Hoe stil is het in jouw stilte................

Dat heb ik meer gehoord realiseer ik me nu...
Het gedicht van mijn zoon

Zonder liefde geen vergeven in elk geval

Pfffffff..... ik moet nog zoveel leren.....

jij ook al........?

Elk mens hunkert naar eenheid, en die hunkering brengt ons in het liefdesaspect. Door hunkering komen we vanuit het lagere, het stoffelijke naar het hogere.
Dat is hunkering die voortspruit uit onze oorsprong, de oorsprong die we God mogen noemen.

God is immers alles en in alles, God is Alom. Vanuitdie hunkering naar eenheid komen we, als we daar hard aan werken, tot de triomf van het bereiken.
Dan gaan we daar de betrekkelijkheid van inzien, en als dat inzicht er is, worden we stiller.
Dan komt er stilte in ons om vanuit die stilte weer een nieuwe hunkering te doen oprijzen, zodat we eens, na veel sterven en opstaan, na vele malen gekruisigd te zijn en na vele grote en kleine opstandingen in ons, na vele malen het inzicht, de geest krijgen, voorgoed Pinksteren in ons voelen.

Het is ons pure, goddelijke oerwezen dat ons daar steeds weer brengt, van hunkering naar hunkering.

dit is uit het boekje van Clasien Weekers ...maar ik denk er net zo over..zij kan het alleen beter verworden als ik.

en hier wordt ik nu stil van

Dito....

Dat is een mooi stukje beschermengel! Wel mooi dat ze in de kabbala ook spreken over het verlangen dat ons drijft. En of je het nu hunkering of verlangen noemt maakt mij niet uit, het is mijns inziens het zelfde.