Van Debiorah:
Wat ik je graag wil meegeven is mijn visie die ik heb op vele kinderen die worden gediagnosticeerd worden met een ontwikkeling- of gedragsstoornis. Hoewel er per diagnose verschillen zijn ben ik van mening dat er 1 basis is voor de omgang met deze kinderen. Dat is namelijk een accepterende, liefdevolle en stimulerende omgeving. We kunnen deze bijzondere kinderen (in het licht van de nieuwe tijd) zien als spiegels, ze ketsen onze overtuigingen terug. Daarom vind ik dat de overtuigingen van ouders heel belangrijk zijn in de omgang met deze kinderen. Dat wil niet zeggen dat het kind per definitie een product van de ouders is! Als een kindje bijvoorbeeld last heeft van een grote gevoeligheid voor binnenkomende prikkels is dit niet de schuld van de ouders. De rol die ouders wel kunnen spelen is dan een wereld te creëren waar het kind leert om te gaan met deze prikkels.
Overtuigingen
Een overtuiging is bijvoorbeeld, mijn kind zal dan nooit kunnen leren want hij heeft niet het benodigde IQ. Nu zul je misschien denken ja dat is toch een feit, en ja als jij daarin geloofd zal je kind niet anders geloven. Simpelweg omdat jij hem te kennen geeft dat er grenzen zijn in zijn ontwikkelingsmogelijkheden. Ook al zul je deze overtuiging nooit hardop uitspreken je kind voelt dit feilloos aan zeker een kind zoals Menno. Zeker bij bijzondere kinderen is de maatschappij erg gericht op het benoemen van de beperkingen van een kind. Wanneer een kind keer op keer bevestigt ziet dat hij dingen niet kan zal het zeer negatief werken op zijn ontwikkeling maar ook op zijn zelfbeeld! Belangrijk vind ik daarom uit te gaan en vertrouwen hebben in de mogelijkheden van een kind, je kunt voor de overtuiging kiezen dat je nooit van te voren weet wat een kind wel of niet kan leren. Of het kind dan alles leert weet je niet maar je stimuleert het kind in ieder geval om zijn mogelijkheden te verkennen.
Een overtuiging is niet altijd simpel te veranderen en daarom vraagt een bijzonder kind ook veel van zijn ouders. Ik heb persoonlijk ervaren dat bijzondere kinderen mij confronteren met mijn overtuigingen. Je moet dit alleen wel leren zien en ook naar jezelf durven kijken!
Liefdevolle en accepterende houding
Een ander heel belangrijk punt is acceptatie. Accepteer hoe en wie je kind is, jou kind is uniek en heeft zijn eigen ontwikkelingsweg. Misschien niet zoals het gemiddelde kind, maar als je heel eerlijk kijkt wil jij zelf ook niet je eigen ontwikkelingsweg gaan? Acceptatie is het onvoorwaardelijk accepteren van je kind met al zijn unieke eigenschappen. Onvoorwaardelijk liefhebben betekend dat je leert je oordelen los te laten over het kind en zijn gedrag. Als je accepteert dat het kind op dit moment het beste doet wat hij kan leer je zelf ook een meer ontspannen houding te hebben. Even zo belangrijk is acceptatie van jezelf als ouder van een speciaal kind, ook jij doet wat je kunt, veroordeel jezelf niet om de diagnose van het kind! Zowel ouder als kind moeten kunnen genieten van het leven leg daarom geen grote druk op de ontwikkeling, dit werkt vaak averechts. (Zeker bij nieuwetijdskinderen!) Niets moet, alles mag.
Dankbaarheid
Het is misschien heel raar in de wereld van vandaag de dag maar wees dankbaar voor alle kleine dingen. Iedere stap hoe klein die ook is, is er een! Hoe meer een kind beloond word voor alles wat hij wel doet hoe meer het kind gemotiveerd raakt om die dingen te doen. Je kan dit heel simpel doen door complimenten te geven, in je handen te klappen, blijdschap te tonen etc. Om het voorbeeld van de veters te nemen, je wilt graag dat een kind zijn veters leert strikken. Dan denk je nou simpel van A naar B, maar sommige kinderen hebben tussen A en B stappen nodig. Dus al neemt een kind alleen het initiatief om het te proberen, benoem en beloon dit! Ooh, wat goed je probeert je veters vast te doen! Zo leer je een kind dat het ook leuk is om te proberen en dat het niet alleen goed is als het helemaal lukt.
Begin in de wereld van het kind
Wat ik denk dat belangrijk is dat het kind een veilige basis krijgt in zijn leven. De meeste ouders doen van nature erg hun best om een veilige basis te bieden maar sommige kinderen hebben meer nodig dan het gemiddelde kind. Om je kind te begrijpen zal je dus eerst kennis moeten gaan maken met de wereld van het kind. Dan leer je te kijken door het kind zijn ogen en zie je hoe het kind de “normale” wereld ervaart.
Hoe gek het misschien ook klinkt maar de eerste stap is de wereld van het kind betreden alvorens het kind naar jou wereld zal komen. Als je begrijpt waar een kind moeite mee heeft, waar het interesses in heeft en waarom, kun je die kennis in gaan zetten. Als je leert luisteren naar het kind zal hij je duidelijk maken wanneer je ongeduldig bent, te snel wilt, teveel moet en te hoge verwachtingen van hem hebt, kortom oordeelt.
Wanneer je een basis hebt opgebouwd door je kind zijn wereld te verkennen kan je langzaam en op een ongedwongen manier proberen het kind in jou wereld uit te nodigen. Dit kun je bijvoorbeeld doen op de volgende manier, doe iets wat het kindje zijn aandacht heeft en ga op een speelse manier dingen aanbieden waarvan hij kan leren. Ook is het belangrijk je kind iets aan te bieden wat op zijn niveau ligt, want dan is het leuk om te doen. Als een kind alleen maar aangeboden krijgt wat moeilijk is zal de lol er snel vanaf zijn, en wederom zal dit demotiverend werken en zijn zelfbeeld schaden. Wanneer een kind bepaalde taken eenmaal goed kan kun je de moeilijkheid gaan opbouwen door langzaam aan iets toe te voegen. Zo blijft het leuk en boeiend voor het kind om te doen.
bron: http://nlforum.merudi.net/ubbthreads.php?ubb=showflat&Number=18287#Post18287
Haar betoog over nieuwetijdskinderen: http://nlforum.merudi.net/ubbthreads.php?ubb=showflat&Number=13796#Post13796
Voor meer informatie over bestaande methodes die kunnen helpen surf naar:
http://www.parel.nu
http://www.optionmethodnetwork.com
http://www.son-rise.org/
http://www.selfcreation.com/index.htm
Hoe om te gaan met nieuwetijdse kinderen
Delen:
Debiorah
okt 25 '07
Mijn betoog over nieuwetijdskinderen: http://nlforum.merudi.net/ubbthreads.php?ubb=showflat&Number=13796#Post13796
Voor meer informatie over bestaande methodes die kunnen helpen surf naar:
http://www.parel.nu
http://www.optionmethodnetwork.com
http://www.son-rise.org/
http://www.selfcreation.com/index.htm
Voor meer informatie over bestaande methodes die kunnen helpen surf naar:
http://www.parel.nu
http://www.optionmethodnetwork.com
http://www.son-rise.org/
http://www.selfcreation.com/index.htm
ome willem
nov 5 '07
Het grootste probleem is dat nieuwetijdskinderen niet worden begrepen. Kijk eens naar Baby's wil is wet op donderdagavond.
Eeen verademing om te zien hoe het kind centraal mag staan en ouders een contract moeten ondertekenen
De nieuwe kinderen begrijpen hun lichaam niet,
slapen, rust, voeding, structuur, juiste kleding en temperatuur
mag beter in evenwicht.
Daarnaast zien ouders te vaak een afspiegeling van zichzelf en handelen daarnaar.
Als je een auto of huis koopt loop je er ook omheen en kijk je erin. Je kijkt echt niet alleen naar de voorkant of achterkant, ouders vergeten dat vaak.
Beter is om als ouder en het kind te leren bekijken hoe het zelf
is. Kan het kind bij zijn gevoel leeft het dichter bij zijn ziel. De eerste 7 a 8 jaar zijn zo belangrijk.
Eeen verademing om te zien hoe het kind centraal mag staan en ouders een contract moeten ondertekenen
De nieuwe kinderen begrijpen hun lichaam niet,
slapen, rust, voeding, structuur, juiste kleding en temperatuur
mag beter in evenwicht.
Daarnaast zien ouders te vaak een afspiegeling van zichzelf en handelen daarnaar.
Als je een auto of huis koopt loop je er ook omheen en kijk je erin. Je kijkt echt niet alleen naar de voorkant of achterkant, ouders vergeten dat vaak.
Beter is om als ouder en het kind te leren bekijken hoe het zelf
is. Kan het kind bij zijn gevoel leeft het dichter bij zijn ziel. De eerste 7 a 8 jaar zijn zo belangrijk.
Debiorah
jan 16 '08
Behandeling van ADD,ADHD en ASS met medicijnen blijkt op de lange termijn niet te werken.
Het gaat hier om middelen zoals Ritalin®/Rilatine®, Concerta®, Equasym XL® en dextro-amfetaminen (methylfenidaat *)
Een grootschalig onderzoek (MTA study) over het gebruik van rilatin bij 600 kinderen was aanvankelijk positief. In 1999 luidde de conclusie dat één jaar medicatiegebruik effectiever was om ADHD in te dammen dan gedragstherapie. Het voorschrijven van geneesmiddelen verdrievoudigde daarna in het Verenigd Koninkrijk.
Vijf jaar later blijkt echter dat ritalin geen enkel gunstig effect heeft op het gedrag van deze kinderen en dat hun lichamelijke ontwikkeling (groei en gewicht) een significante vertraging heeft opgelopen. Een van de onderzoekers prof. Pelham van de University Buffalo stelt dat de heilzame werking van de medicijnen in het eerdere onderzoek is overdreven. De risico’s van de medicatie zijn niet kleiner dan de gunstige effecten, zoals men oorspronkelijk dacht.
Prof. Pelham: er is geen indicatie dat op de lange termijn medicatie beter is dan niets doen. Op de korte termijn gedragen ze zich beter, op de langere termijn niet. De ouders moeten dit duidelijk weten.
"There is no evidence that it helps them; it’s simple as that”.
Het geld dat in deze medicijnen wordt geïnvesteerd kan ook gebruikt worden om meer onderzoek te doen naar effectieve pedagogische behandelingsmethoden. Maar er zijn meer mogelijkheden.
Wetenschappelijk onderzoek heeft al meermaals uitgewezen dat voeding in een groot aantal van de gevallen een oorzakelijke storingbron is. Het lichaam reageert - op bepaalde voedingsstoffen- op een manier die het functioneren van het lichaam zelf verstoort. Soms worden voedingsstoffen niet herkend. In de darmwand kan dit leiden tot ontstekingen en wordt de darmwand ‘lek’ voor vreemde stoffen. Daardoor komen deze vreemde stoffen het lichaam binnen dat daar via een immuunrespons op zal reageren.
De laatste tijd komen er steeds meer bewijzen dat een uitgebalanceerd dieet dat volledig aansluit op het kind effect heeft op het gedrag. Veel kinderen reageren op de additieven zoals kleur- en smaakstoffen die in tal van voedselproducten voorkomen. Om een dieet op te stellen zal daarom eerst onderzoek gedaan moeten worden hoe het kind op bepaalde stoffen reageert. Op internet is veel informatie over de additieven te vinden.
Hier een link over additieven die hyperactiviteit kunnen veroorzaken.
Kinderen met ASS hebben vaak een anders werkend systeem qua stofwisseling, vitaminegehaltes, reacties op voeding en de bestandsdelen daarin. In principe kun je dat vergelijken met hun gevoeligheid voor veranderingen en hoe ze daar op reageren, zo kan ook hun lichaam sterk reageren op de niet juiste balans met betrekking tot stoffen.
Er zijn verschillende methodes om dit te onderzoeken:
klassiek stofwisselingsonderzoek
imuunonderzoek
schildkliertesten
EEG of PET scan
onderzoek op aanwezigheid van zware metalen in bloed of haren
Stoellgangalyse ( vooral bij kinderen die vaak antibiotica krijgen of hebben gehad)
Nog een andere optie is orthomoleculaire therapie. Met orthomoleculaire therapie word na onderzoek een dieet opgesteld waarbij gebruik wordt gemaakt van vitamines en enzymen.
Darmklachten zijn een van de meest onderkende problemen zijn bij ADD, ADHD en ASS . Via orthomoleculaire therapie wordt getracht het maag-darmstelsel te normaliseren, waarbij de eigen genezingkracht van het lichaam op de eerste plaats staat.
* Methylfenidaat is een aan amfetamine verwant indirect werkend sympathicomimeticum dat sinds het begin van de jaren zestig is geregistreerd. Overigens is er een verschil met amfetamine zoals in de volksmond bekend: het bevat niet een phenethylamine kern, maar een piperidine-kern.
Het valt als wekamine onder de Opiumwet. Methylfenidaat remt de heropname van dopamine en noradrenaline. Methylfenidaat is het werkzame bestanddeel van Concerta® en Ritalin®/Rilatine®, Equasym XL® en dextro-amfetaminen.
Lees meer:
http://www.de-poort.be/cgi-bin/Pagina.pl?id=1
http://users.skynet.be/bk337022/adhdenritalin.html
Het gaat hier om middelen zoals Ritalin®/Rilatine®, Concerta®, Equasym XL® en dextro-amfetaminen (methylfenidaat *)
Een grootschalig onderzoek (MTA study) over het gebruik van rilatin bij 600 kinderen was aanvankelijk positief. In 1999 luidde de conclusie dat één jaar medicatiegebruik effectiever was om ADHD in te dammen dan gedragstherapie. Het voorschrijven van geneesmiddelen verdrievoudigde daarna in het Verenigd Koninkrijk.
Vijf jaar later blijkt echter dat ritalin geen enkel gunstig effect heeft op het gedrag van deze kinderen en dat hun lichamelijke ontwikkeling (groei en gewicht) een significante vertraging heeft opgelopen. Een van de onderzoekers prof. Pelham van de University Buffalo stelt dat de heilzame werking van de medicijnen in het eerdere onderzoek is overdreven. De risico’s van de medicatie zijn niet kleiner dan de gunstige effecten, zoals men oorspronkelijk dacht.
Prof. Pelham: er is geen indicatie dat op de lange termijn medicatie beter is dan niets doen. Op de korte termijn gedragen ze zich beter, op de langere termijn niet. De ouders moeten dit duidelijk weten.
"There is no evidence that it helps them; it’s simple as that”.
Het geld dat in deze medicijnen wordt geïnvesteerd kan ook gebruikt worden om meer onderzoek te doen naar effectieve pedagogische behandelingsmethoden. Maar er zijn meer mogelijkheden.
Wetenschappelijk onderzoek heeft al meermaals uitgewezen dat voeding in een groot aantal van de gevallen een oorzakelijke storingbron is. Het lichaam reageert - op bepaalde voedingsstoffen- op een manier die het functioneren van het lichaam zelf verstoort. Soms worden voedingsstoffen niet herkend. In de darmwand kan dit leiden tot ontstekingen en wordt de darmwand ‘lek’ voor vreemde stoffen. Daardoor komen deze vreemde stoffen het lichaam binnen dat daar via een immuunrespons op zal reageren.
De laatste tijd komen er steeds meer bewijzen dat een uitgebalanceerd dieet dat volledig aansluit op het kind effect heeft op het gedrag. Veel kinderen reageren op de additieven zoals kleur- en smaakstoffen die in tal van voedselproducten voorkomen. Om een dieet op te stellen zal daarom eerst onderzoek gedaan moeten worden hoe het kind op bepaalde stoffen reageert. Op internet is veel informatie over de additieven te vinden.
Hier een link over additieven die hyperactiviteit kunnen veroorzaken.
Kinderen met ASS hebben vaak een anders werkend systeem qua stofwisseling, vitaminegehaltes, reacties op voeding en de bestandsdelen daarin. In principe kun je dat vergelijken met hun gevoeligheid voor veranderingen en hoe ze daar op reageren, zo kan ook hun lichaam sterk reageren op de niet juiste balans met betrekking tot stoffen.
Er zijn verschillende methodes om dit te onderzoeken:
klassiek stofwisselingsonderzoek
imuunonderzoek
schildkliertesten
EEG of PET scan
onderzoek op aanwezigheid van zware metalen in bloed of haren
Stoellgangalyse ( vooral bij kinderen die vaak antibiotica krijgen of hebben gehad)
Nog een andere optie is orthomoleculaire therapie. Met orthomoleculaire therapie word na onderzoek een dieet opgesteld waarbij gebruik wordt gemaakt van vitamines en enzymen.
Darmklachten zijn een van de meest onderkende problemen zijn bij ADD, ADHD en ASS . Via orthomoleculaire therapie wordt getracht het maag-darmstelsel te normaliseren, waarbij de eigen genezingkracht van het lichaam op de eerste plaats staat.
* Methylfenidaat is een aan amfetamine verwant indirect werkend sympathicomimeticum dat sinds het begin van de jaren zestig is geregistreerd. Overigens is er een verschil met amfetamine zoals in de volksmond bekend: het bevat niet een phenethylamine kern, maar een piperidine-kern.
Het valt als wekamine onder de Opiumwet. Methylfenidaat remt de heropname van dopamine en noradrenaline. Methylfenidaat is het werkzame bestanddeel van Concerta® en Ritalin®/Rilatine®, Equasym XL® en dextro-amfetaminen.
Lees meer:
http://www.de-poort.be/cgi-bin/Pagina.pl?id=1
http://users.skynet.be/bk337022/adhdenritalin.html
admin
jan 16 '08
Hier ben ik echt enorm blij me Debiorah!
Ik heb altijd al mijn twijfels gehad over medicijngebruik in deze, nu wil mijn zoon Tony samen met zijn arts toch medicijnen gaan gebruiken ivm zijn concentratiestoornis. Hij wil het zelf dus daarom ga ik er in mee, ik heb de keuze echt bij hem gelaten. Al is hij pas 11, toch heeft hij een mening en het gaat toch om zijn lijf en niet het mijne. Natuurlijk wil ik er wel alles van weten, mijn woord is hierin toch het laatste. Juist dat stukje over de stoornissen in de groei is hetgene wat mij tegenhield, ik heb er moeite mee om medicijnen in een gezond lijf te stoppen, vooral bij kinderen, want inderdaad ze GROEIEN nog.
Het is nog niet bekend welke medicijnen, dus of deze ook op dat lijstje staan weet ik niet, maar ik print hem wel even uit voor mijn bezoek aan de arts.
Superbedankt!
Ik heb altijd al mijn twijfels gehad over medicijngebruik in deze, nu wil mijn zoon Tony samen met zijn arts toch medicijnen gaan gebruiken ivm zijn concentratiestoornis. Hij wil het zelf dus daarom ga ik er in mee, ik heb de keuze echt bij hem gelaten. Al is hij pas 11, toch heeft hij een mening en het gaat toch om zijn lijf en niet het mijne. Natuurlijk wil ik er wel alles van weten, mijn woord is hierin toch het laatste. Juist dat stukje over de stoornissen in de groei is hetgene wat mij tegenhield, ik heb er moeite mee om medicijnen in een gezond lijf te stoppen, vooral bij kinderen, want inderdaad ze GROEIEN nog.
Het is nog niet bekend welke medicijnen, dus of deze ook op dat lijstje staan weet ik niet, maar ik print hem wel even uit voor mijn bezoek aan de arts.
Superbedankt!
Daan
jan 16 '08
Tja... Mijn zoontje heeft het hele lijstje medicijnen al afgewerkt... behalve de Equasym. Als Peuter was hij niet te houden... sloeg, beet, schopte, sliep bijna niet en was de hele dag druk. (alhoewel hij wel rust vondt in een tekenfilm, die kon hij uren kijken!)
Nu krijgt hij concerta en dat hebben we afgebouwd van 56 mgr per dag naar 18 mgr. In de weekenden krijgt hij niets. Op school heeft hij het (helaas) nog nodig, omdat ze daar toch minder rekening met hem kunnen houden dan wij dat thuis kunnen.
Hij zegt zelf dat het rustiger in zijn hoofd is met de medicijnen, al heeft hij ook dagen dat hij zegt het niet nodig te hebben.
Als men nou op school erkende dat hij een nieuwetijdskind is en zich er eens wat meer in verdiepte zou hij naar mijn gevoel inderdaad zonder kunnen, maar helaas....
Hij wil nou eenmaal graag de controle houden over wat er gebeurd, en dat is naar ons idee best te doen. Je moet een beetje slim worden in het sturen van hem... vaak bereiken we toch wel wat wij willen, maar kleden het dan zo in dat het voor hem lijkt dat hij de beslissing kan en mag nemen....
pfff dat geeft echt rust!! zowel voor hem als voor ons
Nu krijgt hij concerta en dat hebben we afgebouwd van 56 mgr per dag naar 18 mgr. In de weekenden krijgt hij niets. Op school heeft hij het (helaas) nog nodig, omdat ze daar toch minder rekening met hem kunnen houden dan wij dat thuis kunnen.
Hij zegt zelf dat het rustiger in zijn hoofd is met de medicijnen, al heeft hij ook dagen dat hij zegt het niet nodig te hebben.
Als men nou op school erkende dat hij een nieuwetijdskind is en zich er eens wat meer in verdiepte zou hij naar mijn gevoel inderdaad zonder kunnen, maar helaas....
Hij wil nou eenmaal graag de controle houden over wat er gebeurd, en dat is naar ons idee best te doen. Je moet een beetje slim worden in het sturen van hem... vaak bereiken we toch wel wat wij willen, maar kleden het dan zo in dat het voor hem lijkt dat hij de beslissing kan en mag nemen....
pfff dat geeft echt rust!! zowel voor hem als voor ons
es
jan 16 '08
Hm, ik heb deze thread helemaal gemist. Stom zeg, want dit is juist een hele goede voor mij nu. Ik merk nog steeds thuis geen problemen behalve vergeetachtigheid bij Menno.
Menno's vriendje kom ik af en toe op school tegen, en dan is hij heel anders als wanneer hij bij mij is. Menno schijnt zich op school ook anders voor te doen dan wanneer hij thuis is...
30 Januari hebben we de intake bij de kinderpsychiater. Ben benieuwd. Nu ik dit weet over medicijnen ben ik er toch niet meer zo happig op. Ik hoopte dat het een oplossing zou zijn, maar dat is het dus niet.
De tekst van Debiorah is heel mooi, heel waar. Maar ik vind het moeilijk om het toe te passen in de praktijk. Alleen als er niets hoeft, dan gaat het hier goed. Zodra er iets 'moet', samen lezen, rekenhuiswerk maken, komen de problemen. Maar ja, ik heb niet de kennis in huis om op een andere manier spelenderwijs het lezen en rekenen aan te leren.... En op school hebben ze dat blijkbaar ook niet.
Ik krijg onderhand zin om een heel nieuw systeem van scholing op te zetten. Maar ja, dat is mijn pakkie an niet.
Ik faalde jammerlijk op de pabo, hahaha!!
Menno's vriendje kom ik af en toe op school tegen, en dan is hij heel anders als wanneer hij bij mij is. Menno schijnt zich op school ook anders voor te doen dan wanneer hij thuis is...
30 Januari hebben we de intake bij de kinderpsychiater. Ben benieuwd. Nu ik dit weet over medicijnen ben ik er toch niet meer zo happig op. Ik hoopte dat het een oplossing zou zijn, maar dat is het dus niet.
De tekst van Debiorah is heel mooi, heel waar. Maar ik vind het moeilijk om het toe te passen in de praktijk. Alleen als er niets hoeft, dan gaat het hier goed. Zodra er iets 'moet', samen lezen, rekenhuiswerk maken, komen de problemen. Maar ja, ik heb niet de kennis in huis om op een andere manier spelenderwijs het lezen en rekenen aan te leren.... En op school hebben ze dat blijkbaar ook niet.
Ik krijg onderhand zin om een heel nieuw systeem van scholing op te zetten. Maar ja, dat is mijn pakkie an niet.
Ik faalde jammerlijk op de pabo, hahaha!!
Debiorah
jan 16 '08
Ja ik heb deze tekst geplaatst omdat het inderdaad altijd een moeilijke afweging is. Wel medicijnen of niet?
Hiermee wil ik aangeven dat de medicijnen wel werken op de korte termijn door een verhoogde concentratie bijvoorbeeld maar dat de medicijnen de oorzaak van het gedrag niet wegnemen. Ik hoop dat ouders met deze wetenschap een betere keuze kunnen maken.
Ik snap dat hetgeen ik beschreven heb veel tijd en moeite vraagt,daarom is het niet alleen een leerproces maar ook voor ouders. Toch is wat daan beschijft er een duidelijk voorbeeld van.
Opvallend vind ik ook jou opmerking es over wanneer iets moet dat het moeilijk wordt. De kunst is juist het moeten los te laten en je kind onvoorwaardelijk te accepteren. Ik begrijp heel goed dat je graag wilt dat je kind de basis mee krijgt. Maar een kind snapt niet altijd waarom iets moet, zeker nieuwetijdskinderen schijnen hier grote moeite mee te hebben. Want in hun ogen is rekenen of huiswerk maken vaak niet echt belangrijk.
Je zegt dat jij niet over de kennis beschikt om spelenderwijs te leren, maar ik denk dat juist ouders hun kind het beste kennen en manieren kunnen vinden die passen bij het kind.
Bij rekenen zou je kunnen werken met dingen die hij leuk vind, misschien dat dit helpt. Bijvoorbeeld rekensommen maken met dino's. Zo wordt het een stuk aantrekkelijker. En een beloning van het goede gedrag helpt ook, dit kan door een enthousiaste reactie, iets lekkers etc. Vooral bij deze kinderen die dagelijks worden geconfronteerd met hun tekortkomingen.
Hier nog een mooi stuk over ADD bij kinderen
Ik had jullie graag geholpen, misschien dat er in de omgeving ook wel een vorm van speltherapie bestaat?
Hiermee wil ik aangeven dat de medicijnen wel werken op de korte termijn door een verhoogde concentratie bijvoorbeeld maar dat de medicijnen de oorzaak van het gedrag niet wegnemen. Ik hoop dat ouders met deze wetenschap een betere keuze kunnen maken.
Ik snap dat hetgeen ik beschreven heb veel tijd en moeite vraagt,daarom is het niet alleen een leerproces maar ook voor ouders. Toch is wat daan beschijft er een duidelijk voorbeeld van.
Quote:
Je moet een beetje slim worden in het sturen van hem... vaak bereiken we toch wel wat wij willen, maar kleden het dan zo in dat het voor hem lijkt dat hij de beslissing kan en mag nemen....
Opvallend vind ik ook jou opmerking es over wanneer iets moet dat het moeilijk wordt. De kunst is juist het moeten los te laten en je kind onvoorwaardelijk te accepteren. Ik begrijp heel goed dat je graag wilt dat je kind de basis mee krijgt. Maar een kind snapt niet altijd waarom iets moet, zeker nieuwetijdskinderen schijnen hier grote moeite mee te hebben. Want in hun ogen is rekenen of huiswerk maken vaak niet echt belangrijk.
Je zegt dat jij niet over de kennis beschikt om spelenderwijs te leren, maar ik denk dat juist ouders hun kind het beste kennen en manieren kunnen vinden die passen bij het kind.
Bij rekenen zou je kunnen werken met dingen die hij leuk vind, misschien dat dit helpt. Bijvoorbeeld rekensommen maken met dino's. Zo wordt het een stuk aantrekkelijker. En een beloning van het goede gedrag helpt ook, dit kan door een enthousiaste reactie, iets lekkers etc. Vooral bij deze kinderen die dagelijks worden geconfronteerd met hun tekortkomingen.
Hier nog een mooi stuk over ADD bij kinderen
Ik had jullie graag geholpen, misschien dat er in de omgeving ook wel een vorm van speltherapie bestaat?
Netwerk
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
