basisonderwijs voor nieuwetijds kinderen

Omdat de kinderen zijn veranderd kath. Het onderwijs zoals er vroeger was, is allang niet meer toereikend. Het is toe aan verandering. Niet alles wat al jaren bestaat is dan ook maar goed. Neem de bijbel of de koran, die bestaan al jaren. Maar om ze dan meteen goed te noemen?

Ik zie niet wat dat met verwennen te maken heeft...

Jij hebt het over kinderen die het 'wat moeilijker' hebben maar ik denk dat dat niet de doelgroep waar we het hier over hebben omschrijft. En dat betrof nou ook precies mijn irritatie gisteren. Ik ervaar het zelf als kwetsbaar om met (een deel van) het verhaal van mijn zoon naar buiten te komen hier op een forum... ik heb het over 'iemand anders' zijn diepste verdriet, (zoals ik dat van de week meemaakte).... Ik moest ook denken aan de jongen die 'overspannen' thuiszat. Ik kom hier mee naar buiten om hierover te delen en mogelijk te 'leren' van ervaringen van anderen.
Als lezen en (foutloos) leren schrijven een zware opgave is vanwege -ik noem dan nu dyslexie- is een 'harde' aanpak echt zinloos denk ik. Je leert het dan echt niet door hard te werken....

Het is m.i. een misvatting dat je kinderen kan verwennen door ze aandacht en liefde te geven, hierdoor kunnen kinderen zich juist ontwikkelen tot zelfstandige, onafhankelijke mensen, die ze in feite al zijn....

Jonges toch, aandacht en liefde is dé basis die ouders hun kinderen te geven hebben

Kath, het is toch de bedoeling dat de kinderen van nu straks de wereld van ons overnemen? Willen we niet allemaal dat die wereld mooier wordt? Moeten we daarom niet zorgen dat ze goed beslagen ten ijs komen? Opvoeding en onderwijs zijn daarvoor DE manieren. Dus laten we kijken naar de kinderen, wat ze nodig hebben. Ze geven het zelf aan.
IMO moeten de leerkrachten aan de gang met het nieuwe onderwijsbeleid, en niet de heren in Den Haag (in NL dan), die geen enkel idee hebben hoe het op een school nou in zijn werk gaat, en wat de dingen zijn waar iedereen tegenaan loopt...

Ik heb het gevoel dat ik hier helemaal mis begrepen wordt. := Kijk, nu is het allemaal nog mooi, leeftijd tot twaalf jaar is verweg de meest zorgeloze die ik kende. En ik besef maar al te goed, dat die kinderen het óók moeilijk hebben! Maar als ze in het middelbare komen zullen ze beslist hetzelfde zeggen. Ik wil hun werk enz hier niet mee minimaliseren, echt niet. Maar ik wil wél zeggen dat ze nu voorbereid moeten worden er op. In het middelbaar houden ze geen rekening met mensen die dyselexie hebben. En ja, ook hier heb ik ervaring mee want mijn hartsvriendin heeft dyslexie! En daar zijn nooit uitzonderingen voor gemaakt. Zij moet evenzeer haar nederlands examen maken en wordt op dezelfde manier beoordeeld als wij.

Door hen nu in alles bij te staan, komen ze in een zwart gat terecht eenmaal op de middelbare. En de middelbare is nét die periode waarin veel kinderen verkeerde vriendjes hebben omdát ze het niet meer aankunnen. Dus tenzij je ook het middelbare zo wil maken, maak je het uiteindelijk alleen maar erger. Je geeft hen dan een positieve ervaring mee met de basisschool. Maar omdat ik kan rekenen en schrijven en een beetje over afvalverwerking geleerd heb op mijn eigen manier met hulp van mama en papa en leerkrachten en daardoor een aangename tijd heb gehad. Kan ik niet de wiskunde, het nederlands, de aarderijkskunde, de geschiedenis en biologie enz aan van in het middelbare. En daar helpen ze je echt niet hoor.

En als ouder steken je kinderen je toch wel een keer voorbij. Dat ís gewoon zo.

Waarom ik er zo "tegen" ben?
Mijn broer heeft ADHD en daar boven op nog een aardig hoog IQ, door de adhd kon hij moeilijk leren en door zijn hoge iq was hij moeilijk in de klas omdat het simpelweg te saai was. Leerkrachten deden alles om hem te helpen, ook mama probeerde alles. Dan komt hij in het eerste middelbaar waar hij aan zijn lot overgelaten word. Maar door zijn hoge IQ en de uitdaging die hij nu kreeg, kon hij wél opletten. Maar thuis kon mijn moeder hem niet meer helpen met studeren omdat ze hetgene wat mijn broer moest kennen simpelweg niet begreep. Dus daar deed een hele slimme student zijn 3de én 5de jaar over. Want als je een beetje slim bent haal je die eerste twee jaren nog wel zonder leren...Maar de overige niet! Daarna heeft hij twee jaar hogeschool geprobeert maar dat lukte hem niet. Hij heeft 2x een eerstejaar gedaan, beide in een andere richting. Maar hij had nooit zijn plan moeten trekken, hij had nooit zélf moeten leren...En in de hogeschool hoef je al helemaal niet te verwachten dat ze je helpen....Nu hij is goed terecht gekomen hoor...Uiteindelijk.

Maar zoveel geluk heeft niet iedereen.

Ik heb altijd alles zelf moeten doen van leren enz. Van begin af aan!Ik ben minder slim als broerlief maar ik ben nu wel bezig met mijn laatstejaar zonder 1 jaar over te doen. En ook voor mijn 6dejaar is er een aardig grote kans dat ik over ben. Ik ben niet op het foute pad terecht gekomen omdat ik in tegenstelling tot mijn broer al mijn eigen persoontje gecreëert had en hard had leren zijn wanneer het moest. Dat heeft mijn broer nu pas geleerd en nú heeft hij idd werk, en goede vrienden en een fijne vriendin enz enz.

Mijn insziens is het beter om kinderen dat op voorhand te leren. Dat bespaart ze een hoop problemen in hun latere leven. Oh en je moet niet denken dat ik het zo gemakkelijk gehad heb hoor, op mijn lagere school. Ik ben heus niet zo'n persoontje dat echt haar aandacht bij de lessen kan houden. Als het mij een uurtje lukt verspreid over de hele dag mag ik blij zijn. Maar heb zelfdiscipline geleerd omdat er thuis niemand was die zei 'en nu ga je dat en dat en dat leren en om zo laat kom je pas naar onder'. Ik heb zélf moeten zeggen 'en nu leer ik dat en dat'

'en nu leer ik dat en dat' Ja maar wat nu als dat je niet lukt? Dan moet je gedresseerd worden omdat je wel mee moet doen op de scholen? I snap jou visie vanuit jouw oogpunt maar er zijn veel gevallen waarin jouw redernatie niet opgaat.

Ik proef hier ook iets van afgunst, jij hebt alles wel zelf gedaan... dus een ander moet dat ook maar doen.

Het moet ontzettend moeilijk geweest zijn voor jou maar ook voor jou broer, denk je eens in superintelligent maar niet de concentratieboog om er mee te presteren. In jouw voorbeeld komt duidelijk naar voren dat het niet helpt om deze kinderen in een keusrlijf te persen ookal is het goed bedoeld. Beter is hun eigen kwaliteiten te ontdekken en hun eigen ontwikkelingsweg te volgen.

Maar had hij het wel zelf moeten doen had hij het misschien ook geleerd! En wie weet wat hij nu dan wel had kunnen zijn! En afgunst? Lieve schat, ik heb voor niemand afgunst. Zij die geholpen worden en die het idd ook ver schoppen gun ik het net zo hard als zij die er keihard voor moeten werken. Het leven geeft je wat je verdient. En ja, ik ben er van overtuigd dat als ik het zelf kan, iedereen het zelf kan. Shoot me 'cause I think that people can do anything if they just want hard enough.

Ik heb het niet ontzettend moeilijk gehad, dat niet gemakkelijk hebben was niet om medelijden maar om aan te tonen dat moeilijk ook gaat, soms zelfs beter gaat.

En denk je dat ik dat van het begin af aan had? dat ik dat en dat moest leren? dat moet je leren ik heb het moeten leren, een heel deel van mijn klas hebben het moeten leren, en het zijn ook díe mensen die nu hun laatstejaar vrijwel "probleemloos" aan het afmaken zijn. Maar die wat altijd geholpen zijn en nu niet meer geholpen kunnen worden zitten met grote problemen. Vind je dat dan zoveel leuker? net op het moment dat het er echt toe doet wat mensen van je denken, dom overkomen omdat er nu niemand meer is die je nog kan helpen terwijl je helemaal niet dom bent?

En ik weet datmijn broer het moeilijk gehad heeft, wij zijn twee handen op een buik en ben ontzettend trots op mijn broer. Dus ja, ik weet dat dat niet gemakkelijk is, en denk zelfs dat hij het makkelijker gehad had, had hij het in de lagere school heel even moeilijk gehad.

I rest my case...

Het is denk ik duidelijk dat we vanuit ons eigen referentiekader spreken.....

Kath, ik ken mensen bij wie op de middelbare school wel degelijk aandacht is voor dyslexie, zoals bv aangepaste tijd bij toetsen, gebruik kunnen maken van een groter lettertype ed.

Persoonlijk denk ik dat als je een goede basis meekrijgt in je vroege jeugd , het 'gat' juist minder diep zal zijn...
Dat neemt niet weg dat je van een 'gat' ook kan leren, dat kan ik vanuit eigen ervaring ook zeggen.


Maar wat wijzelf leren en als goed ervaren is niet altijd ook goed voor een ander....

....en een 'nieuw onderwijssysteem' voor de middelbare school is misschien nog wel meer gewenst.....?

Ik denk dat het nederlandse vervolgonderwijs een stuk beter is dan het belgische. Bij ons hielden ze ook rekening met dyslexie en andere stoornissen, die mensen kregen altijd meer tijd en betere hulp. Ook op het HBO was er extra tijd voor mensen met dyslexie.

Waarschijnlijk komt hier ook een beetje het verschil van mening over het onderwijssysteem vandaan.

NiMS; bij ons worden wel de vragen voorgelezen. En we krijgen sowieso ruim de tijd. Ik kan mijn examen makkelijk op een uur af krijgen en we krijgen ruim 2 uur. En als je niet klaar bent mag je tijdens de pauze door werken en voor je tweede examen blijven er leerkrachten speciaal langer op school zodat de 'tragere' wat langer kunnen doorwerken. Meer als genoeg lijkt me.

En no offence...Maar veel nederlanders beweren dat ze veel minder moeten doen voor hetzelfde diploma, en dat het belgische onderwijssysteem bekent staat als verweg het beste...Vind je het werkelijk fair dat leerlingen van nederland voor de zelfde job veel minder moeten leren dan de belgen?

Me dunkt dat je niet goed genoeg voorbereid kan zijn en ik ben blij dat ik in het belgische systeem zit.

Ik denk dat het niet aan de hoeveelheid kennis moet liggen maar meer aan hoe de leerling er zelf mee om kan gaan, hoe ie die informatie kan gebruiken. Dus hoe die aan de hand van geleverde feiten (kennis) zijn/haar eigen visie daarop kan vormen. Wat heeft het voor zin om alleen maar kennis te vergaren, rijtjes in je hoofd te stampen, geschiedenis te kennen zonder dat je leert/weet hoe je daar een eigen mening/visie mee kan vormen. (dus niet de mening of visie van een ander aangeleerd krijgen, maar leren hoe je het zelf om kan zetten in wijsheid)
In mijn tijd werd er nog helemaal niet gekeken naar dyslectie. Je was gewoon dom en moest maar naar de huishoudschool als je je cito toets niet voldoende gemaakt had.

Daar komt de juf dan toch maar weer even met wat opmerkingen.... Welk onderwijssysteem je ook kiest, geen één is goed voor álle kinderen.... Ik ken kinderen die opbloeien bij ervaringsgericht onderwijs, en andere kinderen die helemaal happy worden van veel structuur en klassikaal lesgeven. Het is fijn dat er veel soorten scholen zijn, immers dan heb je als ouders keuze om iets te zoeken wat helemaal bij je kind past...

Helemaal goed doe je het echter nooit; kies je een school ver weg dan hebben ze minder aansluiting bij kinderen in de buurt, broertjes en zusjes naar verschillende scholen is ook niet altijd gezellig en soms heb gewoonweg niet veel keus in je buurt, of niet de mogelijkheid om je kinderen ver weg te brengen en te halen... Zo veel factoren die meespelen...

Waar het om gaat is het welzijn van het kind. Op iedere school zijn goede en minder goede dingen, maar heeft het kind er niet al te veel last van, dan is het goed. Het leven is nou eenmaal niet alleen rozegeur en maneschijn, dus heb je een jaartje een juf of meester waarmee het niet zo goed klikt, ervaar maar, ook dat is 'leren'. Anders wordt het als het kind structureel zich niet begrepen voelt, en dus zijn welzijn lange tijd niet goed is.... Dan moet je aan de bel trekken. Een beetje school zal heus wel zijn best doen om samen met de ouders naar oplossingen te zoeken, maar ook dat is afhankelijk van de opstelling van leerkrachten. (En van ouders, want het gaat twee kanten op....) Ook anders wordt het wanneer een school niet kán bieden wat het kind nodig heeft, bijv. omdat ze de materialen niet hebben of geen gespecialiseerde leerkrachten. Dan is het speciaal onderwijs een uitkomst...

Als je geen vertrouwen meer hebt in de school wordt het erg lastig, dan kun je beter proberen een school zoeken die meer voldoet aan je wensen (als dat mogelijk is...) want als jij geen vertrouwen hebt in de school, dan begrijp je wel hoe je kind elke dag naar school moet (met jouw bagage erbij...) Gelukkig weet ik dat een hoop colega's het beste voor hebben met alle kinderen, maar ze kunnen helaas geen ijzer met handen breken. Soms wil je wel, maar lukken dingen gewoon niet... Ik hoop voor alle kinderen dat ze zich min of meer gelukkig en op hun plekje voelen op school, ongeacht wat voor soort onderwijs het ook is.

Ook over toetsen heb ik een mening: Meten is weten, dus het is handig om bijv. te weten op welk niveau een kind leest of rekent... (diagnostisch toetsen dus), en ook handig om te weten is of het kind vooruit gegaan is (ondanks je lessen... ha ha). Wel moeite heb ik met het eenzijdig richten van aandacht op het cognitieve (logisch, want dat toetst het makkelijkst). Ook hebben kinderen een muzikale, creatieve, lichamelijke, ruimtelijke of een sociale intelligentie, en daar wordt (te)weinig aandacht aan besteed. Einstein was dyslectisch en beeldendenker... Hij had vast niet hoog gescoord op zijn CITO. Dus vind ik het altijd een sport om te kijken naar de kracht van elk kind, zijn meest ontwikkelde intelligentie. Een kind dat niet goed rekent maar wel erg geliefd en betrouwbaar is heeft een goede intelligentie op sociaal gebied, wat minder op cognitief. Als we daar nou eens meer op zouden gaan letten in het onderwijs (en gelukkig gebeurt dat steeds vaker) dan hebben we vast veel meer gelukkige kinderen op school....

mooi gezegd, Sarina...

Sarina is gewoon een superjuf!
Gelukkig zijn er veel die het allerbeste met kinderen voor hebben. Ik vind dat je dit heel helder uiteen hebt gezet Sarina.

Dank je Sarina, voor alweer zo een helder ver-haal!

Helemaal mee eens, daarom ben ik heel blij dat er op Ashley's school een apart deel in het rapport is voor haar sociale ontwikkeling. En voor Ayur Veda en de TM techniek.

Maar voor het minder vriendjes in de buurt hebben als de school verder weg is, daar ben je helemaal zelf bij als ouder. Ashley gaat gemiddeld 1x per week spelen met en vriendje van school, bij het vriendje thuis of andersom, de andere dagen speelt ze buiten met kinderen uit de buurt. Soms speelt ze samen met schoolvriendje en buurvriendjes.

Kinderen op 2 scholen is inderdaad vervelend. Michelle doet erg haar best op school, maar sociaal zijn én werkjes maken is heel moeilijk. werkjes maken alleen in de psz gaat erg goed. Maar er zit steeds meer vooruitgang in. Misschien gaat het beter op speciaal onderwijs. Dat weten we niet, maar op dit moment, doet ze nog steeds haar best en vind ze het leuk op school en de werkjes interressant. Ze vinden haar wel erg creatief, gelukkig waardeerd de school dit en stimuleert het ook.
Maar ook daar zijn oplossingen voor, schoolbussen om kinderen te halen en te brengen van en naar school.

Voor veel dingen zijn oplossingen te zoeken.

Wat fijn dat Ashley op een school zit waar ze aan Ayur Veda doen. TM techniek, daar heb ik nog niet van gehoord. Wil je me vertellen wat dat is? En ik begrijp dat het voor kinderen niet altijd 'erg' is om op een school verder weg te zitten, maar ik bedoel daarmee dat er aan elke keuze voor en nadelen zitten. Mijn kinderen hebben ook een jaar op een kleine school verder weg gezeten. Hartstikke leuke school! Maar toen de tweeling was geboren kon ik niet meer opbrengen om ze elke dag weg te brengen en te halen... Praktisch gezien werd het me gewoon te zwaar... De school waar ze nu zitten is dichtbij, en ook erg leuk. Intussen is de tweeling nu ook op school, en één van mijn dochters kan ze ophalen als ze uit is. Scheelt mij gewoon veel tijd.

Wat Michelle betreft, ik weet dat het voor sommige kinderen nog moeilijk is om werkjes te maken.... juist op die leeftijd hebben ze nog dat onbevangene. Ze ontwikkelen zich op gebieden waar ze zelf aan toe zijn....

Het speciaal onderwijs draag ik een warm hart toe, hoewel ik persoonlijk elk kind in het gewone onderwijs wil houden. Toch is de realiteit dat basisscholen soms de kennis, kundigheid en materialen missen om deze kinderen optimaal te begeleiden, dus zijn ze dan weer beter af in het speciaal onderwijs...

Transcedente Meditatie.
Daar beginnen ze mee als ze 5 zijn 'het woordje van wijsheid.'
als ze een jaar of 10 zijn gaan ze daarin verder.

Afgelopen week een gesprekje gehad met de Juf. Zoald het nu gaat is het erg 'slopend'. Op school stoort Michelle de kinderen in de klas, maar ze wil wel graag naar school en werkjes doen. Maar in de groep lukt dat niet. Thuis komt alle opgespaarde 'van alles' eruit. Omgangsvormen zijn ver te zoeken 'ik wil... ik moet...' en als dat niet gebeurd word ze agressief, boos en vergrietig. Ze heeft Megan vorige week zo hard *met opzet* geduwd omdat ze in de weg stond, 2 tandjes door haar lip, blauwe plek. jillian moest het ook ontgelden die werd ook aan de kant geduwd.

Als dat elke keer zo is als ze naar school is geweest, gaat de lol er voor ons en voor haar er snel vanaf.

Eind mei mag ze op gesprek bij de psych. Hopelijk mag ze begin volgend schooljaar naar het speciaal onderwijs.
Ik weet zeker dat ze het daar veel beter gaat doen. Ik kijk er nu al naar uit dat ze elke dag naar school mag, op een plek waar ze wat met haar kunnen, ze is zo slim en bij de hand haha dat komt er nu helemaal niet uit op school (mede door de kiesmomenten, ze komt 2x per week op school en bijna altijd speelt ze alleen in de poppenhoek, das wel weer erg jammer)

Maarrrr ze mocht afgelopen vrijdag met een vriendje mee thuis spelen! was niet afgesproken, werd geregeld op het schoolplein, ging helemaal goed die middag ben zo blij.