Autisme

Wat is ADHD?
ADHD is de afkorting van Attention Deficit Hyperactivity Disorder (in het Nederlands: aandacht- en concentratiestoornis met hyperactiviteit). Kinderen met ADHD reageren op een aantal gebieden anders dan andere kinderen.

Ze hebben vaker en sterker dan gemiddeld last van:
• Aandachts- en concentratieproblemen
Kinderen met ADHD hebben moeite om hun aandacht blijvend op een taak te richten en zich niet door allerlei prikkels uit de omgeving te laten afleiden. Dat kan ernstige gevolgen hebben voor hun concentratie.

• Impulsiviteit
Kinderen met ADHD doen vaak voordat ze denken. Ze houden zich niet zoals andere kinderen onbewust bezig met de gevolgen van hun gedrag. Bij kinderen met ADHD ontbreekt het aan een innerlijke controle die de remfunctie van het gedrag regelt.

• Hyperactiviteit
Kinderen met ADHD zijn, vooral op jongere leeftijd, voortdurend in beweging. Ze zijn vaak snel opgewonden en gefrustreerd. Ze voelen vaak ook zelf een grote onrust van binnen. Stil zitten en rustig zijn vraagt van hen ongewoon veel energie.

Het verwarrende is dat kinderen met ADHD niet altijd druk of afgeleid zijn. Kinderen met ADHD kunnen zich soms wel goed concentreren op sterke prikkels zoals spannende films of computerspelletjes. Aan buitenstaanders ontlokt dit vaak de opmerking 'ze kunnen het wel, als ze maar willen'. Kinderen met ADHD kunnen zich inderdaad wel concentreren, maar ze hebben daar veel sterkere prikkels voor nodig. Het kost hen bovendien veel meer inspanning dan “normale” kinderen.

Waaraan je ADHD bij kinderen zou kunnen herkennen:
• moeilijk kunnen blijven zitten
• snel zijn afgeleid
• wiebelen, draaien en veel friemelen
• moeilijk op hun beurt kunnen wachten
• antwoord geven voordat de vraag is gesteld
• moeilijk instructies kunnen volgen
• moeilijk blijvend de aandacht kunnen richten
• van de ene activiteit naar het andere hollen
• niet rustig kunnen spelen
• overdreven veel praten
• anderen in de rede vallen
• niet luisteren aandachtig kunnen luisteren
• veel kwijtraken of vaak wat verliezen
• zich vaak in gevaarlijke situaties storten

Wat is autisme?
Autisme is een zogenaamde pervasieve ontwikkelingsstoornis, dat wil zoveel zeggen als dat het hele functioneren van een kind erdoor wordt beïnvloed.
Dat betekend dat de ontwikkeling van kinderen met autisme op veel verschillende levensgebieden verstoort kan verlopen. Bijv. sociale relaties en vaardigheden, taal, voorstellingsvermogen, motoriek, spel, gevoelens en begrip van de wereld. Elk kind met autisme heeft zijn eigen-aardigheden, De kans dat je twee kinderen vindt met precies dezelfde gedragingen is erg klein. Waar de één heel veel moeite mee heeft, kan voor een ander kind met autisme nauwelijks een rol spelen.
Autisme is er de hele dag door, altijd. Het ene moment onopvallend, het volgende moment zo overduidelijk.
De dagelijkse dingen zijn vaak niet vanzelfsprekend. Woorden worden anders uitgelegd, angsten liggen op de loer en contacten leggen is een opgave.
Kortom, autisme omvat teveel om zo in een paar woorden uit te leggen.

Onder de noemer autisme vallen verschillende subgroepen:
•(klassiek) autisme
• stoornis van Asperger
• PDD-NOS
• RETT-syndroom
• Desintegratiestoornis van de kinderleeftijd

De 3 hoofdkenmerken volgens DSM-IV-TR zijn:
• afwijkingen in communicatie (zowel verbaal als non-verbaal)
• afwijkingen in de verbeelding (blindheid voor de context)
• afwijkingen in sociale interacties (met name met betrekking tot wederkerigheid).

Waaraan je autisme bij kinderen zou kunnen herkennen:
• Onhandig en angstig gedrag in sociale situaties
• Weinig begrip en gebruik van non-verbale signalen (oogcontact, gelaatsexpressie, lichaamshouding)
• Het niet of nauwelijks leren van sociale ervaringen
• Het ontbreken van wederkerigheid in het contact
• Een eenzame, gesloten indruk te maken
• Zich angstig te tonen voor veranderingen
• Fanatiek vast te houden aan bepaalde routines
• Een eenzijdige belangstelling tonen
• Dwangmatige gedragspatronen te ontwikkelen
• Overgevoeligheid voor zintuiglijke prikkels of juist weinig gevoeligheid voor geluiden, beelden, temperaturen of aanrakingen
• Een trage taalontwikkeling
• Eigenaardig ouwelijk taalgebruik
• Taal in alle gevallen letterlijk nemen
• Een onhandige, stijve motoriek

Zoals je ziet zijn er inderdaad overeenkomsten tussen ADHD en Autisme.
In deze grote lijnen komen ze overeen:
•onder- of overgevoeligheid van de zintuigen
•rituelen
•problemen bij het plannen
•ander sociaal inzicht

Het functioneren van het kind met ADHD wordt vooral beïnvloed door de moeite die ze hebben met binnenkomende prikkels en hun impulsiviteit, hierdoor kunnen zij zich bijvoorbeeld moeilijk concentreren. Kinderen met ADHD hebben vooral moeite in de sociale omgang doordat ze impulsief zijn, ze doen vaak eerst voordat ze denken.
Het onderscheid valt denk ik vooral te maken in de sociale interactie, kinderen met autisme hebben hier vaak meer moeite mee dan kinderen met ADHD.
Voor kinderen met Autisme zijn mensen de meest onvoorspelbare wezens in de wereld en daarom kunnen ze ook moeilijk grip krijgen op onze complexe sociale omgangsregels. Zeker als ons gedrag niet strookt met ons innerlijk, kindere met autisme zien namelijk door onze maskers heen. Kun je je voorstellen hoe verwarrend dat is?
Kinderen met autisme hebben op meerdere ontwikkelingsgebieden problemen, hierdoor word het hele funtioneren beinvloed. Ik vind de uitleg van Jesse die leid aan het syndroom van asperger wel heel duidelijk. Hij zegt dat de draden in zijn hoofd verkeer verbonden zijn waardoor hij anders functioneert dan andere kinderen. Klik hier om een aflevering te bekijken over Jesse

Kijk voor meer informatie eens op
http://www.ikhebautisme.nl
http://www.balansdigitaal.nl
http://members.chello.nl/~m.rietveld63

Deze vraag heb ik gesteld omdat bij mijn oudste zoon adhd is geconstateerd maar ik ben gaan twijfelen en nu toch zeker. Zal wat schrijven hoe hun over hem schrijven:

Op de leefgroep laat hij zich zien als een jongen die sturing van buitenaf nodig heeft. Hij leert onvoldoende van eerdere ervaringen. Hij lijkt op de leefgroep aan het plafond van zijn mogelijkheden te zitten. Doordat hij geen overzicht heeft, raakt hij regelmatig in de problemen en in conflictsituaties verzeild. Het accepteren van grenzen blijft een punt van aandacht. Op de groep wordt zoveel mogelijk gewerkt met vaste groepsleiding. Hij probeert bij voor hem nieuwe mensen uit tot hoever hij kan gaan. Dit wordt als een gezonde ontwikkeling gezien. De laatste tijd vertoont hij meer verzet. Ook moppert hij vaker. Wanneer hij bijvoorbeeld een spannend weekend heeft gehad, is dat merkbaar aan zijn gedrag als hij terugkomt. Wanneer hij blij is, kan hij zichzelf moeilijk remmen. Hij begrijpt vaak niet waarom hij bepaalde dingen moet doen. Op school heeft hij lange tijd nodig gehad om te wennen aan de nieuwe leerkrachten. Hij is leerkrachtafhankelijk. Het beloningssysteem heeft een positieve en stimulerend effect. Zorgen worden geuit omtrent het didactisch funtioneren van hem. Hoewel hij gemotiveerd is en zijn best doet, maakt hij in didactisch opzicht geen groei door. Hij funtioneert al lange tijd op hetzelfde niveau (niveau midden groep 3). Op school is merkbaar dat hij sinds de start van de gedragsregulerende medicatie (ritalin) rustiger is. Hij kan zichzelf beter remmen en is beter te sturen. De scherpe kantjes zijn van het gedrag af. Hij kan nog wel clownesk gedrag vertonen, m.n. in vrije situaties. Hij blijft wel prikkelgevoelig en chaotisch. In gedragsmatig opzicht gaat het redelijk goed met hem, maar zorgen zijn er omtrent didactisch functioneren. Vanuit school zal exstra onderzoek worden gedaan. Mogelijk dat remedial teaching gestart wordt. Hij verblijft nu een jaar hier. Hij is een vrolike en enthousiaste jongen die enorm kan genieten van alledaagse dingen. Hij speelt graag met anderen en zoekt vaak dezelfde kinderen van de groep op om mee te spelen. Integenstelling tot de vorige periode speelt hij nu met meerdere kinderen in plaats van zich te richten op 1 kind. Hij speelt nu vaker alleen en luisterd dan bijvoorbeeld muziek of speelt met zijn auto's. Hij speelt vaak buiten, luisterd graag muziek en vindt knutselen leuk. Hij heeft hierbij een grote fantasie, maar heeft wel oog voor de realiteit. Hij kan zelf goed bedenken wat hij wil doen. Wanneer iemand anders een ander idee heeft, past hij zich aan en gaat mee in het idee van de ander. Wanneer hij rustig en geconcentreerd is, kan hij lang met een activiteit bezig zijn. Wanneer hij druk en onrustig is, wisselt hij vaak van afspraak of vergeet waar hij mee bezig was. Opvallend is dat hij in de afgelopen periode lichamelijk onrustig is; hij wappert veel met zijn handen en wiegt met zijn bovenlijf. Zelf geeft hij aan hier niet mee te kunnen stoppen, wanneer dit gevraagd wordt. Hij vindt het moeilijk als iemand anders hem niet gelooft of een andere mening geeft. Wanneer de ander hier niet in mee gaat, frustreert dit hem, wat zich uit in boosheid en tranen. Hij verteld regelmatig over thuis en over familiebezoeken. Hij verteld dan over leuke onderwerpen, maar ook over minder leuke onderwerpen (zoals uithuisplaatsing van zijn grote zus, waarom hij niet meer thuis woont). Hij likt het moeilijk te vinden om de zaken die hij hoort in de juiste context te plaatsen. Soms lijkt hij ook alsof hij niet goed weet wat voor gevoel hij erbij heeft. Ik schrijf straks verder

Dankje dat je dit wil delen Dinie.
Ik ga er graag verder op in als je de rest hebt geschreven, zodat ik een compleet beeld heb.
Ik ga zo eerst met mijn kleine vriend spelen, maar vanavond ben ik weer thuis!

Deze vraag heb ik gesteld omdat bij mijn oudste zoon adhd is geconstateerd maar ik ben gaan twijfelen en nu toch zeker. Zal wat schrijven hoe hun over hem schrijven:

Op de leefgroep laat hij zich zien als een jongen die sturing van buitenaf nodig heeft. Hij leert onvoldoende van eerdere ervaringen. Hij lijkt op de leefgroep aan het plafond van zijn mogelijkheden te zitten. Doordat hij geen overzicht heeft, raakt hij regelmatig in de problemen en in conflictsituaties verzeild. Het accepteren van grenzen blijft een punt van aandacht. Op de groep wordt zoveel mogelijk gewerkt met vaste groepsleiding. Hij probeert bij voor hem nieuwe mensen uit tot hoever hij kan gaan. Dit wordt als een gezonde ontwikkeling gezien. De laatste tijd vertoont hij meer verzet. Ook moppert hij vaker. Wanneer hij bijvoorbeeld een spannend weekend heeft gehad, is dat merkbaar aan zijn gedrag als hij terugkomt. Wanneer hij blij is, kan hij zichzelf moeilijk remmen. Hij begrijpt vaak niet waarom hij bepaalde dingen moet doen.

Op school heeft hij lange tijd nodig gehad om te wennen aan de nieuwe leerkrachten. Hij is leerkrachtafhankelijk. Het beloningssysteem heeft een positieve en stimulerend effect. Zorgen worden geuit omtrent het didactisch funtioneren van hem. Hoewel hij gemotiveerd is en zijn best doet, maakt hij in didactisch opzicht geen groei door. Hij funtioneert al lange tijd op hetzelfde niveau (niveau midden groep 3). Op school is merkbaar dat hij sinds de start van de gedragsregulerende medicatie (ritalin) rustiger is. Hij kan zichzelf beter remmen en is beter te sturen. De scherpe kantjes zijn van het gedrag af. Hij kan nog wel clownesk gedrag vertonen, m.n. in vrije situaties. Hij blijft wel prikkelgevoelig en chaotisch. In gedragsmatig opzicht gaat het redelijk goed met hem, maar zorgen zijn er omtrent didactisch functioneren. Vanuit school zal exstra onderzoek worden gedaan. Mogelijk dat remedial teaching gestart wordt. Hij verblijft nu een jaar hier. Hij is een vrolike en enthousiaste jongen die enorm kan genieten van alledaagse dingen. Hij speelt graag met anderen en zoekt vaak dezelfde kinderen van de groep op om mee te spelen. Integenstelling tot de vorige periode speelt hij nu met meerdere kinderen in plaats van zich te richten op 1 kind. Hij speelt nu vaker alleen en luisterd dan bijvoorbeeld muziek of speelt met zijn auto's. Hij speelt vaak buiten, luisterd graag muziek en vindt knutselen leuk. Hij heeft hierbij een grote fantasie, maar heeft wel oog voor de realiteit. Hij kan zelf goed bedenken wat hij wil doen. Wanneer iemand anders een ander idee heeft, past hij zich aan en gaat mee in het idee van de ander. Wanneer hij rustig en geconcentreerd is, kan hij lang met een activiteit bezig zijn. Wanneer hij druk en onrustig is, wisselt hij vaak van afspraak of vergeet waar hij mee bezig was. Opvallend is dat hij in de afgelopen periode lichamelijk onrustig is; hij wappert veel met zijn handen en wiegt met zijn bovenlijf. Zelf geeft hij aan hier niet mee te kunnen stoppen, wanneer dit gevraagd wordt. Hij vindt het moeilijk als iemand anders hem niet gelooft of een andere mening geeft. Wanneer de ander hier niet in mee gaat, frustreert dit hem, wat zich uit in boosheid en tranen. Hij verteld regelmatig over thuis en over familiebezoeken. Hij verteld dan over leuke onderwerpen, maar ook over minder leuke onderwerpen (zoals uithuisplaatsing van zijn grote zus, waarom hij niet meer thuis woont). Hij likt het moeilijk te vinden om de zaken die hij hoort in de juiste context te plaatsen. Soms lijkt hij ook alsof hij niet goed weet wat voor gevoel hij erbij heeft.

Tijdens het afnemen van de test valt op dat hij niet op zijn gemak is. Hij kan angstig en gespannen reageren als hij niet weet wat hem te wachten staat of als hij denkt iets niet te weten of te kunnen. Hij laat zich niet gemakkelijk geruststellen, blijft op zijn hoede en stopt daar veel energie in. Hij blijft de testleider constant in de gaten houden, vooral tijdens de eerste helft van de testafname. Alleen als hij werkjes heeft die hem voldoende boeien of die echt al zijn aandacht vragen, kan hij zijn omgeving even loslaten. Naarmate de test vordert kan hij de controle op zijn omgeving wat verminderen. Ook valt tijdens het onderzoek op, dat hij niet één keer naar zichzelf kijkt in de spiegel van het öne way screen". Hij gaat er eerder vanaf zitten, zijn gezicht naar de testleider, of naar buiten gericht. Hij maakt een ernstige, wat zorgelijke indruk. Hij loopt met grote stappen en kijkt voor zich uit, maar loopt met gebogen hoofd. Hij negeert fysieke aanrakingen als een klopje op de schouder, omdat hij iets heel goed gedaan heeft, of een stootje op zijn bovenarm, om hem te prikkelen of uit te dagen.

In het contact is hij aanvankelijk vrij afstandelijk en weinig wederkerig. Hij maakt liever geen oogcontact en kijkt weg. Tijdens de afname van de eerste helft van de test neemt hij geen initiatief om contact te maken en is er ook nauwelijks tot geen sprake van contactgroei. Tijdens de afname van de tweede helft van de test is hij minder afstandelijk en is hij wat toeschietelijker. Hij maakt oogcontact, lacht zo nu en dan en kijkt nauwelijks meer weg.Ook neemt hij soms voorzichtig zelf het initiatief om contact te maken.

Hij begrijpt niet altijd wat er gevraagd wordt. Hij let wel goed op, hoort ook wat er gezegd wordt, maar als de zinnen lang zijn, of als hij woorden hoort die hij niet (goed) kent, heeft hij moeite een en ander te vatten. Soms gaat hij alleen in op bepaalde woorden en verliet zo de opdracht uit het oog. Hij is goed verstaanbaar. Als hij iets uit wil leggen is hij onzeker over zijn eigen kunnen. Hij gebruikt vaak een omhaal van woorden om dingen duidelijk te maken, waarbij hij allerlei zijwegen bewandelt en zelf niet meer weet waar hij komt, als hij niet begrensd wordt. Maar een enkele keer verrast hij de ander door kort en duidelijk te vertellen wat hij bedoelt. Vaak gebruikt hij voorbeelden om iets duidelijk te maken, waarbij hij volop acteert. Hij kan zich goed inzetten. Ook toont hij doorzettingsvermogen. Verslapt zijn aandacht, dan reageert hij goed op stimulans. Hij is gemakkelijk afgeleid, vooral als hij een werkje moeilijk vindt of het eigenlijk niet ziet zitten. Hij raakt gespannen van moeilijke werkjes.

Hij blijft, ondanks de aangeboden structuur, duidelijkheid en medicatie, een jongen die erg druk en zowel verbaal als non-verbaal erg onrustig is. Hij reageert impulsief en door zijn onrust kan hij slecht vertellen wat hij bedoelt. Doordat hij geen overzicht heeft overkomen hem vaak problemen, conflicten. Het lukt hem vaak zelf niet om deze situaties te sturen en heeft hiervoor sturing van buitenaf nodig. Hij heeft meerdere waarschuwingen nodig voordat hij zijn gedrag aanpast. wanneer hij op de groep niet luistert en straf krijgt, kan hij hier erg verdrietig van worden of boos. Op dat moment beseft hij waarom hij straf krijgt en kan hij korte tijd het gewenste gedrag laten zien. Na verloop van tijd vergeet hij dit weer en vervalt hij in zijn oude (ongewenste) gedrag. Vooral op momenten waarop hij moet omschakelen, (bijvoorbeeld van school naar de groep), is hij onrustig en heeft hij extra sturing nodig. Wanneer hij goed in zijn vel zit, heeft hij minder sturing nodig. Wanneer dit niet het geval is, heeft hij zeer duidelijke afbakening en grenzen van buitenaf nodig. De regelmaat die geboden wordt op de groep brengt hem wat rust, maar hij maakt zich dit ritme niet eigen. Situaties zoals een vakantie zijn onoverzichtelijk en onduidelijk voor hem. Hij raakt hier geïrriteerd en onrustig van. Wanneer hij een probleem heeft of straf krijgt, gaat hij hier vaak om huilen: uit frustratie of onbegrip. Om hem de structuur te bieden die hij nodig heeft, is er gewerkt met een kleurenklok (tijdsindeling voor de maaltijden) en een beloninssysteem. Hij reageerde hier goed op. Na verloop van tijd is dit afgebouwd. het lukte hem niet om deze structuur zich eigen te maken zonder hulpmiddelen. Hij heeft weinig overzicht in dag en tijd. Hijgokt vaak welke dag het is of koppelt het aan een gebeurtenis. Door middel van een weekoverzicht met pictogrammen wordt hier met hem mee geoefend.

Hij heeft elke dag opnieuw duidelijkheid en structuur nodig. Dit wordt hem de hele dag door aangeboden en begint al bij het opstaan. Dan wordt met hem doorgenomen aan de hand van zijn weekoverzicht hoe zijn dag eruit gaat zien. Aan de hand van korte boodschappen gaat hij zich aankleden, wassen, e.d. Hierbij heeft hij controle nodig, omdat hij anders afgeleid raakt en hierdoor taken vergeet. Aan tafel heeft hij een vaste plek en wanneer nodig wordt gebruik gemaakt van de kleurenklok. Door de tijd visiueel te maken voor hem, is hij op tijd klaar met eten. Na schooltijdworden er duidelijke afspraken gemaakt met hem, waarbij uitdrukkelijk wordt afgesproken wat hij gaat doen, waar hij gaat spelen, met wie en hoe lang. Wanneer deze structuur anders is, (vooral in de vakanties) wordt hij onrustiger. Dit uit zich doordat hij eerder boos wordt, snel vanafspraak wil veranderen, ongeduldig wordt. Ondanks de duidelijke afspraken en structuur, leert hijweinig en neemt hij de structuur niet over.

Wanneer hij iets niet mag, probeert hij door het nogmaals te vragen zijn zin te krijgen. Wanneer dit niet lukt gaat hij boos kijken, loopt boos naar zijn kamer en gooit met zijn deur. Wanneer hij wel ietrs mag lijkt hij niet tevreden en zal hij meer vragen. Opvallend is dat hij het moeilijk vindt om uit zijn negatieve of positieve gevoel te komen. hij kan blijven mopperen als hij zijn zinniet krijgt, soms blijft hij ook overdreven grapjes maken en neemt hij niet serieus wat hem gevraagd wordt. Wanneer hij van buitenaf geremd wordt in dit gedrag, kan hij er eerder mee stoppen. Wanneer hij even alleen rustig kan worden, lukt het hem sneller.

De tot nu toe verzamelde gegevens kunnen geïnterpreteerd worden vanuit verschillend perspectief.
- Vanuit medisch biologisch perspectief kan gesteld worden dat de vastgestelde ADHD-problematiek een rol speelt in het functioneren van hem. Hij heeft in verhoogde mate behoefte aan rust, structuur en regelmaat. Hij heeft steeds sturing van buitenaf nodig.
- Vanuit individueel psychologisch perspectief kan gesteld worden dat ontwikkelingsperpectief gering is. Hij functioneert al lange tijd op hetzelfde niveau didactisch gezien; hij maakt geen groei door. Hij leert ook onvoldoende van eerdere ervaringen.
- Vanuit ecologisch perspectief wordt duidelijk dat hij in zijn funtioneren erg afhankelijk is van zijn omgeving. Hij heeft veel behoefte aan structuur. duidelijkheid en voorspelbaarheid. De structuur en begeleiding moet hem van buitenaf geboden worden. De gehele dag door, aangezien hij dit zelf niet kan.

Dit was het Wie kan mij raad geven

Liefs Dieneke

lieve dieneke

pfff wat een verhaal... is veel dingen herken ik mijn zoontje van een jaar geleden...
mag ik vragen hoe oud jou zoon is?
heeft een psychiater de diagnose ADHD gesteld?

Mijn zoontje heeft de diagnose autisme en ADHD. In mijn verhaal staat het een en ander over hem geschreven.

Gevoelsmatig heb ik me nooit bij de diagnose neer kunnen en willen leggen. Mijn gevoel zei dat het iets anders was. Al vanaf zijn geboorte hadden we het idee dat het een nieuwetijdskind was. en na veel nalezen op het internet werd het alleen maar duidelijker. Mijn zoontje (5,5) leert ook niet makkelijk terwijl zijn IQ redelijk hoog is, maar geef hem iets wat zijn interesse heeft en hij is net een spons....

Ik heb een tijdje rondgelezen en geschreven op het autisme forum, maar kwam er achter dat mijn zoontje toch echt anders is, wellicht is het iets voor jou om eens te kijken...

ik wens je veel kracht en liefde om dit te dragen... ik weet uit ervaring dat het zwaar is....

liefs Daan

Dank je Daan voor je reactie Mijn zoon is 27 december 10 jaar geworden. En ik denk dat idd de psycholoog dat heeft verteld

Liefs Dieneke

Lieve Dieneke.

Een psycholoog MAG geen diagnose stellen... dat mag alleen een kinderpsychiater.
Hoe is jou gevoel als moeder bij deze diagnose? Ik weet nog dat de kinderarts tegen ons zei... is stuur jullie door naar de kinderpsychiater, maar denk eraan, Hij heeft GEEN ADHD. Een kind met ADHD is altijd druk!!! en onze zoon kan inderdaad uren tv kijken of alleen op zijn kamer spelen.

liefs Daan

In de papieren staat dat een psycholoog die test heeft gedaan. En wat mijn gevoel zegt vindt ik ergens heel moeilijk want hij woont al vanaf2006 niet meer thuis.

Liefs Dieneke

pff Dieneke wat moeilijk allemaal... gelukkig weten ze in de instellingen vaak goed hoe ze met deze kinderen om moeten gaan....
Ik wens je veel kracht en wijsheid. en als je nog vragen hebt of je hart wilt luchten.... ga je gang

liefs Daan

Mijn dochter van 12 kreeg een kleine twee jaar de diagnose PDD-nos. Ik dacht zelf veel meer aan ADD of NLD. ADD is de variant van ADHD, maar dan zonder de hyper.

Nu, twee jaar later, weet ik dat het er niet toe doet hoe het heet. Haar grote probleem is de tijd. Ze heeft geen tijdsbesef. Dit is soms zo lastig, dat ik mij afvraag of zij ooit op zichzelf kan wonen. Maar weet je, ik loop niet op de zaken vooruit en laat alles vanzelf gebeuren. Ik voel erg met jullie mee: het lijkt me moeilijk hoor, een druk kind.

Men adviseerde mij om mijzelf ook te laten testen. Men dacht aan ADHD. Verder heb ik manisch depressiviteit in de familie en laatst vroeg zelfs een psycholoog of ik soms Borderline had!
Allemaal gokjes. Ik ben mezelf, that's all. En wat ze er van willen maken is mij om het even. Zolang ik functioneer en niemand naar het leven sta, zal het allemaal wel loslopen.

Kijk mij maakt het niet uit of hetgeen mijn zoon heeft ADHD is of Autisme. Waar het mij om gaat hij zit aan de ritalin en daar ben ik niet kapot van. Wat als blijkt dat hij geen ADHD heeft maar autistisch is of mss iets heeft van beide.

Liefs Dieneke

Dinie, merk je iets van verbetering aan hem? Sorry, heb de lange stukken niet gelezen.
Kan me voorstellen dat je twijfelt of je er goed aan doet: maar als je merkt dat het iets positiefs brengt voor je jongen, dan lijkt het mij oke. Doen we niet ontzettend ons best om het beste te willen voor onze kinderen? Want daar ben ik van overtuigd bij jou! Heb je ook regelmatig contact met Geestelijke Gezondheidszorg? Aan het begin heb ik tweewekelijkse gesprekken gehad om te kijken of er extra ondersteuning nodig was. Ook heb ik nu een jaar lang wekelijks gespecialiseerde gezinshulp gehad. Zij komt bij mij thuis en dergelijke ondersteuning zou je kunnen helpen. Ik begrijp dat jou zoon niet meer thuis woont. Toch zouden gesprekken voor jouzelf veel bij kunnen dragen aan de totale beeldvorming met betrekking tot de diagnose van je zoon. Weet je, niemand is gelijk, ook niet de mensen met adhd of autisme! Er zijn duizenden varianten, en dat maakt ons moeders zo uniek: wij zijn expert in het diagnostiseren van ons eigen kind, beter dan wie ook! Want een sticker op het voorhoofd is niet afdoende. Elk kind heeft daarnaast zijn eigen typische karaktertrekken of eigenheden en dat maakt het beeld soms heel mooi, maar ook heel lastig. Want ja, waar doe je goed aan?
....het blijft een moeilijke materie, en ik kan me jou gevoel van twijfel heel goed voorstellen.

Het kan een voordeel zijn, ik ben zelf ook autistisch, ik weet niet welke vorm omdat mijn moeder de papieren kwijt is en ze het zich niet kan herinneren. Ook is hoogbegaafdheid geconstateerd bij mij, klinkt leuk maar dat is het zeker niet hoor. het geeft mij wel handen en voeten om met mijn eigen kinderen te werken, ik begrijp ze beter dan de gemiddelde mens omdat ik in hun denken kan duiken. het valt me wel op dat iedereen het woord autist gebruikt (ook ik) terwijl het eigenlijk zo´n breed spectrum is, autisme is een verzamelnaam voor allerlei "afwijkingen" die onder 1 noemer worden vergaard. Er zit enorm veel verschil tussen de soorten van autisme, dus wil je een duidelijk beeld van je kind, dan is het wel belangrijk denk ik dat je erachter komt welke vorm van autisme je kindje heeft.
Het betekent wel dat je even door het circuit van stikker plakken moet, maar dan kun je daarna ook verder.

Sorry Dinie voor mijn late reactie, maar zoals verwacht hebben diverse moeders je al van raad voorzien. Zelf hecht ik namelijk veel waarde aan de visie van deze moeders!

Ik vind het heel moeilijk in te schatten op deze manier of jou zoontje autisme of ADHD heeft. Op papier is het allemaal prachtig maar niks is duidelijker dan iemand in persoon te ontmoeten. Uit de rapporten haal ik meer de diagnose ADHD, maar er zijn ook autisforme gedragingen. Het is vooral moeilijk om te zeggen wat het nu is omdat je ook niet weet of je zoon in deze rapporten reageerd op de mensen om hem heen of dat hij zich altijd op deze manier gedraagt. Dat weet jij denk ik beter.
Wat zijn voor jou de punten waardoor je twijfeld? Of wat valt jou het meest op in zijn gedrag?

En ritalin, ik ben er zelf geen voorstander van maar helaas een heleboel mensen wel. Uit onderzoek blijkt ook wel dat het helpt om op korte termijn het gedrag te reguleren (dat een kind hanteerbaar word) maar op de langere termijn vertoont het gedrag geen verbetering. Ik weet overigens niet of jij hier inspraak over hebt.

Hij is altijd heel erg onzeker. Laatst belde mijn oudste dochter hem op en zei hij haar dat hij de medicijnen niet meer wil slikken omdat ze volgens hem toch niet meer helpen. Hij moest huilen en wilde weglopen mijn dochter heeft hem dat uit zijn hoofd kunnen praten. En wat ritalin betreft ik ben daar ook geen voorstander van omdat ritalin een soort drugs is. Op scholen dealen ze met dat middel (het moet niet gekker worden) Ik denk dat mijn ex ook heel veel invloed heeft gehad op zijn ontwikkeling. (in negatieve zin) Mijn ex was TE streng. En overal waar TE voor staat is niet goed. Of ik hier inspraak in heb weet ik niet ik wil alleen het beste voor mijn zoon. Dat ik ben gaan twijfelen weet ikeigenlijk niet ik denk de kenmerken van beide. Mss wil ik wel een andere diagnose en is die er niet ik weet het niet ik ben alleen niet blij met ritalin.

XXX