Nee (durven) zeggen

Je bepaalt zelf wat je denkt, maar de 'automatische' aangeleerde gedachten zijn vaak zo onbewust...

Heel herkenbaar en menselijk. Ook ik worstel hiermee. Er is niets mis mee om soms iets enkel en alleen voor de ander te doen, als je je daar dan bewust van bent- van je beweegredenen.

Nee.



Maar zonder gein. Ik had hier in het begin heel veel moeite mee, maar heb daar vanuit mijn werk een cursus "tijd voor tijd" voor gehad. Dat ging in van het indelen van prioriteiten in de dingen die je "Moet doen, wilt doen, misschien doet, niet wilt doen". Zodra ik hiervan bewust werd, was het nee zeggen al veel makkelijker. Eigenlijk is de eerste vraag die ik in mezelf stel "Wat heb ik hieraan als ik het doe?" de juiste motivatie om Ja of Nee te zeggen. Want, als je nee zegt, dan zeg je het met een reden. Vaak als mensen deze reden horen, hebben ze al veel sneller begrip voor hun afwijzing.

Ik doe nooit valse / halve beloftes, want daar krijg je alleen maar teleurstellingen van. Inzicht in je eigen agenda, is dan wel de juiste manier om goed ja of nee te kunnen zeggen voor mij.

Zo had ik deze week een akkefietje. Eens in de twee weken notuleer ik de donderdag, van 830 tot 1530 uur, vier vergaderingen zijn dat. 2tb's en 2 MDO's. Nu stelde de manager gister tijdens die bespreking voor dat de mdo's in de toekomst naar de dinsdag gaan. Hij vroeg mij of ik dan wilde werken op dinsdagochtend, om te notuleren. Dinsdag ben ik altijd vrij, want in de ochtend heb ik groepstherapie voor mezelf en 'savonds ga ik naar school (opleiding secretaresse). Aanvankelijk zei ik: dat zal misschien geen problemen opleveren. Later vroeg ik de manager of ik er dan uren bij kreeg. Dat was niet het geval. Ik heb er 24 uur mee rondgelopen en het voelde niet goed. Uiteindelijk vandaag nee gezegd. Heel erg moeilijk voor mij. Ik wilde eerst vragen gaan stellen als: wat vind je ervan als ik nee zeg? of: hoe moet het dan als ik nee zeg?
Een goede vriend wees mij erop dat dit niet de juiste ingang was, en ik was hiervan ook snel overtuigd. Jammer dan! De vergadering kan overigens anders georganiseerd worden, met zg. afvinklijsten. Ik vermoed dat ze het nu zo gaan doen. Ik ben allang blij, maar zoiets heeft veel voeten in mijn aarde!
Lastig hoor. Ik wil nog steeds aardig gevonden worden. Terwijl ik ook assertief wil zijn. De balans daarin is soms even zoek.

Komt goed!

Nee kunnen zeggen heeft veel te maken met je zelfliefde.
Zo heb ik het in ieder geval ervaren.

Denk ook dat het met zelfvertrouwen te maken heeft, kun je mensen afwijzen, zonder aardig gevonden te worden?Sterker nog het lijkt me ook goed om zelfs niet altijd een geen rede op te hoeven geven waarom je iets niet of wel doet. Je bent niet altijd uitleg verschuldigd waarom wel of niet.Als iemand dit wil weten kan hij dit ook vragen.
Wat Nims zegt:Eigenlijk is de eerste vraag die ik in mezelf stel "Wat heb ik hieraan als ik het doe?" de juiste motivatie om Ja of Nee te zeggen.
Al voor jezelf een hele rust kan geven, ook bedenktijd nemen is dan belangijk.(hoewel soms gelijk actie gevraagd wordt )

Moet toegeven is voor mij een hele weg geweest,omdat ik mij wel van nature dienstbaar opstel, en het ook soms egoistisch vond om aan mijzelf te denken ,maar gaat me steeds makkelijker af.Sterker nog voel me er prettig bij omdat je niet meer baalt achteraf.
Assertief zijn is dan alleen maar prettig.
Hoewel ik dit nog niet altijd ben nog!

Zelfvertrouwen komt vanuit zelfliefde lena.

Wat heb ik eraan als ik het doe, dat is klinklaar ego.
De grootste cadeaus krijg je vaak als je juist niet vanuit die gedachte werkt. En met mooie cadeaus bedoel ik niet alleen leuke maar ook minder leuke dingen, die toch enorm in jou door kunnen werken. En waar je dus achteraf aan kan zien dat het wel iets voor je deed.
Ook hierin is balans heel belangrijk, en goed kunnen doorzien wat wel en wat niet belangrijk is voor jou.
Wat jij als niet belangrijk voor jezelf kan zien, kan dat juist wel zijn soms, de kunst is om dat in te kunnen zien.

Maar dat is mijn visie.

Wat heb ik eraan als ik het doe, dat is klinklaar ego

Als ik het zo zie staan valt me het woordje ik ook op!

Maar ik las het anders,Bij mij gaf het ook een gevoel van assertief zijn.Mensen kunnen ook iets vragen aan je,en dat je je echt af moet vragen, wat schiet ik er mee op!(andere kunnen immers ook het onmogelijke van je vragen).
Dan denk je alleen aan jezelf, maar laat je ook niet gebruiken van wat ze dan van je willen.
De kans is anders groot dat mensen over je heen lopen.
Dus soms ook nadenken is dit goed voor mij?, kan dan geen kwaad.

Daar is ook niets mis mee Lena, maar dat bedoel ik niet helemaal.
Ik bedoel te zeggen dat je soms ook wel eens nee kunt zeggen terwijl je eigenlijk ja moet zeggen.
Energie vampieren moet je ontlopen, dat bedoel ik ook met dat het soms heel moeilijk in te schatten is of je nu iets juist wel of niet moet doen.

Voorbeeldje,

4 jaar geleden werd helaas de man van een vriendin van mij erg ziek. voor de derde keer had kanker haar kop weer opgestoken en deze keer was het zo agressief dat hij binnen korte tijd zou komen te overlijden. mijn vriendin was net zwanger van haar tweede kindje, dat was op zich al een wondertje, omdat haar man onvruchtbaar was verklaard vanwege alle medicatie en bestraling die hij in het verleden had gehad.
In die tijd zat ik midden in een hele zware tijd ivm persoonlijke omstandigheden, zomervakantie dus vier kinderen thuis, en ook mijn werk nog. Toch heb ik ervoor gekozen om haar dochter op te vangen en voor haar het huishouden op te vangen, zodat zij elke seconde die ze nog met haar man zou hebben ten volle kon ervaren.
Haar dochter nam ik drie tot vier keer per week met mij mee, een kind moet niet continu in een verdrietig huis rondlopen.
Na zijn overlijden ben ik helemaal ingestort, toch kan ik achteraf zeggen dat het voor mij heel goed is geweest, ondanks dat het zo enorm zwaar is geweest.
Dat bedoel ik eigenlijk te zeggen, soms kan iets enorm goed voor je zijn zonder dat je het zelf op dat moment ziet.
Snap je wat ik wil zeggen, Lena?
Maar het is wel mijn visie, het hoeft jouw visie niet te zijn.

Ook assertiviteit komt vanuit zelfliefde, hoe kun je anders voor jezelf opkomen als je niet van jezelf kan houden?

Snap ook goed wat jij bedoelt, zonder naasten liefde zou het helemaal een koude wereld zijn.

Je hebt er dan wel iets aan he Karin: jouw gevoel van medemenselijkheid zegt jou dat je dat wilt doen. Je zou jezelf er niet goed bij hebben gevoeld moest je het niet hebben gedaan.

Eigenwaarde, zelfvertrouwen, liefde voor jezelf...het sluit de rest niet uit. Maar als je dingen doet enkel om te 'pleasen, omdat je bang bent afgewezen te worden dan kun je je wel de vraag stellen 'voor wie doe je het?'.

Zo ben ik niet goed in het loslaten van contacten met mensen die ooit belangrijk voor mij waren, maar waarbij de vriendschap nu eigenlijk 'op' is. Ik blijf dan afspreken om 'bij te babbelen' en merk dat ik gewoonweg probeer te voldoen aan de verwachtingen die ik denk dat ze van me hebben. Resultaat is dat ik aan mezelf ga twijfelen en steeds meer geïrriteerd geraak door de ander en door mijn onvermogen mezelf te zijn.

Vraag is: wat is het ergste dat er kan gebeuren als ik nee zeg?

Ik zou me prima hebben gevoeld zou ik het niet gedaan hebben.
Ten eerste waren er voldoende mensen die haar en haar gezin hielpen, en ten tweede als ik het alleen maar daarom had gedaan zou het geweest zijn om mijn eigen "schuldgevoel" te sussen, wat voor vriendin ben ik dan?
Ik deed het omdat ik het niet meer als normaal vind, maar daarin is niet iedereen hetzelfde. Ik wil helemaal geen schouderklopjes, vind ik ook onzin, ik heb niets gedaan wat een ander ook niet zou kunnen.. Waar ik vaak tegenaan loop is dat een ander dat waarschijnlijk niet zo ziet, dat is iets waar ik vaak tegenaan loop, maar ook dat ga ik ooit begrijpen

Vraag is: wat is het ergste dat er kan gebeuren als ik nee zeg?

Denk dat je hier de kern aanraakt van het dilemma Inneke

Mensen hebben mij daar inderdaad heel vaak opgewezen.

Karin, jij vind dat niet meer dan normaal...
"Iets" dreef jou om dat te doen.

Gelukkig begin ik nee zeggen te leren. Ik moet erg aan mezelf wennen. Veel moeders, die bij het hek van school staan, zijn niet gewend dat ik nee zeg. Nu ben ik eigenlijk al die moeders 'kwijtgeraakt'.
Alhoewel: had ik ze wel dan? In mijn verbeelding had ik iets met ze. We dronken koffie en toen voelde dat goed. Ze hebben mij geholpen in mijn groeiproces. Loskomen van hun kerk, hun denken, hun doen. Eindelijk mijn eigen weg bepalen. En ja, daarbij vallen spaanders. Want ik heb behoorlijk gehakt. Met een bijl door de jungle van mijn loslating. Loslating van het dogma, loslaten van de condities van dit dorp. En o, het voelt zo goed.

Ik blijf tegen nee zeggen aanlopen, net zo lang tot ik het automatisch doe. En dan valt het me niet meer op, en is het niet langer een issue.

In deze context van het onderwerp is het niet ego hoor, maar pure zelfbehoud. Het ging om mensen die niet Nee kunnen zeggen, en zonder het zelfbesef waarom ze bepaalde dingen doen, die ze eigenlijk niet willen. Stel je dan de vraag, wat heb ik eraan dan is het besef maken. Als je dan voor jezelf de vraag beantwoord met: "Omdat ik jou er een liefdevol gevoel mee geef, en ik jou graag vrolijk maak" klinkt het natuurlijk een heel stuk anders dan als je alles alleen maar voor jezelf doet.

Maar bedenk wel: De meeste mensen die iets doen voor een ander, doen dat eigenlijk voor hunzelf. Al is het maar omdat ze er later iets voor terugverwachten,of hun schuldgevoel af te kopen. (En voel je niet meteen aangesproken, want ik weet dat veel van de mensen hier, ook echt iets voor een ander kunnen doen. Maar toch, zou je eens eerlijk moeten zijn, of je er ook weleens iets voor terug verwacht).

Toch moet je er wel voor uit kijken dat je niet doorslaat in het consequent nee zeggen want dan doe je het op een gegeven moment ook niet meer voor jezelf. Andere mensen kunnen hier namelijk nogal eens moeilijke gevoelens over krijgen. Ook hier zit een mooie balans tussen ja en nee zeggen. Altijd ja zeggen is niet goed, maar altijd nee zeggen ook niet.

klopt Nims, zo had ik van de week de droominterpretatie voor HCJ gedaan. Ik deed dat ook voor mezelf, ik heb dat ook geschreven.
Dus egoïsme speelde hier wel degelijk in mee.
Niet om schuldgevoel af te kopen, want daar had ik geen last van, maar wel om voor mezelf bevestiging te zoeken.
Ik was trotser dat ik voor mezelf had bewezen dat ik kan dromenlezen dan dat ik blij was dat ik HCJ had kunnen helpen.
Daar voel ik me wel schuldig om, klinkt zwaar overdreven maar zo zit ik wel in elkaar.
Het is toch een groot stuk ego wat ik over de bol aaide en bij mezelf heb ik daar veel moeite mee.
Toch weet ik dat het wel heel goed is om trots op mezelf te zijn, dat is ook mijn leerproces al jaren, mezelf aardig gaan vinden.
Maar ook dat lukt me wel, het zelfliefdeproces is de Mount Everest voor mij Gelukkig houd ik veel van bergen beklimmen

Nims quote:
Maar bedenk wel: De meeste mensen die iets doen voor een ander, doen dat eigenlijk voor hunzelf. Al is het maar omdat ze er later iets voor terugverwachten,of hun schuldgevoel af te kopen. (En voel je niet meteen aangesproken, want ik weet dat veel van de mensen hier, ook echt iets voor een ander kunnen doen. Maar toch, zou je eens eerlijk moeten zijn, of je er ook weleens iets voor terug verwacht).[/quote]

Gaat het er niet om dat mensen geholpen worden, op een goede manier.Zou dat niet het allerbelangrijkste zijn?
Waarom dan toch altijd daar nog vragen bijstellen?
Het maakt niet uit nml, het gaat er alleen maar om dat diegene die hulp krijgt weer verder kan!

Waarom wordt iemand dokter,psycholoog,leraar enz enz??

Ik heb ook moeite gehad om nee te zeggen, maar ook ik heb geleerd om nee te zeggen.

Er is iets dat je in je achterhoofd kan houden om jezelf geen schuldgevoel te geven wanneer men iets vraagt.

Als je een vraag krijgt, waar je nee op kan antwoorden, dan mag je ook nee antwoorden. Ze vragen toch of je het wilt? Anders hadden ze wel gezegd dat je het moet doen.

Daarnaast kun je op veel manieren nee zeggen.

"Nee." kan, maar ook "dat wordt moeilijk" of "ik ben bang dat dat niet gaat lukken" zijn allemaal manieren om nee te zeggen. Daarnaast helpt je zin af te maken met een uitleg enorm. Mensen hebben er begrip voor als je motivatie geeft bij een afwijzing. Er zijn mensen die je na een Nee kunnen proberen over te halen. Trap hier niet in en zeg gewoon: "Ik zei toch nee!" Ik maak er wel eens een grapje van door te zeggen: "Ik zei toch nee, wat begrijp je niet aan het woord nee?"

Het kunnen zeggen van Nee is niet egoistisch, maar laat juist zien dat jij in staat bent om voor jezelf keuzes te maken.