....Hitler hoop ik achter die poort niet tegen te komen...(quote Proost)
Iedere keer als de naam van Hitler voorbij komt moet ik denken aan het verhaal van Elisabeth Kübler-Ross. Zij vroeg zich af waarom ze zo vaak aan Hitler en alles waar hij voor staat moest denken. Vlak na de Tweede Wereldoorlog werkte ze als hulpverlener in een concentratiekamp in Polen. Ze zag met eigen ogen de gruwelen die een mens zijn medemens kon aandoen.
Op een dag toen zij zichzelf hardop de vraag stelde: 'wat voor mannen en vrouwen kunnen onschuldige kinderen zoiets aandoen', zei een joods meisje tegen haar: 'jij bent daar ook toe in staat'. Ze zei : 'Ik ? Dat meen je niet, ík ben geen Hitler!' Het meisje zei: 'Als je goed om je heen kijkt in het leven , zul je begrijpen dat ieder mens in aanleg zowel een Hitler als een moeder Teresa kan zijn'.
Op een later moment toen Elisabeth een tijd moest reizen zonder eten en ze dus echt honger kreeg, begreep ze dat onder bepaalde omstandigheden de slechte kant in ons naar voren kan komen, dit werd een van de belangrijkste lessen uit haar leven. Zij stelde zichzelf als levensdoel -ervoor te zorgen dat de volgende generatie meer moeder Teresa's en minder Hitlers zou tellen.
(uit: Het licht van de ziel- Eliot Jay Rosen)
En ja, als kind al had ik de gedachte dat er ook voor een Hitler vergeving zal kunnen zijn....