Ik was vandaag m'n kast aan het opruimen en vond naast rommel ook wat waardevols ;-)Ik deel het graag.
Mij koos je
en mij heb je uitvergroot uit al die anderen;
mijn naam vlocht je door jouw verhaal.
Jezelf leverde jij uit aan mijn volste vertrouwen.
Jij noemde mij jouw vriend, zo mag ik heten.
Met jouw ogen zag ik mijzelf
in een nieuw en ander licht;
jij gunde mij wat ik niet eerder wist
en met jou zag ik mijzelf als een vriend.
Jij liet mij delen in het raadsel dat jij bent,
en alles wat ontkiemt aan vragen, aan gedachten,
en wat nog rijpen moet,
wordt tussen jou en mij gekoesterd,
wachtend op zon en groei.
Met al je trouw volhardend
heb jij mij opgegraven uit mijzelf,
een nieuw weten getoverd uit mijn twijfels.
Ik kreeg mijzelf van jou terug en daarom geef ik mij aan jou.
Jouw vriend, zo mag, zo wil ik heten.
Auteur:???
gedicht gered van de vuilbak
Delen:
inneke
sep 24 '07
En ook terugegevonden: tekstjes van mij van (een paar) jaren geleden...
In woorden vatten wat ik voel, of niet voel. Mijn gebrek aan gevoel spruit voort uit een teveel.
Zelfbescherming, anders sterf ik. Op de tippen van mijn tenen kruip ik verder. Tastend in het donker, hoe haal ik eruit wat erin zit?
Zoveel indrukken, sensaties, zo triviaal.
Wacht! Er komt steeds meer bij, maar wat er al was is nog niet verteerd. Ik kan niet volgen, een beetje trager graag.
De weg ligt open en ik moet vooruit, moet ik de hindernissen trotseren of een omweg maken? geduld is een schone deugd, ik moet er werk van maken.
Kilte in mij
als vrieskou
de angst niet meer te ontdooien.
Leegte
immense pijn
verdriet
omdat ik stervende ben
het verlies van m'n dierbare zelf.
de prille voorjaarszon brengt warmte
via mijn rug doorboort ze me
licht vervult me
leven keert weer
dankbaarheid
geloof
vertrouwen
OVERGAVE aan mezelf, aan het leven.
Een verhaal verteld
Opluchting en dankbaarheid
goedbedoeld ontvangen
maar niet geluisterd
vervorming van de geest
angst
onwetendheid
projectie
heden en verleden worden verwisseld
het verhaal gaat z'n eigen leven leiden
de verteller wordt niet gezien
enkel zijn beeld
In woorden vatten wat ik voel, of niet voel. Mijn gebrek aan gevoel spruit voort uit een teveel.
Zelfbescherming, anders sterf ik. Op de tippen van mijn tenen kruip ik verder. Tastend in het donker, hoe haal ik eruit wat erin zit?
Zoveel indrukken, sensaties, zo triviaal.
Wacht! Er komt steeds meer bij, maar wat er al was is nog niet verteerd. Ik kan niet volgen, een beetje trager graag.
De weg ligt open en ik moet vooruit, moet ik de hindernissen trotseren of een omweg maken? geduld is een schone deugd, ik moet er werk van maken.
Kilte in mij
als vrieskou
de angst niet meer te ontdooien.
Leegte
immense pijn
verdriet
omdat ik stervende ben
het verlies van m'n dierbare zelf.
de prille voorjaarszon brengt warmte
via mijn rug doorboort ze me
licht vervult me
leven keert weer
dankbaarheid
geloof
vertrouwen
OVERGAVE aan mezelf, aan het leven.
Een verhaal verteld
Opluchting en dankbaarheid
goedbedoeld ontvangen
maar niet geluisterd
vervorming van de geest
angst
onwetendheid
projectie
heden en verleden worden verwisseld
het verhaal gaat z'n eigen leven leiden
de verteller wordt niet gezien
enkel zijn beeld
Netwerk
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
