Gisteren was een bijzondere dag voor mij. Doorheen het contact met een vriendin en het zingen/repeteren voelde ik me diep verbonden met het universum.Schoonheid, mededogen, zachtheid, vitaliteit, Maria...en 's avonds belde een heel dierbare vriend met de vraag of hij zijn ei kwijt kon bij mij. Hij wilde een luisterend oor om te praten over een afschuwelijk trauma en de gevolgen daarvan. Het was mooi, waardevol, zowel voor hem als voor mij. Dankbaarheid dat dit mocht gebeuren.
En toen, na afloop, babbelden we wat bij bij een kopje thee en appelcake. We hadden het net over 'zo binnen, zo buiten' toen we ongeveer 10 seconden lang een felle wind en regen/hagel hoorden. Heel raar.
Vanmorgen stond ik op en ik voelde me weer wat meer gezuiverd, lichter, blij.
Het bleek dat er in het stadje waar ik woon om 23.45 een tornado is gepasseerd.