Imbolc
Correspondenties
Symbolen: Brighid’s cross, sneeuwklokje, witte bloemen, kaarsen, lammetjes
Thema’s: Nieuw begin, licht, vruchtbaarheid, nieuw leven, zuivering, plaats maken voor het nieuwe
Kleuren: Wit en pastelkleuren voor het nieuwe leven, rood en oranje voor het vuur van Brighid
Versiering: Witte kaarsen, sneeuwklokje, lammetjes, lavendelbosjes
Goden: Lugh, Zonnegoden, Kindgoden, God van de Dans
Godinnen: Brighid, Inanna, Maagdgodinnen, Godinnen die sterven en herboren worden
Planten: Sneeuwklokje, krokussen, lavendel, narcissen, andere vroege bloemen
Kruiden: Drakenbloed, kaneel, mirre, engelwortel
Stenen: Bergkristal, rozekwarts, graniet
Eten: Zaden, zuivelproducten als kaas en boter, brood
Drinken: Melk, vruchtenwijn
Activiteiten: Witte kaarsen branden, Brighid’s cross maken, graanpoppetjes maken, zaden planten, offeren aan Moeder Aarde, zoeken naar tekenen van de Lente
Het feest
Datum: 31 januari tot 2 februari
Andere namen: Oimelc, Brigantia, Ploeg- en Zaaifeest, Lichtfeest
Met Imbolc vieren we het prille begin van de Lente. De eerste sneeuwklokjes trotseren de vorst en komen nu boven de grond. De Natuur begint aan een nieuwe periode vol leven.
Het is tijd om de Winter achter ons te laten en het nieuwe leven uit te nodigen in ons midden. De Yule versieringen worden verbrand en maken plaats voor zuivere, witte kaarsen en bloemen. Dit is ook de tijd om slechte gewoonten en gebruiken op te ruimen en die plaats te laten maken voor nieuwe gewoonten.
Imbolc is afgeleid van het Gaelic woord Oimelc, ooienmelk betekend. Het staat dan ook voor de tijd dat de vruchtbaarheid terugkeert in het land. De lammetjes worden geboren en gezoogd, de bloemen komen voorzichtig uit hun winterschuilplaats, de dieren ontwaken uit hun winterslaap en de Natuur komt langzaam weer tot leven.
De Godin transformeert van de Crone naar de Maagd/Maiden en komt als herboren terug uit haar winterverblijf in de onderwereld. Zij wacht nu totdat de jonge God volgroeit is, zodat de cyclus opnieuw in gang kan worden gezet.
Imbolc wordt ook wel het feest van Brighid genoemd. Zij was de Keltische Godin van licht en vuur, vruchtbaarheid, kennis en poëzie. Op deze dag wordt zij geëerd door vuren aan te steken om de terugkeer van het licht te vieren. Zij zorgde voor de zegening van het land tijdens het zaaien en oogsten, de ploeg was daarom een belangrijk symbool in deze tijd. De aarde werd omgewoeld zodat er plaats was voor een nieuwe oogst.
Gebruiken
Een van de gebruiken van Imbolc is in elke kamer zo veel mogelijk witte kaarsen aan te steken als symbool voor zuivering, vernieuwing en het licht dat nu in kracht groeit.
Omdat dit pas het prille begin is van de Lente, is het met dit feest een uitdaging om de tekenen van de naderende lente te zoeken. Zoek bijvoorbeeld naar bloemen en planten die in deze tijd beginnen te bloeien, uitlopende bomen en jonge dieren.
De gebruiken die specifiek bij de Godin Brighid horen zijn graanpoppetjes en een Brighid’s cross maken. Beide zijn gemaakt van graanhalmen of stro. De graanpoppetjes worden in huis gehangen om zegeningen en vruchtbaarheid aan te trekken. Jonge meisjes (maagden) gaan met de poppetjes in een mand van huis naar huis waarbij de dorpelingen giften bij de poppetjes in de manden leggen. Het Brighid’s cross staat voor de wijsheid en de bescherming van deze Godin, met dit symbool wordt haar gevraagd haar wijsheid te delen.
Aangezien Brighid de Godin van de poëzie is, is het ook traditie om tijdens dit feest een (zelfgeschreven) gedicht voor te dragen. Uiteraard het liefst over de naderende lente.
het Christelijke feest
Datum: 2 februari
Namen: De opdracht van de Heer in de Tempel, Maria Lichtmis, Lichtmis, Candlemas
Op 2 februari vieren de Christenen de toewijding van Jezus. Veertig dagen na de geboorte van Jezus bracht Maria, zoals geschreven stond in de Joodse wet, het zuiveringsoffer (‘een koppel tortels of twee jonge duiven’ Luc. 2 22-35) naar de tempel. Jezus werd hier ook gepresenteerd in de tempel waarbij hij toegewijd werd aan God.
Maria Lichtmis wordt ook nog steeds gebruikt als benaming voor dit feest, dit omdat met dit feest het ‘licht van de Wereld’, Jezus, naar buiten werd gebracht. In de kerk wordt dit gevierd door kaarsen voor de mis te zalven en ze tijdens de mis naar het altaar te brengen. Alle zingende kerkgangers hebben dan een kaars vast.
Maria Lichtmis is het laatste feest wat met Kerst te maken heeft. Na dit feest groeit het kindje Jezus op en begint het lijden. In haar hart weet Maria al wat er gaat gebeuren met haar geliefde Zoon, maar zij accepteert het als de Wil van God. Dit toegewijde geloof maakt dat zij de Moeder van alle Christenen is geworden.
de Christelijke gebruiken
Een van de gebruiken bij Maria Lichtmis is het eten van pannenkoeken, het gezegde gaat dan ook: ‘Al is het vrouwtje nog zo arm, bij Lichtmis zet zij haar pannetje warm.’
Een ander gebruik is de Lichtmis zelf. Als eerbetoon aan het Licht wat nu in de wereld is verschenen ontsteken de Christenen voor de mis zo veel mogelijk gezalfde kaarsen. Het hele altaar staat vol met deze kaarsen en ook alle aanwezigen hebben een brandende kaars.
Naast kaarsen in de kerk worden er ook kaarsen gebrand in de vensterbank bij de mensen thuis. Tijdens deze dagen eren zij het licht dat nu volgroeit is en gepresenteerd is aan de wereld. Bij de advent groeide het licht al meer en meer, naarmate er meer kaarsen aangestoken werden. Maria Lichtmis is het hoogtepunt van deze lichtcyclus.