Een knuffel,
Twee armen om me heen.
Een knuffel,
Twee armen om jou heen.
Normaal niet zo bijzonder,
Deze keer speciaal.
Twee vrienden voor het leven,
En misschien zelfs meer.
De liefde die je al die tijd voor me had verborgen,
Werd in één moment gestort.
Mijn hart stond op dat moment ineens,
Niet meer in de kou.
Ik schrok en liet je los,
Maar jij liet me niet gaan.
Want jij wist ook precies wat we samen voelden,
Nu zijn we echt gelukkig samen.
Binnen 10 seconden werd bevestigt,
Dat wat we niet willen weten.
Alleen wij kunnen elkaar gelukkig maken,
Maar wij willen niet gelukkig zijn.
Wij verdienen het geluk niet,
Niet ten koste van de ander.
Wij zijn wel harteloos,
Maar alleen maar voor onszelf.
De knuffel is alweer even geleden,
Het hart is weer koud,
Het ijs is weer gegroeid.
We gaan gewoon verder alsof het niets is geweest.
Als ik de tijd stil kon zetten was dat het moment.
Twee armen om me heen.
Twee armen om jou heen.
Wetend dat we gelukkig zijn.
[ged] Het is maar een knuffel
Delen:
Debiorah
okt 15 '07
Mooi maar ook treurig. Zoals ik het lees wordt liefde (geluk) aan de kant geschoven omdat het niet ten koste van een ander mag gaan. Zit een kern van waarheid in maar toch zou onoprechte liefde ook niet eerlijk zijn tegenover de ander. Mag ik vragen of het op eigen ervaring gestoeld is?
JulienMoorrees
okt 15 '07
Dat mag je vragen. Er zit wel iets van eigen ervaring in.
Je opmerking is wel interessant, bestaat er eigenlijk wel onoprechte liefde? Ik denk dat liefde eigenlijk altijd wel echt is, maar dat de hoeveelheid gewoon per persoon verschilt. Je kan meer van de énè houden en minder van de ander. Maar daarmee houdt je nog steeds wel van die personen. Tis alleen maar in mindere mate aanwezig. Ben je dan die énè persoon aan het veloochenen omdat je minder van die persoon houdt? Ik denk eigenlijk van niet. Je kan toch ook van meerdere personen tegelijk houden?
Je opmerking is wel interessant, bestaat er eigenlijk wel onoprechte liefde? Ik denk dat liefde eigenlijk altijd wel echt is, maar dat de hoeveelheid gewoon per persoon verschilt. Je kan meer van de énè houden en minder van de ander. Maar daarmee houdt je nog steeds wel van die personen. Tis alleen maar in mindere mate aanwezig. Ben je dan die énè persoon aan het veloochenen omdat je minder van die persoon houdt? Ik denk eigenlijk van niet. Je kan toch ook van meerdere personen tegelijk houden?
Debiorah
okt 15 '07
Ja ik denk ook dat je van meer mensen kan houden, alleen maak ik wel onderscheid in liefde. Ik houd enorm veel van mijn familie en mijn vriend. ik ben gelukkig met ze. Maar zou ik bijvoorbeeld voelen dat mijn hart bij een ander ligt en ik zou daar niet naar luisteren betwijfel ik of ik gelukkig kan zijn. Zoals jij in je gedicht schrijft
Lijkt het alsof het een liefde is die niet kan maar er wel degelijk is. Maar ik vraag me dan af waarom kan het niet, kies je daar zelf voor of wordt je min of meer gedwongen die keuze te maken. En is het eerlijk tegenover iemand van wie je houd maar waarmee je niet gelukkig zal worden? Dat is eigenlijk wat ik bedoel met onoprecht, je houd wel van iemand maar er mist iets.
Quote:
Alleen wij kunnen elkaar gelukkig maken,
Maar wij willen niet gelukkig zijn.
Wij verdienen het geluk niet,
Niet ten koste van de ander.
Wij zijn wel harteloos,
Maar alleen maar voor onszelf.
Maar wij willen niet gelukkig zijn.
Wij verdienen het geluk niet,
Niet ten koste van de ander.
Wij zijn wel harteloos,
Maar alleen maar voor onszelf.
Lijkt het alsof het een liefde is die niet kan maar er wel degelijk is. Maar ik vraag me dan af waarom kan het niet, kies je daar zelf voor of wordt je min of meer gedwongen die keuze te maken. En is het eerlijk tegenover iemand van wie je houd maar waarmee je niet gelukkig zal worden? Dat is eigenlijk wat ik bedoel met onoprecht, je houd wel van iemand maar er mist iets.
JulienMoorrees
okt 15 '07
Origineel bericht van: Debiorah
Lijkt het alsof het een liefde is die niet kan maar er wel degelijk is. Maar ik vraag me dan af waarom kan het niet, kies je daar zelf voor of wordt je min of meer gedwongen die keuze te maken. En is het eerlijk tegenover iemand van wie je houd maar waarmee je niet gelukkig zal worden? Dat is eigenlijk wat ik bedoel met onoprecht, je houd wel van iemand maar er mist iets.
Goeie vragen, maar het is in realiteit vaak minder zwart wit. Je hebt lang niet altijd de keuze als je denkt dat je het geluk ergens anders kunt vinden. De enige die je gelukkig kunt maken ben jezelf.
Ik denk dat iedereen wel iets in zijn /haar leven mist en dat het een utopie is, om echt 100% gelukkig te zijn. Er is altijd het grote verschil tussen gevoel en verstand. Het verstand weet heel goed dat dat helemaal geen echt geluk is, en het gevoel weet dat niet.
Netwerk
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
