Spiritualiteit vs Wetenschap / Hart vs Hoofd

Ik 'snap' dit al geruime tijd met m'n verstand, maar de laatste weken is er weer echt veel op zijn plaats aan het vallen. Mijn 'weerstand' tegen veel 'spiritueel' gebabbel, tegen alles rond het hele reikigebeuren...ik heb in de knoop gelegen met mezelf omdat ik al die weerstanden had, alsof ik niet 'goed genoeg' was...
Een vriend van ons zit in een Lichtgroep en wil ons er graag bij hebben. Mijn ego voelde zich aanvankelijk vereerd en in zijn nopjes, maar dieper voelde ik alweer onbehagen. Ik heb het moeilijk met al dat Licht en Liefde . Gisteren besefte ik ineens dat 'Het Licht zijn' betekent Bewust zijn, met je hele gewaarzijn in de wereld staan. Je licht laten schijnen op wat zich aandient. Dat is alles, dus niet het streven naar beter, gelukkiger, spiritueler, liefdevoller,....Het is natuurlijk niets nieuws en ik wist het al lang met m'n verstand, maar het echt doorhebben/begrijpen is telkens zo'n bevrijding!

Heerlijk hè Inneke, zulke momenten. Alsof er bij jezelf ook een lampje gaat branden daar boven je hoofd zoals je vaak ziet in stripverhalen. Maar wel gelijk weer loslaten........dat is het geheim.

Licht zijn betekent ook het donker aanvaarden.... het te kennen als een afwezigheid van licht en het licht daar te brengen, in jezelf en in anderen.
Zo zie ik het maar.

Zo zag ik laatst een leuke uitspraak in Criminal Minds:

"Als je in de duivel geloofd, dan kun je God niet meer ontkennen."

raak gast!!!

Ik heb nu 2 keer een zeer bijzondere ervaring gehad waarbij IK even niet meer was, waarbij alles was, alles klopte, er geen gedachtes waren, geen emoties en ik het even allemaal zag. Alles was en ik was een met alles, verbonden en eeuwig. euh, aaagh!!! Op het moment dat mijn verstand wild om zich heen begon te grijpen en mijn emoties tekeer gingen, was het weg. Ik heb ontzettend mijn best gedaan het in woorden te omschrijven, maar woorden schieten tekort. vandaar mijn euh, aagh!!!

Ik ga ook zeker hier geen poging wagen......

Dat is nu net wat het is hè Dragon; je kunt het niet in woorden vangen en dat is gelijk de moeilijkheid voor de mensen die het ervaren hebben. Want hoe vertel je iets dat anderen nog niet ervaren hebben. Het gevaar zit er dik in dat als je het te mooi wilt voorstellen dat dit weer een heel eigen leven gaat leiden. Dan hebben we straks nog het Dragonistische geloof erbij

Yep. Dat vond ik een beetje treurig aan Eckhart Tolle bij Oprah. VOlgens mij hadden 1 of 2 uitzendingen wel volstaan. Vanaf aflevering 4 worden de vragen steeds oppervlakkiger, gaat het tempo omhoog en blijft er van de essentie niet zo heel veel meer over. Genoeg gepraat dacht ik...

ja gast mee eens! Hoe harder de pogingen het in woorden te vangen, hoe meer de "ik" bezig is zich een afgescheiden identiteit aan te meten. Dragonistisch geloof.... hahaha, klinkt leuk!

Niet gezien Inneke, ben nu wel benieuwd!

Ik heb moeite met dat in het hier en nu zijn en niet ergens anders met je gedachten - Eckhart Tolle - omdat ik zo een heerlijke fantast ben en zo lekker kan dagdromen... Dan ben ik de held in mijn eigen speelfilm en red ik de wereld, hihi. Of ik bouw kastelen en richt ze in met een ongelimiteerde creditcard. Lekker een beetje mijmeren.... Dat past niet in zijn plaatje-praatje geloof ik. Of heb ik het nu mis? Ben wel het boek de kracht van het nu aan het lezen op het moment....

Ik denk dat je het iets anders moet zien Kamizja. Het gaat er namelijk om dat je weet dat het je eigen fantasie is en niet de werkelijkheid van dit moment.
Er is denk ik niets mis met fantaseren en dagdromen. Als je maar wel bij de kassa er achter komt dat het je fantasie is die ongelimiteerd is en niet je creditcard
Mensen die puur vanuit hun ego leven (de denkwereld) hebben vaak niet door dat ze in hun eigen verhaal leven en niet in de werkelijkheid van het geheel.

Ja Kamizja, dagdromen is een heerlijk creatieve ontspannende bezigheid! Zolang je je maar bewust bent dat je dat aan het doen bent idd én het geen vlucht is omdat je nu niet gelukkig bent met je situatie. Het kan ook een overlevingsstrategie zijn dat dagdromen. Het heeft mij in ieder geval door mijn moeilijke puberjaren geloodsd. Maar er kwam toch een punt dat ik besefte dat het leven nu is en niet in mijn fantasie.

Eén ding van dit filmke begrijp ik niet zo goed.
Stilte/liefde is alles.
Dat begrijp ik en daar willen we allemaal heen dat begrijp ik ook.
Liefde is eenheid en daarmee het hoogste doel.
Maar als je alles weet moet je toch ook ervaringen hebben hoe dit komt(daar zijn wij volgens mij nu mee bezig).
Want als wij al zouden weten hoe alles exact gebeurd waarom zouden wij dan terug door die pijn en afgescheiddenheid gaan om dit weer te beleven als wij hier geen nieuwe dingen uit kunnen halen.
Is er geen scheppingsverhaal dat verteld dat er eenheid was dat zich opdeelde om te zien hoe dit zou reageren, wat de eenheid natuurlijk al wist, maar dit hier toch nieuwe en onverwachte dingen uitkwamen?
Dus; waarom zouden wij uit eenheid komen om niets nieuws te beleven, gewoon bezigheidstherapie (ik denk toch van niet)
Dit past misschien beter bij levensvragen maar het filmpje staat hier en dat is de reden waarom ik dit post.

Seppe

om ons bewust te worden van die eenheid misschigen? Om die eenheid hier op aarde vorm te geven? Dit schud ik nu uit mijn mouw. Ik weet dat er mensen mooie antwoorden op hebben gegegeven.(bv Wilber)

Om het scheppingsverhaal er bij te halen; voor dat er van de boom van kennis (het denken) werd gegeten leefden we in het paradijs dat één was met alles. Door de val uit het paradijs, door dus alles in het denken een plaatsje (etiketje) te willen geven, zijn we de ervaring van eenheid kwijt geraakt. We hebben ons steeds meer en meer afgescheiden van de eenheid door alles wat ons omringt niet als eenheid te zien maar als allemaal aparte opzichzelfstaande dingen. Door die afgescheidenheid zien en ervaren we dus niet meer dat alles met alles te maken heeft en een eenheid vormt. De fase van evolutie waar we nu in verkeren is die van de terugkeer naar die ervaring van eenheid die er altijd al is geweest en er altijd zal zijn. Veel mensen denken dat dit betekend dat we onze individuele identiteit daardoor kwijt raken omdat er geen verschil meer is tussen ik en jij en de rest van het universum is. Niets is minder waar naar mijn idee. Iedereen wordt zich juist bewust van zijn ware identiteit en wordt verlost van alles wat hij/zij dacht te zijn.
Het betekend niet dat we terug gaan naar waar we waren voor het verhaal van Adam en Eva want de evolutie is een proces dat alleen vooruitgang kent. (ookal kan dit gepaard gaan met uitsterven van dingen die niet meer nodig zijn voor het proces van evolutie. Een kind behoud ook zijn melkgebit niet als hij ouder wordt)

Ja, daar kan ik wel mee leven, ik weet heus wel wanneer de fantasten voorbijtrekken en wanneer het voor het eggie is, haha... het stelt me gerust je antwoord, gast....
En ja, Inneke, het gevaar van fantaseren is vluchtgedrag van de werkelijkheid, dat is ook zo.