Soms ploppen de woorden van zinnen door mijn hoofd, zo ook hier.
Duurt soms even voor ik ze zelf begrijp, maar wilde hem toch even met jullie delen
Liefs Amber
Met mijn blote voeten in de zwarte modder
In een bank van mist
en een geur die ik nooit meerzal vergeten,
sta ik tussende hekken die mijn vrijheid te samen houden
De lucht is grijs van zwart witte gedachten
en een rookpluim,
die nog donkerder is dan het doen sluiten van mijn ogen
De enige zielen,
die verbannen zijn naar de vrijheid gaan hier op in rook
De pijn,
de kracht,
het verdriet,
nooit vergeten,
voor eeuwig vereeuwigd
Wat hebben we er nu werkelijk van geleerd?