over een ander.
Onze hedendaagse maatschappij bestaat uit regels en wetten die opgelegt zijn door de overheid. Waarom er steeds meer regels en wetten bij moeten komen is louter omdat ze niet uit de persoon zelf komen die zich eraan 'moet' houden, maar opgelegt zijn. En alles wat niet vanuit jezelf komt maar opgelegt krijgt kun je met alle gemak van je afschudden als het jou zo uitkomt. Als die regels echt vanuit jezelf zouden komen kun je niet anders dan zo leven.
Wil je een rechtvaardige samenleving dan is het belangrijk dat het merendeel van de mensen die er leven van nature rechtvaardig zijn. En dit kan niet door regels en wetten van buiten af gerealiseerd worden.

Ben je een ster die het licht van de zon reflecteerd of ben je de zon die de vanuit zichzelf licht geeft. Een ster is altijd maar voor de helft verlicht en afhankelijk van de zon de zon is in zijn geheel licht en onafhankelijk.
Wees de zon in je eigen universum en dan zie je dat de reflectie op de sterren om je heen van jouzelf afkomt.

De dju, je hebt helemaal gelijk. Dat is wat ik eigenlijk in essentie wilde zeggen, wat ik duidelijk wilde maken- maar onderweg ben ik van koers verandert.

Bedankt voor het rechtzetten.
Het gaat er inderdaad om dat je de verantwoordelijkheid neemt over je eigen daden op basis van een leidend innerlijk (ge)weten.

wetten en regels nodigen je uit om te overtreden
Helder gast

Er zijn er beslist die het wel beseffen NiMS.. Meer dan je zou denken. En bovendien ben ik van mening, dat je hem geen visie op dringt, maar hem naar zichzelf terug leidt en hem zélf laat zien dat het niet goed is. Iemand die denkt dat hij of zij goed bezig is, kan je niet "genezen". Van het moment dat je iemand kan genezen is dat omdat die persoon het zelf wilde.

Je laat hem niet zien, dat het niet goed is, je laat hem zien dat jij het niet goed vindt. Je praat over genezen alsof iemand een enge ziekte heeft.

Hoe kan je van mening zijn dat je iemand kunt genezen met je eigen beeld van goed en kwaad? Wie van ons heeft deze ultieme waarheid in pacht?

genezen staat overduidelijk tussen " " NiMS lezen is een vak.

Neen, ik laat hem het zien zodat hij beseft dat hij mensen pijn doet. En dááruit moet hij zijn eigen conclusie trekken, of het goed is of slecht. En je kan niet ontkennen dat dat mensen pijn doet.

Ik heb zeker goed gelezen, en het gaat om de boodschap die je zegt. Je kunt het tussen " " zetten, maar daarmee is de kern van je verhaal niet anders geworden.

En ja, dat het mensen pijn doet, dat klopt. Maar er zijn ook onnoemelijk veel goede dingen die ook mensen pijn doet. Ik vind pijn doen, geen maatstaf voor goed of kwaad.

Ik had ooit een jongetje op school, die schopte om de vijf minuten een klasgenoot omver. Wanhopig werden we ervan. Alles geprobeerd, zelfs een kind gevraagd hem een schop terug te geven... En, doet het pijn? Ja dat deed pijn. Waarom doe je dat dan bij een ander? Geen idee.... Vijf minuten daarna, weer iemand schoppen.... (Deze jongen kwam uit een oorlogsgebied en had veel traumatische dingen gezien toen hij jong was, we dachten dat hij daardoor wellicht een beetje gestoord was geworden...) Uiteindelijk kwam na onderzoek aan het licht dat bij deze jongen zijn empatisch vermogen niet ontwikkeld was. (Het vermogen om je in te kunnen leven in een ander...) Hij kon gewoon niet voelen wat hij een ander aandeed.... Was hij daardoor een slechte jongen? Kon je hem aanrekenen wat hij deed? Wat is goed, wat is kwaad?

Dus, het draait om angst en liefde, en de keuzes die mensen daartussen maken....