Dat is inderdaad een heel goeie link
Ik weet wel hoor Karin, dat jij je daar heel bewust van bent en genuanceerd, maar ik schreef het vooral voor mensen die al het voorgaande nog niet hebben gelezen en bij het zien van die link misschien denken: "leuk, moet ik ook eens proberen."
Ikzelf denk met kundalini-energie te maken te hebben, een 'bewijs' heb ik natuurlijk niet, maar kan toch veel plaatsen in dat kader. Bij mij is het begonnen na exreme fysieke, mentale en emotionele stress (kei hard studeren, anorexia en depressies, veel stress in de relatie met m'n ouders en daarna de beginperiode met Giorgo, overspannen). In noodsituaties, als je energie op is, wordt de kundalini aangesproken om verder te kunnen. En zo functioneer ik al jaren.
Ik heb verschillende anorectische periodes gehad en als ik terug goed at en op gewicht was, had ik terug energie- maar ineens dus niet meer. Ik heb dokters afgelopen, cvs is het (gelukkig) niet, maar wat dan wel? Spasmofilie werd gezegd, maar dat is ook maar een vergaarbak voor stressymptomen....
Ik zal omschrijven wat ik de laatste maanden heb ervaren.
Ik kan niets meer doen wat niet goed voelt of is voor mij: ik blokkeer dan compleet. Ben extreem snel overprikkeld. Periodes van complete uitputting, overweldigende moeheid (gevoel alsof ik leegloop langs mijn rug), afgewisseld met slapeloosheid en niet meer kunnen ontspannen: compleet opgejaagd, hartkloppingen,maagpijn, een lijf dat in brand lijkt te staan vanbinnen en vanbuiten, een hoofd dat overuren draait- en dan komt telkens (ineens) een keerpunt. concreet was dat gisteren tijdens een wandeling. Dan begint de energie die vastzit in m'n lijf terug te stromen. Ik voel de blokkade in m'n rug en rond m'n hart wegtrekken en alles begint te tintelen. Ik voel levenslust en speelsheid, een enorme liefde en dankbaarheid dat ik leef, vertrouwen, wijsheid...m'n hoofd wordt dan helder.
En ik merk nu dat de kundalini alles echt aan het opschonen is, dat verstarde egoconstructies en blokkades niet meer dienen- dat ik ze gewoonweg niet kan handhaven. Alles wat niet goed is voor de ontwikkeling van mijn ziel,vanbinnen en vanbuiten, moet wijken. Telkens als er weer zo'n overspannen fase is (of kundalini wat ik nu denk) breekt er weer een stuk weerstand in mij, wordt ik weer een laag dieper geschoond...En zo ben ik nu dus bij mijn meest fundamentele afscheidingen aan het komen, constructies waar mijn kleine ik zich wanhopig aan vast wil(de) houden- waar ik niet naar wilde kijken, niet aan wilde werken. Nu ben ik op het punt gekomen dat ik voel dat ik ze wel moet loslaten, dat ik geen keuze heb. En daarom ben ik eindelijk naar een therapeut gestapt, omdat ik er nu echt door wil gaan- het aan kan de zware confrontaties aan te gaan.
Het is dus een langdurig en pijnlijk proces. Afgelopen weken waren weer een donkere nacht van de ziel. Moest ik niet weten wat er gaande was, dan zou ik de moed verliezen-wanhopen dat het nooit goed zou komen met mij. Maar ik weet dat het geen depressie is, want dat is helemaal anders. In die donkere nachten voel ik me afgesneden, maar verlang ik wanhopig terug naar contact met mijn zelf, met het goddelijke- maar kan ik er niet bij. Ik merk dat telkens als het Licht terugkomt het weer iets sterker is, ik sterker ben,maar ook gevoeliger, iets meer 'ontwaakt'.
Mijn sociale contacten staan op een zeer laag pitje, ik werk voorlopig niet (heb enorm veel geluk dat dat nu mogelijk is, want niet iedereen heeft die keuze), heb extreem veel rust en bezinning nodig. Dacht dat dat vermijding was, dat ik faalangst heb ofzo- maar diep vanbinnen besef ik dat dat nu gewoon is wat ik moet doen. Het proces z'n gang laten gaan, het niet tegenwerken want als ik dat wel doe (door bijvoorbeeld toch extra stress te creëren door dingen te doen die ik eigenlijk niet 100% wil)breekt dat me heel zuur op.
Ik zou met niemand willen ruilen, ben blij en dankbaar dat ik deze weg mag gaan- maar het is kei zwaar, niet iets waar je voor je plezier voor kiest.
Dat is dus mijn ervaring met wat ik denk dat kundalini is- de betekenis die ik eraan geef. Moest het enkel zo zijn dat ik chronisch overspannen ben (wat ik wel eens denk), dan zou ik er niet zoveel zin aan kunnen geven- zou ik me zwak voelen, niet in staat te leven...Misschien dat ik die 'waarheid' niet aankan en dat ik daarom denk dat het kundalini is- maar het geeft me in ieder geval moed en kracht en inspiratie om door te gaan.
Nou, ik heb wel genoeg verteld over mijn proces. Lijk niet te kunnen stoppen vandaag