ff minder

Sterkte

Beterschap!
ik hoop dat je hubbie gauw weer rondhobbelt.

Beterschap, hoop dat het allemaal meevalt!

veel beterschap

Beterschap en sterkte.

Evelyn, veel sterkte, en beterschap met je maatje!

Nou ik weet nu hoe het is als ie erge pijn heeft..
Als je op zo'n moment niet naar hem luistert en je aan zijn richtlijnen bij bewegen houd word ie agressief...

Gelukkig niet naar mij toe Van mij kan ie bijna alles hebben. De meiden heeft ie liever niet in de buurt.

Gistermorgen was de eindinspectie van het oude huis. Hij was er heen gereden op de scooter. Ik had eergisteren een volmacht getekend bij de notaris zodat ik thuis bij de meiden kon blijven.
Na de eindinspectie wilde hij even langs de scooterzaak rijden maar die weg, een gewone doorgaande asfaltweg, was niet gestrooid. Hij reed stapvoets, toen het voorwiel weggleed. Hij kreeg de scooter weer recht door z'n benen aan de grond te zetten, maar daar gleden zijn benen ook weg. het was spekglad op de weg. Toen hij weer zat is hij gevallen vol op de zijkant. Zijn been heup lagen tussen de scooter en het asfalt. Niemand die even komt helpen of vragen of het gaat. Hij is weer overeind gekomen voor zover dat ging. Hij kan geen gewicht op z'n rechterbeen verdragen, lopen gaat niet. Zijn voet was helemaal koud en gevoelloos. Z'n been van links naar rechts draaien gaat niet. Ik weet niet hoe hij het gedaan heeft, maar hij is daarna eerst nog naar de notaris gereden om de verkooppapieren te tekenen, toen weer terug gereden. Bij de notaris kwam hij erachter dat hij ook nog eens zijn GSM is verloren, ook niemand die hem even laat bellen om mij in te lichten. En ook onze makelaar liet hem zitten direct na de verkoop, nee hij moest de andere kant op anders had hij hem wel even thuisgebracht.

Toen Lion thuis kwam was ie dus al behoorlijk over de zeik, hij slikt echt zware medicijnen in een hoge dosering, maar een tabletje of 2 extra hielp niet tegen het opgefokte gevoel, of de pijn. Samen met z'n beste vriend en tweelingziel heb ik hem op de bank gelegd en de huisarts gebeld.

Toen de huisarts er was uitgelegd dat hij ernstige ADHD heeft, agressief kan reageren, veel medicijnen slikt. Ze begon met het onderzoek, ze trok daarbij een aantal keer aan zijn been, terwijl hij van te voren had gezegd dat dat echt niet kon. Ik zag het op tijd aankomen, hij wilde uithalen maar ik had hem al vast voor ie wat kon doen. Dokter schrok.. toch maar foto maken in het ziekenhuis... Leuk maar hoe komen we daar? op de scooter? En als ie al niet kan staan, hoe komen we dan in een gewone auto? Stuur maar een ambulance, anders gaat het niet lukken. Die ambulance kwam.. Maar het personeel werkte niet mee. Weer van te voren gewaarschuwd, kan agressief reageren, slikt zware medicijnen heeft ernstige adhd.Na een praatje over ' lopen naar de ambulance, even gaan staan even draaien en duwen Gaan ze op z'n knie leunen. Niet een keer maar een aantal keer. Toen Lion daar dan eindelijk wat van zei, dwingend maar beleefd. Hij schold niet vloekte niet en voor hem met pijn is dat beleefd. Krijgt hij te horen ' Als je zo tegen me doet, kan ik je ook hier laten'. Lion ging dus niet meer.. Bye bye foto van z'n been en heup... Daarna een praatje dat het allemaal wel mee kon vallen enz. En als er in het ziekenhuis niets was, dan moest er zelf vervoer terug worden geregeld. Lion is gaan twijfelen of het wel serieus genoeg was, hoe hij dan weer terug moest komen en dat hij naar het ziekenhuis drukke plek, geen fijne omgeving, met 2 nitwits die je niet geloven en niet weten wat ze precies met je aanmoeten.

Direct toen de ambulance weer weg was, heeft hij de psych gebeld. Het hele verhaal verteld. Hij kon alles even van zich afkletsen en alles staat nu ook meteen genoteerd daar. Hij is op de bank gaan liggen en ligt daar nu nog.

Gisteren ging staan helemaal niet, vandaag heeft ie 2x gestaan. Met pijn en moeite. Gelukkig komt zijn vader morgen, misschien dat ie hem zover krijgt alsnog een foto te laten maken, als hij dat zelf nodig vind.

Ik krijg inmiddels weer een spoedcursen ziekenverzorging Lang leven MDGO. Kan ik proberen of ik het nog net zo leuk vind als eerst. Wie weet maak ik e opleiding nog wel af...
Al loop ik wel mn benen onder mn kont vandaan met 4 kids en 1 zieke man. Maar eerlijk gezegd vind ik het ook wel weer prettig. Ik doe veel meer dan anders. hoef niets te vragen, moet toch alles alleen doen, natuurlijk op mijn manier En ik vind het ook wel eens prettig dat ie afhankelijk is van een ander. Hij word zich nu wel bewust hoeveel hij vraagt per dan aan kleine dingen. En tegen het deurtje ego / schaamte word ook aardig geklopt als je niet kan lopen en je moet naar de wc bijvoorbeeld.

Hij leert er wel van, al is het voor hem heel frustrerend dat hij niet kan sleutelen, niet zomaar weg kan als het hem te druk word, geen uitlaatklep heeft op dit moment.

Ik ben al lang blij dat mijn nek weer 100% beter is. En ik voel me na de verrekking een stuk beter dan eerst.. Net of er iets knappen ' moest' Ik zou niet weten wat ik moest beginnen als mijn nek nog niet beter was..

En weet je wat het gekke is.. toen ik mijn mannetje net een week of 2 kende kreeg hij een auto ongeluk. Dat is deze week precies 9 jaar later...

Nu je het over je nek hebt, denk ik, die nek staat voor het hoofd boven water houden bij je. En aangezien hij verrekt is, verrek jij het nu ook om nog langer met veel moeite je hoofd boven water te houden. Met alle pijn van dien, heb je ondervonden hoe het is, om ook gewoon eens lekker te "verzuipen".

nou of dat zo lekker is?,helend misschien?

Lekker misschien niet, maar inzicht geven, ja dat wel .

Verzuipen doen we niet zomaar.

Ik ga altijd tot het uiterste, ook als ik pijn. Doen wat je kunt. Ook als is het niet veel. M'n nek was in 2 dagen zo goed als over.

Dit is een heel ander verhaal. Lion heeft al ingekapselde hernia die zijn zenuwen afklemt. Zijn onderlichaam verliest al langzaam zijn functie. Deze klap, had de boel door kunnen snijden dan was hij verlamd geweest. Ik ben al lang blij dat hij in ieder geval nog pijn voelt en kan staan. Gisteren is ie van de bank geweest en heeft gedoucht. Vandaag schuifelt ie weer kleine stukjes door de kamer gaat niet snel maar hij is weer 'mobiel'.

Ik snap je 'verzuipen' wel. Maar verzuipen / opgeven / het bijltje erbij neergooien komt niet in ons vocabulaire voor. We zijn met ons 2en als volwassenen creatief genoeg om bijna overal een oplossing voor te verzinnen. En dankzij MDGO hoef ik geen verpleging te vragen voor bijv. aankleden enz. 't is alleen een beetje passen en meten met naar school brengen, boodschappen doen enz. De deur uitgaan is moeilijk, kan ook niet te lang. En dat geeft voor mij stress, maar je leert zo wel je tijd beter te benutten, sneller keuzes te maken (die bij ons passen) en beter communiceren. Als ik me stressed voel door alle dingen die er nog liggen en iedereen die tegelijk met vragen ' mag ik drinken, mag ik de zalf, mag ik dit mag ik dat' dan zeg ik dat ook gewoon, ik laat het nu minder lang opstapelen, terwijl ik wel heel veel voldoening haal uit het zorgen voor anderen.

En last but not least, als dus een van ons iets heeft, is visite dus echt geen aanrader. Nou ja hangt van de visite af. De visite van gisteren was echt geen succes. Mega mislukking, maar wel weer dingen geleerd.