verrijzenis :-)

mooie droom,ik ben benieuwd: wat voor betekenis geef je aan deze droom?

groet Liesanne

Anderhalve week geleden (na de eerste dag reiki-initiatie) stond ik 's avonds af te wassen....Spannend he :-)
En ineens drong iets tot me door, een gedachte en gevoel, een verschuiving in mijn bewustzijn (alsof er iets naar beneden zakt).
Ik besefte dat "als ik niet bang ben voor de dood, ik ook niet bang hoef te zijn van het leven". Voor mij was dit een openbaring. Ik wist dit al lang met m'n verstand, maar nu begreep ik het. Levensangst en doodsangst gaan samen en ik droeg beide al jaren onbewust en verdrongen met me mee.
Die dag had ik te horen gekregen dat er veel heimwee in mij zit naar mijn zielengemeenschap, naar de oorsprong, dat ik verdriet meedraag en dat ik hier niet wil zijn, dat geboren worden voor mij niet fijn was. Ik schrok van deze woorden, maar voelde dat het waar was. Ik projecteerde mijn heimwee lang op mijn kindertijd, maar besef dat ik toen al verlangde naar en dacht over....
Er is een stuk van mij geheeld, ik voel me veel sterker-vollediger.
Deze droom geeft voor mij weer wat ik hierboven heb geschreven.

Geweldig dat je zelf het antwoord hebt gevonden. Heel betekenisvolle droom dus. Heb je enig idee hoe het op dit moment staat met je zielengemeenschap?

Oh wat herkenbaar Inneke...

Het terug naar huis willen , maar je thuis niet kunnen vinden.
Terwijl ik denk en voel dat de les ligt in het leren dat het thuis zijn in jezelf zit. Geborgenheid vinden in innerlijke zekerheid.

Ik weet niet of je iets hebt met astrologie Inneke, maar zo ja zou je voor de gein eens moeten kijken of je mercurius retrograde loopt. Typerend nl.

Heimwee naar de kindertijd.......
onbevangenheid?

Nee en ja op je vraag Thomas.
Ik heb die onbevangenheid/speelsheid heel erg en leef steeds meer vandaaruit. Dat is mijn kracht. Maar soms stop ik ze nog weg, ze is ook jarenlang volledig ondergesneeuwd geweest...
Dat is voor mij de connectie met kabouters en elfjes voel ik nu.
Het kleine meisje dat ik mag koesteren en niet in de steek mag laten. Ik ben heel hard geweest voor haar omdat ze maakte dat ik niet 'gewoon' kon leven in deze maatschappij.

Mijn les: binnen en buiten zijn hetzelfde. Mijn zielengemeenschap is bij mij terwijl ik hier leef in dit lichaam op aarde. De verbinding is er, ik ben niet afgesneden.

Dilani, wat je zegt van innerlijke zekerheid is helemaal waar. Maar ik merk dat ik te veel op mezelf stond, alles zocht in mijn individuele ikje terwijl ik me een stuk afsneed van wat voor mij niet de essentie van spiritualiteit was. Ik zag het als een vlucht, terwijl ik diep vanbinnen beter wist. Dromen, symbolen, archetypen...ze vertellen zo veel.

Deze week heb ik twee keer dezelfde soulcard getrokken: witte figuren in een cirkel, met de aarde erboven in het universum. Het gekke is dat mijn lerares die twee dagen een zielengemeenschap zag die mij koesterde en dat ook mijn man in readings daarvoor witte figuren of engelen zag, met mij in het midden...enzovoorts.

Het is heel persoonlijk en moeilijk uit te leggen. Voor mij gaan spiritualiteit en psychotherapie hand in hand- ze kunnen niet zonder mekaar. Ik voel me nu sterk genoeg om toe te geven aan mezelf dat ik nieuwsgierig ben en leergierig om een stukje wijsheid nog meer toe te laten, te ontdekken...zonder de angst compleet zweverig of gek te worden :-)

Sorry voor mijn warrige uitleg. Ik heb het moeilijk om het genuanceerd en 'juist' neer te pennen :-)

ha Inneke

Ook voor mij herkenbaar: doodsangst en levensangst,mooi dat je het zo ineens kan begríjpen...
Nog even een vraag: hoe zie je dit verdriet ,deze heimwee precies...heeft het met vorige levens te maken...verdriet van voorgaande generaties..? Je noemt natuurlijk zelf al dat het te maken kan hebben met 'afgesneden'-zijn van je zielengemeenschap, maar -dit wetende- hoe kijkt je dan tegen jouw 'geschiedenis' in dit leven aan...waarom groeide je als kind in bepaalde omstandigheden op..?

liefs, Liesanne

had bovenstaande reactie van jou nog niet gelezen bij het schrijven van mijn stukje...

even tijd voor 'werk' ;-). Ik ga het eens overpeinzen en antwoord straks Liesanne.

[quote=inneke] Voor mij gaan spiritualiteit en psychotherapie hand in hand- ze kunnen niet zonder mekaar.

Dit is ook heel waar voor mij! Deze opmerking deed me vanavond weer eens bladeren een een lang geleden gekocht boek (Eva Pierrakos,PAD-WERK; Werken aan jezelf of juist niet?)
'PADwerk is een brug tussen Psychotherapie en spiritualiteit. Bij Padwerk gaat het met name om bewustwording en zuivering van onbewuste patronen als noodzakelijke voorwaarde voor spiritueel leven... Als we ons n.l. uitsluitend op het 'hogere' richten, bestaat de kans dat we bepaalde factoren in onszelf over het hoofd zien en 'vluchten' voor het leven. Alleen door acceptatie van onze negatieve patronen is het mogelijk deze los te laten.'

deed weer even nieuwe 'wijsheden' op!

gr liesanne

Ja, dat is een stokpaardje van mij

Piero Ferrucci en Roberto Assagioli (psychosynthese) hebben ook mooie frisse boeken geschreven.
Ken Wilber heeft het er ook over, maar die is nogal taai om lezen.
...

hoi Inneke
'k Ben nog wel benieuwd naar een antwoord op mijn vragen...Is het een hoop 'werk', of is het je even ontschoten?

hoe dan ook...tot horens Liesanne

Oh ja, het is me ontschoten...
Ook omdat je had toegevoegd dat je m'n reactie nog niet gelezen had.
Ik kom er op terug als ik terug wat meer 'neergedaald' ben in mezelf :-) Ik ben m'n hoofd boven water aan het houden nu, heel druk met een muzische stage. (leuk, maar heel intensief)

Een weloverwogen antwoord volgt ;-)