Mijn dochter Jessy kwam zojuist thuis uit school en ik voelde dat er iets niet lekker zat. Ze had onenigheid gehad met haar vriendinnetje. Na de ruzie had haar vriendinnetje gevraagd of ze het weer goed wilde maken. Omdat jessy twijfelde en vond dat ze onterecht was aangevallen door haar vriendinnetje had ze gezegd dat ze daar eerst even over wilde nadenken. ´Nee, zei haar vriendinnetje, je moet het nu zeggen. Nou dat is dan jammer zei Jessy, want ik weet het nog niet en wil meer tijd hebben.
Dan wil ik je vriendin niet meer zijn, was de reactie van haar vriendinnetje. Dan heb jij pech zei Jessy, je kunt me niet dwingen.
Ik vind het zo knap dat ze dit al kan met 9 jaar oud.
Ik heb haar geknuffeld en getroost en gezegd dat ik snap dat ze verdrietig is maar dat ik ook enorm trots ben op haar.
Ze is enorm gevoelig en dan toch zo goed bij zichzelf blijven vind ik heel knap.
Moest ik even kwijt
Een hele trotse mamma
