Ik weet niet goed wat ik hiermee moet. Ik wil toch even reageren. Het is misschien stom maar ja.
Ik moet wel zeggen dat ik me een droom herinner van een hele tijd terug waarin ik begeleid werd door iemand, ik herinner me een mannelijke stem van links achter mijn schouder die antwoord gaf als ik iets vroeg. Ik liep door een soort straat, op een huis af, die recht op het eind van de straat stond, waar de weg naar links ging. Aan de rechterkant kwam roze/paars licht uit een deur. Ik vroeg wat dat was, ik kreeg het antwoord 'het boeddhisme'. Oh. Okee. Ik voelde een zuiging toen ik eraan voorbij liep, maar ik liep door naar het huis. Links van het huis zag ik in de verte hoge donkere wolken. Toen ik vroeg wat dat was, was het antwoord 'een storm'. Dat was het. Ik ging het huis binnen en daar waren twee jonge mensen die aan tafel zaten. Ik wilde ze aanraken, maar dat mocht niet. Toen ik de jonge rouw toch aanraakte op haar arm vloog ze geschrokken overeind, met een schreeuw, paniekerig. Ik ging weer naar buiten, ze konden mij niet zien.
Meer herinner ik me niet. Verder geen info over de storm, dus niet echt veelzeggend. Ik heb wel een paar weken terug weer zo'n droom gehad met die begeleidende stem, ik zal hem eens opschrijven hier. Hij is wel heel idioot, dus wees gewaarschuwd.
En dan weer ontopic, ik heb er over na zitten denken wat ik met deze info moet. Ik denk dat ik gewoon wat extra dingen in huis haal voor een aantal dagen, eten, drinken, dat soort dingen.
Aan de andere kant, mocht het hier helemaal fout gaan, dan hoop ik wel dat we alle vier gaan, ik moet er niet aan denken dat mijn kinderen zonder ouders achterblijven. We zouden samen een weekendje weggaan, dus ik heb de oppassen van de kids al gezegd dat als het erg waait we thuisblijven.
En voor de rest wachten we het rustig af.
Ik heb altijd al nagedacht over de slachtoffers van natuurrampen. Vond het altijd vreselijk, maar dacht ook tot schande van mezelf dat het nu minder druk was op de wereld. Ik begreep die gedachtes nooit, vond het altijd vreselijk van mezelf. Ik heb mezelf ermee in het reine gebracht door me te realiseren dat ik ook sterfelijk ben, en dat het mij ook kan overkomen. En dat als het me overkomt dat dat er dan ook gewoon bijhoort. Ik ben niet beter dan die onbekende persoon aan de andere kant van de wereld die zijn leven verloor bij de tsunami of de overstromingen in Bangladesh bijvoorbeeld.
Maar goed, het heeft geen zin om mezelf bang te maken, dus ga ik nu eventjes mijn kop in het zand steken, ofwel het speelgoed beneden opruimen, knutselen met Menno en hee, de groene bak is zojuist geleegd, dus die ga ik even ophalen!
Fijne dag allemaal!