verhaal

Sorry sorry sorry,

Het spijt mij dat ik niet snel heb gereageerd.
Ben hier een tijdje niet geweest.
Het spijt mij.
Hoe is het nu? Wat erg zeg van je hondje.
Vertel eens wat er aan de hand is met hem/haar?
Wat zijn precies de klachten?
Ik kan helaas niet (ten minste niet dat ik weet) met dieren communiceren, maar mijn lievelings dieren zijn wel honden van alle maten.

Idd, daar sta ik nou ook wel eens versteld van dat mensen met een gave er geld voor vragen terwijl ze eigenlijk blij mogen zijn dat ze die gave hebben!!
Maar goed aan de andere kant als je echt met je gave bezig wilt en je hebt daar alle tijd voornodig dat je dus je baan op moet geven, kan ik begrijpen dat sommige mensen geld voor vragen om toch te kunnen eten.
Alleen maken sommige de bedragen wel aardig hoog. Waarschijnlijk om dat ze denken dat ze heel wat kunnen en niet snappen dat de gave eigenlijk gebruikt moet worden om je medemens eigenlijk te helpen ipv afzetten en rijk worden!

Ik hoop dat alles goed gaat en zal aan jullie denken. Ik voel mij nu echt een beetje lullig dat ik niet zo snel heb gereageerd.
Het spijt mij verschrikkelijk.

Heel veel sterkte Groetjes Ria

heeej

nee joh moet je niet doen!!!!!!
is helemaal niet erg!!!
we hebben hem vorige week maandag 6-6-2005 in laten slapen en is heel rustig weg gegaan het was verschrikkelijk om zo je hondje af te geven.
maar er zit wel een leuke kant aan!
's avonds toen ik in bed lag zei ik tegen mijn vriend we gaan binnenkort naar een paranormale avond en daar vragen we hoe het met hem is. maar ik heb liever dat hij naar mij komt om te laten zien dat alles goed is. en toen zijn we gaan slapen. maar ik kon echt niet slapen toch even rustig gelegen en ik deed mijn ogen open en daar was hij!! mijn hond die dus net dood was, in mijn kamer! maar toen was ik weer ineens bang! en weg was hij. maar ik heb kunnen zien dat alles goed was en dat hij weer vrolijk was.
de dag erna zijn we naar de bossen gegaan om onze andere hond uit te laten en het was best laat en ik dacht ineens: ik moet nu een foto maken! en wat staat er op de foto Yoshi mijn hondje alleen zijn gezichtje de rest is allemaal zwart. de tranen sprongen in onze ogen en voelde me helemaal gelukkig omdat hij bij ons was. en zichzelf liet zien.
ik mis hem natuurlijk wel ontzettend maar ik voel gewoon dat hij steeds bij me is

de foto's zijn helaas erg onduidelijk en erg donker maar ik zie hem zitten!

hij had een hartruis en daardoor was zijn hart uitgerekt geraakt en kon niet goed genoeg het bloed rondpompen. de laatste dagen kon hij niks meer niet lopen niet opstaan. hij at al twee weken niet meer. maar nu heeft hij het weer fijn

groetjes jojanneke

Hey,

Zie je wel ik wist wel dat je het kon, het is helaas in een hele verdrietige fase, maar je kan het wel!!

Ik vind het heel erg voor jullie en je hondje, maar het is wel leuk dat hij nog ff gedag kwam zeggen en ff laten voelen dat het nu goed is.
En dat hij natuurlijk nog steeds bij jullie is aan de foto te zien!

Wat mooi is dat he, hoe een band tussen mens en dier kan zijn. >/cry.gif" alt="" title="cry" height="15" width="15" />" title="" src="graemlins/cry.gif" />

Ben benieuwd hoe de foto er uit ziet.
Maar vind het nog steeds sneu, gelukkig zijn jullie er achter gekomen wat het precies was en dat je hem dus niet in hebt hoeven slapen zonder te weten wat hij nou precies aan de hand was!

Is het nog gelukt met die persoon die met dieren communiceert?
Ik hoop dat het met jullie andere hondje ook goed gaat en dat hij hopelijk geen heimwee krijgt naar zijn vriendje.

Groetjes en heel veel sterkte,

Ria

heej

ja onze andere hond is wel heel erg verdrietig maar hij moet er ook mee leven net als wij dus we laten hem maar een beetje met rust als hij dat wil en we spelen veel omdat hij dat nu niet meer met de andere hond kan

ik vond het echt wel helemaal geweldig toen hij zichzelf liet zien !!!
ik denk ook omdat ik het nu echt heel graag wilde dat ik het kon zien! ik hoop dat hij nog eens terug komt om zichzelf te laten zien.

met die vrouw was het allemaal gelukt!
zij vertelde dingen die precies klopte hoe hij was en wat hij leuk vond.
ze zei ook dat zijn gebit wel erg slecht was wat dus niet op de foto te zien was. ik ga kijken naar zijn tanden en er zat een tandje helemaal los! die kon er zo uit.

ik mis hem heel erg maar hij was ook twaalf jaar bij ons.

ik kan de foto hier helaas niet neer zetten anders had je hem ook kunnen zien.

heb jij nog paranormale ervaringen gehad de laatste tijd?
en hoe is het met je oma?

groetjes jojanneke
xx

Hey

Nou hier gaat het echt super slecht, spanningen in de relatie, oma die niet goed gaat, en zit zelf ook niet echt fijn in mijn vel.

Slaap slecht, eet bijna niet (begin al aardig op mijn oma te lijken met dat laatste) .
Jezus, houdt dat gezeik dan nooit op!

Als je het ene achter de rug hebt staat het volgende alweer voor de deur, nee, wacht.. het staat inmiddel al in je huiskamer!!

Ik weet dat het leven een of andere test is, maar dat dat nou altijd zo snel achter elkaar aan moet komen en er nou nooit geen einde aankomt!!!?? Lijkt wel of ik een kort leven heb?? Dat ik alles heel snel moet oplossen omdat ik niet veel tijd heb of zo!!??

Nou ik kan je vertellen hoe sneller hoe beter ik wil ze daar boven wel ff heel graag vertellen hoe verrot ze hun zaakjes hier voor elkaar hebben. En dat ze hard op weg zijn om mijn bloed onder mijn nagels verdaan te halen!!
Het lijken wel Ambtenaren... pff!! >/crazy.gif" alt="" title="crazy" height="15" width="15" />" title="" src="graemlins/mad.gif" />

Nou ja, sorry, ff uit razen...hier gaat het dus niet echt lekker, oma geeft het nu echt op ze eet niet meer en drinkt niet meer en wil niet meer. Gister probeerde ik haar te bellen en toen herkende ze mij (volgens mij) helemaal niet,en verstond haar ook niet als ze al wat zei.

Nog geen doorzichtige personen waar genomen, hihihi, die zouden niet eens durfen om in mijn buurt te komen denk ik, ben de laatste tijd nogal snel op mijn teentjes getrapt.

Nou je hort het wel hoe het loopt.

Groetjes uit het regenachtige Dublin!! (ook dat nog) >/cry.gif" alt="" title="cry" height="15" width="15" />" title="" src="graemlins/cry.gif" />

jah als je ze dat eens allemaal kon gaan vertellen dan zou het leven een stuk mooier worden!
en het is ook allemaal niet eerlijk.
net wat je zegt denk je bijna uit alle vervelende situatie's te zijn komt de volgende alweer te voorschijn
ik hoop dat het snel beter met je gaat

groetjes jojanneke

Hey,

Nou vannochtend om 3.40 is het gebeurt m`n oma is vredig in haar slaap overleden.
Ze is nu weer bij mijn opa.

Morgen vlieg ik naar NL om vrijdag afscheid te nemen van oma.

Gister avond in bed zag ik een heel velle stip aan het voeteneinde. Ik knipperde met m`n ogen en het was weg.
Toen ik mij omdraaide toen zach ik het weer heel snel langs vliegen.

Ik denk dat het mijn opa was die nog ff snel gedach zei voor dat hij oma mee zou nemen.

Al met al ben ik opgelucht en blij voor haar en mijn opa. Ze hebben beide zo lang moeten wachten. T`is beter zo.

Groetjes

Ria

hoi Ria

wat mooi dat je wat gezien hebt!
en het is misschien wel beter zo maar het blijft heel erg als je iemand af moet geven.
maar toch blijven ze aanwezig en dat is wel mooi

heel veel sterkte met het verlies

groetjes jojanneke

Hey,

Ik begin nou echt te geloven dat het leven een hel is.

Ik citeer:
Als je het ene achter de rug hebt staat het volgende alweer voor de deur, nee, wacht.. het staat inmiddel al in je huiskamer!!


Nou ik zou gisteren tante worden en dat ben ik inderdaad ook geworden alleen het meisje was al overleden in de buik. Ze heet Hanna en ze weegt 7.5 pond en volgens de zuster is het een heel mooi babytje. We zijn allemaal kapot van dit verlies. >/cry.gif" alt="" title="cry" height="15" width="15" />" title="" src="graemlins/cry.gif" />

Het schijnt iets mis te zijn met het vruchtwater, dat had een vieze kleur gehad bij de bevalling.

Pff, op dit moment zou ik echt bij mijn familie willen zijn. Maar ja....ik ben hier (hmm dat zou toch geluk moeten brengen??)

Op dit moment twijfel ik echt aan alles, qwua geloof, qwua mensheid en inmiddels geloof ik wel in een soort hel. Misschien is dit gebeurt om mij in te laten zien dat er daadwerkelijk een soort hel is. Ik moet ook toegeven dat ik mij ook steeds kwaaier begin te voelen en dat als er nog iets gebeurt ik barst en alles verrot schop wat ik tegen kom. Maar dat heeft geen nut toch?
En schijnbaar heb ik daar ook geen tijd voor.

Want ik citeer nog eenmaal: Als je het ene achter de rug hebt staat het volgende alweer voor de deur, nee, wacht.. het staat inmiddel al in je huiskamer!!

Groetjes uit het regenachtige Ierland.

Ria >/cry.gif" alt="" title="cry" height="15" width="15" />" title="" src="graemlins/cry.gif" />

oo wat erg
maar dit gebeurt echt niet om jou wat te laten zien dat er een hel bestaat. dat moet je echt geloven! het is niet jou schuld!
en het word wel weer leuker soms lijkt er geen uitweg meer te zijn maar dan is ineens alles voorbij daar moet je in blijven geloven. en dan word alles beter

sterkte

jojanneke

Hallo,

Op 4 januari 2002 werd ik 10 en rond die tijd was mijn opa vreselijk ziek. En op 4 januari om 5u45 werd ik 10 jaar en op de zelfde datum om 5u35 stierf mijn opa.(10 minuten ervoor)
En hij had geen zelfmoord gepleegd hé.
Hoe komt dit eigenlijk?
-> Is het toeval?
-> Of had hij zo zijn dood geplant?
->...


Kan iemand mij dit uitleggen?

Hoi Robin,

Aan je naam kan ik niet zien of je een jongen of een meisje bent en aangezien ik wel meer mensen hier met een verkeerd naampje aanspreek, zoals meis bijvoorbeeld, zal ik je voor de veiligheid maar met Robin aan blijven spreken .
Afijn, dit even terzijde.
Een oud gezegde hier in Nederland gaat als volgt: er gaat niemand dood voor zijn tijd", dus of jouw opa zijn dood precies zo heeft gepland weet ik niet.
Ik persoonlijk denk dat je, je dood niet in eigen hand hebt, mits je niet van een brug springt ofzo, maar jij zet er duidelijk bij dat jouw opa geen zelfmoord heeft gepleegd.
Wel is het zo dat mensen hun dood soms nog even kunnen uitstellen, nog even die zoon of dochter die van ver komt nog even zien of spreken, hoewel dit ook weer vaak een geval is van de pijnbestrijding nog even uitstellen, want meestal hebben mensen die dodelijk ziek zijn veel pijn en de pijnbestrijding zorgt er ook weer voor, dat iemand zozeer verdoofd raakt dat die persoon niet meer aanspreekbaar is.
Veel mensen die overlijden wachten ook vaak nog even tot ze alleen zijn, hoewel ze niet meer bij kennis zijn, overlijden ze vaak net als hun geliefden die soms uren naast hun bed hebben gezeten, even weggaan om wat te gaan drinken, te eten of een sigaretje te roken.
Misschien moet je, je maar aan de volgende gedachte vasthouden Robin, je opa wilde nog even blijven tot zijn kleinzoon/kleindochter jarig was.
Later als je ouder bent zul je ontdekken, zelfs als je bijna nooit meer aan je opa denkt, je niet meer precies weet hoe hij eruit zag of hoe zijn stem klonk, je toch altijd op jouw verjaardag even aan je opa denkt, omdat hij op die dag is overleden.
Ik schrijf op wat ik bij jouw verhaal voel Robin, hopelijk heb je hier iets aan.

Wens je liefs en sterkte, Selma.

Hey Yo,

Hoe is het met jou?
Hier gaat alles redelijk. Ik las al je mailtjes terug van vorig jaar. Hum, grappig lijkt als de dag van gisteren. Het is nu een even meer een jaar terug dat mijn oma is overleden en op de 27ste deze maand is het zover voor mijn nichtje.

Ook jou`n hondje is nu even meer dan een jaartje weg. Ik hoop dat je je niet meer zo verdrietig voelt als in het begin en dat je het hebt kunnen acepteren. Ik zou ook twijfels bij mij zelf hebben gehad als ik die keuze zou maken. Maar ik geloof wel dat ik precies dezelfde keuze zou maken als ik in jou`n schoenen stond.
Het is niet dat ik zozeer in meneer god geloof maar ik geloof dat hij ooit heeft gezegd dat wij het zelfde kunnen als hij....dus dat houdt ook in dat wij ook kunnen beslissen over leven of dood. Dat kun je weer terug zien met je mooie hondje en ik met mijn oma die niet meer wou.

Ik geloof ook dat Hannah besloten heeft om niet dit leven te kiezen...of juist wel.
Ze zeggen dat je je eigen ouders en levens pad uit kiest. En misschien was het voor Hannah om alleen maar 9 maanden te leven in de buk van mama en alleen ons te kennen via onze stemmen.
Of ze heeft echt besloten dat dit leven niet voor haar is en dat ze een andere pad in wou slaan.
Misschien had ze de kans om een echt prinsesje te worden en wou ze die leven graag.

Zo zie jemaar hoe je nog elke dag aan een persoon kunt denken ook al ben je een jaar verder. Dus eigenlijk klopt de gezegde ook niet meer: uit het oog uit het hart.

Ik hoop dat het verdriet in elk geval wat minder is en dat je je mooie herinneringen aan je hondje in je gedachten houdt net zoals ik probeer te doen.

Trouwens mijn Schoonzusje is trouwens weer zwanger ze is nu ongeveer 4 maandjes en het wordt een jongetje!!
Tenminste dat zegt mijn gevoel.

Ze is heel blij, maar toch geeft het een raar gevoel, omdat je weet dat er nog een ander persoontje er had moete zijn. Helaas gaat het nu wat minder met mijn broer, hij is vorig jaar zo bezig geweest om iedereen te helpen en om zijn vrouw te ondersteunen dat hij zelf geen tijd had om het te verwerken. Daar is hij dus nu van overspannen en is nu ff 4 weekjes thuis om even te kunnen rusten en alles op een rijtje te krijgen en ff te rouwen om zijn dochtertje.

Verder bij mij geen rare dingen gebeurt qwua het sprituele. Heb ff een tijdje stil gestaan.

Trouwens ik las in de e-mail van vorig jaar dat we het over mediteren hadden. En jij vroeg mij wat nou als je slechte geesten aantrekt.
Ik las op een website dat je ,waneer je bang bent) je je moet aarden. Dat is in je gedachte schiet je een wortel naar het midden van de aarde. Misschien kom je niet gelijk helemaal in het binnenste van de aarde maar naar een tijdje vaak oefenen ben je er zo.

Het schijnt te helpen dat je sterker in je schoenen staat. Dus je bent minder bang.
Probeer het eens. En laat mij het weten.

Nou ik zie het alweer een lekker lang bericht.
In elk geval wens ik je nog veel sterkte en hoop dat het goed met je gaat.

Groetjes Ria