Om het eenvoudig te houden: alles is ontstaan uit een gedachte.
Fijn dat je het eenvoudig houdt, want hierdoor zie ik direct iets aan de stelling dat niet klopt.
Je stelt hier dat alles is ontstaan uit een gedachte. Maar dat kan niet, want als ALLES was ontstaan uit een gedachte, dan was ook deze gedachte uit deze gedachte ontstaan. Anders kun je namelijk niet meer spreken over ALLES als deze gedachte er niet in zit.
Daarom geloof ik dus ook niet in het ontstaan van alles uit een gedachte (want dat is in mijn ogen hetzelfde als een oorzaak aan de causaliteit geven). Maar geloof ik wel in het ontstaan van alles. Zomaar, zonder reden.
Er is in mijn ogen was gedachte nodig voor het ontstaan van het universum.
Na miljarden celdelingen is de oorsprong niet meer zchtbaar en zijn wij een complex geheel geworden.
Ik weet niet of de oorsprong niet meer zichtbaar is. Het is alleen maar een simpele teruglopen van het pad dat gelopen is. Hoewel het voor jou (lees praktisch) misschien niet mogelijk is, is het theoritisch wel degelijk mogelijk om de oorsprong zichtbaar te krijgen.
De big-bang theorie is hier het mooiste voorbeeld van.
Zonder versmelting van de zaadcel en eicel groeit er dus ook niets.
Planten? Wezens zonder eicellen en zaadzellen? Unisex wezens? Klonen? Wat is groei?
Als je de zaadcel en eicel projecteerd in het dualistische kader kun je dus zeggen dat de één niet zonder de ander kan en dat versmelting/eenwording van de twee tot gevolg heeft dat er nieuw leven uit komt.
Dat klopt, als je het daarin projecteerd wel. Maar wat je doet is niets anders zeggen dan dat een eicel en een zaadcel ingredienten voor nieuw leven is. Daarmee is geen uitspraak over het dualistische karakter, aangezien het belangrijkste component voor de zaadcel en eicel compleet wordt genegeert. Dat is namelijk de omgeving waarin deze twee kunnen groeien.
Ik geloof daarom ook in de drie-eenheid, en niet in de twee-eenheid zoals deze vaak wordt gebruikt.
Het is dus maar net hoe je de dingen bekijkt. Vanuit de complexiteit is het bijna nmogelijk maar vanuit de eenvoud is het heel simpel.
Dat is maar net hoe je het bekijkt. Ik vind niet dat je de eenvoud moet pakken, zonder het grote plaatje in je achterhoofd te houden. Want dan is je referentiekader en vooral de belangrijkheid van dat eenvaoudige stukje, in het grote plaatje, volledig afwezig.
Een mierenneuker kan wel heel veel lol hebben, maar wat is zijn impact / draagvlak binnen het universum?
It's all a matter of perspective.