Ontmoeting

Ontmoeting;

Ik weet amper waar te beginnen, maar wil het graag delen…………..

Eind vorig jaar sloten mijn ex en ik onze relatie af. Het leek wel alsof God en de duivel aan ons trokken. Het bleek een onleefbare relatie die een waar louteringsproces was. Iets om heel dankbaar voor te zijn, want nooit eerder kregen wij beiden een beter zicht op het zelf (ons zelf) dan ooit eerder in ons leven. Geen ruzies, maar heftig indringende confrontaties die niet te voorzien waren en amper te beteugelen. Ons hele (emotionele) leven werd binnenste buiten gekeerd. Ik heb alles op alles gezet het tij te keren naar een sereen en integer samenzijn - en zo ook mijn ex – maar het was sterker dan wij……….
Vriendschap en respect is dat bleef, mede doordat wij zagen dat het geen onwil was wat ging.

Eenmaal verhuisd kwam ik snel in mijn eigen cirkel terecht en een liefdevol gevoel naar het leven vulde mij bijna doorlopend. Ik merkte al gauw dat ik ‘om mij heen’ begon te kijken. Ik kwam een paar heel leuke vrouwen tegen, voelde daar echter bij ‘het kan niet’, dus deed ik er niets mee en hield mijn gevoelens bij mij. Wel viel mij op dat ik vooral mooie mensen ontmoette en kwam erachter dat er iets wezenlijks in mij veranderd was; een heel bijzondere ervaring. Het voelde als dat er ‘iets’in mij verlicht was; een stuk van de aardse zwaarte was verdwenen! Zo voelde en voelt het althans en dat gevoel werd manifester dan ooit eerder!

Apart dat tegen het einde van het vorig jaar een deelneemster van Innerned en ik elkaar min of meer tegelijk een mailtje stuurden, gewoon belangstellend en met de intentie elkaar het beste te wensen voor het nieuwe jaar. (Ik wist niet dat ik van haar een mailtje had ontvangen omdat mijn eigen pc nog niet was aangesloten op het nieuwe adres en schreef mijn berichtje vanaf een pc van iemand anders alwaar ik niet in mijn postvak kon!!!)
Enkele jaren hadden wij via dat (inmiddels opgeheven) Innernedforum regelmatig contact. Ik was mij ervan bewust dat het door haar geschrevene mij regelmatig diep raakte en soms werkelijk echt aangreep. Ik her-inner mij dat een aantal van haar posts mij tot tranen toe bewogen. Hiddenwings raakte mij, maar liet dat gewoon zijn en gevoelens van andere dan gevoelens van medemenselijkheid kwamen er niet. Ik stond mij ook geen andere gevoelens toe, immers ik had een relatie en ben volkomen monogaam. Wel heb ik mij vaak afgevraagd waardoor die vrouw mij toch zo emotioneel wist te raken. Dan kwam ik vaak niet verder dan dat ik haar openheid en haar schreeuw en ook onomwonden eerlijkheid; haar spreken vanuit het hart mijn verwondering opriep……………. de ontroering……………
Begin januari spraken wij af, ergens op de Veluwe. Hele gesprekken……… alsof het nooit anders was geweest………….stelde mij open voor de liefde en zij stelde zich open, ja alsof het nooit anders is geweest, zo voelt het…………..

Mijn lieve God, wat kan ik hier dankbaar voor zijn, zo goed als dit voelt……………

Thomas