let op de lelie

Wat een bijzondere droom...
Wat een mooie woorden van jullie...

Ik leer van jullie en van de lelies!!

dit wordt zo onderhand het "Lelieforum"

Ik kan wel volgen wat jullie bedoelen.
Toch kom ik vaak in oude teksten tegen dat de uiteindelijke verlichting alleen maar kan als ego uitgeschakeld zou zijn.
Nou hoeft die verlichting voor mij niet zo, heb genoeg licht van mezelf.
Maar ik worstel nogal met die tegenstelling en ik denk dat er toch wel een kern van waarheid inzit.
Wat blijft er over als ego weg is?
Jijzelf, je pure innerlijke echte ik, denk ik.
Och ooit kom ik er wel achter (hoop ik).
Leuk om hier over te brainstormen!

Allemaal lelies...

Parels..

Hij is prachtig liesanne!

Armoede en deemoed leiden ten hemel
Grimm 204

Er was eens een prins; hij liep buiten op het veld en dacht na en was triest. Hij keek op naar de hemel, die was zo mooi en zo zuiver en zo blauw, en toen zuchtte hij en zei: "Hoe heerlijk moet iemand zich daar boven in de hemel wel voelen!"

Daar zag hij een arme grijsaard langs de weg aankomen, hij sprak hem aan en vroeg: "Hoe kan ik toch in de hemel komen?" De man antwoordde: "Door armoede en deemoed. Trek mijn gescheurde kleren aan; zwerf zeven jaren de wereld door en leer ellende kennen; neem geen geld aan, maar als je honger hebt, vraag dan aan medelijdende mensen om een stukje brood, en dan zul je de hemel bereiken."

De prins trokzijn prachtige pak uit en hing de bedelmantel om, hij ging weg, de wijde wereld in, en leed grote ellende. Hij nam niets, dan een klein beetje eten, hij sprak niet, maar bad tot God dat hij hem eenmaal in de hemel zou willen opnemen.

Toen de zeven jaren om waren, kwam hij weer aan op het slot van zijn vader, maar er was niemand die hem herkende. Hij zei tegen de dienaren: "Ga naar boven en zeg tegen mijn ouders, dat ik ben teruggekeerd." Maar de dienaren geloofden hem niet, lachten hem uit en lieten hem staan.

Toen zei hij: "Ga het dan aan mijn broers zeggen, zodat ze beneden komen, ik zou hen zo graag nog eens zien." Ook dat wilden ze niet, tot één van hen erheen ging en het de jonge prinsen vertelde; maar die geloofden het ook niet en bekommerden er zich niet om. De bedelaarsprins schreef een brief aan zijn moeder en beschreef haar daarin al zijn ellende; maar hij zei er niet bij, dat hij haar zoon was.


Nu liet de koningin hem uit medelijden een plekje aanwijzen onder de trap, en ze liet hem elke dag eten brengen door twee knechts. Een van hen was een slechte man en hij zei: "Wat moet zo’n bedelaar met dat goede eten!" en hij hield het voor zichzelf of hij gaf het aan de honden en hij bracht de verzwakte, uitgeteerde jonkman alleen wat water; maar de ander was wel eerlijk en hij bracht hem wat hij voor hem meekreeg. Dat was niet veel, maar toch kon hij er een poos op leven; en hij was heel lijdzaam en hij werd voortdurend zwakker.

Toen nu zijn ziekte erger werd, wilde hij het heilig Avondmaal ontvangen. Halverwege de mis, begonnen de klokken in de stad en in de omtrek opeens vanzelf te luiden.

De priester ging na de mis dadelijk naar de arme man onder de trap; en hij lag daar en was al dood, en in zijn ene hand hield hij een roos, en in zijn andere hand een lelie, en naast hem lag een papier en daar stond zijn hele geschiedenis op geschreven. Toen hij in het graf was gelegd, groeide er aan de ene kant van het graf een roos, en aan de andere kant een lelie.



* * * EINDE * * *

Toelichting: Uit de streek van Paderborn en verzameld door de familie Haxthausen. Vergelijk de legende van de Heilige Alexius.

De thuisblijvers leven wel, maar hun gevoel is dood. Degenen die alles doorleden hebben sterven wel, maar leven veel meer. Zie ook Hermann Hesse: "Narziss und Goldmund".

Liesanne wat een geweldig verhaal. De mensen die zich hechten aan de tastbare werkelijkheid zullen de vervulling van de werkelijke waarden niet leren kennen. Sterker nog ze zijn er bang voor. Alles loslaten betekent niet alles kwijtraken, integendeel, de onthechting geeft innerlijke sereniteit en vrede. Dat wat dan op je weg komt kan ontvangen worden in liefde en ja alleen in liefde kun je loslaten.........

Thomas

De Waterlelie

Ik heb de witte water-lelie lief,
daar die zo blank is en zo stil haar kroon
uitplooit in 't licht.

Rijzend uit donker-koele vijvergrond,
heeft zij het licht gevonden en ontsloot
toen blij het gouden hart.

Nu rust zij peinzend op het watervlak
en wenst niet meer…


Frederik van Eeden (1860-1932)
Uit: Van de passielooze lelie, W. Versluys, Amsterdam, 1901
(De spelling is hier gemoderniseerd.)

Madonnalelie – Lilium candidum

De geslachtsnaam ‘Lilium’ is het Latijnse woord voor Lelie, wat op zijn beurt weer is afgeleid van het Griekse woord ‘leiron’ wat staat voor ‘delicaat’ en ‘teer’. De soortnaam ‘candidum’ betekent zoiets als ‘doorschijnend wit’, ‘eiwit’.

De Madonnalelie of Witte Lelie werd al in de Oudheid gekweekt als sierplant, zo is zij te zien op een beschilderde vaas uit Knossos. Bij de oude Egyptenaren was de Lelie gewijd aan Isis, een Godin die een grote gelijkenis vertoont met de Frygische Grote Moeder, Cybele, en de Romeinse Godin Rhea. Isis was ook de verpersoonlijking van de vruchtbare aarde, vooral van het vruchtbare land van de Nijl. De Madonnalelie genoot in het westen dezelfde status als de Lotus in het oosten. De Grieken noemden het “De Bloem der Bloemen”, de Romeinen, “De Roos van Juno”, de gemalin van Jupiter. Die laatste benaming is gebaseerd op een Griekse mythe. Terwijl Hera/Juno sliep gebood Zeus/Jupiter de kleine Heracles/Hercules van Hera’s borst te drinken, zodat hij onsterfelijk zou worden. De melk was zo overvloedig dat een op de grond drupte en zo de leliën deed ontstaan. Bij het zien van zoveel blankheid, ontstak Aphrodite in woede en gaf de bloem een reuzenstamper, die deed denken aan de roede van een ezel. Naast dat de bloem gewijd was aan Hera/Juno die vaak met een Lelie werd afgebeeld, was het dus ook een Aphrodite gewijd en aan de saters……….. vanwege die grote stamper. Als men het in de bijbel over een Lelie heeft, gaat dat over verschillende planten. Het oorspronkelijke leenwoord ‘susan’ oorspronkelijk ‘Lotus’ betekent niet alleen Lelie, maar ook veldbloemen worden ermee bedoeld. De bijbelse ‘Leliën des velds’ waarnaar Christus vaak verwijst betekent dan ook gewoon ‘de bloemen des velds’. De Madonnalelie werd in de 5de eeuw het symbool van de Katholieke kerk, maar het was pas in de vroege middeleeuwen, toen de Witte Lelie haar intrede deed in meer noordelijker streken dat ze in verband werd gebracht met de Heilige Maagd. De Lelie verving op afbeeldingen de Olijftak in de handen van Maria, het is de Mariabloem bij uitstek. Bijna standaard wordt de Witte Lelie afgebeeld op schilderijen van de Aankondiging in de handen van de Aartsengel Gabriel, of de plant staat in een pot op de voorgrond van de afbeelding. Een legende vertelt dat de Lelie eerst geurloos was, maar nadat Maria hem aanraakte hij een heerlijke geur kreeg. Naast het symbool van de Heilige maagd is de Lelie ook het symbool van veel vrouwelijke heiligen, zoals de Heilige Clara en Catharina. Vanaf de 15de eeuw wordt de Witte Lelie gebruikt als altaardecoratie. De Lelie die naast Christus wordt afgebeeld bij afbeeldingen van het Laatste Oordeel, is het symbool voor Barmhartigheid, het meestal aan de andere zijde afgebeelde zwaard staat voor zijn rechtvaardigheid. In China, Japan, India, Egypte, Griekenland en Rome was de Lelie het symbool van vruchtbaarheid, de stamper werd als mannelijk beschouwd en de bloem als vrouwelijk. Daarnaast symboliseert de Witte lelie sinds mensenheugenis onschuld, zuiverheid, kuisheid en vrouwelijkheid. Binnen de geneeskunde heeft de Madonnalelie lang een prominente rol gespeeld. Al in de oudheid bereidde men met de bloemen een lelieolie en een leliezalf die voor tal van kwalen werd gebruikt. Dioscorides schreef dat de Witte Lelie de bevalling bevorderde, als men twee rokken van de bol aan barende vrouwen te eten gaf. De Griekse dokter raadde ook aan om in azijn ingelegde leliebladeren te gebruiken voor de verzorging van wonden. Plinius de Oudere schreef dat Leliewortels gebruikt kunnen worden tegen slangenbeten en vergiftigingen door paddestoelen. Leliebloemen en – bladeren werden gebruikt bij chronische open wonden en het sap van de bloem werd toegepast bij baarmoederaandoeningen, om zweetafscheiding te bevorderen en bij steenpuisten. Leliezaad werd tegen roos gebruikt.

De antieke behandeling van huidziekten met Lelie bleef gehandhaafd tot in de Middeleeuwen, zo meldden Hildegard von Bingen en Konrad von Megenburg het gebruik van Lelie om huidziekten te genezen. Het gebruik van Lelie als geneesmiddel is nog lang blijven voortbestaan in de volksgeneeskunst.

Magie

Geslacht: Vrouwelijk

Planeet: Maan

Element: Water

Goden/Godinnen: Venus, Juno, Nepthys, Kwan Yin

Krachten: Bescherming, Verbreken van Liefdesbezweringen

Gebruik

Plant Lelies in de tuin om het kwaad en geesten bij het huis weg te houden. Ze beschermen tegen het Boze Oog en houden ongewenste gast en op afstand. Lelies zijn ook een goed tegenmiddel tegen Liefdesbezweringen, voor dit doel moet een verse Lelie meegedragen worden. Dit verbreekt liefdesbezweringen die tegen een specifiek persoon zijn uitgesproken. Om aanwijzingen te krijgen over de dader van een bepaald misdrijf dat in het afgelopen jaar is gepleegd, begraaf je een oud stuk leer in een leliebed. De eerste witte lelie van het seizoen die gevonden wordt zal kracht geven aan de vinder.

http://www.locusmagi.nl/plantenmtmn.htm

het was Valentijnsdag....

het kind in jezelf
is degene die nog kan geloven
in het wonder,
die nog verbazing kan opbrengen
voor al wat leeft rondom hem,
het ontluiken van een bloem,
de vlucht van vogels,
de tederheid van een mens.
laat het kind in je nooit sterven.

maak het stil in jou
en luister.....

(erik stijnen)

Je zult inderdaad vrij zijn, wanneer je dagen niet zonder zorg

en je nachten niet zonder hunkering en verdriet zijn, maar deze

dingen je leven omgorden en je er toch naakt en ongeschonden

boven uitstijgt.

(Khalil Gibran)

deze is ook erg mooi!