Ik voel mijn vader, toch?
Ilraever
aug 28 '04
In 1989 heeft mijn vader zelfmoord gepleegd. Enkele jaren later werd ik me ervan bewust dat mijn vader regelmatig bij me was, ik was hierdoor verschrikkelijk bang. Ik ging in die tijd door een verschrikkelijke tijd, mijn moeder werd op een gegeven moment ziek en op een dag in mijn droom zei mijn vader dat wanneer ik 18 werd en nog steeds niet gelukkig zou zijn hij me zou komen verlossen. Dat maakte me erg bang. Ik had die tijd psyschische problemen en ik werd opgenomen nadat ik vertelde stemmen te horen van mijn vader. Na een jaar werd ik weer ontslagen, ik was toen 16. Toen leerde ik mijn man kennen, op een avond waren we aan het wandelen en ik voelde een ehle koude bries om me heen en weer werd ik erg bang mijn vader vertelde me dat hij me gelukkig zou maken en hij rust had gevonden. Soms vraag ik me af of ik het echt allemaal heb meegemaakt of dat het een fantasie is dat hij bij me was. Ik ben nu 24 en tot op heden heb ik zo 1 keer in de zoveel tijd weer dat gevoel, vooral als ik verdrietig ben of bang dan voel ik de koude, krijg ik kippenvel en heb ik het gevoel dat iemand bij me is. Vorige week voelde ik opeens een aanwezigheid en ik voelde me dus niet op mijn gemak, toen we in bed lagen moest het licht aanblijven maar mijn man wilde dat niet, enkele minuten later voelde ik nel alsof iemand in mijn been kneep, ik maakte mijn man wakker en de rest van de nacht bleef het lampje aan. De volgende dag zat ik met een collage in de keuken op het werk en toen ik opstond vloog het papiertje op het prikbord er met pinaise en al uit, geen gescheurd papier ofzo gewoon heel raar en mijn collega kreeg spontaan kippenvel en zei Ilona er is weer iemand bij je, ik weer bang en toen zei ze ik neem hem wel mee en ze zei tegen "hem" kom maar mee laat ilona met rust en nu is er alweer een paar dagen rust. Mijn collega gelooft ook sterk hierin en volgende week ga ik voor het eerst mee naar een reading, we moeten dan een foto meenemen van een dierbare en als de energie sterk genoeg is zal mijn foto gekozen worden en krijg ik wellicht antwoord op de vraag of mijn vader echt bij me is.
Delen:
JulienMoorrees
aug 28 '04
Hoi Ilona,
Bedankt voor je openhartige verhaal! Het is duidelijk niet heel makkelijk voor je om te weten wat je hiermee moet doen. Het is natuurlijk erg zwaar als je al op jonge leeftijd je vader, die veel van je houdt moet missen.
Je vader pleegde zelfmoord, het feit dat hij heeft medegedeeld dat hij nu de rust gevonden heeft, geeft aan dat hij nu met de problemen die hij op aarde had, kan leven. Ik weet niet of jij je misschien hier schuldig over voelt (ik ken de situatie niet) maar ik weet zeker dat je dat niet hoeft te doen!
Over de vraag of je vader bij je is: Die hoeft toch niet iemand anders voor je beantwoorden? Jij weet heel goed van binnen dat dit zo is. Het is alleen jammer dat wij in een maatschappij leven die dit niet zomaar accepteerd. Natuurlijk is je vader bij je!
Uiteindelijk is hij er voor jou, en niet voor iemand anders. Je hoeft daarom ook geen andere mensen te overtuigen van het feit dat jouw vader bij je is.
Misschien zie je het (nog) anders, maar ik zou me als ik jou was bevoorrecht voelen, dat jij hiervoor gevoelig bent. Belangrijk is wel, dat je nooit iets tegen je zin moet doen. Een duidelijke "NEE! GA WEG!" denken is al voldoende om de rust terug te laten keren. Je moet er echter van overtuigd zijn dat je het niet wilt (en zeg nou zelf, wie wil nu haar vader wegsturen?)
Ik hoop dat je hier iets mee kunt, en ben benieuwd hoe de reading is gegaan. Succes!
Bedankt voor je openhartige verhaal! Het is duidelijk niet heel makkelijk voor je om te weten wat je hiermee moet doen. Het is natuurlijk erg zwaar als je al op jonge leeftijd je vader, die veel van je houdt moet missen.
Je vader pleegde zelfmoord, het feit dat hij heeft medegedeeld dat hij nu de rust gevonden heeft, geeft aan dat hij nu met de problemen die hij op aarde had, kan leven. Ik weet niet of jij je misschien hier schuldig over voelt (ik ken de situatie niet) maar ik weet zeker dat je dat niet hoeft te doen!
Over de vraag of je vader bij je is: Die hoeft toch niet iemand anders voor je beantwoorden? Jij weet heel goed van binnen dat dit zo is. Het is alleen jammer dat wij in een maatschappij leven die dit niet zomaar accepteerd. Natuurlijk is je vader bij je!
Uiteindelijk is hij er voor jou, en niet voor iemand anders. Je hoeft daarom ook geen andere mensen te overtuigen van het feit dat jouw vader bij je is.
Misschien zie je het (nog) anders, maar ik zou me als ik jou was bevoorrecht voelen, dat jij hiervoor gevoelig bent. Belangrijk is wel, dat je nooit iets tegen je zin moet doen. Een duidelijke "NEE! GA WEG!" denken is al voldoende om de rust terug te laten keren. Je moet er echter van overtuigd zijn dat je het niet wilt (en zeg nou zelf, wie wil nu haar vader wegsturen?)
Ik hoop dat je hier iets mee kunt, en ben benieuwd hoe de reading is gegaan. Succes!
Zonne
jul 30 '06
Quote:
Origineel van Ilraever:
In 1989 heeft mijn vader zelfmoord gepleegd. Enkele jaren later werd ik me ervan bewust dat mijn vader regelmatig bij me was, ik was hierdoor verschrikkelijk bang. Ik ging in die tijd door een verschrikkelijke tijd, mijn moeder werd op een gegeven moment ziek en op een dag in mijn droom zei mijn vader dat wanneer ik 18 werd en nog steeds niet gelukkig zou zijn hij me zou komen verlossen. Dat maakte me erg bang. Ik had die tijd psyschische problemen en ik werd opgenomen nadat ik vertelde stemmen te horen van mijn vader. Na een jaar werd ik weer ontslagen, ik was toen 16. Toen leerde ik mijn man kennen, op een avond waren we aan het wandelen en ik voelde een ehle koude bries om me heen en weer werd ik erg bang mijn vader vertelde me dat hij me gelukkig zou maken en hij rust had gevonden. Soms vraag ik me af of ik het echt allemaal heb meegemaakt of dat het een fantasie is dat hij bij me was. Ik ben nu 24 en tot op heden heb ik zo 1 keer in de zoveel tijd weer dat gevoel, vooral als ik verdrietig ben of bang dan voel ik de koude, krijg ik kippenvel en heb ik het gevoel dat iemand bij me is. Vorige week voelde ik opeens een aanwezigheid en ik voelde me dus niet op mijn gemak, toen we in bed lagen moest het licht aanblijven maar mijn man wilde dat niet, enkele minuten later voelde ik nel alsof iemand in mijn been kneep, ik maakte mijn man wakker en de rest van de nacht bleef het lampje aan. De volgende dag zat ik met een collage in de keuken op het werk en toen ik opstond vloog het papiertje op het prikbord er met pinaise en al uit, geen gescheurd papier ofzo gewoon heel raar en mijn collega kreeg spontaan kippenvel en zei Ilona er is weer iemand bij je, ik weer bang en toen zei ze ik neem hem wel mee en ze zei tegen "hem" kom maar mee laat ilona met rust en nu is er alweer een paar dagen rust. Mijn collega gelooft ook sterk hierin en volgende week ga ik voor het eerst mee naar een reading, we moeten dan een foto meenemen van een dierbare en als de energie sterk genoeg is zal mijn foto gekozen worden en krijg ik wellicht antwoord op de vraag of mijn vader echt bij me is.
In 1989 heeft mijn vader zelfmoord gepleegd. Enkele jaren later werd ik me ervan bewust dat mijn vader regelmatig bij me was, ik was hierdoor verschrikkelijk bang. Ik ging in die tijd door een verschrikkelijke tijd, mijn moeder werd op een gegeven moment ziek en op een dag in mijn droom zei mijn vader dat wanneer ik 18 werd en nog steeds niet gelukkig zou zijn hij me zou komen verlossen. Dat maakte me erg bang. Ik had die tijd psyschische problemen en ik werd opgenomen nadat ik vertelde stemmen te horen van mijn vader. Na een jaar werd ik weer ontslagen, ik was toen 16. Toen leerde ik mijn man kennen, op een avond waren we aan het wandelen en ik voelde een ehle koude bries om me heen en weer werd ik erg bang mijn vader vertelde me dat hij me gelukkig zou maken en hij rust had gevonden. Soms vraag ik me af of ik het echt allemaal heb meegemaakt of dat het een fantasie is dat hij bij me was. Ik ben nu 24 en tot op heden heb ik zo 1 keer in de zoveel tijd weer dat gevoel, vooral als ik verdrietig ben of bang dan voel ik de koude, krijg ik kippenvel en heb ik het gevoel dat iemand bij me is. Vorige week voelde ik opeens een aanwezigheid en ik voelde me dus niet op mijn gemak, toen we in bed lagen moest het licht aanblijven maar mijn man wilde dat niet, enkele minuten later voelde ik nel alsof iemand in mijn been kneep, ik maakte mijn man wakker en de rest van de nacht bleef het lampje aan. De volgende dag zat ik met een collage in de keuken op het werk en toen ik opstond vloog het papiertje op het prikbord er met pinaise en al uit, geen gescheurd papier ofzo gewoon heel raar en mijn collega kreeg spontaan kippenvel en zei Ilona er is weer iemand bij je, ik weer bang en toen zei ze ik neem hem wel mee en ze zei tegen "hem" kom maar mee laat ilona met rust en nu is er alweer een paar dagen rust. Mijn collega gelooft ook sterk hierin en volgende week ga ik voor het eerst mee naar een reading, we moeten dan een foto meenemen van een dierbare en als de energie sterk genoeg is zal mijn foto gekozen worden en krijg ik wellicht antwoord op de vraag of mijn vader echt bij me is.
Zonne
jul 30 '06
Quote:
Origineel van nims:
Hoi Ilona,
Bedankt voor je openhartige verhaal! Het is duidelijk niet heel makkelijk voor je om te weten wat je hiermee moet doen. Het is natuurlijk erg zwaar als je al op jonge leeftijd je vader, die veel van je houdt moet missen.
Je vader pleegde zelfmoord, het feit dat hij heeft medegedeeld dat hij nu de rust gevonden heeft, geeft aan dat hij nu met de problemen die hij op aarde had, kan leven. Ik weet niet of jij je misschien hier schuldig over voelt (ik ken de situatie niet) maar ik weet zeker dat je dat niet hoeft te doen!
Over de vraag of je vader bij je is: Die hoeft toch niet iemand anders voor je beantwoorden? Jij weet heel goed van binnen dat dit zo is. Het is alleen jammer dat wij in een maatschappij leven die dit niet zomaar accepteerd. Natuurlijk is je vader bij je!
Uiteindelijk is hij er voor jou, en niet voor iemand anders. Je hoeft daarom ook geen andere mensen te overtuigen van het feit dat jouw vader bij je is.
Misschien zie je het (nog) anders, maar ik zou me als ik jou was bevoorrecht voelen, dat jij hiervoor gevoelig bent. Belangrijk is wel, dat je nooit iets tegen je zin moet doen. Een duidelijke "NEE! GA WEG!" denken is al voldoende om de rust terug te laten keren. Je moet er echter van overtuigd zijn dat je het niet wilt (en zeg nou zelf, wie wil nu haar vader wegsturen?)
Ik hoop dat je hier iets mee kunt, en ben benieuwd hoe de reading is gegaan. Succes!
Hoi Ilona,
Bedankt voor je openhartige verhaal! Het is duidelijk niet heel makkelijk voor je om te weten wat je hiermee moet doen. Het is natuurlijk erg zwaar als je al op jonge leeftijd je vader, die veel van je houdt moet missen.
Je vader pleegde zelfmoord, het feit dat hij heeft medegedeeld dat hij nu de rust gevonden heeft, geeft aan dat hij nu met de problemen die hij op aarde had, kan leven. Ik weet niet of jij je misschien hier schuldig over voelt (ik ken de situatie niet) maar ik weet zeker dat je dat niet hoeft te doen!
Over de vraag of je vader bij je is: Die hoeft toch niet iemand anders voor je beantwoorden? Jij weet heel goed van binnen dat dit zo is. Het is alleen jammer dat wij in een maatschappij leven die dit niet zomaar accepteerd. Natuurlijk is je vader bij je!
Uiteindelijk is hij er voor jou, en niet voor iemand anders. Je hoeft daarom ook geen andere mensen te overtuigen van het feit dat jouw vader bij je is.
Misschien zie je het (nog) anders, maar ik zou me als ik jou was bevoorrecht voelen, dat jij hiervoor gevoelig bent. Belangrijk is wel, dat je nooit iets tegen je zin moet doen. Een duidelijke "NEE! GA WEG!" denken is al voldoende om de rust terug te laten keren. Je moet er echter van overtuigd zijn dat je het niet wilt (en zeg nou zelf, wie wil nu haar vader wegsturen?)
Ik hoop dat je hier iets mee kunt, en ben benieuwd hoe de reading is gegaan. Succes!
Zonne
jul 30 '06
Hallo Ilona...
Zeker is je vader bij je , daar hoef je niet over te twijfelen.
Voor mij is het heel herkenbaar..
Wil je van je angst af komen dan moet je hem los laten..
Succes Zonne
Zeker is je vader bij je , daar hoef je niet over te twijfelen.
Voor mij is het heel herkenbaar..
Wil je van je angst af komen dan moet je hem los laten..
Succes Zonne
Netwerk
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
