emotionele pijn loslaten

Hoi Ineke.

It gets one to know one toch ? Ik mag het P...woord al niet eens meer uitspreken , bij wijze van grap dan . Ja ik leg de lat berehoog, vergeet te zien wat ik al bereikt heb en ben waarschijnlijk mijn strengste meester als het eens wat minder gaat. Daar zit ook een deel van het probleem hoor.
En dat probeer ik allemaal te temperen ;-, heb er tenslotte alleen mezelf ( en incidenteel mijn omgeving ) mee.

Ik was even stil van je woorden, het zet mijn neus weer ff de goede richting op zullen we maar zeggen . Het begrip van iemand kan dan dat restje ben ik wel goed bezig weghalen. Ja ik zou het zelf moeten kunnen , maar ja ben menselijk

Beiden is mi nodig in een proces , de confrontatie en de zachte hand. En timing is soms lastig, voor jezelf en degene die je bijstaan.

Fijn dat je het herkent en dat zegt ook heel wat over jou !!

Mmm dat woord individuatie...heeft mij middels google weer leesvoer opgeleverd

Dilani

Hej Dilani,
Het klopt wel wat je zegt dat ik een soort vangnet mis die ik niet heb aangeleerd toen ik klein was. De meeste mensen maken zich niet druk om dingen maar ik kan me om kleine dingen al heel druk maken bij de meeste mensen is dus wel een vangnet aanwezig denk ik dan
Ik weet ook waarom het komt dat ik dit nooit heb aangeleerd omdat ik daar simpelweg vroeger geen tijd voor had toen ik klein was ik had al teveel verantwoordelijkheden op mij terwijl ik eigenlijk hoorde buiten te spelen zoals mijn leeftijdsgenootjes. Nu ik ouder ben is het zeker moeilijk om dit nog aan te leren nu gaat het met veel pijn en moeite vallen en opstaan.
Ik wil die link wel hebben
De leegte die je voelt de paniek die erbij komt kijken de onveiligheid in jezelf is iets wat de meeste mensen niet voelen als je het uitlegd of vertelt dan snappen ze niet wat je ermee bedoelt en zegen ze dat je beter naar een psychiator kan gaan.
Hun kennen dat niet omdat bij hun niks ontbreekt wat vanaf hun jeugd hun al is aangeleerd.
Ik snap je wel wat je bedoelt en voelt
Groetjes aNNe

Hey Dilani,

Goed dat jij hier je verhaal verteld. Ik herken mezelf hierin. Ik zit zelf ook vaak in een negatieve periode die vaak uit het niets komt, en het andere moment ben ik weer positief. Het zal wel bij me passen en het leven zal wel gewoon 1 grote worsteling blijven. Dat heb ik me gister gerealiseerd en het aanvaard. Dat is in ieder geval iets wat mij al een beetje helpt. Helaas kan ik je niet verder helpen, maar wat je verteld ken ik ook heel goed. Aan de ene kant wil je niet depri zijn maar andere kant voelt het ook weer goed en vertrouwd. Heel apart inderdaad.

Dennis

Hoi Anne,

Ja die leegte is ook bijna niet uit te leggen, als iemand die zelf niet herkent. Er is geen feeling mee en word soms als onbelangrijk aan de kant geschoven, je moet er maar overheen stappen . En dat kan juist niet omdat het zo van levensbelang lijkt.

Fijn dat je ( hoewel fijn... ) dat je me daarin begrijpt.
Het is een ingewikkelde materie en lastig uit te leggen soms.

Ik zal de link hier neerzetten , wellicht dat anderen het nog interessant vinden het te lezen. Mits er gelinkt mag worden in het forum, dat hoor ik dan nog even graag van iemand.

er mag gelinkt worden volgens mij. Er is zodanig ook altijd een bronvermelding.

ps, ik post weinig maar lees nog steeds mee...........

liefs

Thomas

Hoi Dennis,

Txs.
Ik weet niet of het te accepteren valt en of je dat moet willen , maar ik herken wel de gedachte van zo zal het wel zijn dus laat ik er maar aan wennen/ accepteren.

Ja het is een apart gevoel ..zeker...in je hoofd het allemaal weten en blijkbaar toch zo;n angst ..onveiligheid dat je zelf maar weer hetgene gaat opzoeken wat je eigenlijk niet wilt.
Je ziet het jezelf doen , maar kunnen remmen ..nee.

But one day.................

Dilani

Na de transformatie kan dit niet meer Dilani

Eh wat precies niet meer Thomas, voordat we verwarring krijgen ?

De confrontatie aangaan in een veilige omgeving, weten dat je de confrontatie aankunt omdat je fundamenteel gerespecteerd wordt als mens...Daar geloof ik in.

Ja Jung is een plezierige vent om mee kennis te maken :-)

Als de pijn naar liefde is getransformeerd, herken/zoek je de pijn niet meer bij een ander........

Allereerst :

Ik heb gelezen dat je je redenen hebt om minder te posten en lief dat je het laat weten.

Om een of andere reden, just a feeling, voelt het of je er wat over te zeggen hebt ...schiet nu zelf in de lach...ik voel de vibratie ;), maar het even niet op kunt brengen.
Take youre time...en sterkte met je situatie.



Grappig dat je dat opmerkt....ik had vd week een gedachte ben ik nou verdorie de pijn bij iemand weer aan het opzoeken om maar weer bevestigd te krijgen dat ik 'slecht ' ben . Het gaat dan om de wisselwerking die je hebt, je herkent de pijn bij de ander maar ook dat de persoon juist iemand is waar je je valkuil weer mee ingaat. Oude erkenning nog zien te halen ?

Ik denk dat ik me steeds bewuster word dat ik mijn oude patroon zelf opzoek. Voorheen was het iets dwingends en kon geen afstand nemen , nu kan ik van een afstand kijken en nog moeizaam los komen , maar een duidelijk verandering.
Er is een proces bezig , Thomas !!

Ik kan het gelukkig wel al een tijdje laten om iemand anders zijn pijn op me te nemen , omdat ik herken.

Liefs
Dilani

Ik weet voor mezelf dat ik de moeite waard ben. Toch zal er bij mij ook een stuk onzekerheid zitten waardoor ik vaak worstel met mezelf.. Misschien ben ik ook wel een beetje zo'n perfectionist.. Ik wil altijd beter zijn dan dat ik al ben..

Thomas,

Ik keek gister in het fotoboek van Merudi, ik was gewoon benieuwd hoe iedereen er een beetje uitzag met wie ik hier contact heb. Bij jouw foto voelde ik echt een soort verdriet.. Ik weet niet of het klopt maar in ieder geval sterkte met de situatie waar je nu in zit.

Groeten Dennis

@ Dennis

Misschien in Thomas zijn topic zetten ? Dat hij hem zeker leest ? Wat je zelf wilt.

En ja tevreden zijn is ook een vak....pfff hou op ;-)

@ Inneke

Sluit ik me bij aan . Hoewel soms leer je van je pijnlijkste ervaringen en je grootste uitdagingen . Ok beiden wat voor te zeggen dan. Maar in balans....

vergeet ik nog de link

http://www.empty-memories.nl/disneuro_oud.html

er staan twee stukken , de een uitgebreider dan de ander neurologische gevolgen van trauma.

@ Dilani

Misschien heeft hij het al wel gelezen.. Maakt niet uit. Ik dacht ik zet het er gewoon even neer En ja we kijken vaak naar de dingen die nog ontbreken in plaats van de dingen die we al bezitten. Maargoed het zit nou eenmaal in ons, (mensheid) om te willen veranderen.

Dilani, ik heb er het volste vertrouwen in dat jij de weg naar zelfbevrijding zult vervolmaken.
Teruggaan naar je kindertijd teneinde meer zicht te krijgen op je ware innerlijk zal je hierbij goed helpen. Hiervoor kun je ook een innerlijk kind reading aangaan met een therapeut. Alleen lukt dat ook prima, zeker in combinatie met meditatie en wat extra stilte opzoeken.

liefs

Thomas

Ik vind je een scherpe waarnemer Dilani

liefs

Thomas

Thomas,
Terug gaan naar je kindertijd en alles opnieuw bekijken. En een plaats geven dat is erg moeilijk.
Dan speel je zelf voor psycholoog

Nee Anne, anders; kijken naar het kind in je zoals je werkelijk bent, met je intenties en gevoelens en voor-al je ge-weten.

Niet alles opnieuw bekijken, maar je her-inneren die die je was voor dat je "schillen" ging vormen rond je hart.

Thomas

Ben ik het idd eens met Thomas, Anne.

Een psycholoog is mi niet meer dan een begeleider. Het eigenlijke werk doe je zelf.
In een beginstadium kan een psycholoog wel aanwijzingen geven en je op dingen wijzen, maar jij bent degene die uiteindelijk zowel jezelf als de psycholoog de handvaten geeft om mee te werken.
Ze zijn in feite niet meer en niet minder dan een spiegel, die de éne keer actiever is dan de andere keer.

Jij hebt de antwoorden binnen in je Anne, niet de psycholoog. Ze kunnen je wel op weg naar de antwoorden helpen en helpen de schillen zichtbaar te maken.

@ Thomas
Dank voor je woorden en vertrouwen.
En ja mijn ogen en voelsprieten zijn open

Liefs
Dilani