Claimen

Ik zou uitzoeken waarom je jezelf zo afhankelijk van hem opstelt. Jij hebt blijkbaar zijn "aandacht" nodig om jezelf goed te voelen. Is het je onzekerheid die hier voor zorgt? Dat je dan denkt niet goed genoeg te zijn als je even niets van hem hoort? Zo maar een paar vragen om over na te denken . Ik hoor graag je antwoorden hierop.

Hoi Meoi,

Moedig dat je het aankaart en durft te erkennen van jezelf.

Ik vermoed dat het boek "Als hij maar gelukkig is " van Robin Norwood je veel duidelijkheid en tools hierover kan verschaffen.

Er is ook een website :

http://www.norwoodgroep.nl/

In het begin kan het wellicht confronterend voelen als je eea leest, maar probeer het met een open blik te doen. Het is bedoelt om te helpen en ondersteunen.

Ook kan je googlen op co dependency.

Veel succes en hopelijk wat duidelijkheid.

Dilani

Ik denk dat het mede zijn aandacht is die ik nodig heb. Aangezien mijn vorige vriendjes veel meer lieten merken dat ze mij echt leuk vonden dan mijn huidige vriend.
Nu heb ik het idee niet goed genoeg te zijn inderdaad, doordat hij mij weinig aandacht geeft.

En mijn zelfvertrouwen, tja dat ligt heel erg laag.. Ik zou er graag wat aan doen, maar ik weet niet waar te beginnen.

Misschien moet je is proberen er met je vriend over te praten, als dat goed voelt.. Dat kan een hoop onzekerheid wegnemen. Verder had ik eerst ook een laag zelfvertrouwen, maar hoe meer ik naar mezelf ging kijken van binnen, hoe meer ik besefte dat ik geen reden heb om geen zelfvertrouwen te hebben. Misschien heeft je vriend het wel gewoon heel druk in zijn leven en heeft hij af en toe tijd tekort ;).

Ik denk wat dennis zegt, vooral veel naar jezelf kijken. Tenslotte ben jij zelf degene die zich onzeker voelt. Daar kan je vriend helemaal niets aan veranderen!

Ik denk dat als je jezelf ook beter leert kennen je zelfvertrouwen steeds meer toeneemt. Dat zal ook ongetwijfeld een proces zijn. Hoe meer je weet over wie jij bent, waar je voor staat en wat je te bieden hebt, hoe meer zelfvertrouwen je zal hebben. Denk ik dan ;).. En ik heb nu zoiets van als mensen dat niet accepteren dan zijn ze me ook niet waard. Hoe arrogant dat ook mag klinken haha.

Het gaat er meestal om dat je bij de andere persoon wilt halen wat je jezelf niet kunt geven .
De vraag die je jezelf zou kunnen stellen, wat wil ik nou eigenlijk wat hij aan mij bevestigd of erkend ?

Aandacht is hetgene wat het gevoel in jou rustiger maakt, maar dan weet je nog niet wat het werkelijk gevoel is . Wat je probeert te halen bij die persoon. Daar zou je naar op zoek kunnen gaan .

Omdat je spreekt over een misselijkmakend gevoel en verdriet doet het mij erg denken aan een relatie verslaving.
Dat wil niet zeggen dat je verslaafd bent aan relaties, maar wel dat je zelf opofferend gedrag zou kunnen hebben om toch maar te krijgen wat je nodig hebt.
Om zijn aandacht te krijgen, ga je je in allerlei bochten wringen en doe je meestal jezelf tekort.

Mocht je het herkennen , in het boek van Norwood en op de site staan veel tips en oefeningen, hoe je bij jezelf kan achterhalen wat je eigenlijk bevestigd probeert te krijgen en hoe je dat uiteindelijk jezelf kunt geven.

Meoi Aislin, zoek de liefde in jezelf en niet daarbuiten.
Houden van is loslaten, niet vasthouden.

Hai Meoi Aislin,

het boek waar Dilani het over heeft is inderdaad goed om eens te lezen.

Mensen claimen werkt uiteindelijk niet, ze zullen zich verstikt gaan voelen....

Als jij maar van jezelf houdt, dan heb je niemand nodig en is elke relatie een fijne aanvulling, geen compensatie.

Ga eens bij jezelf na of jij vindt dat je er mag zijn, of je goed genoeg bent. Ik zal je het antwoord alvast verklappen, ookal vind je soms misschien zelf dat het niet helemaal klopt: ja, je mag er zijn, je bent goed genoeg, je bent een mooi, uniek mens!

Hoi Meoi Aislin

Inderdaad dapper en goed dat jij claimend gedrag bij jezelf herkent en dit durft aan te kaarten.

Ik denk dat naast het 'naar jezelf kijken' het ook zeker wel waardevol kan zijn het gesprek met je vriend hierover aan te gaan. Ik denk dat mensen een verschillende 'liefdestaal'kunnen spreken.Dat iemand niet veel bevestigt dat hij van je houdt(in woorden),hoeft niet te zeggen dat hij niet van je houdt! Hij spreekt misschien gewoon een andere taal op dat gebied....misschien kan dit wat ontspanning geven als je je dit voorhoudt als hij niet reageert op jou.
Bovendien zal het ook zo werken dat iemand die geclaimd wordt zich juist terug gaat trekken(het is toch ook niet aantrekkelijk om geclaimd te worden),terwijl dat ook weer niets over het liefdesgevoel hoeft te zeggen.

Ik ken het ook in mijn eigen leven: claimen vanuit de angst verlaten te worden en/of niet goed genoeg te zijn. Het gekke is dat je het tegenovergestelde bereikt van wat je zou willen door te claimen.(Wat een frustratie )
Wat mij helpt is de pijn die erachter zit te voelen en te doorleven. Dan kan het liefdesgevoel(voor jezelf en de ander) weer gaan stromen in een 'zuivere' vorm...
'Braak'je verdriet uit..zou ik zeggen

groet, Liesanne

Hoi Meoi Aislin

Ik herken het wel wat je beschrijft. Je bent bang om in de steek gelaten te worden en alleen al als je eraan denkt raak je in paniek eigenlijk. Je stelt je eigenlijk afhankelijk op wat niet nodig hoeft te zijn.
Je bent te bang om hem kwijt te raken en daardoor oorzaak je nog meer paniek in jezelf en chaos.
Je moet goed in jezelf kijken en je zelf sterk maken je hebt niet iemand anders nodig om gelukkig te zijn zolang je van jezelf houd.
Leer van jezelf te houden.
Heb je enig idee hoe het komt dat je je vriend zoveel claimt?
Is er in het verleden iets gebeurt waardoor je erg in de steek ben gelaten?
Of heb je niet genoeg liefde gehad en probeer je die nu in te halen?
Ik hoor graag je antwoord
Groetjes aNNe

Ik ben vroeger erg gepest geweest en heb juist erg veel liefde gehad van mijn familie en exvriendjes.
Daarom vind ik het vervelend dat hij weinig aandacht aan mij geeft.
Ik ben bang dat door zijn manier van "liefhebben"ik gewoon onzeker ben dat hij me niet wil..

Misschien komt dit iets harder over, maar wat ik denk is dat je jezelf niet zo goed durft lief te hebben en dat je het daarom zoekt bij anderen. Dit komt waarschijnlijk door wat je gebeurd is in je verleden.

Dit kwam ik net tegen en wilde het erg graag plaatsen omdat het voor mijn gevoel bij jou huidige situatie past, misschien niet letterlijk maar deels denk ik wel.

Mensen zonder eigenwaarde hebben anderen nodig om ze te vertellen hoe ze moeten denken,hoe ze moeten leven, wanneer ze welke emotie moeten uiten, enz...
Op zichzelf bestaan ze nauwelijks en worden goedkeurings-verslaafden, liefdesverslaafden,
groepsverslaafden, systeem- en structuurverslaafden, leiderverslaafden, ontsnapping-aan-pijn-verslaafden ...'

Het ego lijkt soms wel lijm dat zich vastkleeft aan alles wat het aanraakt. Het kan je ertoe brengen relaties tot afgoden te maken, om zo je eigen innerlijke vrede te laten afhangen van wat die ander wel of niet voor jou doet ...'

Wanneer je diep genoeg gaat en de angst tegemoet treedt,
zal je altijd ontdekken dat hij het gevolg is van een zeer sterk, verkrampt, koppig volgehouden verlangen naar iets dat zegt : "Ik moet, want anders ..."'

Bron

Heel waar Debiorah, en heel treffend voor Meoi