Ik ken haar verder helemaal niet, maar nu ik haar gezicht eens goed voor de geest heb gehaald, weet ik dat ze er vaker hangt.
Ik had daarna geen last van mn schouders ik was zo boos, Heb onderweg wel tig scenario's bedacht hoe ik haar terug kon pakken. Ik was in staat om me helemaal op haar uit te leven. Maar dat lost niets op.
Heb er thuis over gepraat wat zou mn mannetje doen als hem dat zou gebeuren. En die zou er op los rammen. Tsja zo voelde ik me eerlijk gezegd wel. En de volgende keer dat het weer gebeurd ben ik er op voorbereid.
Ik weet nu wel waar het probleem zit.. Ik 'eis' veel te weinig ruimte voor mezelf. Ik heb een kleine houding, gebogen schouders loop vaak voorover gebogen... Ik loop liever een gangpad om dan aan iemand te vragen 'mag ik er even langs'.
Krijg wat.. Ik heb ruimte nodig en die krijg ik ook...
Heb vanmiddag een paar oefeningen gedaan om beter en sneller te aarden. Weer een mooie mantra gemaakt. 'Ik heb ruimte nodig en de wereld is groot genoeg'.
Ik sta nu meer in tai-chi houding. iets gebogen knieën rug recht voeten wat breder dan normaal *voor mij dan he
* Goed diep doorademen. En het werkt. Ik beweeg bewuster probeer wat minder heen en weer te lopen maar beweeg wat vaker 'op m'n plek' door m'n evenwicht te verplaatsen... En doordat m'n rug recht is, praat ik ook ineens een stuk HARDER hahaha De kids luisteren nu meteen, ze horen me duidelijk en ik ben bewuster bezig met wat ik precies doe. M'n reactievermogen is sneller, ik knoei minder...
Maar of ik ook zo kan lopen.. Ik voel me er wel lekker bij... Toch maar eens proberen.
En ik heb als ik goed sta geen last van m'n rug en schouders.
Dat wil al heel wat zeggen