Wie wil mij lezen?

Hoi Evelyn,

Ik wil graag je foto lezen. Het is onder voorbehoud en ik hoor graag wat er wel en niet klopt.

Je bent erg zoekend naar waar je precies in wilt geloven. Je hebt een identiteit nodig, iets waarmee je jezelf kan identificeren. Vooral je zelfvertrouwen heeft hier de oorzaak aan. Het lukt je gewoon niet goed genoeg om echt overtuigd te zijn van jezelf.

Paniek aanvallen, of angstaanvallen lees ik bij je af. Dit komt door je gevoeligheid en het niet kunnen afsluiten tegen prikkels. Waarschijnlijk ben je ook allergisch, of misschien heb je wel een voedsel allergie.

Ik weet niet wat je allemaal meemaakt in je dromen, maar volgens mij zijn ze nogal vreemd. Je kan er vaak niet van begrijpen en laat ze dan maar gebeuren. Toch heb ik het idee dat hier wel een aantal belangrijke boodschappen worden verteld waar jij zeker iets mee kunt.

Je lach zit diep verscholen, en je bent niet uitbundig. Je bent erg op de achtergrond en onopvallend. Toch vind ik dat erg jammer want je hebt een hele prachtige, pure en sterke uitstraling. Geef je zelf wat meer complimentjes, en neem vooral ook de complimentjes van anderen aan. Ik weet dat dit erg moeilijk voor je is, omdat je jezelf niet wilt accepteren zoals je bent. Toch is dat nergens voor nodig! Je bent prachtig zoals je bent, en je hebt veel te vertellen.

Tijd om je mond open te doen zou ik zeggen .

Goed dit was mijn lezing. Ik lees graag je reactie.

Oh hoi Evelyn, nu zie ik het pas.
Leuk dat je hier even komt neuzen!

Groetjes
Karin(féileacán)

Ja inderdaad ben erg zoekend, naar wat ik wil geloven.
Ik ben RK opgevoed en heb heel lang getwijfeld of ik wel wat anders kon gaan geloven. Ook erg in 2strijd geweest. Waarzeggen is taboe voor de bijbel enz. Maar het voelt goed voor mij, het heeft heel lang geduurd voor ik me daaroverheen heb gezet. Ik ben er 150 KM voor verhuist. weg uit het RK dorpje waar ik altijd gewoond heb, waar het totaal niet begrepen word.

Weinig zelfvertrouwen heb ik ook. Ik twijfel aan alles. En als ik ergens echt voor wil gaan, werken de omstandigheden niet mee. Ik heb een complex gezin. Mijn man heeft ernstige ADHD. onze oudste dochter Ashley staat op de lijst voor een adhd onderzoek en onze 2e dochter Michelle, is met 'spoed' boven aan de lijst gezet voor een onderzoek naar autisme, dan heb ik nog 2 dochters en mezelf.. en mezelf vergeet ik regelmatig.

Angst heb ik alleen om mezelf te zijn. Ik weet niet wat of wie ik ben. Ik schrijf ontzettend veel dingen die ik niet eens zou kunnen weten, maar het klinkt in mijn oren als de waarheid en ik haal daar handvaten uit voor in mijn leven. Ik neem voorbeeld aan mijn grootouders en ouders. wat hun eigenschappen zijn en wat hun levensloop was. Ik wil dat doorbreken. Ik kan het doorbreken. Maar ik vind het moeilijk om mezelf daarin sterk in te maken.

Mijn dromen, die zal ik later een keer uitschrijven, ze hebben me in ieder geval getriggerd om meer op zoek te gaan naar m'n vorige levens. Maar dat is ook niet zo makkelijk als je 1 droom hebt en voor de rest geen aanknopingspunten.

En mijn lach, ja die zit inderdaad op een heel diep vlak in mezelf, komt soms wel naar buiten, meestal na een gek voorval.

En gevoeligheid. praat me er niet van ik kan niet tegen veel visite, felle kleuren, veel laagjes kleren, fel zonlicht.
Als ik in de praxis langs de appparaten loop (die allemaal geel zijn :S) krijg ik spontaan trillingen in m'n ogen.

En aan de andere kant. ik heb een groot innerlijk gevoelsleven, maar dat uit ik alleen nog op papier en in muziek. Ik vind het ook moeilijk om dat bloot te geven.

Bedankt voor je openhartige reactie. Ik denk dat jij wel goed zou kunnen opschieten met Linkie hier op het forum. Ik herken zoveel paralellen in jullie verhaal . In ieder geval wordt het nu eens tijd om aan jezelf te gaan werken. Dat is niet altijd even makkelijk, maar je zal er veel van leren. Ik hoop dat je ook nog iets nieuws uit de lezing hebt geleerd, of dat er in ieder geval bepaalde dingen bevestigd zijn. Want ja, dingen opschrijven die je niet kan weten, dat kennen we hier allemaal . Ik heb er een foto-lees optie van gemaakt, wie weet wat jij er allemaal mee kan gaan doen .

Ik vind het echt knap van je dat je kan zien dat ik een allergie heb.

Ik verdraag namelijk geen metaal. ik krijg er jeuk van en als ik het te lang draag krijg ik exceem.

Ik ben er achter dat wat ik schrijf 'intuitief schrijven' is.
Ik heb er in 2004 een erg ophelderende ervaring mee gehad. Ik was echt even 'van de wereld'.

Blij dat ik niet de enige ben

Er zijn er veel meer . En knap wil ik het niet noemen, ik kan gewoon erg goed gokken .

Hierbij ook mijn lezing

kan zijn dat ik fout zit hoor maar dan gewoon zeggen he
kheb de lezing van nims niet gelezen, dus misschien zeg ik dingen die hij al gezegt heeft.

Je twijfeld soms aan jezelf. Je mag nog wat meer zelfverzekerd worden. Eigenlijk is die twijfel bij jezelf helemaal niet nodig. Hierdoor wordt je onzeker, je kunt er wel tegen.. maar toch zou ik je aanraden om uit te zoeken wat jou zo onzeker maakt. Zodat je hieraan kunt werken.

Je komt best sterk over, dan dat je in werkelijkheid van binnen bent. Ik denk dat dit door je houding en uiterlijk komt. Lijkt een beetje ofdat je ziel en karakter niet echt bij jou lichaam hoort te horen. Want mijn eerste indruk over jou is veel anders, dan als ik goed ga kijken. Maar misschien moet je jezelf nog wat ontwikkelen, vooral over dat twijfelen.

Klopt het dat mensen met hun reacties jou kunnen beinvloeden? Misschien komt het hierdoor dat je twijfeld aan jezelf??

Je bent best wel gevoelig. Alsof je gek wordt van sommige dingen (waar je gevoelig voor bent). Ik kan zo niet zien wat voor dingetjes dat zijn, maar dat weet jezelf wel

Wat ik ook zie is dat je open en eerlijk naar andere toe bent. Toch zie ik hier wat voorzichtigheid in terug bij je..

Voel jij je anders als de rest??

denk dattie dit al was, beetje kort maarja..

Lief dat je het vraagt.. Ik voel me inderdaad heel anders dan de rest.
Als ik lekker in m'n vel zit, lijkt het net of ik in 2 werelden tegelijk zit. Op aarde ben ik dan vaak bezig met werk, terwijl m'n hoofd vol zit met allerlei gedachten, ingevingen, dingen die ik opmerk enz enz.

Voorbeeldje, dan ben ik aan het afwassen zie ik een vogel oid en krijg dan de ingeving om even een kaarsje aan te doen of een wierook te branden.. En als ik lekker bezig ben gaat dat de hele dag door..

Ik word er soms kriegel van, maar vind het ook heerlijk. En als ik zo'n dag heb gehad, ben ik de volgende dag best knorrig als het druk is, of veel lawaai of veel prutteltjes die rondslingeren.

Maar wat ik nog het ergst vind, als de maan duister is (en dat is ie elke maand 4 dagen) en de zon schijnt niet, voel ik me echt verschrikkelijk.

Ik weet nu wel dat ik anders ben, maar er zijn er nog meer anders-mensen net zoals mij.. Dat is wat me onzeker maakt.
Ik ken niemand die zo is als mij en als ik dat probeer uit te leggen kijken ze me aan of ik uit m'n nek sta te lullen.

Ik hecht veel waarde aan eerlijkheid, integriteit, oprechtheid.
Ik voel me vaak ook echt gekwetst door kleine onbenulligheden, een vergeten trouwdag bijv.

Ja dat maakt me wel voorzichtig met wat ik aan wie vertel.
En m'n lijf.. ja daar worstel ik m'n hele leven al mee en ik kan er nog steeds moeilijk mee overweg.
Ik weeg veel te weinig, ik heb allerlei soorten kapsels gehad, haarkleuren, kledingstijlen maar echt niets voelt goed..
En als ik dan denk laat ik dit eens proberen.. begin ik te twijfelen..

Hoi eVeLyN...
Hierbij mijn fotolezing.

Je bent erg onzeker van jezelf. Je vraagt je zelf vaak af of je iets wel goed doet en blijft met dingen dagen in je hoofd lopen er nog steeds over nadekend.
Weinig zelfvertrouwen.

Je ogen stralen een kracht uit. Je hebt ook een kracht maar ik weet niet of je weet waar die voor is?? wat je ermee kan.

Je leeft op deze wereld maar toch ook niet. Zo voelt het bij jou deze wereld is vreemd en raar voor je je voelt je hier niet echt thuis en je weet en hebt altijd gevoelt dat je anders dan andere mensen bent. Hierdoor ben je ook erg onzeker van geworden zeker toen je nog een kleind kind was.

Kleine dingen raken je erg. Je bent erg gevoelig.
Ik denk ook dat je soms kan voelen hoe andere mensen zich voelen?
Als je met iemand bent dan weet je al snel hoe die gene is hoe die zich voelt enzo.

Je weet niet goed hoe je zelf bent. Je weet eigenlijk heel weinig van jezelf af. En dat maakt het bij jou heel beangstig je loopt contineu rond met een gevoel van angst. Angst voor jezelf en angst voor de wereld waarin je leeft.
Je hebt volgens mij ook een eigen wereld waarin je jezelf terug trekt als het allemaal even te veel word. Teveel indrukken.

Door teveel indrukken die je tegen komt bij mensen of gewoon als je op straat loopt in de stad gaat je hoofd van vol zitten.
Daarom vraag ik me ook af als je met iemand bent en die gene voelt zich verdrietig dat je dit dan overneemt zeg maar dat je je ook soort van verdrietig voelt.
Volgens mij gaat dit bij jou automatisch.

Je hebt daardoor ook geen gevoel dat je jezelf kan zijn omdat kleine dingen je al zo raken en mensen kunnen je al zo raken dat je daar de meeste van de tijd mee bezig bent en niet in jezelf kan kijken wat jij bent en wat jij kan.
Je bent erg kwetsbaar.

Zowiezo denk ik als je wat sterker in je schoenen staat en weet hoe je zelf bent dan zal je je niet meer zo onzeker voelen en dan kan je gebruik maken van die kracht die je in je hebt want je ogen stralen die duidelijk uit.

Ik wil graag je reactie horen op deze lezing
Groetjes aNNe

Niet alleen als ik met iemand ben.
Met mijn man heb ik zo'n band dat als we niet samen zijn, ik feilloos zijn emoties voel.

Afgelopen augustus had hij een bruiloft. Ik ging niet mee ivm de kids, mijn mannetje ging wel. Ik kon precies voelen wat er gebeurde aan de hand van zijn gevoel. Het onderweg zijn en de spanning. de rust bij aankomst en toen het officiële gedeelte begon moest ik even flink huilen en zingen.. Ik hou dat soort dingen bij in m'n BOS. Heb de hele dag door geschreven en 's avonds gedeeld met m'n man.. En het klopte tot op de minuut met zijn gevoel.

Nee inderdaad ken ik mezelf niet. En ik krijg zoveel informatie, emoties en indrukken binnen per dag dat ik er soms echt ziek van word als ik me niet snel genoeg ontlaad. Met een edelsteen bij me gaat het beter. Ik mediteer ook regelmatig, het lost de spanning in m'n schouders op. Maar daarmee leer ik mezelf niet kennen.

Stemmingen overnemen kan ik wel, bij m'n kids. als hun moe zijn en ze bij me komen zitten, ben ik daarna uitgeblust terwijl hun staan te stuiteren van energie.. Ik probeer me daarvoor af te sluiten, maar dat lukt niet altijd. Het heeft ook wel voordelen. Ashley had afgelopen donderdag erg hoge koorts. 37.9 's ochtens 39.7 's middags en 's avonds 40.2 We hebben samen geslapen, ik wilde haar niet alleen laten, vertrouwde het voor geen meter, de volgende dag was de koorts over en had ze weer energie voor tien (letterlijk).

Ik kan me afsluiten voor energie als op straat ben, dat doe ik ook, maar dan zit ik in m'n eigen bubbel bekijk alles vanachter een waas en kom daar alleen uit als ik móet communiceren, anders niet. Ik vind mensen moeilijk, vaak zeggen ze A maar alles wat ze doen wijst op B. Ik kan dat moeilijk handelen. Maar het gaat beter. Ik trek me het liefst terug in het bos. heerlijk rustig, t ruikt lekker en het is verfijnd en mooi. Ik zou echt serieus in het bos kunnen wonen.

Heb je zelf al geprobeert te readen? Denk dat jij meer kan zien dan normaal voor het blote oog waarneembaar is. En dan denk ik ook richting aura's, geesten enz enz. Daar bovenop denk ik dat je mensen zou kunnen aan voelen én dat je kan healen.
Je staat overigens ook in contact met de natuur als je het mij vraagt. (voelen wanneer het weer gaat veranderen, aan de wind voelen of er onweer op komst is enz, weer aan voelen dus eigenlijk én voelen of ''moeder aarde'' ''boos'' is (hoop dat dit niet heel dom klinkt))

(heb de berichten nog niet gelezen dus sorry als je dit eigenlijk allemaal al wist ondertussen :D)

Mezelf readen.. nee dat heb ik nog niet geprobeerd.
Ik ben wel heel druk bezig met alles wat ik aan voorgeschiedenis van familieleden weet te spiegelen op mezelf. Of hun gedrag overeenkomt met dat van mij en of ik dat gedrag door wil geven aan m'n meiden. Zoniet probeer ik het zo goed mogelijk bij te buigen. En m'n vorige levens houden me bezig, ik heb een sterke verbondenheid met de 2e wereldoorlog, met de middeleeuwen, afrika en india. Maar wat dat vandaan komt?

Ja ik kan aan de kleuren van de wolken wel zien wat voor weer het word. Maar dat kan iedereen als je er een boek over leest. Ik vind het wel heel leuk om naar de mussen in de tuin te kijken. hun gedrag, reacties op elkaar. hiërarchie enz. Maar ik heb altijd al een aanleg voor Biologie gehad. Ik probeer er nu alleen meer bewust mee om te gaan, ik leer over de planten die ik zie en kijk of ze nuttig zijn voor me, of ik ze kan eten wat hun geneeskracht is.

Wat kath schrijft kan heel goed kloppen denk ik dat je mensen kan readen en healen.
Zoals ik al zei je hebt een kracht bij je en daar kan je wat mee maar je hebt het nog niet ontdekt ik denk dat je je misschien is wat meer in readen en healen moet verdiepen

Je schrijft over je vorige levens? weet je daar meer van dan alleen dat je je erg voelt aangetrokken tot 2de wereld oorlog, middeleeuwen afrika en india ??
Ben benieuwd.

Nee nog niet, ik schrijf niet over ze.
Ik heb over ze gedroomd en sommige dingen 'voel' ik.
Op de basisschool kon geschiedenis me eigenlijk niet zo boeien. tot het onderwerp de 2e wereldoorlog aan bod kwam. Ik raakte eerlijk gezegd gefascineerd. Ik haalde een 9 voor de toets.

Pas jaren later in 2005 droomde ik erover. Dat ik in Winterswijk naar het station rende. Daar in de rij moest staan 2 rijen 'diep' tegen de muur. Mijn 'naam' werd geroepen en op dat moment sprong er een man voor me. die overstuur ging. Op dat moment werd ik wakker. Ik heb alleen zijn achterkant gezien, weet nog steeds niet wie hij is. Het voelde ook echt toen ik wakker werd of ik de aanwezigheid van de personen die naast me stonden nog steeds kon voelen.

De middeleeuwen... Jeanne 'd Arc, de kleding, entourage, hoffelijkheid, het heerlijke eten (heb in een middeleeuws restaurant gewerkt) de kruiden, de wereld ontdekken, columbus ontdekte america, de indianenverhalen hebben me ook altijd geboeid, pocahontas, voor de kids. En ja inderdaad luisteren naar de wind is heel rustgevend. Ik ga nu ook veel vaker 'even uitwaaien'. Ik ben nu in een boek bezig over het medicijnwiel, ik ga er een maken voor mezelf. En veel dingen in mijn karakter worden nu wel wat duidelijker. Mijn doel, heeft een psyche voorwaarden gekregen. Ik ben iemand die een 'fundering' voor een project kan maken, een opzet, maar ik geef te vroeg op om er de vruchten van te plukken...
de heksenvervolging, vooral de heksen die opgehangen zijn, ja luguber ik weet het, Maar mijn oma heeft zich opgehangen in het trappegat en ik voel me zeer met haar verbonden. Ik heb haar nooit gekend, maar ik 'weet' dingen van haar, die ik normaal niet zou kunnen weten. Ze is mijn gids, om niet dezelfde keuze te hoeven maken, zoals zij deed. Ik heb een kans, om wel mijn kleinkinderen te zien, mijn kinderen te zien trouwen. Ik wil niet opgeven, ik wil hun leven niet missen. en dat is mijn motivatie, Ik geef niet op, hulp vragen is oke, maar opgeven nooit. Niet als het m'n leven is. Tenzij het 'gewoon tijd' is.

India maakt mooie stoffen heerlijk eten, maar ik heb met oosterse dingen in het algemeen meer. Al heb ik wel hindoestaanse godenbeeldjes, wierook uit India (moeders geuren) en eten we veel kip en rijst. Ik vind de oosterse wijsheden erg prettig, ik doe yoga en tai-chi, ik vind *de echte* Geisha's echt geweldig mooi om te zien, ik bewonder hun geduld en toewijding, De olifant, die we hebben gekregen van mijn werk toen we gingen trouwen, kracht, wijsheid en een dikke huid, voor al wat nog komt. Ik heb een boekje over tao van de liefde.Beetje bedenkelijk om te lezen, maar dat komt nog wel, daar is nog geen tijd voor.
Al dat water en die bergen, en toch nog gewoon serene rust. De vieringen zijn daar ook heel uitbundig, veel bloemen en beeldjes. Veel vrolijker dan een kerkdienst, al zou ik weer niet in zo'n tocht mee moeten lopen.. Veel te druk.

En afrika, de dieren die daar leven, de rust, de ruimte. Dichtbij de natuur. We hebben in 2005 overwogen om te emigreren. Dat lukte niet. Achteraf maar goed ook, ik kan niet tegen felle zon... En Suid-Afrika is niet al te veilig. En na het lezen van het boek 'de dood wil mij niet' geschreven door een overlevende vrouwelijke tutsi dokter-verpleegkundige die de Rwandese massaslachting heeft overleefd maar daar wel haar man 3 kinderen en broer bij verloor. En alle dingen die ze daar bij heeft moeten doorstaan. Heeft me wel geactiveerd om meer te gaan doen met mijn aanleg voor biologie en homeopathie. Kunnen overleven in de natuur omdat je weet wat je met moeder natuur kunt doen en niet alleen de kruiden en de planten, maar ook met lucht, water en aarde. Daarnaast de geweldige kleuren van de zon. heel puur nog, daar word ik helemaal warm van. In ons vorige huis hadden we van de kleurlijn 'stijlkleuren' vuur genomen, net zoals de zon in afrika... Maar met ons gezin was dat niet zo'n goed idee.. Nu hebben we pompoenoranje en lichtgeel, met veel hout. Dat werkt beter. Maar Afrika, daar zou ik wel een keer op vakantie willen.

Dus je denkt dat alles waar je enorme aantrekkingskracht bij hebt dat dat met je vorige leven te maken heeft ?

Het zou wel een verklaring zijn

Nee, dat niet. Maar sommige dingen weet je gewoon.
Alsof het een deel van mij is.

Voor mij was het niet meer dan logisch dat de kids naar de maharishi basisschool gingen (waar ze werken volgens de WCI principes, waar transcedente meditatie vaste lesstof is, Waar rust orde en respect zeer hoog in het vaandel staan, waar je ayur veda weken hebt met workshops (pols voelen, gezond eten, yoga, buikdansen enz)
En ik voel me daar erg thuis op school.
Met Ashley gaat het ook goed thank goddes. Ze heeft vriendjes en vriendinnetjes, haar creativiteit is nog meer los gekomen en ze is een stuk rustiger dan eerst, op haar andere school.

En als je afrika neemt, ja de kleuren, natuur, robuustheid. Dicht bij de elementen.

En de 2e wereldoorlog, dat is zo'n deel van me dat ik er niet over twijfel dat dat mijn laatste leven voor deze was. Maar ik ben nu nog op zoek naar mijn rol, wat ik nog moet leren uit dat leven. Zodat ik het door kan geven aan mijn kinderen, zodat zij niet alles nog moeten leren wat ik leer.

''Nee, dat niet. Maar sommige dingen weet je gewoon.
Alsof het een deel van mij is.''

Dat klopt het gevoel of je van sommige dingen echt alles weet eigenlijk het gevoel van aantrekkingskracht en waar het uit voor komt weet niemand. Het zou goed kunnen dat het met een vorig leven te maken zou kunnen hebben want zo voelt het...

Maar of het ook echt zo is?

Ik heb de afgelopen dagen geprobeerd erover na te denken, op te schrijven enz. Maar ik zit helemaal 'op slot'.

Ik ervaar weer even helemaal niets, m'n timing is waardeloos, maar ik ben wel fit, met verschrikkelijke opvliegers af en toe alsof m'n bloed ineens heel warm word en dan breekt het zweet me aan alle kanten uit...