[ged] Mijn heilige muurtje

Inderdaad geen voorbarige conclusies. Zo ook niet de conclusie dat iemand meteen veroordeeld is.

Ook zijn er 2 mensen op de hoogte van de exacte inhoud van het gesprek, en wat daaruit volgt lijkt mij iets tussen die 2 mensen. Deze persoon heeft zelf ervoor gekozen zich bekend te maken. Ik heb hem niet veroordeeld en ook niet gezegd dat hij depressief zou zijn. Dat kan deze persoon ook gewoon bevestigen.

Er wordt weer eens (zoals gewoonlijk) teveel tussen de regels doorgelezen .

Inderdaad, en als je goed leest is dat namelijk ook helemaal niet wat ik exact heb gezegd.

Het begon met een gedicht, en iedereen gaf daar zijn / haar gevoel bij. Als mij dan om een verklaring gevraagd wordt, en zelfs "verdacht" wordt dat iemand lijdend voorwerp is, dan kan ik weinig anders doen dan enige uitleg geven. In mijn ogen heb ik daarbij heel discreet uitgelegd hoe de vork in de steel zat. Of zie ik het hier niet goed?

Maar Nims, is het niet heel gemakkelijk om iets te schrijven, daarna te zeggen dat het 'over iemand anders' gaat of over 'gevoelens die je hebt opgepikt' en dan, als iemand zich aangesproken voelt, je verantwoordelijkheid compleet te ontlopen door te zeggen dat jij er niets aan kunt doen als iemand zich aangesproken voelt en dat die persoon er zelf voor kiest zich bekend te maken?

Ik vind dit respectloos, een enorme schending van de privacy en van het vertrouwen dat wat er in persoonlijke communicatie uitgewsisseld wordt ook tussen die twee mensen blijft.

Je gedichten (of ze nu gaan over jou of over 'een ander') zitten vol woede, frustratie en een roep om 'gezien te worden' door al die mensen die je maar niet willen of kunnen begrijpen.

Waarom gebruik je de dichtkunst niet waarvoor het eigenlijk bedoeld is: Om je eigen gevoelens onder woorden te brengen op een versluierde en daardoor ontsluierende manier?

Echte poëzie behoort geen uitleg, maar wordt aangevoeld en zo 'begrepen'. Het dient niet om op een onderhuidse manier manier 'boodschappen' te geven.

Het is geen aanval op je Nims, denk er gewoon eens over na

Ja absoluut is dat enorm gemakkelijk. Dat is ook precies de reden dat ik dat dus ook niet gedaan heb. Ik heb geen verantwoordelijkheid ontlopen, want ik heb echt niet gezegd dat ik er niets aan kon als iemand zich aangesproken voelt. Sterker nog, ik heb juist gezegd dat ik het logisch vind dat mensen zich aangesproken voelt.

Lees mijn reacties nog maar eens terug, en je kunt zien dat ik dat ook helemaal niet gezegd heb. Sorry, maar ik loop ook niet weg wat betreft mijn verantwoordelijkheid vind ik zelf. Het enige dat ik heb gedaan is een verklaring gegeven, waar om gevraagd werd.

Inderdaad, en vandaar ook mijn reactie waarin ik het duidelijk niet specifiek maak. Ik heb een bepaalde situatie gebruikt als inspiratie voor een gedicht, dat een gevoel overbrengt waar veel meer mensen last van hebben. Dat is nou precies de reden om het zo op te scrhijven, omdat het mensen raakt op enige manier. Ik wilde ook dit gevoel van me af schrijven, en ik vind deze vorm een enorme krachtige en goed vorm. Vandaar dus mijn "gedichten".

Enigzins klopt het. Ze sitten vol woede, frustraties en van alles. Voor mij is het heel logisch dat ik dit juist heb, aangezien "men" veelvuldig hun emoties met mij deelt. Aangezien ik veel zaken gewoon incasseer om die ander ermee verder te helpen, heb ik ook een uitlaatklep nodig. Ik ga alle (en vooral de negatieve) emoties niet bij me houden, omdat ik dan ook geen leven meer heb. Het uitten van deze gevoelens is voor mij een manier om "stoom af te blazen". Als je echt denkt dat ik het op schrijf om gezien te worden, vind ik dat heel jammer. Ik heb het gewoon nodig om normaal te kunnen blijven functioneren. Ik had alleen het idee dat ik er ook iets nuttigs mee kon doen, door het te delen. Mensen worden vaak geholpen door herkenning of een bepaalde boodschap die erachter zit. Waarom zou ik dat niet mogen meegeven?

Waarom wel? Wie geeft jou het recht om te definieren waar de dichtkunst voor bedoeld is ? Ik gebruik de dichtkunst als uitlaatklep. Ik zou niet weten waarom dit niet zou "mogen".

Volgens jou

Weet ik inneke, en ik heb er ook zeker goed over nagedacht. Ik hoop dat jij ook over mijn antwoord hierop wilt nadenken. Want zoals ik eerder ook al zei, er wordt teveel tussen de regels doorgelezen. Lees mijn eerdere reacties nog maar eens terug. Ik haal er echt niet uit wat er beweerd wordt.

Julien

Ok

Ik kan aannemen dat ik me laat meeslepen door mijn denken, aanvoelen, interpreteren en fantaseren en er daardoor helemaal naast zit. Ik zal 'nuchterder' kijken

Wel nog: een mens kan niet niet interpreteren...we hebben automatisch een gevoel, beelden,...als we een tekst lezen, we zijn geen machines. Het zijn juist die gevoelens en beelden die ons de informatie geven om een tekst te kunnen lezen en begrijpen. En ja, dat is heel subjectief dus niet noodzakelijk de boodschap die de schrijver heeft willen overbrengen.

Bij contact in levende lijve zijn het juist de lichaamstaal, intonatie, gezichtsuitdrukking...die de meeste info geven. En dat heb je hier niet he.

Daarom: ik kan niet niet interpreteren, ik kan wel proberen om niet te oordelen en dat probeer ik...

Inneke

poezie is inderdaad nooit bedoelt om iemand persoonlijk onderhuidse boodschappen mee te geven...vind het zelfs misbruik er van. Maar ach...

Inderdaad 'maar ach...', de zon schijnt hier uitbundig!!

Geen bedoeling, enkel een gedicht maakt iets al poëzie.