Goed en kwaad

Maar vraag je je dan ook wel eens af waarom diegene dat gedaan heeft? Durf je in de huid te kruipen van de ander om te zien waar de grondslag van dit gedrag van daan komt?

Natuurlijk!!! Ik heb het niet over het veroordelen van de 'dader', maar wel over zijn/haar handelen. Dit heeft niets te maken met empathisch en begrijpend zijn, maar met het uit mekaar halen van persoon en actie. Als een man een kind aanrandt omdat hij vroeger zelf verkracht is geweest, dan begrijp ik heel goed waarom die man dat gedrag herhaalt- maar het is wel belangrijk dat het stopgezet wordt (dit noemen ze in de contextuele therapie destructief recht).

Maar hoe denk jij dit te kunnen stoppen? Door zo iemand op te sluiten en chemisch te castreren? En eventueel een therapie te laten ondergaan. Dit is symptoom bestrijding! Het probleem ligt namelijk niet in 1 persoon maar in de hele samenleving, het hele collectieve bewustzijn.

Vanwaar die heftigheid?
Je hebt gelijk dat onze samenleving aan de basis ligt. Maar we zijn allemaal zelf verantwoordelijk voor onze eigen daden. Ik heb het niet gehad over de grote oplossing, maar sprak over een individueel voorbeeld van 1 dader en 1 slachtoffer.

In het geheel van alles is er niet 1 slachtoffer en 1 dader. Ze zijn beide dezelfde.
Hoezo heftigheid?

even off topic: DAt vind ik nu het klotige aan internetcommunicatie. Het werkt op m'n zenuwen. Gaat zo moeizaam. In een face to facegesprek zouden we veel minder naast mekaar praten en zou volgens mij het aanvalsgehalte helemaal niet zo hoog liggen.

Nou wat let je, kom lekker naar Curacao

Voel je jezelf de gebeten hond?

Mmm, nee ik had het gevoel dat jij je gebeten voelde

Zoek idd nog een reisbestemming voor deze zomer

Was dat de bedoeling dan? Dat ik me gebeten zou voelen

De deur staat open.

nee niet dus, ik wilde van gedachten wisselen. maar als ik moe ben krijg ik het heel snel op m'n zenuwen van dit medium.Ik heb het gevoel dat we op een bepaalde manier naast mekaar praten: jij geeft aan te veronderstellen dat ik niet begrijp wat je zegt, terwijl ik denk je wel te begrijpen. de paar woorden die er gewisseld worden geven de ander een indruk die onvolledig is natuurlijk. denk dat mijn pc mag gaan rusten

en verder discussiëren in Curacao is zo'n slecht idee nog niet

Ik weet dat je begrijpt wat ik zeg. Misschien drijf ik wat door en lijkt het alsof ik jou niet begrijp. Voor mij gaat het altijd verder en is er geen begin en eindpunt. Zie het als een wenteltrap die steeds verder naar beneden gaat om te zien waar het eindigt (misschien wel nergens).

gast, ik ben het volgens mij voor het eerst in mijn leven eens met NiMS...Goed en slecht is afhankelijk van je eigen perspectief. De mand ie het kind aan rand, ziet aanranden niet als slecht, als hij het slecht vond zou hij het nl niet doen. Maar de maatschappij, het kind en moeder en vader vinden het wel slecht, want het kwetst...Wanneer ik op het nieuws hoor dat een kind aangerand is, een jeugdig persoon of zelfs een oudere persoon...Dat doet me pijn! Ik vraag me dan af hoe mensen dat kunnen doen en veroordeel de handeling.

Om deze persoon te "genezen" moet je hem begrijpen. Waarom deed hij dit? Wat heeft hij meegemaakt? Hoe kan je hem helpen te verwerken? Immers had hij zijn eigen misbruik verwerkt, dan had hij geweten dat het niet goed was.

Door hem te castreren los je niets op...Want dan heeft hij nog steeds het nodige materiaal... (uhum..) om een meisje aan te randen. Door het probleem bij de wortel aan te pakken, zijn daad en zijn te begrijpen. Kan je het probleem echter wel op lossen!

En hier gaat Gast dan de wenteltrap af of op, niet? Want idd, zoals jij denkt Kath bedoelde ik het ook, maar het is waar dat dat ene individu dan een opgelost probleem heeft maar het zaad (excuseer me voor m'n woordkeuze)voor het collectieve fenomeen 'aanranding' is er nog niet mee weg. Er zullen aanranders blijven.

Toch denk ik ook dat het collectieve bewustzijn verandert via veranderingen in veeeeeeeel individuele bewustzijnen tesamen. Het collectieve overstijgt ons, maar we maken er samen wel deel van uit.

elke geholpen aanrander, is er weer eentje minder Inneke...Als we niet met 1tje beginnen, zullen we ze zeker niet allemaal kunnen helpen. En ik ben er van overtuigd dat allemaal helpen sowieso nooit zal lukken...Maar we kunnen toch strijden naar zoveel mogelijk?

Er zijn meer dan genoeg aanranders die donders goed het verschil weten tussen goed en kwaad en toch iemand molesteren.
Ik zei dan ook, ik veroordeel de mens niet maar wel zijn daad.
Zeg ik er wel bij dat als het met mijn kind zou gebeuren en ik zou weten wie de dader is dan heeft die persoon echt een probleem.
Dus ook weer heel betrekkelijk, zolang het verder van je bed is, oordeel je vaak anders dan wanneer het op jouw stoepje gebeurd.

Hoeveel logeerkamers heb je Sylvia

Is dat dan niet heel eenzijdig bekeken, Kath?
Zou je denken dat dit ook voorgevallen was als de dader in een samenleving was opgegroeid die geen taboe rond sex had opgeworpen? Een samenleving waarin de liefde tussen mensen niet alleen in het duister gehouden wordt? Waar een kind ook zijn eigen lichaam schaamteloos mag verkennen, ook de prettig voelende delen! Onderdrukking van die natuurlijke gevoelens kan leiden tot frustraties en die frustratie worden ooit te veel voor die persoon en komt er een ontlading die ws niet maatschappelijk gewenst is maar wel door die zelfde maatschappij veroorzaakt is.
Het gaat om vastzittende denkbeelden die onze samenleving verzieken Kath. En daar is niets persoonlijks aan het is de verantwoordelijkheid van de hele samenleving.

Karin ik begrijp dat je niet de mens maar de daad veroordeeld. Maar wat als het nu jou kind is die het over 10 jaar doet?

We hebben maar 1 logeerkamer emt twee bedden. Als ik de staatsloterij win zal ik een logeerhuis beginnen

Dat snap ik, maar zolang je nietin staat bent om de volledige samenleving in eens te veranderen, denk je dan niet dat het verstandiger is om gewoon bij jezelf te beginnen en geleidelijk aan iedereen jouw visie te laten zien en te laten zien waarom het precies goed zou zijn?

Iedereen kan op zijn eigen manier een lichtje doen branden in onze duistere wereld...Maar mensen willen gewoon veel te veel.

Als mijn kind zoiets zou doen?
Ik zou gek worden denk ik
Maar ik zou hem of haar aangeven bij de instanties, absoluut!
En nog steeds is mijn kind dan niet slecht, maar heeft hij of zij wel iets heel slechts gedaan.
En hetzelfde geldt voor mij, ik weet donders goed wat goed en wat niet goed is. Zou ik de fout ingaan zijn de consequenties ook voor mij.