Bij deze dus opnieuw een serie'tje examenleven van moi
Even een erg lang stukje omdat er ook een "inleiding" bij zit.Het weekend voor de examens
Op vrijdagavond thuis komen, msn op starten en alvast de eerste gestresseerde nicks zien. De eerste countdowns staan er alweer in en vele hebben hun status op afwezig staan met als reden “leert” of “wiskunde” of “nederlands” of “examens!” en variaties er op! Het is boeiend om te zien hoe studenten wat zo’n dingen betreft allemaal hetzelfde zijn. Elke richting, elke leeftijd. Op zo’n gebied is er geen enkel verschil. Ook in mijn nick verschijnen al de eerste tekenen van stress. En voor mij begint het dit weekend pas…
Als prachtige starter krijgen we onze hoofdvakken. 2 ontzettend belangrijke vakken die voor ons kunnen bepalen of we over zijn naar het volgend jaar, en dus onze middelbare school definitief afsluiten en aan een geheel nieuwe fase van ons leven mogen beginnen. Of dat we het allemaal nog eens over doen en nog een jaartje wachten met die nieuwe fase. Pracht van een starter! *zucht gefrustreerd* hoewel we nu natuurlijk nog frisse moed hebben! Tot maandag 11:40. Doordat we het hele weekend hebben geblokt is de fut er al dik uit waarschijnlijk máár we zijn dappere studenten en gaan vrolijk door tot het einde!
Maar éérst…Eerst slapen!
“Goodmorning sunshine”
Een oog opentrekken en tot de conclusie komen dat het regent….Grapjas! Even diep zuchten en me over mijn ochtendhumeur heenzetten. En wat dollen met mijn vriend. Ontbijten (uhum om drie uur ’s middags) en dan rond vijf naar huis om…Ja geloof het of niet, te leren! Het eerste wat er doorheen mag is *tromgeroffel* VOEDING! *trompetten* (vreemd genoeg denk ik nu aan scoobydoo ofwel: ‘Puppyyyyy power!! ‘tududududumumtuduummmmm’ *pfieuwwww* en daar zag je scrappy-doo (ofwel scooby’s neefje) met een stofwolkje richting doel trekken. Om na drie passen door neef scooby bij de oren gepakt te worden. Leuk tekenfilmpje overigens maar dat even daar gelaten. Terug naar voeding!
Voeding is ongeveer het meest boeiende vak dat je je kan voorstellen! Dat wil zeggen, als je een saaie, geen hobby of leven hebbende oude geit bent, die graag wil opscheppen tegen haar al minstens even oude, geen hobby of leven hebbende, vriendinnen met de prachtige latijnse woorden van al de organen die je nodig hebt voor de vertering. Het is overigens niet voor niets dat Latijn een dode taal is ondertussen. Dat is het enige waarvan ik wel zeker ben dat ik het ken!
Om nog maar te zwijgen over de prachtige vloeistoffen die al die organen nodig hebben (dan hebben ze een naam waar je een boek mee kan vullen, bezitten ze over de meest technische snufjes die je als arme leerling natuurlijk allemaal moet kennen en dan nog, moeten die achterlijke dingen sapjes hebben om het klaar te spelen. Geen wonder dat de mens zoveel “sapjes” en chemische rommel nodig heeft om te functioneren.)
Goed, dus je moet dat allemaal leren. (tis meer biologie dan voeding overigens maar dat mag je onze leerkrachten niet vertellen, daar krijgen ze paniekaanvallen van enzo…) en dat zijn dan 14 blz (samengevat wel te verstaan) vol met al die zever…Huppa! Voor je het weet is het elf uur en zit je vriend langs je om je zelf opgestelde “examen” mondeling te overlopen gezien je een half uur er voor de hele “nest” wanhopig aan de kant gegooit had en die weet dat voeding toch best belangrijk is…
Om 12:00 (oke, 12:03) kan je éindelijk met een iets rustiger gevoel alles aan de kant leggen en richting een leuke bestemming trekken om nog een filmpje mee te pikken en ook nog eens te slapen…Best belangrijk. Want anders functioneren die organen niet meer en heb je 6 uur voor niets geleerd… Dat zou pas balen zijn!
Wakker worden met ontbijt op bed en drie rode rozen…Over een ontspannen zondagochtend gesproken! Nog een laatste ontspannen dagje voor die stresserende examendagen! Met pijn in het hart je vriend “buiten gooien” en rond een uur of half vier toch maar eens beginnen te leren! Toch voor je eigen geweten dat examen dat je zelf opgesteld had maken en vreemd genoeg alles makkelijk kunnen invullen! Om zes uur eindelijk aan voedingsmiddelentechnologie beginnen. Ja das een mond vol he?
Komt er op neer dat je elk voedingsmiddel binnenste buiten draait, en dat mag je vrij letterlijk nemen! Soort van bezigheidstherapie voor wetenschappers die op andere gebieden niets waard waren en bedachten dat ze zo toch wel zouden kunnen doorbreken.
45 minuten later ben je op de hoogte van alle toepassingen van zetmeel, zowel de natieve als de gemodificeerde, weet je hoe een suikerraffinaderij in elkaar steekt en hoe suiker nu precies ontstaat en op de koop toe heb je geleerd wat voor bewaartechnieken er zijn en hoe de koolhydraten precies ingedeeld zijn!
Boeiend…Of niet! Zeker niet als je je bedenkt dat je op dat zelfde moment in de armen van een prachtjongen had kunnen liggen…Ach ach, we leren voor onze toekomst toch?
Dag 1: alle begin is moeilijk
Goeiemorgeuh! Om kwart over zeven wekken deckers en ornelis van Q-music me met een nieuwtje over de Kerstmannenloop. Vervolgens kondigen ze have a nice day van bon jovi aan en komen de eerste gitaarklanken al uit mijn wekkerradio. Met een aardige klap wordt het ding tot zwijgen gebracht en enigszins duf ga ik rechtop zitten. Wat was vandaag ook alweer de reden dat ik moet opstaan? Ohja! Examens! Ben op slag wakker, doe mijn prachtige roze sponsen kamerjas aan en nestel me voor de warmte van het elektrisch kacheltje. Rustig begin ik mijn voeding door te lezen…multidisciplinaire wijze van oplossen van aandoeningen, stofwisseling, vertering, mond, slokdarm, maag, duodenum (a.k.a twaalfvingerige darm) dunne darm, dikke darm en anus, allemaal komen ze voorbij met bijbehorende latijnse namen, verteringssappen en technische snufjes om dit alles te laten werken. We mogen het nalezen afsluiten met constipatie (jummie) en tandaandoeningen. Vervolgens tot de conclusie komen dat het al acht uur is dus snel in de kleren schieten. Met drie treden tegelijk naar onder rennen, haast tegen de deur knallen omdat je wel kan 120 sapjes kan onthouden maar niet dat je de deur moet openen voordat je er doorheen kan en alvast beginnen met make-up en mousse. (ja Phaser, go ahead and laugh)
In de auto stel ik vast dat ik voor het eerst in 6 jaar tijd nerveus ben voor een examen! Ik zet het van me af en wandel een vijftal minuten later al door de sporthal om mijn plek te zoeken. Leg mijn pennen neer en wandel net zo rustig naar de andere kant van de zaal om mijn vriendin even te begroeten. “ik weet niets meer!” zucht ze gefrustreerd. Ook ik kom tot de conclusie dat het allemaal weg lijkt te zijn… Adem in…Adem uit! “als je de vragen voor je hebt komt het wel, je bent je nu gewoon aan het opfokken” een knipoogje en naar mijn plek…Vooral blijven ademen! Jep, adem in…Adem uit!
Een 12blz lang examen komt voor je neus en je begint rustig te pennen. Wetende dat die twee uur toch veel te lang zullen duren. Je worstelt je vraag per vraag door de bladzijde en als je de laatste op lost. Stel je vast dat je bij geen enkele vraag moest twijfelen, goed misschien heb je vragen wel drie, vier, vijf of zelfs zes keer moeten lezen. Goed, misschien heb ik die ene vraag zeven keer gelezen… toen ik hem na de zesde keer nog niet snapte bladerde ik even door. En bij het nalezen drong het ineens tot me door wat ze bedoelde met die vraag! Leve de van nature blondine zijnde mensen wiens begrip weliswaar traag maar in elk geval aanwezig is! Dat kan niet van iedereen gezegd worden!
Met een opgelucht gevoel verlaat je om tien over tien de zaal. Mijn vriendin en ik nemen vrijwel meteen voedingsmiddelen technologie voor onze neus en huppa, 3 seconden later is de hele gang stil…Pauze noemt men dat! Hier en daar word er nog overlegd wat nu wel of niet juist is maar behalve vragen over de leerstof hoor je geen gesprekken. Mijnheer die-we-altijd-graag-zien-maar-nu-even-minder-graag komt ons het slechte nieuws brengen dat het tijd is om naar binnen te gaan!
We beginnen met enige tegenzin aan onze voedingsmiddelen technologie ondanks dat dit hetgene was waar niemand echt voor vreesde. Dat neemt ook wel met zich mee dat iedereen heel hard op voeding geleerd heeft en voedingsmiddelentechnologie wat gelaten heeft voor wat het was. En iedereen nu, tot ieders verbazing, zit te zwoegen op voedingsmiddelentechnologie. Om half elf leg ik uiteindelijk mijn examen voor op mijn bank. Op dat zelfde moment legt mijn vriendin het ook naar voren. Vreemd hoe twee mensen zo op elkaar kunnen lijken en toch zo verschillend kunnen zijn. Ik glimlach even als ik me bedenk in welke opzichten we gelijk zijn en werp vervolgens een blik op de jongen die een jaar jonger is dan mij naast me. In gel gestoken krulletjes die tegen het hoofd plakken, de overbekende geconcentreerde blik die je ook wel eens terug vind bij 1stejaars en het puntje van de tong buitenboord…Apart dat dit een 5dejaar is.
Éindelijk komt meneertje-dat-meestal-graag-gezien-is binnen en plots zijn alle ogen van de mensen die klaar zijn op hem gericht. Vijf minuten tikken tergend traag voorbij en uiteindelijk begint hij met te vertellen langs waar we de school mogen verlaten en ‘de mensen van half twaalf mo…’ verder komt hij niet want die mensen zijn al vertrokken… Mijn vriendin en ik wisselen een blik van verstandhouding, we zuchten opgelucht en doen teken dat het van ons af is. Ons examen debuut is gemaakt en redelijk goed ook!
Meneertje-dat-we-meestal-graag-zien-komen haalt ons met vlotte stappen in en maant ons tot stilte (wat overigens niet zo best lukt) maar voor de opgeluchte studenten van STW maakt het allemaal niet uit! Het ergste zit erop! Druk pratend, lachend en het examen besprekend wandelen we over de speelplaats van de middenschool met meneertje-dat-ons-dan-weer-niet-zo-graag-op-die-manier-ziet-vertrekken kijkt ons hoofdschuddend met een klein glimlachje na…. Het is vreemd hoe er een “ongeschreven wet” is dat er bij een laatstejaar sneller en meer door de vingers gezien word dan bij een eerstejaar…
